Poza tym zalecam wszystkim strzelcom codziennie po pracy, w indy­widualnie dopasowanym ubiorze strzeleckim przerabiać ćwiczenia statycz­ne, oddając do odpowiednio zmniejszonych celów (tarczek) minimum:

• 5 strzałów ćwiczebnych leżąc;

• 10 strzałów ćwiczebnych klęcząc;

—• 10 strzałów ćwiczebnych stojąc;

• 10 strzałów ćwiczebnych z pw (dla pistoleciarzy).

Każdy oddany strzał należy bardzo dokładnie analizować ze szczególnym uwzględnieniem czy został oddany z pełnym zaskoczeniem, bacznie kon­trolując przyrządy celownicze.

Jeśli warunki i czas na to pozwalają, dodatkowo zalecam trzymać broń po złożeniu się w najsłabiej opanowanej postawie —- bez celowania i ścią­gania języka spustowego. Rozpocząć od 10 minut, systematycznie zwięk­szając co 1—2 tygodnie czas trwania ćwiczenia aż do godziny. W posta­wach klęczącej i stojącej można ćwicząc jednocześnie czytać lub oglądać telewizję.

Wieczorem, po kolacji — godzinny spacer, podczas którego w ciągu 10— 15 minut gnieść w dłoniach kawałek papieru lub okrągłe lane piłeczki gumowe.

• Przygotować ubiór strzelecki: kurtka strzelecka — najlepiej skórzana z odpowiednimi naszyciami z zamszu na ramieniu i łokciach, pod kurt­ką wełniana koszulka wchłaniająca pot, gruba rękawica (używa się jej szczególnie w postawach leżącej i klęczącej), spodnie — możliwie grube, buty o twardej podeszwie, zestaw okularów (pomarańczowe, szare) i daszek dla ich ochrony przed ewentualnym deszczem.

• Przygotować pomocniczy sprzęt strzelecki: luneta (możliwie 48-krot- na), tarczka ze szpileczkami, notatnik. i dwa kolorowe ołówki, stołe­czek, śrubokręt, przesuwak, młoteczek, wybijak, pilnik, świeca i za­pałki, wycior, wyciągacz łusek, koc, szmatka i pakuły, oliwa i waze­lina. Oprócz lunety i koca wszystkie pozostałe przedmioty najlepiej trzymać w małej, na ten cel przeznaczonej walizeczce.

• Zaopatrzyć się w zawodniczą broń długą i dopasować jej: ciężar, dłu­gość i grubość kolby, wysokość grzebienia, wagę spustu, przyrządy celownicze, pas w postawie leżącej i klęczącej oraz grzybek w sto­jącej.

W toku przygotowania broni wojskowej należy zwrócić szczególną uwa­gę na poniższe czynności:

• równomierne osadzenie płaszczyzny oporowej komory zamkowej, rygli tłoka zaporowego, czopa i sworznia oporowego.

(Uregulowanie jednolitego przylegania' płaszczyzn oporowych w broni wojskowej posiada ogromne znaczenie dla celności broni.) Szczególnie ważne jest jednolite przyleganie czopa oporowego lufy i usunięcie opo­ru innych części lufy w łożu, np.: ogona komory zamkowej;

—■ dopasowanie bagnetu w taki sposób, aby szczelnie przylegał do broni. Jego chwianie się powoduje zwiększenie rozrzutu.

• — Sztuka celnego strzelania

81