Blok jako najefektywniejsza forma kontrataku w piłce siatkowej
1. Zadania blokujących.
- obserwacja przygotowujących się do ataku zawodników,
- próba przewidywania, który z nich jest podstawowym pierwszym atakującym,
- obserwacja lotu piłki po przyjęciu zagrywki i przygotowanie się do wystawy zawodnika rozgrywającego - obserwujemy jaką wystawę można wyeliminować
- obserwacja piłki i wystawiającego, a szczególnie jego rąk i dłoni oraz ewentualnie przygotowanie / przesunięć /zawodników atakujących; ostatnia faza ustawienia dłoni pozwala zawsze przewidzieć kierunek wystawy przesunięcie się w kierunku wystawy oraz przygotowanie do wyskoku lub już wyskok,
- obserwowanie toru lotu wystawy piłki i zawodnika atakującego; przesunięcie się zgodnie z zadaniem taktycznym w miejsce wykonania bloku-próba przewidywania kierunku lotu piłki,
- wyskok do bloku z uniesieniem rąk, obserwacja piłki i ręki atakującego oraz rąk współblokującego - ustawienie rąk zastawiające zbicie przeciwnika,
za kierunek bloku odpowiada zawodnik skrzydłowy, za szczelność bloku odpowiada zawodnik środkowy.
2. Technika bloku.
Dojście do bloku:
- do 2m skokiem,
- 2-3m skok dostawno-odstawny,
- ponad 3m - bieg.
Ruch do piłki zaczynają ręce potem nogi, odrywając się od podłoża, ręce przenoszą się nad siatką tak, aby pozostały zgięte w stawach łokciowych. Przedramiona mają niewielki skłon w kierunku siatki. Palce rąk są rozstawione i optymalnie naprężone. Przy zbliżaniu się do piłki, ręce prostują się w stawach łokciowych i unoszą się wprzód oraz w górę.
Jednocześnie dłonie zginają się w nadgarstkach, palce poruszają się wprzód i w dół. Uderzając w piłkę dłonie amortyzują uderzenie i kierują piłkę w dół, wprzód na stronę przeciwnika.
Po wykonaniu bloku dłonie podnoszą się w górę, zawodnik spada w dół na ugięte nogi. Ważnym elementem bloku jest wybór miejsca i czasu na skok i uniesienie rąk nad siatką. Moment skoku blokującego zależy od działania atakującego zawodnika. Konkretnym wskazaniem dla początku bloku (moment oderwania się od ziemi) mogą być:
- przy szybkim uderzeniu z wystawy bliskiej siatki przecięcie ręką pionu siatki przy zamachu zawodnika atakującego,
- z wystawy dalekiej od siatki - początek uderzającego ruchu ręki zawodnika atakującego,
- przy szybkim uderzeniu z przyspieszonej wystawy (metr) moment oderwania nóg od podłoża lub wzniesienie rąk nad głową zawodnika atakującego,
- przy szybkim uderzeniu z niskiej wystawy jednocześnie wyskakuje z zawodnikiem atakującym,
- przy ataku ze skrzydła - początek ruchu ręki atakującego.
Należy podkreślić, że wskazówki te są skuteczne, gdy atakujący i blokujący są jednakowego wzrostu. Zawodnik blokujący niższego wzrostu powinien skakać trochę wcześniej, wyższy później. Zadaniem taktycznym bloku jest zabezpieczenie pierwszej linii obrony przed atakiem przeciwnika.
Rodzaje taktyczne bloku:
- obrona płaszczyzn newralgicznych zespołu (wolnego miejsca, słabszego zawodnika w obronie) tzn. blok strefowy, w takich przypadkach najbardziej celowe są warianty bloku nieruchomego,
- neutralizacja ataku przeciwnika i obrona całego boiska tzn. blok polujący.
Piśmiennictwo:
1. Adamczyk S., Uzarowicz J., Zawada Z., Siatkówka, Kraków 1975
2. Busz J., Szkolimy Uniwersalnych Siatkarzy, Sport i Turystyka 1980
3. Grządziel G., Ljach W., Piłka Siatkowa, Biblioteka trenera, Warszawa 2000
4. Kraus Z., Taktyka Walki w Piłce Siatkowej, AWF Warszawa 1976
5. Zatyracz Z., Piasecki L., Piłka Siatkowa, Szczecin 2001