MałŻeństWO I przymierze, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę na całe życie, ukierunkowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz na zrodzenie i wychowanie potomstwa (por. KPK 1055 § 1; KKK 1601); wspólnota życia i miłości.
Katolicka nauka na temat m. opiera się na Objawieniu. Podstawowe elementy tej nauki zostały zarysowane w opisie stworzenia mężczyzny i kobiety na obraz i podobieństwo Boże oraz w Ewangelii, zwłaszcza w przekazie św. Mateusza i św. Marka, a także w listach apostolskich. Współczesne nauczanie Kościoła o m. zostało zawarte w dokumentach Soboru Watykańskiego II i w nauczaniu papieży XX wieku.
Jan Paweł II często podnosi problem m. i rodziny w swoich wypowiedziach i dokumentach, podkreślając aspekty moralne tego zagadnienia. W nawiązaniu do Nowego Testamentu ujmuje m. jako „wielką tajemnicę" (por. Ef 5,32). Tajemnica ta jest zakorzeniona w zamyśle samego Stwórcy. Jan Paweł II, odwołując się do „Księgi Rodzaju" oraz całej tradycji Starego Testamentu, ukazuje powołanie do m. jako wpisane w samą naturę mężczyzny i kobiety, których stworzył Bóg-Stwórca. Bóg zatem jest twórcą m. (por. LR 19). Nie jest więc ono instytucją czysto ludzką. Ponieważ człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boga, który jest Miłością, tym samym został wezwany do miłości. Miłość zatem jest podstawowym i wrodzonym powołaniem człowieka (por. FC 11; KKK 1604), a uprzywilejowanym miejscem urzeczywistniania się tej miłości są dopełniające się rzeczywistości: dziewictwo im. (por. FC 16; RC 20).