|
|
|
Wspólnota Miłości Ukrzyżowanej
Termin
Definicja
Braterstwo czyni z nas wspólnotę. Rozumiemy przez nie wierność w życiu modlitewnym, obecność na spotkaniach i liturgiach wspólnoty, angażowanie się w jej dzieła, pomoc duchową i materialną braciom i siostrom. Jeśli podejmuję braterstwo to pamiętam o moich braciach w codziennej modlitwie, zawsze jestem gotowy im wybaczyć, jestem solidarny z całą wspólnotą, nie mówię o niej źle, kocham ją. Jeśli podejmuję braterstwo to modlę się o powołania do naszej wspólnoty, podejmuję ewangelizację, szanuję mych odpowiedzialnych i w sprawach dotyczących życia wspólnoty jestem im posłuszny.
Dzielenia w naszej wspólnocie to bardzo ważny element wzrostu. Obowiązują na nich następujące zasady:
zawsze należy dzielić się konkretnie, a więc nie wypowiadamy pobożnych życzeń, czy też mądrych myśli, ale skupiamy się na tym, jak nas dane słowo oskarża, dotyka
staramy się otworzyć na tyle, na ile nas stać, podzielić się ze swej słabości
nie nawiązujemy do wypowiedzi innych braci
nie udzielamy żadnych rad lub pouczeń.
Eucharystia stanowi centrum naszego życia. Reguła wspólnoty nakazuje uczęszczać na Mszę Św. w miarę możliwości codziennie, spotkanie modlitewne w parafii zawsze poprzedzamy uczestnictwem w Eucharystii, raz w miesiącu wspólnota w gronie przyjaciół uroczyście celebruje liturgię niedzielną.
Ewangelizacja w naszej wspólnocie to przede wszystkim składanie codziennego świadectwa przez ofiarę, podejmowanie Krzyża, uczciwość i rzetelność w pracy zawodowej oraz życiu społecznym. Nasza mała droga wiedzie poprzez codzienność, uświęcamy się nie przez wielkie akcje, ale przez wykonywanie z miłością małych czynów. Jesteśmy posłuszni rozkazowi Jezusa do głoszenia słowa. Przejawia się to w dyspozycyjności jeśli chodzi o nasz czas kiedy przygotowujemy sesję, nagrywamy nasze pieśni, piszemy katechezy lub jesteśmy zaproszeni do głoszenia rekolekcji przez różne grupy czy parafie.
Formacja naszej wspólnoty opiera się przede wszystkim na uczestnictwie w liturgiach, słuchaniu katechez, dzieleniu się ze słowa i z życia. Szczególnie opieramy się na pieśniach i katechezach wydanych przez wspólnotę. Oprócz tego wspólne jest dla nas doświadczenie chrztu w Duchu Świętym oraz duchowość karmelitańska. Do "obowiązkowych" lektur należą dzieła świętych Karmelu (Małej Teresy, Jana od Krzyża). W formacji szczególną rolę spełnia towarzyszenie duchowe, które występuje na każdym etapie we wspólnocie.
Fundacja część wspólnoty działająca przy danej parafii. Na jej czele stoi Odpowiedzialny fundacji. Podstawowa służba wspólnoty w parafii to prowadzenie spotkań modlitewnych i organizowanie seminariów, inne działania uzgadnia się z proboszczem. Życie poszczególnych fundacji koordynuje Odpowiedzialny wspólnoty, wobec którego obowiązuje posłuszeństwo.
Historia naszej wspólnoty sięga początku lat osiemdziesiątych, kiedy to w parafii p.w. Miłosierdzia Bożego w Szczecinie zaczęła się spotykać grupa modlitewna w ramach Odnowy w Duchu Świętym. Oficjalnie wspólnota została pobłogosławiona przez Arcybiskupa Szczecińsko-Kamieńskiego 19 grudnia 1993 roku.
Jedność to warunek trwania wspólnoty. W wymiarze relacji z braćmi oznacza to nieustanne przebaczanie, troskę i okazywanie miłości. Nie wolno nam mówić o braciach źle, jednamy się zawsze przed zachodem słońca. Trudnym braciom staramy się okazać najwięcej miłości i przebaczenia. Jesteśmy ze sobą solidarni. Jedność ma także szerszy wymiar. Przejawia się w posłuszeństwie odpowiedzialnym, w modlitwie za nich, oraz w wierności regule wspólnoty.
