Do mechanizmów odporności nieswoistej uwarunkowanych genetycznie należą: 1) fagocytoza, 2) komórki NK, 3) układ dopełniacza, 4) lizozym, 5) przeciwciała. Prawdziwe:
1,2,3,4,5
1,2,3,4 [G/97]
1,2,3
1,2
2
Do mechanizmów komórkowych odporności nieswoistej, uwarunkowanych genetycznie należą: 1) fagocytoza, 2) komórki NK, 3) układ dopełniacza, 4) limfocyty T cytotoksyczne, 5) limfocyty B. Prawdziwe:
1,2,3,4,5
1,2,4
1,2,4,5
1,2 [G/97]
1,4
Do mechanizmów odporności humoralnej nieswoistej uwarunkowanych genetycznie należą: 1) fagocytoza, 2) komórki NK, 3) układ dopełniacza, 4) lizozym, 5) przeciwciała. Prawdziwe:
1,2,3,4,5
1,3,4,5
1,3,4
3,4 [G/97]
5
Do mechanizmów odporności swoistej nabytej należą: 1) fagocytoza, 2) komórki NK, 3) układ dopełniacza, 4) uczulone limfocyty Tc 5) limfocyty B produkujące przeciwciała. Prawdziwe:
1,2,3,4,5
1,2,4
4,5 [G/97]
2,4,5
5
Geny głównego układu zgodności tkankowej (MHC) u człowieka: 1) Mieszczą się na chromosomie 6, 2) Kodują cząsteczki MHC klasy I, II i III, 3) Kodują niektóre składniki dopełniacza, 4) Dziedziczenie określonych genów MHC może korelować z ryzykiem zachorowania na choroby autoimmunizacyjne, 5) kodują ludzkie antygeny leukocytarne (HLA). Prawdziwe:
1,2,3,4,5 [G/98]
1,2,3,4
2,3,4
1,3,4,5
5
Które z poniższych twierdzeń dotyczące głównego kompleksu genów zgodności tkankowej (MHC) jest nieprawdziwe:
Antygeny MHC klasy I znajdują się na wszystkich komórkach jądrzastych
Antygeny MHC klasy I są niezbędne do prezentacji endogennego antygenu komórkom NK [G/105, M/218]
Limfocyty cytotoksyczne (Tc) niszczą komórki docelowe rozpoznając epitopy antygenowe połączone z cząsteczkami MHC klasy I
Antygeny MHC klasy II obecne są na makrofagach
Antygeny klasy I służą do odróżniania własnych komórek od obcych [Z/109]
Które z poniższych twierdzeń dotyczące antygenów głównego kompleksu genów zgodności tkankowej klasy II (MHC klasy II) jest prawdziwe:
Antygeny MHC klasy II znajdują się na wszystkich komórkach jądrzastych
Antygeny MHC klasy II służą do odróżniania własnych komórek od obcych
Antygeny MHC klasy II prezentują antygen limfocytom limfocytom cytotoksycznym
Antygeny MHC klasy II mogą być eksponowane na komórkach śródbłonka pod wpływem inerferonu γ [M/219
Epitopy związane z antygenami klasy II rozpoznawane są przez komórki NK
Które z poniższych twierdzeń dotyczące antygenów głównego kompleksu genów zgodności tkankowej klasy I (MHC klasy I) jest prawdziwe:
Antygeny klasy I znajdują się na erytrocytach w dużych ilościach
Antygeny klasy I występują na komórkach prezentujących antygen (APC)
Antygeny klasy I służą do prezentowania antygenów wirusowych przez zainfekowane komórki [M/218, G/105]
Do rozpoznania epitopów antygenowych przez komórki NK konieczne jest związanie ich z antygenami klasy I
Limfocyty Th(CD4+) rozpoznają epitopy antygenowe tylko wtedy gdysą związane z antygenami MHC klasy II
Antygeny MHC klasy II znajdują się na komórkach:
Makrofagach
Komórkach dendrytycznych
Limfocytach B
Pobudzonych limfocytach T
Na wszystkich powyższych komórkach
Antygeny MHC klasy II znajdują się na komórkach: 1) Makrofagach, 2) monocytach, 3) Komórkach dendrytycznych, 4) Limfocytach B, 5) Pobudzonych limfocytach T. Prawdziwe
1,2,3,4,5 [G/105, M/218]
1,2,3,4
1,2,3
1,3
3,4
Do komórek zdolnych do uwalniania perforyn należą:
Limfocyty Tc [G/99]
Limfocyty B
Makrofagi
Neutrofile
Eozynofile
Do komórek zdolnych do uwalniania perforyn należą:
Limfocyty NK [G/99]
Limfocyty B
trombocyt
Neutrofile
Eozynofile
Cytotoksyczność komórkowa komórek NK zależna jest od wytwarzania przez te komórki:
Defensyn
Properdyny
Lizozymu
Perforyny [G/99]
Głównego białka zasadowego (MBP)
Cytotoksyczność komórkowa limfocytów cytotoksycznych (Tc) zależna jest od wytwarzania przez te komórki:
Defensyn
Katepsyny G
Lizozymu
Perforyny [G/99]
Głównego białka zasadowego (MBP)
Alergią wieloważną określamy stan, w którym:
W odpowiedzi humoralnej uczestniczą różne klasy przeciwciał
Obok odpowiedzi humoralnej istotną rolę odgrywają mechanizmy odpowiedzi komórkowej
Jeżeli podłożem alergii jest uczulenie na więcej niż jeden alergen
Jeżeli możemy przenieść ją na ustrój nieuczulony za pomocą surowicy lub uczulonych limfocytów
Jeżeli w odpowiedzi na alergen uczestniczą mechanizmy reakcji alergicznej typu I, II i III.
