„Struktura mitów”

Claude Levi-Strauss

Mit cierpi w antropologii, jest działem entografii religijej, antropologdzy sobie go odpuścili. Owszem są prace, które dążą do zbadania mitologii, ale nie w odniesieniu do mitologii.

Mit jest po to aby wytłumaczyć jakieś zjawiska.

Badanie mitów - trzeba sobie uświadomić antynomię (badanie sprzeczności) - mitów jest bardzo dużo, są one różne, a jednak się łączą (niby odległe z różnych stron świata, a mają w sobie podobne tematy). Porównanie mitu do poezji - przetłumaczenie poezji nie zawsze odnosi to samo znaczenie. Rozumiemy tekst przez tłumacza, który narzuca nam swój styl i swój pogląd (dwa różne dzieła - często).

Mit odnosi się do wszystkich czasów - coś co się zdarzyło, co ma skutek obecnie, a coś co może zdarzyć się w przyszłości. Funkcja ponadczasowa i ponadprzestrzenna.
Mity budują tożsamość danej społeczności.

Mit składa się z jednostek konstruktywnych (a konstruktywne występują w strukturze języka są to: fonemy, morfemy, semantemy /leksemy, frazemy/)

Synchronia

Diachronia

Ferdinand de Soussure - żeby znak był znakiem, znak musi być dwudzielny (dwie płaszczyzny) - znaczące i znaczone.

Znaczący - obraz akustyczny; znaczone - desygnat, przypisany przedmiot,

Adrianne Kaepller - badania Tongańskiej kultury tanecznej . Morfologia jako budowa zewnętrza, a struktura zewnętrzna + wewnętrzna. Proponuje modele związane z lingwistyką. Próbuje odseparować wartość choreograficzną z innymi rzeczami.

1. Poziom kinemiczny - najniższy poziom, kinemy.
   47 elementów, są niepodzielne i nie mają znaczenia.

2. Poziom morfokinemiczny - 47, nabierają znaczenia

3. Motywy - krótkie poziomy motywiczne, chakarterystyczne, krótkie choreografie

4. Poziom holistyczny - skruktura wszystkich poziomów, spojenie ich. Wszystkie zjawiska taneczne.

Judith Lynne Hannah

Skrukturalizm w poziomie linearnym - opozycje.

Langue - cała struktura jezykowa, jak w książkach do gramatyki

Parale - słowo

Semantyka - nauka o systemach znakowych. Tradycja (szkoła) FR, Amerykańska, Tartusko-Moskiewska.

1. Wrodzone zdolności strukturyzujące:
   Charakterystyka mózgu/umysłowości
   Możliwości motoryczne oraz rytmy ludzkiego biogramu
   
   Predyspozycje mózgowe, istnienie jako performer. Nasze możliwości. To jak kto się rusza, jakie ma ciało, etc. Biologia - nasza natura.

2. Kultura
   -pragmatyka, semantyka, syntaktyka
   -modelowanie ciała w przestrzeni, rytmie oraz logarytmice
   -trening fizyczny
   

SEMANTYKA
Semantyka - znaczenia, FR - preferują określenie semiologia (ogólna nauka o znaczeniach).
Syntaktyka - łączenie znaczeń, w jaki sposób je łączyć (reguły). Regułami łączenia znaków. Prawie jak gramatyka.
pragmatyka - odbiór znaczeń, proces komunikacji

W kulturze są różne znaki i człowiek w zależności od kultury je interpretuje.
inna dynamika w różnych technikach.

3. Jawna struktura - rzeczywistość empiryczna (parole)
   -przedstawienie taneczne - choreografia oraz / lub improwizacja

4. Imitacyjne przedstawienie taneczne
   

Kenneth Pike (eric/emic)

Dessosiere (?)
Znak:

• Znaczące

• Znaczenie

Ronadl Bart - Francuski Semiotyk, poświecił całą karierę aby poświęcić się nad badaniem popularnego mitu.
Mit:

• 
  
  Znaczące

• Znaczone

Znaczące
Znaczone

U Barta mit już nie jest umowny - można go odczytywać na wiele sposobów. Jest ideologią i na pewien sposób manipulacją. Słowo skradzione, które pracuje na wielu poziomach.

Tekst - każdy przekaz znakowy jest tekstem. Taniec = choreografia. Musi zaistnieć kilka znaków, żeby zaistniał tekst.

Pierwotne i wtórne systemy modulujące (semiotyczne): pierwszym nośnikiem jest język (pierwotny); każdy inny język związany z literaturą, sztuką jest wtórny. (????)

• Gramatyka

• Słownictwo

Metarfora- zastąpienie - stalowe nerwy = anielska cierpliwość

Metonimia - skrót, zastąpienie: cecha albo funkcja

Synekdocha - część zamiast całości

50 żagli cięło błękit.

Metafora	Metonimia	Synekdocha
cięło	Błękit	50 żagli

Porządek metaforyczny i metonimiczny

Metaforyczny	Metonimiczny
Paradygmatyczność: płynęło; w poezji (romantyzm) , w filmie	Porządek Syntagmatyczny: pewien sposób łączenia, bliskiego łączenia. Nastąpi konotacja czyli skojarzenia rzeczy, która nam się nasuwa jako pierwsza. Charakterystyczny na prozy (realizm, naturalizm), montaż.

R. Jakobson

Aby nadawca mógł się skomunikować z odbiorcom musi nastąpić zasada 4 razy K:

• K - komunikat

• K- kontakt

• K - kod - odczytywany dla nadawcy/odbiorcy

• K - kontekst

Susan Lee Foster - zajmuje się semiotyką tańca. Mówiąc o spektaklu tanecznym jest taka linia zależności:

Aby taniec mógł zaistnieć musi być kontekst, muszą być znane choreograficzne kody i konwencje. Inaczej będzie to dla nas tylko estetyczne. Przez ich poznanie będzie można poznać choreografie i bez problemu odczytać historię.

W Reading Dancing metafora, synekdocha, metonimia i ironia - tymi figurami stylistycznymi można analizować choreografie.

znak

mit

---