Bajka o Matematyce

 

 

Matematyka

jest jak muzyka:

tu z każdej czynności

działanie wynika.

Działania wynikają z różnych czynności,

ale robimy je w tej kolejności:

wykonujemy mnożenie,

potem robimy dzielenie,

następnie jest dodawanie,

na końcu - odejmowanie.

 

               *

Była raz sobie pani,

pani Matematyka.

Nie była jednak sama -

miała pomocników:

wesołego Plusa,

ładnego Minusa,

grzecznego Mnożnika,

mądrego Dzielnika.

Plus wszystko dodawał,

Minus odejmował,

Mnożnik mnożyć umiał,

a natomiast Dzielnik

dzielenie rozumiał.

Były to dzieci wesołe,

lubiły swoją królową.

Dla nich liczenie było

tylko zabawą wesołą.

 

Poszła raz Matematyka

do małego kotka.

Kotek płakał, bo uciekła

koteczkowi szprotka,

gdy w jeziorku rybki

łowił swoją wędką.

A Matematyka

pyta się go prędko:

"Ile ryb złapałeś,

mój kotku malutki?"

Kotek mówi: "Miau, miau!

Dwie płocie, dwa sumy,

cztery małe szprotki."

"Ile to jest w sumie?"

pyta się Matematyka

Plusa wesołego.

Plus powiedział na to:

"Razem będzie osiem."

"Tam siedzi mój tato,

niech mi on policzy

wszystkie moje rybki"

mówi mały kotek.

Tata przyszedł szybko.

A Matematyka

rybki policzyła

i mówi: "Masz dziewięć

rybek, kotku miły!

Czy nie umiesz liczyć?

Szproteczek jest pięć!

Daj mi jedną rybkę,

gdy masz na to chęć."

A koteczek na to: "Miau!"

I Matematyce

płoć dorodną dał.

Tata kotka tak powiedział:

"Żebym to ja zawsze wiedział,

ile czasu się mój synek

bawi nad jeziorkiem..."

A Matematyka na to:

"Tak nie będzie całe lato!

Zostaniemy z wami tu

i cię nauczymy liczyć,

tato kotka! Będziesz z nami

mógł matematykę ćwiczyć."

"Jakże ja wam się odwdzięczę?

Bardzo wam dziękuję za to!"

Na to kotek: "Będę grzecznie

z tobą uczył się, mój tato!"

Mama kotka usłyszała,

o czym synek jej rozmawia,

a że też kochała matmę,

chciała się liczeniem bawić

i też przyszła do koteczka.

A pani Matematyka

dała kotom wypić mleczka.

---