6079


AKADEMIA MEDYCZNA W GDAŃSKU

MSU II r PIELĘGNIARSTWO

PRZEDMIOT: Zagadnienia neurologii wieku podeszłego oraz neurochirurgiczne problemy opieki pielęgniarskiej.

„STANDARD OPIEKI PIELĘGNIARSKIEJ NAD PACJENTEM ZE STWARDNIENIEM ROZSIANYM”

Standard - w pielęgniarstwie określany jako model, wzór, normę realizacji zadań, które wchodzą w zakres profesjonalnej praktyki oraz wynikają z roli zawodowej i składających się na nią bezpośrednich i pośrednich funkcji pielęgniarki.

Funkcje bezpośrednie to zadania realizowane przez pielęgniarkę na rzecz pacjenta. W ich skład wchodzą: funkcja opiekuńcza, wychowawcza, terapeutyczna, profilaktyczna, rehabilitacyjna oraz promocji zdrowia.

Funkcje pośrednie to zadania i zbiory czynności realizowanych na rzecz pielęgniarstwa jako zawodu poprzez zarządzanie, kształcenie, a także działalność naukowo - badawczą.

Stwardnienie rozsiane (SM; łac. Sclerosis Multiplex) jest chorobą ośrodkowego układu nerwowego, charakteryzującą się obecnością rozsianych ognisk demielinizacji w mózgu i rdzeniu kręgowym z początkowo przemijającymi, a potem z utrwalonymi licznymi zaburzeniami neurologicznymi. Choroba ma charakter rozsiany. SM jest dość pospolitą chorobą: zdarza się z częstością 30 -100 zachorowań na 100 000 mieszkańców. Z reguły dotyczy osób młodych (między 20 a 40 rokiem życia), rzadziej w średnim wieku. Szczyt zachorowań odnotowuje się w populacji osób w wieku 30 - 35 lat. Po 50 roku życia SM zdarza się rzadko (kilka procent przypadków); podobnie nie występuje w dzieciństwie i przed okresem dojrzewania.

Przyczyna SM nie została, jak dotąd, w pełni ustalona. Wiadomo, że choroba ma podłoże immunologiczne.

Choroba przebiega różnie, albo kolejnymi rzutami i remisjami, albo od początku jest przewlekła, lub wreszcie po okresie rzutów i remisji przybiera wtórnie postać przewlekłą.

Objawy neurologiczne są bardzo urozmaicone. Najczęstsze to: zaburzenie czucia obwodowego, parestezje dotyczące jednej lub więcej kończyn, tułowia, a także głowy (twarzy).

Niekiedy chory zaczyna odczuwać osłabienie określonych grup mięśni, szczególnie kończyn dolnych lub górnych. Często pierwszym objawem są nagle pojawiające się kłopoty z chodzeniem. Czasem może wystąpić nagła niesprawność kończyn górnych, zwłaszcza dłoni.

W późniejszym okresie choroby pojawia się wzmożone napięcie mięśni (spastyczność mięśni), szczególnie kończyn dolnych i górnych, którym towarzyszą przykurcze dodatkowo bardzo utrudniające ruchy, a zwłaszcza poruszanie się.

W leczeniu SM stosuje się postępowanie objawowe i modyfikujące przebieg choroby.

SM nie jest chorobą śmiertelną, ale bardzo utrudniającą życie. Wymaga ona ciągłej opieki medycznej i wsparcia społecznego.

Oświadczenie standardowe:

Pacjent ze stwardnieniem rozsianym przygotowany zostanie przygotowany do samoopieki.

Kryteria standardu:

Kryteria struktury:

Pielęgniarka posiada wiedzę i umiejętności w zakresie:

Kryteria procesu:

1. Pielęgniarka określa deficyty w zakresie samoopieki u chorego z SM.

2. Pielęgniarka opracowuje indywidualny plan opieki pielęgniarskiej uwzględniający wyrównanie deficytów w zakresie samoopieki.

3. Pielęgniarka posługuje się Skalą Wydolności Samoobsługowej w celu dokonania oceny zdolności pacjenta do samoobsługi i określenia zakresu jego samodzielności - uwzględniając:

mobilność ruchową:

udział w zabiegach higienicznych:

ubieranie się - umiejętności:

ćwiczenia oddechowe i odkasływanie:

udział w spożywaniu posiłków:

usprawnianie funkcji mięśni zwieraczy:

zapobieganie przykurczom i zanikom mięśniowym:

ćwiczenia przeciwdziałające przykurczom:

udział w profilaktyce zakrzepicy:

profilaktyka odleżyn i odparzeń:

przeciwdziałanie zaparciom:

Wykorzystanie skali pozwala na określenie czterech poziomów wydolności samoobsługowej:

PEŁNA (3 pkt) - oznacza całkowitą samodzielność;

NIEZNACZNIE OGRANICZONA (2 pkt) - oznacza korzystanie z minimalnej pomocy personelu, np.: chory myje się sam w łazience, ale z osobą towarzysząca, może korzystać też ze sprzętu pomocniczego;

ZNACZNIE OGRANICZONA (1 pkt) - oznacza korzystanie chorego ze znaczącej pomocy otoczenia lub sprzętu ortopedycznego, np.: w poruszaniu się - z wózka inwalidzkiego, w zabiegach higienicznych, które wykonywane są w łóżku i przy niewielkim udziale chorego;

BRAK (0 pkt) - oznacza całkowitą niesamodzielność, chory jest unieruchomiony, pozostaje w łóżku, a wszystkie zabiegi są wykonywane przez osoby pielęgnujące.

ZAKRES:

33 - 25 pełna wydolność samoobsługowa w.s;

24 - 16 nieznacznie ograniczona w.s.

15 - 8 znacznie ograniczona w.s

7 -0 brak wydolności samoobsługowej (niesamodzielność).

4. Pielęgniarka realizuje czynności i zadania w zakresie rozwijania samoopieki u pacjenta:

5. Pielęgniarka prowadzi edukację prozdrowotną zawierającą informacje na temat:

6. Pielęgniarka kształtuje postawę:

7. Pielęgniarka edukuje rodzinę - przekazując informacje na temat:

Kryteria wyniku:

1. Pacjent został przygotowany do samoopieki:

2. Funkcjonuje w społeczeństwie:

3. Rodzina pacjenta:


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
6079
6079
05PBid 6079 Nieznany (2)
6079
6079
6079
6079

więcej podobnych podstron