W literaturze przedmiotu można znaleźć szczegółowe rozwinięcie systemu zasad kontroli. Na przykład H. Koontz i C. O'Donnell uważają, że:

• kontrola musi odpowiadać postawionym jej zadaniom, a w szczegól­ności potrzebom organów, z których ramienia jest wykonywana, przyczynia­jąc się do osiągnięcia celów i dopomagając kierownictwu;

• wyniki kontroli muszą być niezwłocznie przekazywane do wykorzys­tania i natychmiast wykorzystywane;

• kontrola musi wybiegać w przyszłość, sygnalizując nie tylko przeszłe i obecne, lecz także przyszłe odchylenia, co jest działaniem zmierzającym do zapewnienia pełnej profilaktyki, tj. korygowania odchyleń, zanim te odchy­lenia nastąpią;

• kontrola musi obejmować strategiczne punkty kontrolowanej działal­ności i ujawniać większe odchylenia, a nie zajmować się - ze szkodą dla całości - sprawami i odchyleniami drobnymi;

• kontrola musi być obiektywna, tzn. oparta na obiektywnych, jasno ustalonych kryteriach, wyznaczeniach, normach, planach itp.;

• kontrola musi być elastyczna, tzn. uwzględniać nieprzewidziane okoli­czności, potrzebę zmiany planów itp.;

• kontrola musi nawiązywać do schematu organizacji kontrolowanej działalności, by wiązać wyniki z jednostkami ponoszącymi odpowiedzialność za daną działalność;

• kontrola musi być ekonomiczna, czyli warta swoich kosztów;

• system kontroli musi być zrozumiały, a więc prosty;

• kontrola powinna wskazywać potrzebne działania korygujące;

• wyniki kontroli powinny być wykorzystywane, aby kontrola nie była tylko sztuką dla sztuki;

• okresowo należy dokonywać przeglądu systemu, zasad i procedur kontroli w celu ciągłego jej doskonalenia.

Z potrzebą stałego doskonalenia oraz dostosowywania systemu kontroli do realnych potrzeb wiąże się kwestia zapobiegania coraz bardziej groź­nemu niebezpieczeństwu nadmiaru informacji, utrudniającego podejmowa­nie decyzji. Informacje powinny być należycie wyselekcjonowane i prze­tworzone.