Anafilaktogenem określamy :
Składowe dopełniacza uwalniające histaminę z komórek tucznych
Antygen wywołujący wstrząs anafilaktyczny
Receptor dla IgE o wysokim powinowactwie zlokalizowany na komórkach tucznych
Mediatory reakcji anafilaktycznej np histaminę
Immunoglobuliny klasy IgE
17. Przyczyną wystąpienia reakcji alergicznej II typu może być:
Przetoczenie krwi niezgodnej grupowo
Użądlenie owadów błonkoskrzydłych np: osy
Przewlekły kontakt z metalami np. nikiel, chrom
Podanie surowicy odpornościowej
Spożycie niektórych pokarmów np: orzeszków ziemnych
Plazmocyty są to:
Komórki wytwarzające przeciwciała [Z/110]
Komórki zdolne do cytotoksyczności komórkowej
Komórki prezentujące antygen
Komórki zdolne do fagocytozy
Prawdziwe a i b
Antygeny różnicowania CD4 znajdują się na komórkach:
Limfocytach cytotoksycznych
Limfocytach supresorowych
Limfocytach pomocniczych [G/99]
Limfocytach B
Komórkach NK
Antygeny różnicowania CD8 znajdują się na komórkach:
Limfocytach cytotoksycznych [G/99]
Limfocytach pomocniczych
Limfocytach B
Komórkach NK
Komórkach plazmatycznych
Komórką zdolną do zabicia komórki ustroju zainfekowanej wirusem jest:
Limfocyt Tc
Limfocyt B
Komórka plazmatoidalna
Komórka NK
Prawdziwe a i d [G/99]
Komórką zdolną do zabicia komórki ustroju zainfekowanej wirusem jest:
Limfocyt B
Komórka plazmatoidalna
Komórka NK [G/99]
Komórka plazmatyczna
Prawdziwe b i d
Komórką zdolną do zabicia komórki nowotworowej jest:
Limfocyt Tc
Limfocyt B
Komórka plazmatoidalna
Komórka NK
Prawdziwe a i d [G/99]
Które z poniższych twierdzeń dotyczące udziału makrofagów w odporności jest nieprawdziwe:
Makrofagi są zdolne do prezentacji antygenu limfocytom Th
Makrofagi mają zdolność do fagocytozy
Makrofagi posiadają receptory dla fragmentu Fc przeciwciał
Makrofagi wydzielają monokiny od których w znacznej mierze zależy prawidłowy przebieg odczynów odpornościowych
Makrofagi nie posiadają antygenów zgodności tkankowej klasy II (MHC II)
Która z poniższych immunoglobulin występuje jako pentamer:
IgA
IgM [G/101]
IgG
IgD
IgE
W skład cząsteczki przeciwciała (monomer) wchodzą:
4 łańcuchy lekkie
2 łańcuchy ciężkie [G/100]
1 fragment Fab
2 fragmenty Fc
Prawdziwe b i d
Epitop:
Jest fragmentem przeciwciała wiążącym antygen
Występuje we fragmencie Fc przeciwciała
Może wiązać składową C1q dopełniacza
Jest fragmentem na antygenie rozpoznawanym przez przeciwciało
Jest niepełnym antygenem
Określona sekwencja reszt aminokwasowych specyficznie rozpoznawana przez przeciwciało jest to:
Hapten
Epitop
Laptop
Haplotyp
Fenotyp
Nieprawdą jest że przeciwciała klasy IgM:
Są ważnymi mediatorami w chorobach atopowych [G/100]
Aktywują układ dopełniacza a drodze klasycznej
Mogą tworzyć formy polimeryczne
Są opsoninami
Są syntezowane przez komórki plazmatoidalne
Przeciwciała klasy IgE:
Aktywują układ dopełniacza a drodze klasycznej
Są opsoninami
Związanie ich z receptorem FcεRI na komórkach tucznych indukuje degranulację tych komórek
Nazywane są reaginami
Prawdziwe c i d
Przeciwciała klasy IgE:
IgE aktywują układ dopełniacza a drodze klasycznej
IgE są opsoninami
Związanie IgE z receptorami FcεRI na komórkach tucznych indukuje degranulację tych komórek
Biorą udział w cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał (ADCC)
Żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe
Fragment Fab przeciwciała klasy IgG:
Zawiera część łańcucha lekkiego
Aktywuje układ dopełniacza
Wiąże się z receptorami zlokalizowanymi na fagocytach
Wiąże się specyficznie z determinantą antygenową
Prawdziwe a i d [G/100]