Krzyż jest podstawowym powołaniem każdego chrześcijanina, a Miłość Ukrzyżowana podstawowym charyzmatem. Nasza wspólnota stara się żyć tak, by "nie zniweczyć Krzyża Chrystusa". Wyraża się to przede wszystkim w miłości do osób dla nas trudnych lub wręcz wrogo do nas nastawionych, w przyjmowaniu każdego wydarzenia w życiu jako woli Bożej, nawet jeśli tego nie rozumiemy, w podejmowaniu ofiar za świat. Nauczanie we wspólnocie koncentruje się wokół mądrości Krzyża, nasze sumienia staramy się formować według tej mądrości. Jesteśmy głęboko przekonani, że Krzyż jest łaską, a poza Nim się cierpi. Staramy się więc nie odpowiadać złem na zło, agresją na agresję. Przyjmować w milczeniu upokorzenia lub zabrać głos właśnie wtedy, kiedy wszyscy milczą. Chcemy, aby w nas nie ustawało zgorszenie Krzyża, przeciwko któremu świat się buntuje. Chcemy z wiarą przyjmować wezwanie: "nie opieraj się złu, daj temu kto cię prosi, błogosław tych, którzy cię prześladują".
Odpowiedzialni wspólnoty są wybierani zgodnie ze statutem. Odpowiadają oni za poszczególne fundacje działające przy parafiach, za całą wspólnotę odpowiada główny odpowiedzialny. Członkowie wspólnoty modlą się za swych odpowiedzialnych, okazują im szacunek, a w sprawach dotyczących życia wspólnoty są im posłuszni.
Patrz: Odpowiedzialni
Patroni. Główną patronką wspólnoty jest Święta Teresa od Dzieciątka Jezus. Powierzamy się także opiece Maryi i Świętego Józefa.
Posłuszeństwo obowiązuje wszystkich członków wspólnoty. Dotyczy ono przede wszystkim:
zachowywania reguły modlitewnej (zwolnienia częściowe uzgadnia się z prowadzącymi za wiedzą odpowiedzialnego),
obecności na wszystkich spotkaniach i świętach wspólnoty, rekolekcjach oraz na sesji (zwolnienie z obecności uzyskuje się od brata prowadzącego),
podejmowania różnych posług we wspólnocie.
Dobrym zwyczajem jest wcześniejsze powiadamianie o nieobecności na spotkaniach modlitewnych. Choć odpowiedzialni nie mogą nakazać dodatkowej posługi, np. wyjazdu na ewangelizację, służbę w parafii, należy zawsze zrobić wszystko aby podjąć funkcję, nie szkodząc swemu życiu rodzinnemu, czy zawodowemu. We wspólnocie nie komentujemy decyzji przełożonych, nawet jeśli nie do końca się z nimi zgadzamy. Możemy w indywidualnej rozmowie podzielić się z odpowiedzialnym swą opinią, ale jeśli decyzja zostanie podtrzymana przylgniemy do niej jak do swojej.
Powołanie do WMU rozeznajemy przede wszystkim na poziomie trzech płaszczyzn: podjęcia życia modlitewnego zgodnie z regułą wspólnoty podjęcia Krzyża w swoim życiu, podjęcia braterstwa. Do wspólnoty pomagają wejść prowadzący, ostatecznie przyjmuje odpowiedzialny. Pełne wstąpienie do wspólnoty trwa około pięciu lat, które obejmują okres kandydacki, próbę, postulat i nowicjat. Choć modlimy się o powołania, to nie jest naszym celem, aby wszyscy znaleźli się we wspólnocie. Wystarczy kilka zaangażowanych osób, aby charyzmat wspólnoty promieniował na naszych przyjaciół, parafię i Kościół lokalny.
Przyjaciele wspólnoty to osoby, które żyją naszą duchowością, są obecne na spotkaniach modlitewnych, ale z różnych przyczyn nie są w stanie wejść do wspólnoty. Uczestniczą w naszym życiu na tyle, na ile jest to możliwe. Mogą wyjeżdżać na nasze rekolekcje, uczestniczyć w naszych świętach, Eucharystiach, podejmować dzieła ewangelizacyjne. Przyjaciół nie obowiązuje posłuszeństwo, ale muszą się podporządkować naszym zasadom. Do grona przyjaciół przyjmuje odpowiedzialny.
