Jolanta Pilch - Bezrobocie - nowa kwestia społeczna

Zjawisko bezrobocia swymi cechami i nasileniem w pełni wyczerpuje wszystkie elementy jakie w definicji przypisuje się kwestiom społecznym. Są to bowiem zjawiska i sytuacja, które:

• dotyczą większych grup i zbiorowości społecznych

• polegają na kumulacji negatywnych cech położenia materialnego, społecznego lub politycznego

• odbierane są przez grupę jako niesprawiedliwe, przy czym kryterium stanowi porównanie własnego położenia do aprobowanego społecznego systemu wartości, bądź położenia innych grup,

• zakłócają prawidłowy rozwój grupy a przez to,

• wywołują społeczny niepokój i wzburzenie,

• są źródłem napięć społecznych, niekiedy nawet ostrych konfliktów, przez co wpływają destrukcyjnie na rozwój całego społeczeństwa,

• nie mogą być w pełni rozwiązane w ramach grupy, przy pomocy dostępnych jej metod i możliwości,

• mogą być rozwiązane tylko drogą podjęcia działań przez państwo lub inne podmioty polityki społecznej.

Charakterystyka polskiego bezrobocia

Bezrobocie w Polsce jest zjawiskiem nowym. Pojawiło się w 1990 r. wraz z rozpoczęciem procesów transformacji ustrojowej.

Ponieważ stopa bezrobocia wynosi u nas wciąż 16% i jest jedną z najwyższych w Europie. Najwyższy poziom stopy bezrobocia i bezwzględnej liczby bezrobotnych w lipcu i sierpniu związany jest z rejestracją w urzędach pracy absolwentów różnego typu szkół, a spadek w następnych miesiącach oznacza, że ich starania o uzyskanie pracy po wakacjach były dla części z nich efektywne.

Bezrobocie nie jest zjawiskiem negatywnym tylko dla osób nim dotknię­tych. W skali masowej jest ogromnym ciężarem dla całej gospodarki kraju:

• pociąga za sobą drenaż finansów publicznych na zasiłki i inne świadczenia socjalne oraz na programy przeciwdziałania bezrobociu,

• bezro­botni nie płacą podatków dochodowych, nie płacą składek na ubezpieczenie społeczne, nie kupuje towarów

• emigracja zarobkowa