27.02.08r

1. Zakres częstotliwości mikrofalowych

Mikrofale - fale elektromagnetyczne o długości mierzonej w próżnie mniejszej od 1m, co odpowiada częstotliwości większej od 300 MHz. Górna granic początku pasma podczerwieni. Granica ta jest wyznaczona przez możliwości techniczne wytwarzania drgań. Za koniec μFal uważa się częstotliwość sygnału, którą można wytwarzać przez układy lampowe lub tranzystorowe, natomiast podczerwień jako częstotliwości wytwarzanych w procesach typowych dla fizyki kwantowej.

W układach generatorów można wytwarzać sygnał w zakresie dalekiej podczerwieni tj. 700GHz (0,43mm).

Mała długość fali w zakresie μFal pozwala na stosowanie ich w:

- radiolokacja, radionawigacja, radioliniach, grzejnictwie, medycynie, radioastronomii.

μFale są bardzo silnie pochłaniane przez organizmy żywe i wywołują w pełni rozpoznane oddziaływania biologiczne.

Fale μFalowe dzielone są na zakresy dziesiętne:

Fale decymetrowe 1 m-10 cm f=0,3-3 GHz

Fale centymetrowe 10 cm-1 cm f=3-30 GHz

Fale milimetrowe 1 cm- 1 mm f=30-300 GHz

Fale submilimetrowe <1 mm f>300 GHz

Zakresy fal μFalowych

Symbol zakres

L 1-2 GHz

S 2-4 GHz

C 4-8 GHz

X 8-12 GHz

Ku 12-18 GHz

K 18-26 GHz

Ka 26-40 GHz

Z 299,9-300 GHz

2. Charakterystyczne cechy techniki mikrofalowej

Linie współosiowe pomimo ich szerokiego zastosowania mają szereg istotnych wad, które szczególnie uwidaczniają się w zakresie fal centymetrowych. Straty w tych liniach znaczie zwiększają się wraz ze wzrostem częstotliwości, gdyż powierzchnia przewodu wew. jest mała a więc jego oporność jest stosunkowo duża.

Alternatywa dla linii współosiowych eliminująca niekorzystne zjawiska są falowody.

Falowody - rury o ścianach przewodzących przekroju kołowego lub prostokątnego wew. których rozchodzą się fale elektromagnetyczne. Ścianki falowodu spełniają rolę ekranu, który zapobiega rozchodzeniu się fal w różnych kierunkach zmuszając do przesuwania się tylko wzdłuż przewodu.

---