Reguła wspólnoty to fundament naszego życia. Reguła sprawia, że jesteśmy wspólnotą przed Panem i choć jej zachowywanie samo z siebie niczego nie może zapewnić, to jest ona niezbędnym warunkiem trwania we wspólnocie tak, że kto nie zachowuje reguły sam się wyklucza ze wspólnoty. Nasza reguła jest bardzo prosta i możliwa do zachowania dla ludzi żyjących w świecie. W wyjątkowych przypadkach z pewnych jej części może zwolnić odpowiedzialny wspólnoty (np. w przypadku małżeństw posiadających małe dzieci, choroby, etc. ). Na co dzień w posłuszeństwie staramy się ją wypełniać, a raczej nią żyć. Jednorazowe opuszczenie modlitwy nie musi być zgłaszane, ale dłuższe zmiany powinny być zawsze konsultowane z prowadzącymi i zatwierdzone przez odpowiedzialnego. Reguła w pewien sposób obiektywizuje naszą modlitwę i jest znakiem naszej miłości do Pana. Jeśli ją zachowujemy, to z miłości, a nie z lęku czy przyzwyczajenia. Zachowanie reguły wiąże się niejednokrotnie z podjęciem ofiary z siebie, kiedy jesteśmy zmęczeni lub zniechęceni. Jest ona także dla nas znakiem przymierza z Panem i braćmi ze wspólnoty. Miłość wyraża się między innymi w wiernym zachowywaniu reguły. Zachowujemy ją w posłuszeństwie, bo miłujemy i po to, aby miłować. Jesteśmy przekonani, że wierna modlitwa może zdziałać w naszym życiu cuda i jest dla Pana głównym narzędziem naszego oczyszczenia. Przez zachowywanie reguły wspólnoty realizujemy swój podstawowy charyzmat - kontemplację w świecie. Zdolność do podjęcia modlitwy, pragnienie modlitwy to pierwszy etap rozeznawania powołania do naszej wspólnoty.
A oto nasza reguła:
poranna modlitwa do Ducha Świętego
12.00 modlitwa Anioł Pański, w miarę możliwości, łączymy się z naszym papieżem i powierzamy Maryi cały Kościół
15.00 modlitwa Ojcze nasz, powierzamy w niej opiece Pana całą wspólnotę, odpowiedzialnych, wszystkie nasze zaangażowania i staramy się zastanowić czy to, co aktualnie robimy jest w zgodzie z Krzyżem
wieczorem rachunek sumienia
45 minut modlitwy, w tym pół godziny w ciszy, dla domowników 15 minut wspólnej modlitwy (nieszpory lub jutrznia, jedno oficjum jest obowiązkowe)
Eucharystia w miarę możliwości codziennie
Dziesiątka różańca
45 minut rozważanie słowa raz na tydzień
wyjazd na dwa dni "pustyni" raz na kwartał
stały spowiednik, spowiedź nie rzadziej niż raz na miesiąc
czytanie duchowe
Rekolekcje wspólnota przeżywa dwa razy do roku, w Adwencie i Wielkim Poście. Rekolekcje są obowiązkowe.
Spotkania formacyjne wspólnoty odbywają się w cyklu czterotygodniowym. W pierwszym tygodniu odbywa się agapa, w drugim liturgia słowa, w trzecim adoracja Najświętszego Sakramentu, w czwartym dzielenie z życia. Raz na dwa miesiące odbywa się we wspólnocie spotkanie pokutne. Podczas każdego z tych spotkań wspólnota odmawia nieszpory. Na spotkaniach wspólnoty obecni są jej członkowie, nowicjat, postulat oraz próba.
Spotkania Wspólnoty odbywają się dwa razy w tygodniu. Jedno z nich to zamknięte spotkanie formacyjne, na tym spotkaniu obecni są członkowie wspólnoty oraz nowicjat, postulat i próba. Drugie spotkanie to otwarte spotkanie modlitewne prowadzone przez członków wspólnoty i poprzedzone uczestnictwem w parafialnej Mszy Świętej. Najważniejsze z naszych spotkań to niedzielna Eucharystia sprawowana w gronie wspólnoty i jej przyjaciół raz na miesiąc.
Spotkanie pokutne to bardzo ważne spotkanie wspólnoty, podczas którego następuje pojednanie pomiędzy braćmi. Składa się ono z następujących części:
uroczyście odśpiewanego Hymnu o miłośc,i
pojednania w parach (w tym momencie jeśli ktoś chce zwrócić komuś uwagę może to uczynić zgodnie z zasadami upominania),
pojednania we wspólnocie (tu można na forum wspólnoty wypowiedzieć uwagi na temat jej funkcjonowania lub prowadzenia),
znaku pokoju.
