WNIEBOWSTĄPIENIE CHRYSTUSA PANA

Zagadnienia poruszane na stronie ujęte w formie pytań:

• W jaki sposób Pismo św. przedstawia wniebowstąpienie Chrystusa?

• Dz 1,1-11

• Gdzie znajdował się Chrystus „po zmartwychwstaniu” a „przed wniebowstąpieniem”?

• J 20,11-18

• Jakie znaczenie dla naszego wiecznego szczęścia ma wniebowstąpienie Chrystusa?

• J 14,1-3; Hbr 9,24; J 16,7

• Jak należy rozumieć obietnicę Chrystusową: „Przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie" (J 14,3)?

• Dz 1,9-11

• Jaki kontakt z Chrystusem możliwy jest teraz, po Jego wniebowstąpieniu?

• Mt 28,20;18,20; J 14,23

Powrót do Ojca

Wierzymy, że Chrystus, który zstąpił z nieba, aby wybawić ludzkość z grzechu oraz z jego tragicznych następstw, po wypełnieniu planu Ojca ponownie do Niego powrócił. Pomimo tego powrotu Zbawiciel - choć niewidzialny - ciągle jest wśród nas i kontynuuje swoje zbawcze dzieło w Kościele i przez Kościół.

Wniebowstąpienie w ujęciu Pisma Świętego

1. W jaki sposób Pismo św. przedstawia wniebowstąpienie Chrystusa? Dz 1,1-11

Św. Łukasz mówi o uniesieniu Jezus do nieba. „A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba” (Łk 24,51). To widzialne uniesienie się Chrystusa było objawieniem prawdy, że jako człowiek Chrystus przeszedł do chwały Ojca, że należy już do innego porządku istnienia niż za życia ziemskiego. Przez czterdzieści dni po swoim zmartwychwstaniu Jezus ukazywał się swoim uczniom, aby umocnić ich wiarę i przekonać ich, że faktycznie żyje. Uniesienie się Jezusa do nieba jest ostatnim widzialnym spotkaniem się ze swoimi uczniami. Kończy się okres ukazywania się zmartwychwstałego Zbawiciela, a rozpoczyna nowy: okres Jego niewidzialnej działalności przez Ducha Świętego w Kościele. Ten okres będzie trwał do końca świata.

Chwała Chrystusa zmartwychwstałego przed Jego wniebowstąpieniem

2. Gdzie znajdował się Chrystus „po zmartwychwstaniu” a „przed wniebowstąpieniem”? J 20,11-18

Teologowie, chcąc odpowiedzieć na powyższe pytanie, stwierdzają, że przejście Chrystusa - człowieka do chwały Ojca dokonało się już w momencie zmartwychwstania. Jako Bóg Jezus Chrystus zawsze był zjednoczony z Ojcem i dzielił Jego chwałę. Jako człowiek zaś wszedł do chwały Ojca przez zmartwychwstanie. Widzialne uniesienie się do nieba było wyraźnym pouczeniem, objawieniem prawdy, że Chrystus powrócił do Ojca. Pomimo wniebowstąpienia, Jezus pozostaje z nami i będzie oddziaływał na nas zbawczo aż do skończenia świata (por. Mt 28,20). Jest to jednak inna forma obecności niż ta, jaką znali uczniowie Zbawiciela dzielący trudy Jego ziemskiej działalności. Spotkanie z Chrystusem unoszącym się do nieba było ostatnim widzialnym zetknięciem się uczniów ze swoim zmartwychwstałym Panem.

Po swoim zmartwychwstaniu Chrystus powiedział do Marii Magdaleny: „Nie zatrzymuj mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: `Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego'” (J 20,17). Mówiąc, że jeszcze nie wstąpił do Ojca, Chrystus ma najprawdopodobniej na myśli swoje widzialne wniebowstąpienie, kończące okres objawień po zmartwychwstaniu. Inne bowiem teksty Pisma św. świadczą, że Jego wejście w ciele uwielbionym do chwały Ojca zrealizowało się w zmartwychwstaniu. „Już Tomasz z Akwinu uczył, że stan uwielbienia otrzymał Chrystus przez zmartwychwstanie, a oddzielenie czasowe momentu wniebowstąpienia od zmartwychwstania miało znaczenie pedagogiczne, miało pouczyć Apostołów i oswoić ich z tak niezwykłą rzeczywistością, jaką był Chrystus Zmartwychwstały".

Przygotowanie nieba dla człowieka przez wniebowstąpienie Chrystusa

3. Jakie znaczenie dla naszego wiecznego szczęścia ma wniebowstąpienie Chrystusa? J 14,1-3; Hbr 9,24; J 16,7

Po swoim zmartwychwstaniu Chrystus nie powrócił do dawnego sposobu przebywania z uczniami, pragnie jednak być z nami wszystkimi zawsze w domu Ojca. Powrócił do Niego, aby nam przygotować nowe, wieczne mieszkania. Powiedział: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem” (J 14,1-3). W Liście do Hebrajczyków czytamy, że Chrystus wszedł do nieba, aby „wstawiać się za nami przed obliczem Boga” (Hbr 9,24). Powrót do Ojca przez wniebowstąpienie był także warunkiem zesłania nam Ducha Świętego. Chrystus powiedział: „Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was Moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was” (J 16,7).

Wprowadzanie zbawionych do nieba przez Jezusa Chrystusa  

4. Jak należy rozumieć obietnicę Chrystusową: „Przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie" (J 14,3)? Dz 1,9-11

Chrystus, który wstąpił do nieba, przyjdzie ponownie, aby wziąć do domu Ojca wszystkich wierzących w Niego i kochających Go. To przyjście urzeczywistnia się dla pojedynczego człowieka w chwili śmierci, a dla wszystkich ludzi - w dzień drugiego przyjścia Zbawiciela w chwale na końcu świata. Po widzialnym uniesieniu się Jezusa do nieba Jego uczniowie otrzymali odpowiednie pouczenie. I tak, gdy „uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach, i rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba»” (Dz 1,10-11).

Prawdziwa i realna obecność Chrystusa wśród nas po Jego wniebowstąpieniu

5. Jaki kontakt z Chrystusem możliwy jest teraz, po Jego wniebowstąpieniu? Mt 28,20;18,20; J 14,23

Chrystus, który zmartwychwstał i wstąpił do nieba, nie pozbawia nas możliwości kontaktowania się i przebywania z Nim. Modlitwa, liturgia, sakramenty, szczególnie zaś Komunia św. - to różne formy spotkań z uwielbionym Panem. Zapewnił On swoich uczniów o swej stałej obecności słowami: „A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,20). Jezus jest tam, gdzie dwaj albo trzej gromadzą się w Jego imię (por. Mt 18,20). Zbawiciel może też być obecny w samym sercu ludzkim. On bowiem zapewnił nas: „Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy w nim przebywać" (J 14,23).

---