Racja stanu z Internetu
W naukach pedagogicznym termin wychowanie nie jest terminem jednoznacznym. Z dwu powodów to pojęcie analizowane jest na gruncie wielu nauk zwłaszcza pedagogiki, socjologów, psychologów i historyków kiedy bada się historię wychowania. Drugim powodem różnego pojmowania tego terminu jest to, że wyodrębnia się tutaj różne podejście badawcze i opisowe to znaczy że badający pytają jakie czynniki wpływają na rozwój człowieka. Pojęcie wychowanie można rozumieć w dwu znaczeniach: węższym i szerszym. Węższym rozumiem zamierzone kształtowanie człowieka a ściślej zespołu jego cech, które stanowić będą emocjonalną i wolicjonalną stronę osobowości. Wychowanie jest szczególnym rodzajem działalności zamierzonej, celowej, która ukierunkowana jest na wywoływanie lub kształtowanie określonych cech człowieka. Czyli takich cech i takich postaw które będą uznawane społeczne. Wychowanie ze słownika przepisać. Drugie rozumienie wychowania jest w znaczeniu szerszym. W tym ujęciu będzie się mieściło oddziaływanie procesu poznawczego który ciągle trwa. Przedmiotem wychowania będzie kształtowanie osobowości człowieka o cechach psychogennych i socjogennych. Wychowanie jest zawsze realizowane na miarę zadań które musza być przez ludzi podejmowane a także zadania te mają wpływ na dalszy rozwój cywilizacji. W tym procesie wychowania będziemy mówili o dwu podstawowych funkcjach. Przede wszystkim przekazywanie wychowywanym wartościowego dziedzictwa przyszłości, osiągnięć, nauki kultury a także narodowych tradycji (historia wychowania i wychowanie społeczne. I po drugie w tym wychowaniu będzie chodziło o kształtowanie wartości twórczych, kreatywnych, które wynikają i są zgodne z potrzebami zarówno człowieka jak i społeczeństwa.
Proces wychowania
Kiedy nie można mówić o wychowaniu:
Jeśli nie będzie na siebie wzajemnie oddziaływać na ludzi
Jeśli przynajmniej nie będzie jedna ze stron zakładała zmian lub w osobowości lub postępowaniu innego człowieka.
Jeśli obydwie strony (wychowankowie i wychowani) nie będą znajdować się w sytuacji sprzyjającej tej sytuacji
Akt wychowawczy będzie przede wszystkim rozumiany jako czynność człowieka nastawioną na zmianę postępowania drugiego człowieka i przebiegająca ta czynności we wspólnej sytuacji symbolicznej.
Istotą wychowania obronnego jest edukacja realizowana w systemie oświaty mająca na uwadze odpowiednie przygotowanie społeczeństwa i młodzieży do obrony własnego kraju oraz zapewnienie jej……słownik….
Zasady wychowania:
Zasada świadomego i aktywnego udziału występuje w procesie oddziaływania i odnosi się do nie tylko ukazywania roli ale także podejścia do roli wychowawczych. są najbardziej efektywne kiedy jest świadomy udział obydwu stron.
Zasada poglądowości dawać będzie pożądane rezultaty wówczas jeśli łączona będzie z obserwacją uczestniczącą z jednej strony a z drugiej bardzo realnym oddziaływaniem na przedmiot wychowania.
Zasada systematyczności i logicznej kolejności dotyczy zarówno wychowawcy jak i wychowanka.
Zasada łączenia teorii z praktyką
Zasada stopniowania trudności od najniższego poziomu do najwyższego poziomu.
Ład zewnętrzny i wewnętrzny
Zasady dydaktyczne:
Zasada podmiotowości mówi o traktowaniu wychowanka jako osoby która posiada określone indywidualne potrzeby pragnienia, ma określone prawa i wolności, co powinno być uwzględniane w procesie kształtowania postaw
Zasada indywidualizacji, która pozwala dostrzegać różnice psychofizyczne każdego człowieka. Trzeba dostrzegać indywidualny wzrost człowieka w sensie dorastania zdobywanie wiedzy itd.
Zasada autorytetu wychowawczego (podmiotu wychowania) w której łączy się z ta zasadą jedność autorytetu moralnego i przygotowania zawodowego wychowawcy nauczyciela. W tej zasadzie będzie w tej postawie takiej gidze ocenia się autorytet będzie brane pod uwagę motywy, zdolności zainteresowania i przede wszystkim temperament (spokojny opanowany itd.) łączy się bardzo mocno zasada motywacji poznawcza, wewnętrzna, poznawczo-zawodowa.
Zasada bezpośredniości, która traktuje o udziale w procesie wychowawczym zarówno wychowanka jak i wychowującego.
Zasada praktyczności gdzie mówi się na zrozumienie teorii należy bardzo dużą uwagę przywiązywać aby była przekładana na praktykę.
Zasada systemowości każdy nauczający powinien dojrzeć związki oraz różne uwarunkowania, które mogą wpływać i wpływają na sposób myślenia i działania wychowanków.
Zasada systematyczności odnosi się do jednych i do drugich wskazuje na celowość i zamierzone oddziaływanie zaplanowanych zabiegów wychowawczych które są rozłożone w czasie. Pozwala na utrwalanie postaw, rozwój zainteresowań i rytmiczności który nadajemy w procesie wychowania dziecka.
Zasada trwałości polega na potrzebuje utrwalania tego co zostało w przedmiocie wychowania i nauczania wyodrębnione. Ta zasada jest bardzo mocno związania z ustawicznego doskonalenia programu i podejścia wychowującego.