Towarzyszenie duchowe (prowadzenie) to niezmiernie ważny element formacji we wspólnocie. Każdy z nas niezależnie od "stażu" we wspólnocie ma swego prowadzącego, z którym spotyka się nie rzadziej niż raz na dwa miesiące. Osoba, która nas prowadzi pomaga nam na początku wejść w charyzmat wspólnoty, znaleźć w niej swoje miejsce, następnie przekazuje nam materiały formacyjne, podsumowuje z nami poszczególne etapy, prowadzi dalej i jest świadkiem naszej pracy nad sobą. Wierzymy, ze Bóg posługuje się naszymi prowadzącymi, stąd możemy prosić ich o pomoc w rozeznaniu przy podejmowaniu trudnych decyzji, zawsze powinniśmy z nimi ustalać dłuższe zmiany w zachowywaniu reguły, które następnie powinien zatwierdzić odpowiedzialny. Modlimy się za naszych prowadzących i jesteśmy wobec nich otwarci. Prowadzący zobowiązani są do tajemnicy, mogą jedynie omówić treść rozmów z odpowiedzialnym i osoba wyznaczoną przez niego do opieki nad kandydatami. Małżonkowie prowadzeni są indywidualnie i wspólnie przez jednego prowadzącego.
Wstąpienie do wspólnoty trwa kilka lat, podczas których staramy się upewnić o powołaniu do WMU, wprowadzić w jej duchowość, zasady i zwyczaje, a przede wszystkim w regułę modlitewną. Okres wchodzenia do wspólnoty dzielimy na etapy:
kandydatura, trwa różnie długo w zależności od zawansowania duchowego osoby, trwa od pierwszej rozmowy z odpowiedzialnym, jest to czas przyglądania się wspólnocie i podjęcia regularnej modlitwy,
próba, trwa maksymalnie około roku, rozpoczyna ją przydzielenie prowadzącego we wspólnocie, warunkiem wejścia na próbę jest między innymi podjęcie regularnej 15 minutowej modlitwy; na próbie obowiązuje już posłuszeństwo,
postulat trwa około dwóch lat, warunkiem wejścia do postulatu jest między innymi podjęcie półgodzinnej modlitwy, w tym 20 minut w ciszy, podjęcie wspólnej modlitwy przez małżonków, wyjazdy na dni pustyni,
nowicjat trwa około roku, uczęszczamy już na wszystkie spotkania wspólnoty, żyjemy całą regułą; decyzję o wejściu do wspólnoty ostatecznie podejmuje odpowiedzialny.
Zasady upominania :
jeśli brat lub siostra, czymś nas ranią możemy ich napomnieć w duchu miłości i prawdy, zawsze jednak należy zbadać swoje nastawienie do tej osoby, którą chcemy napomnieć: czy przyjmujemy ją z miłością w wymiarze Krzyża, czy nie pałamy chęcią odwetu, czy nasze napomnienie jej rzeczywiście pomoże i czy rzeczywiście jest konieczne,
staramy się wczuć w drugą osobę, czy zmiana postępowania jest w ogóle możliwa, czy może przekracza jej możliwości psychologiczne, czy nawet umysłowe,
kiedy rozmawiamy z bratem nie używamy zwrotów kategorycznych, pewnych, osadzających, zawsze lepiej swój punkt widzenia zakończyć znakiem zapytania, zachęcić do refleksji,
jeśli to do nas skierowane są uwagi, nigdy nie wolno nam podejmować dyskusji z argumentami osoby, która nas poprosiła, możemy natomiast wyjaśnić swój sposób postępowania, tok myślenia; jeśli osoba, która nas poprosiła ma rację podziękujmy jej za zwrócenie nam uwagi, jeśli zarzuty są według nas niesłuszne przyjmijmy je w milczeniu i zanurzmy w Krzyżu naszego Pana,
po rozmowie zawsze należy sobie przekazać znak pokoju,
jeśli nasza uwaga nie zmienia sposobu postępowania osoby, a jest ono niezgodne z naszym powołaniem zgłaszamy to odpowiedzialnemu
uwagi dotyczące życia małżeńskiego lub przedmałżeńskiego braci i sióstr mogą zwracać tylko odpowiedzialni, do nich więc należy zgłaszać ewentualne spostrzeżenia.
Najważniejszym naszym świętem jest Uroczystość Triduum Paschalnego. Na Paschę czekamy cały rok i wspominamy ją cały rok. Można powiedzieć, że nasze życie toczy się od Paschy do Paschy. Noc czuwania jest uprzywilejowanym czasem dla chrztu naszych dzieci.
Inne święta to:
Uroczystość Zesłania Ducha Świętego,
Święto Patronalne Podwyższenia Krzyża Pańskiego (14.IX.),
Święto Powstania Wspólnoty (19.XII.).
Wspólnota Miłości Ukrzyżowanej, Plac Ofiar Katynia 1, 70-452 Szczecin, tel. 783 296 650, email: wmu@wmu.pl |