Fragment Fc przeciwciała klasy IgG:
Zawiera część łańcucha lekkiego
Aktywuje układ dopełniacza
Wiąże się z receptorami zlokalizowanymi na fagocytach
Wiąże się specyficznie z detrminantą antygenową
Prawdziwe b i c [G/100]
Atopia to genetyczna skłonność do nadprodukcji przeciwciał klasy:
IgA
IgM
IgG
IgD
IgE [109]/G
Która z poniższych immunoglobulin określana jest jako reagina:
IgA
IgM
IgG
IgD
IgE
Hapten jest to jest to cząsteczka:
posiadająca przynajmniej jeden epitop [G/103]
posiadająca immunogenność
posiadająca zdolność do indukcji syntezy przeciwciał
posiadająca zdolność do swoistego reagowania z limfocytami Tc
prawdziwe b i c
Epitopem nazywamy:
Fragment Fab przeciwciała rozpoznający determinantę antygenową
Fragment Fc przeciwciała wiążący swoisty receptor na komórkach układu immunologicznego
Cząsteczkę zdolną do indukcji odpowiedzi immunologicznej po związaniu z białkami nośnikowymi gospodarza
Składową C1q układu dopełniacza aktywowaną przez IgG i IgM
miejsce na antygenie rozpoznawane przez przeciwciało [G/103]
Komórką zdolną do prezentacji antygenu limfocytom Th jest: 1) monocyt, 2) makrofag, 3) komórka dendrytyczna, 4) limfocyt B, 5) komórka Lagerhansa. Prawdziwe:
1,2,3,4,5 [G/105, M/218]
1,2,3,4
1,2,3
1,2,3,5
2,3
Przeciwciała klasy IgM uwalniane są przez komórki:
Plazmatyczne
Plazmatoidalne [G/106]
Limfocyty B
Limfocyty CD4+
Limfocyty CD8+
. Hapten jest to jest to cząsteczka:
posiadająca przynajmniej jeden epitop [G/103]
posiadająca immunogenność
posiadająca zdolność do indukcji syntezy przeciwciał
posiadająca zdolność do swoistego reagowania z limfocytami Tc
prawdziwe b i c
Epitopem nazywamy:
Fragment Fab przeciwciała rozpoznający determinantę antygenową
Fragment Fc przeciwciała wiążący swoisty receptor na komórkach układu immunologicznego
Cząsteczkę zdolną do indukcji odpowiedzi immunologicznej po związaniu z białkami nośnikowymi gospodarza
Składową C1q układu dopełniacza aktywowaną przez IgG i IgM
miejsce na antygenie rozpoznawane przez przeciwciało [G/103]
. Przeciwciała klasy IgG uwalniane są przez komórki:
Plazmatyczne [G/106]
Plazmatoidalne
Limfocyty B
Limfocyty CD4+
Limfocyty CD8+
29. Antygenem może być substancja: 1) polisacharyd, 2) białko, 3) glikoproteina, 4) lipoproteina, 5) nukleoproteina. Prawdziwe:
1,2,3,4,5 [G/102]
1,2,3,4
1,2,3,5
2,3,4,5
2,5
Do reakcji indukowanych przez mediatory anafilaksji zaliczamy: 1) rozszerzenie naczyń, 2) wzrost przepuszczalności naczyń, 3) skurcz mięśni gładkich oskrzeli, 4) skurcz mięśni gładkich przewodu pokarmowego, 5) wzrost sekrecji gruczołów śluzowych. Prawdziwe:
1,2,3,4,5 [G/108]
1,2,3,4
1,2,3
1,2
1,5
Ziarna komórek tucznych zawierają:
Histaminę
Prostaglandynę PGE2
Czynnik aktywujący płytki PAF
Tryptazę
Prawdziwe a i d [M/287]
Ziarna komórek tucznych zawierają:
Histaminę i tryptazę {M/287]
Histaminę i prostaglandynę PGE2
Czynnik aktywujący płytki PAF
Leukotrien 4 i tromboksan A2
Leukotrien B4 i ECF-A
Aktywne składowe C3a i C5a dopełniacza określamy jako:
Kompleks ataku błonowego (MAC)
Anafilatoksyny G[102 ]
Anafilaktogeny
Kininogenazy
Properdyna
Która z poniższych substancji może być anafilaktogenem:
Aktywna składowa C3a i C5a dopełniacza
Histamina
Leukotrien C4, D4 i E4
Penicylina [G/109]
IgE
Która z poniższych substancji może być anafilatokyną:
Aktywna składowa C3a i C5a dopełniacza [G/102]
Histamina
Leukotrien C4, D4 i E4
Penicylina
IgE
Dla nadwrażliwośći typu III charakterystyczne jest:
Udział IgE
Udział komórek NK
Udział cytotoksycznoścu komórkowej zależnej od przeciwciał
Udział komórek tucznych
