ANALIZA SITOWA

Analizę sitową wykonuje się w celu określenia składu granulometrycznego gruntów nieskalistych (kamienistych, gruboziarnistych, drobnoziarnistych niespoistych z wyjątkiem piasku pylastego) a więc wyznaczenia procentowej zawartości występujących w nich poszczególnych frakcji. Pozwala to w końcowym efekcie na wykreślenie krzywej uziarnienia oraz ustalenie rodzaju i nazwy badanego gruntu..

Znajomość rodzaju badanego gruntu pozwala na wywnioskowanie jego właściwości, co wykorzystuje się np. w budownictwie.

Z wykresów uziarnienia można wyznaczyć:

• Procentowe zawartości poszczególnych frakcji (niezbędne do określenia rodzaju gruntu),

• Średnice d₁₀ , d₃₀ i d₆₀ (niezbędne do określenia wskaźników uziarnienia)

Uziarnienie gruntu charakteryzują dwa wskaźniki:

• Wskaźnik różnoziarnistości

U = d₆₀ : d₁₀

• Wskaźnik krzywizny uziarnienia

C = d₃₀² : (d₁₀ * d₆₀ )

Gdzie:

d₁₀ , d₃₀ i d₆₀ - średnice ziarn lub cząstek, których wraz z mniejszymi w gruncie jest odpowiednio 60, 30 i 10%

zależnie od wskaźnika różnoziarnistości grunty dzieli się na :

• Równoziarniste, gdy 1< U < 5 (np. piaski wydmowe, lessy),

• Różnoziarniste, gdy 5 < U < 15 (np. gliny holoceńskie)

• Bardzo różnoziarniste, gdy U>15 (np. gliny zwałowe, pospółki)

Znajomość wskaźnika U oraz średnicy d₁₀ (tzw. średnicy miarodajnej) jest niezbędna do określenia współczynnika filtracji (wodoprzepuszczalności) gruntu.