Odkładanie w tkankach kompleksów immunologicznych
Podanie surowicy odpornościowej (np. przeciwtężcowej)osobie uczulonej może być przyczyną reakcji alergicznej typu:
Anafilaktycznego
Cytotoksycznego
Kompleksów immunologicznych
Komórkowego
Prawdziwe a i c [G/109]
Który z poniższych objawów nie jest charakterystyczny dla wstrząsu anafilaktycznego:
duszność o charakterze wydechowym
obrzęk krtani
pokrzywka
hemoliza śródnaczyniowa [G/110]
obniżenie ciśnienia tętniczego
Do chorób atopowych zaliczamy:
Alergiczny wyprysk kontaktowy
Astmę atopową
Zewnątrzpochodne alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych
Astmę aspirynową
prawdziwe b i d
Do chorób atopowych zaliczamy:
Alergiczny wyprysk kontaktowy
Astmę atopową
Zewnątrzpochodne alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych
Astmę aspirynową
prawdziwe b i d
Odczyn nadwrażliwości typu IV osiąga szczyt po:
30-60 sekundach
10 - 15 minutach
6-12 godzinach
48-72 godzinach
3-4 tygodniach
Zakażenie prątkiem gruźlicy może wywołać odczyn nadwrażliwości typu:
I
II
III
IV [G/113]
Żadne z powyższych ponieważ zakażenie prątkiem gruźlicy hamuje rozwój reakcji nadwrażliwości
Nadwrażłiwość typu IV można przenieść z organizmu uczulonego na nieuczulony za pomocą:
Surowicy
Komórek tucznych
Limfocytów T {G/113]
Limfocytów B
Plazmocytów
Nadwrażliwość typu I można przenieść z organizmu uczulonego na nieuczulony za pomocą:
Surowicy [G/109]
Komórek tucznych
Limfocytów T
Limfocytów B
plazmocytów
Anafilaksja bierna jest to:
Przeniesienie uczulenia typu I z organizmu uczulonego na nieuczulony za pomocą surowicy [G/109]
Wywołanie reakcji nadwrażliwości typu I przez anafilaktogen
Wywołanie reakcji nadwrażliwości typu I przez anafilatoksynę
Stłumienie reakcji alergicznej przez leki immunosupresyjne np: glikokortykosteroidy
Przeniesienie reakcji nadwrażliwoci typu I z organizmu uczulonego na nieuczulony poprzez przeszczep tkankowy (reakcja przeszczep przeciw gospodarzowi)
Która z poniższych patologii rozwija się na podłożu rekcji alergicznej typu I:
Próba tuberkulinowa
Konflikt serologiczny
Choroba posurowicza
Astma aspirynowa
Alergiczny nieżyt nosa [G/109]
Zależny od przeciwciał odczyn cytotoksyczności komórkowe (ADCC) jest mechanizmem charakterystycznym dla reakcji odczynu typu:
Anafilaktycznego
Cytotoksycznego [G/111]
Kompleksów immunologicznych
Komórkowego
Reakcji przeszczepu przeciw biorcy (GVH)
Układ dopełniacza jest istotnym mediatorem w reakcji alergicznej typu:
Anafilaktycznego
Cytotoksycznego
Kompleksów immunologicznych
Komórkowego
Cytotoksycznego i kompleksów immunologicznych [G/112]
W zależnej od przeciwciał odczyn cytotoksyczności komórkowej (ADCC) uczestniczą przeciwciała klasy:
IgA
IgE
IgG [G/111]
IgD
IgE i IgM
Przykładem patologii rozwijającej się na podłożu reakcji alergicznej typu II jest:
Konflikt serologiczny matczyno-płodowy w zakresie układu Rh [G/112]
Astma atopowa
Choroba posurowicza
Zjawisko Arthusa
Obrzęk Quinckego
W zjawisku Arthusa uczestniczą przeciwciała klasy:
IgA
IgE
IgG
IgD
IgG lub IgM [G/112]
Zjawisko Arthusa jest modelem doświadczalnym reakcji alergicznej Typu:
Anafilaktycznego
Cytotoksycznego z udziałem dopełniacza
Cytotoksycznego bez udziału dopełniacza
Kompleksów immunologicznych [G/112]
Późnego
Reakcji alergicznej typu późnego (typ IV) istotną rolę odgrywają komórki:
Tuczne
Eozynofile
Limfocyty B
Limfocyty Tc [G/113]
Komórki NK
. Reakcji alergicznej typu późnego (typ IV) istotną rolę odgrywają komórki: 1) mastocyty, 2) makrofagi, 3) limfocyty Th1, 4) limfocyty Tc, 5) granulocyty obojętnochłonne. Prawdziwe:
1,2,3,4,5
1,3,5
2,3,4 [G/113]
2,5
2,4
Odczyn Mantoux jest przykładem reakcji alergicznej typu:
Anafilaktycznego
Cytotoksycznego z udziałem dopełniacza
Cytotoksycznego bez udziału dopełniacza
Kompleksów immunologicznych
Późnego [G/113]
Toczeń rumieniowty jest chorobą z autoagresji w ptomechanizmie której uczestniczy odczyn nadwrażliwości typu:
Anafilaktycznego
Cytotoksycznego z udziałem dopełniacza
Cytotoksycznego bez udziału dopełniacza
Kompleksów immunologicznych [G/114]
Późnego
W przebiegu chorób autoimmunizacyjnych w uszkodzenie tkanek może być wywołane przez odczyn nadwarażliwości typu:
I i II
II i III
II, III, IV
I i IV
IV
Występowanie autoprzeciwciał skierowanych przeciwko DNA jądra komórkowego jest charakterystyczne dla:
Reumatoidalnego zapalenia stawów
Choroby Hashimoto
Tocznia rumieniowatego [G/115]
Choroby Gravesa i Basedowa
Cukrzycy typu 1
Do chorób autoimmunizacyjnych zaliczamy: 1) chorobę posurowiczą, 2) chorobę Hashimoto, 3) reumatoidalne zapalenie stawów, 4) toczeń układowy, 5) astmę oskrzelową atopową. Prawdziwe:
1,2,3,4,5
1,2,3,4
2,3,4 [Z/114]
2,3,4,5
1,5
Czynnikiem reumatoidalnym określamy autoprzeciwciało skierowane przeciwko immunoglobulinie klasy:
IgA
IgM
IgG [Z/114]
IgD
IgE
Do przyczyn autoimmunizacji należy:
Modyfikacja autoantygenów przez wirusy lub bakterie
Nieprawidłowa prezentacja antygenu
Podobieństwo antygenowe antygenów wirusowych i bakteryjnych (mimikra antygmowa)
Osłabienie funkcji limfocytów supresorowych
Wszystkie powyższe [Z/113]
Autoantygenem w toczniu układowym może być:
Dwuniciowy DNA [Z/113]
Tyreoglobulina
Immunoglobulina G
Kolagen typu IV
Receptor dla acetylocholiny
W toczniu układowym występują przeciwciała:
Anty-DNA
Anty-RNA
Antyhistonowe
Antylimfocytarne
Wszystkie powyższe
W toczniu układowym występują przeciwciała: 1)Anty-DNA, 2) Anty-RNA, 3) antyerytrocytarne, 4) Antyhistonowe, 5) Antylimfocytarne. Prawdziwe:
1,2,3,4,5 [Z/115, M/236]
1,2,4
1,2,3
3,5
1
Występowanie autoprzeciwciała przeciwko dekarboksylazie kwasu glutaminowego jest charakterystyczne dla:
Cukrzycy typu 1 [M/237]
Choroby Hashimoto
Choroby Gravesa-Basedowa
Reumatoidalnego zapalenia stawów
Stwardnienia rozsianego
Odkładanie się w tkankach kompleksów immunologicznych jest charakterystyczne dla
Tocznia układowego [Z/115]
Choroby posurowiczej
Cukrzycy typu 1
Niedokrwistości złośliwej
Autoimmunologicznej nadczynności tarczycy
Przykładem schorzenia, którego pierwotną przyczyną jest podobieństwo autoprzeciwciała do naturalnego czynnika stymulującego jest:
choroba Addisona
choroba Gravesa-Basedowa [Z/115, M/236]
choroba Hashimoto
cukrzyca typu 1
toczeń układowy
Narządem predysponowanym do odkładania się kompleksów immunologicznych jest(są):
Mięsnie szkieletowe
Kości
Wątroba
Nerki
Jelita
2008
Która z poniższych cytokin hamuje replikację wirusów:
Interleukina 1(IL-1)
Interleukina 6 (IL-6)
Kachektyka (TNFα)
Interferon γ (INFγ) [M/226]
Transformujący czynnik wzrostu β (TGFβ)
Reaginami są przeciwciała klasy:
IgE [G/104]
IgG1
Iga
IgD
IgM
Które z niżej wymienionych komórek posiadają na swojej powierzchni antygen różnicowania CD4:
Limfocyty Th [G/99]
Limfocyty Tc
Komórki NK
Komórki K
Komórki dendrytyczne
Komórkami wydzielającymi immunoglobuliny E (IgE) są:
Limfocyty B
Komórki plazmatoidalne
Komórki plazmatyczne {G/106]
Komórki dendrytyczne
Mastocyty
Pobudzona komórka tuczna uwalnia:1) histaminę, 2) leukotrien B4, 3) czynnik aktywujący płytki (PAF), 4) prostaglandynę D2, 5) czynnik chemotaktyczny dla eozynofili (ECF-A). Prawdziwe:
1,2,3,4,5 [M/287]
1,4
1,4,5
1,3,4,5
1
Zjawisko Arthusa jest modelem doświadczalnym reakcji alergicznej typu:
Anafilaktycznego
Cytotoksycznego z udziałem dopełniacza
Cytotoksycznego bez udziału dopełniacza
Kompleksów immunologicznych [G/112]
Komórkowego (późnego)
Autoantygenem w toczniu rumieniowatym układowym jest:
Immunoglobulina G (IgG)
Tyreoperoksydaza (TPO)
Dekarboksylaza kwasu glutaminowego (GAD)
Dwuniciowy kwas dezoksyrybonukleinowy (DNA) [Z/114]
Czynnik wewnętrzny
Zależna od przeciwciał cytotoksyczność komórkowa (ADCC) jest charakterystyczna dla reakcji alergicznej typu:
I
II [G/111]
III
IV
II i III
Reakcje alergiczne typu komórkowego uczestniczą w patogenezie:
1) alergicznego kontaktowego zapalenia skóry, 2) reakcji odrzucania przeszczepu, 3) odczynu Mantoux, 4) atopowego zapalenia skóry, 5) konflikcie serologicznym. Prawdziwe:
1,2,3,4,5
1,2,3,5
1,2,3 [G/113]
1,2,3,4
1,2
Antygeny zgodności tkankowej (HLA;MHC) klasy I znajdują się na wszystkich komórkach organizmu za wyjątkiem:
Hepatocytów
Monocytów
Erytrocytów [M/218; G/98]
Mastocytów
Tymocytów
Które z poniższych mediatorów określamy terminem „anafilatoksyny”:
Histamina i serotonina
Aktywna składowa dopełniacza C3a i C5a [G/102]
Wolno działająca substancja anafilaksji (SRSA)
Bradykinina i kalidyna
Białka kationowe eozynofili
Które z poniższych twierdzeń charakteryzujących komórki NK jest nieprawdziwe:
są zdolne do niszczenia komórki docelowej już przy pierwszym kontakcie bez uprzedniego uczulenia
ich efekt cytotoksyczny zależny jest od antygenów zgodności tkankowej klasy I (MHC I) [G/105/97/99]
są zdolne do zabijania komórek gospodarza zakażonych wirusem
są zdolne do zabijania komórek nowotworowych
działają cytotoksycznie na obce komórki
Komórką zdolną do prezentacji antygenu (APC) limfocytom Th jest: 1) monocyt, 2) makrofag, 3) komórka Langerhansa, 4) mastocyt, 5) limfocyt B. Prawdziwe:
1,2,3,4,5
1,2,3,4
1,2,3
1,2,3,5 [G/105]
1,2
Przyczyną obrzęku Quinckego może być: 1) reakcja anafilaktyczna, 2) dziedziczny niedobór C1-esterazy, 3) odruch naczynioruchowy, 4) reakcje typu komórkowego, 5) odkładanie kompleksów immunologicznych. Prawdziwe:
1,2,3 [G/110]
3,4,5
2
5
3
Cytokiną uwalnianą podczas prezentacji antygenu przez limfocyty Th, która działając autokrynnie pobudz ich namnażanie i różnicowanie jest:
Interleukina 1
Interleukin 2 [G/106]
Interleukina 4
Interleukina 6
Interferon γ
Procesem prowadzącym do nabierania przez autoantygeny cech immunogenów może być:
Modyfikacja samego autoantygenu
Nieprawidłowa prezentacja antygenu
Reakcje krzyżowe z antygenami wirusowymi lub bakteryjnymi
Osłabienie funkcji limfocytów supresorowych Ts
Wszystkie powyższe procesy [Z/113]
Określona sekwencja reszt aminokwasowych specyficznie rozpoznawana przez przeciwciało jest to:
Hapten
Epitop
Laptop
Antygen
Alergen
Ziarna komórek tucznych zawierają:
Histaminę
Prostaglandynę PGE2
Czynnik aktywujący płytki PAF
Leukotrien B4
Wszystkie powyższe
Która z poniższych substancji może być anafilatokyną:
Aktywna składowa C3a i C5a dopełniacza
Histamina
Leukotrien C4, D4 i E4
IgE
Wszystkie powyższe
Enzymem uwalniającym kwas arachidonowy z fosfolipidów błon komórkowych jest:
Fosfolipaza A2
Cyklooksygenaza
Katalaza
Lipooksygenaza
Elastaza
Do substancji rozkurczających mięśniówkę gładką oskrzeli należy:
Acetylocholina
Adrenalina
Substancja P
Neurokinina A
Peptyd zależny od genu kalcytoniny (CGRP)
U podstaw patogenetycznych astmy aspirynowej leży:
Reakcja anafilaktyczna
Nadprodukcja leukotrienów cysteinowych (LTC4/D4/E4
Zmniejszenie wytwarzania prostaglandyny E (PGE2)
Reakcje anafilaktoidalne
Prawdziwe b i c
W astmie oskrzelowej atopowej po ekspozycji na swoisty alergen (np. roztocza kurzu domowego) mediatorem odpowiedzialnym za objawy kliniczne we wszesnych minutach ataku jest:
Leukotrien B4 (LTB4)
Tromboksan A2 (TXA2)
Histamina
Czynnik aktywujący płytki (PAF)
Białko kationowe eozynofili (ECP)
Opornością sztuczną bierną możemy wywołać podaniem:
Szczepionki
Niesteroidowych leków przeciwzapalnych
Glikokortykosteroidów
Surowicy odpornościowej
Białek należących do układu dopełniacza
Określona sekwencja reszt aminokwasowych specyficznie rozpoznawana przez przeciwciało jest to:
Hapten
Epitop
Laptop
Haplotyp
Fenotyp
Które z poniższych komórek nie posiadają na swojej powierzchni antygenów HLA klasy I:
Limfocyty Tc
Makrofagi
Komórki dendrytyczne
Erytrocyty
Komórki NK
Nadwrażliwość typu I można przenieść z organizmu uczulonego na nieuczulony za pomocą:
Surowicy
Komórek tucznych
Limfocytów T
Limfocytów B
plazmocytów
W zjawisku Arthusa uczestniczą przeciwciała klasy:
IgA
IgE
IgG
IgD
IgG lub IgM
Do chorób autoimmunizacyjnych zaliczamy: 1) chorobę posurowiczą, 2) chorobę Hashimoto, 3) reumatoidalne zapalenie stawów, 4) toczeń układowy, 5) astmę oskrzelową atopową. Prawdziwe:
1,2,3,4,5
1,2,3,4
2,3,4
2,3,4,5
1,5
Immunoglobulina M (IgM) wytwarzana jest przez :
Limfocyty B
Komorki plazmatyczne
Komórki plazmatoidalne
Komórki dendrytyczne
Limfocyty niezróżnicowane Th0
25. Które twierdzenie dotyczące komórek NK jest nieprawdziwe:
Charakterystycznym markerem zróżnicowania komórek NK jest CD16 i CD56
Wytwarzają INFγ
Rozpoznają epitopy antygenowe połączone z autogenicznymi cząsteczkami MHC klasy I
Komórki NK wytwarzają perforyny działające cytotoksycznie
Komórki NK niszczą komórki nowotworowe i komórki zainfekowane wirusem
26. Która z poniższych substancji jest niezbędna do prawidłowej adhezji płytek krwi :
Antygenem może być substancja: 1) polisacharyd, 2) białko, 3) glikoproteina, 4) lipoproteina, 5) nukleoproteina. Prawdziwe:
1,2,3,4,5
1,2,3,4
1,2,3,5
2,3,4,5
2,5
Antygeny różnicowania CD8 znajdują się na komórkach:
Limfocytach cytotoksycznych [G/99]
Limfocytach pomocniczych
Limfocytach B
Komórkach NK
Komórkach plazmatycznych
Które twierdzenie dotyczące komórek NK jest nieprawdziwe:
Charakterystycznym markerem zróżnicowania komórek NK jest CD16 i CD56
Do rozpoznania antygenu przez komórki NK niezbędny jest udział komórek APC
Rozpoznają epitopy antygenowe połączone z z autogenicznymi cząsteczkami MHC klasy I
Komórki NK wytwarzają perforyny działające cytotoksycznie
Nieprawdziwe jest twierdzenie b i c
Komórką zdolną do zabicia komórki ustroju zainfekowanej wirusem jest:
Limfocyt Tc
Limfocyt B
Komórka plazmatoidalna
Komórka NK
Prawdziwe a i d
Cytotoksyczność komórkowa limfocytów cytotoksycznych (Tc) zależna jest od wytwarzania przez te komórki:
Defensyn
Katepsyny G
Lizozymu
Perforyny
Głównego białka zasadowego (MBP)
Do objawów wstrząsu anafilaktycznego należy: 1) pokrzywka, 2) obrzęk twarzy, 3) duszność wydechowa, 4) gwałtowny wzrost ciśnienia tętniczego krwi (kryza nadciśnieniowa), 5) świąd skóry. Prawdziwe:
1,2,3,4,5
1,2,3,4
2,3,4
1,2,3,5
4,5
Komórką zdolną do zabicia komórki ustroju zainfekowanej wirusem jest:
Limfocyt Tc
Limfocyt B
Komórka plazmatoidalna
Komórka NK
Prawdziwe a i d
Epitop:
Jest fragmentem przeciwciała wiążącym antygen
Występuje we fragmencie Fc przeciwciała
Może wiązać składową C1q dopełniacza
Jest fragmentem na antygenie rozpoznawanym przez przeciwciało
Jest niepełnym antygenem
Do chorób atopowych zaliczamy:
Astmę zewnątrzpochodną
Alergiczny nieżyt nosa
Zewnątrzpochodne alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych
Wszystkie powyższe
Prawdziwe a i b
Atopia to genetyczna skłonność do nadprodukcji przeciwciał klasy:
IgA
IgM
IgG
IgD
IgE
Dla nadwrażliwośći typu III charakterystyczne jest:
Udział IgE
Udział komórek NK
Udział cytotoksycznoścu komórkowej zależnej od przeciwciał
Udział komórek tucznych
Odkładanie w tkankach kompleksów immunologicznych
W zjawisku Arthusa uczestniczą przeciwciała klasy:
IgA
IgE
IgG
IgD
IgG lub IgM
Autoantygenem w toczniu układowym może być:
Dwuniciowy DNA
Tyreoglobulina
Immunoglobulina G
Kolagen typu IV
Receptor dla acetylocholiny
Przykładem patologii rozwijającej się na podłożu reakcji alergicznej typu II jest:
Konflikt serologiczny matczyno-płodowy w zakresie układu Rh
Astma atopowa
Choroba posurowicza
Zjawisko Arthusa
Obrzęk Quinckego
Integryna GP IIb/IIIa wiąże :
Czynnik von Willebranda
Fibrynogen
Trombomodulinę
Trombinę
Plazminę
Do substancji zwiększających aktywność płytek krwi należy: 1) prostacyklina, 2) tlenek azotu, 3) serotonina, 4) adenozyna, 5) tromboksan. Prawdziwe:
1,2,3,4,5
2,3,4,5
1,2,3,4
3,5
3,4
W skład inhibitorowego układu białka C wchodzi:
BiałkoC, Białko S, siarczan heparanu
Białko C, trombomodulina, trombina, antytrombina III
Białko C, antytrombina III, heparyna
Białko C, plazmina, czynnik tkankowy
Biało C, białko S, trombomodulina, trombina
Czynnikiem aktywującym przejście plazminogenu w plazminę jest:
t-PA
PAI-1
Alfa2-makroglobulina
Heparyna
Czynnik tkankowy
Produktami trawienia fibryny ustabilizowanej są:
D-dimery
Fibrynopeptyd A
Fibrynopeptyd B
FDP
D-dimery i FDP
Uszkodzone komórki śródbłonka wykazują aktywność prozakrzepową do której zaliczamy: 1) wzrost ekspresji trombomoduliny, 2) uwalnianie tlenku azotu, 3) uwalnianie czynnika von Willebranda, 4) wzrost ekspresji czynnika tkankowego, 5) uwalnianie t-PA. Prawdziwe:
1,2,3,4,5
1,2,3,4
3,4
1,3,4
2,5
Przyczyną trombofilii wrodzonej może być:
Małopłytkowość samoistna
Niedorozwój kompleksu GP IIb/IIIa
Niedobór białka C
Niedobór czynnika IX krzepnięcia
Niedobór czynnika płytkowego 4
Masywny zator tętnicy płucnej może spowodować: 1) ostrą niewydolność prawej komory, 2) roztrzeń prawej komory, 3) niedokrwienie mięśnia sercowego, 4) spadek ciśnienia tętniczego krwi, 5) silny ból w klatce piersiowej. Prawdziwe:
1,2,3,4,5
1,2,3,4
1,5
1,4
5
Objawem laboratoryjnym charakterystycznym dla rozsianego krzepnięcia śródnaczyniowego jest: 1) obniżony poziom antytrombiny III, 2) obniżony poziom D-dimerów, 3)podwyższony poziom fibrynopeptydu A, 4) wzrost fibrynogenu, 5) wzrost liczby płytek krwi. Prawdziwe:
1,2,3,4,5
1,2,3,4
1,2,3,4
1,2
1,3
Czas protrombinowy jest miarą krzepnięcia osocza po dodaniu do próbki:
Czynnika tkankowego
Trombiny
Protrombiny
Kaolinu i kefaliny
Fibrynogenu
Wskaźnik INR wyliczamy dla czasu:
Krwawienia
Protrombiowego
Trombinowego
Częściowej tromboplastyny po aktywacji
Żaden z powyższych
Dla hemofilii B charakterystyczne jest:
Zmniejszenie ilości płytek krwi
Wydłużenie czasu protrombinowego
Wydłużenie czasu trombinowego
Wydłużenie czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji
Wydłużenie czasu krwawienia
Który z poniższych czynników sprzyja zakrzepicy żylnej :
Zwolnienie przepływu krwi
Stosowanie antagonistów witaminy K
Niedobór czynnika von Willebranda (vWF)
Niedobór białka C
Prawdziwe a i d
Głównym źródłem histaminy w ustroju są komórki:
Mastocyty
Makrofagi
Monocyty
Trombocyty
Erytrocyty