Leki antyarytmiczne

Podział leków antyarytmicznych

• grupa I - blokada kanału sodowego

• IA - blok umiarkowany

• IB - blok łagodny

• IC - blok znacznego stopnia

• grupa II - beta -blokery

• grupa III - znaczne wydłużenie repolaryzacji

• grupa IV - blokery kanału wapniowego

Przykłady leków antyarytmicznych

• IA: chinidyna prokainamid, dizopiramid

• IB: lidokaina, meksyletyna, fenytoina

• IC: propafenon, flekainid

• II: propranolol, metoprolol

• III: amiodaron, bretylium, sotalol

• IV: werapamil , diltiazem

Najczęstsze zastosowania kliniczne leków antyarytmicznych

Najczęstsze zastosowania kliniczne leków antyarytmicznych - c.d.

Lidokaina

• wskazania:

• komorowe zaburzenia rytmu w przebiegu ostrego zawału serca lub po przedawkowaniu glikozydów naparstnicy,

• znieczulenie miejscowe

Lidokaina

• przeciwwskazania:

• nadwrażliwość na amidowe środki znieczulenia miejscowego

• ostrożnie stosować we wstrząsie, bloku przedsionkowo-komorowym II i III stopnia, padaczce, miastenii

Działania niepożądane lidokainy

• OUN: drżenie, splątanie, drgawki, zatrzymanie oddechu

• układ krążenia: hipotensja, bradykardia, zaburzenia rytmu, zaburzenia przewodzenia (bloki), zatrzymanie krążenia

Interakcje

• wzmożenie ujemnego działania inotropowego innych leków antyarytmicznych

• nasila działanie leków zwiotczających mięśnie poprzecznie prążkowane

Dizopiramid

• wskazania: głównie nadkomorowe zaburzenia rytmu - migotanie przedsionków

• przeciwwskazania: wstrząs kardiogenny, niewyrównana niewydolność serca, blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia, bradykardia, jaskra, zatrzymanie moczu

Dizopiramid - działania niepożądane

• działanie proarytmiczne, wydłużenie odstępu PQ, poszerzenie QRS może nasilić zaburzenia rytmu częstoskurcz komorowy, migotanie komór, torsade de pointes,

• bloki przedsionkowo-komorowe

• hypotonia

• działania antycholinergiczne: suchość w ustach, zaburzenia widzenia, trudności w oddawaniu moczu

Dizopiramid - interakcje

• z innymi lekami antyarytmicznymi nasilenie działań proarytmicznych,

• z innymi lekami działającymi ujemnie inotropowo zwiększają ryzyko ujemnego inotropowego działania dizopiramidu,

• leki antycholinergiczne nasilają działanie cholinolityczne dizopiramidu

Propafenon

• wskazania: głównie nadkomorowe zaburzenia rytmu

• przeciwwskazania: jak poprzednio

• działania niepożądane: działanie proarytmiczne, pogłębienie niewydolności serca, hipotonia, bradykardia, bóle głowy , zmęczenie, zastój żółci, nudności, wymioty, agranulocytoza

Amiodaron

• wydłuża czas trwania potencjału czynnościowego i okresu refrakcji mięśnia sercowego

• zwalnia rytm zatokowy

• tłumi automatyzm

• przerywa krążenie fali nawrotnej

• wydłuża ostępy PQ, QRS, QT

• działa ujemnie inotropowo

• rozszerza naczynia krwionośne

Farmakokinetyka amiodaronu

• jest powoli wchłaniany z p. pok.

• intensywnie wiąże się z tkankami

• ma długi i zróżnicowany okres półtrawania (25 - 60 dni)

• wydalany jest przez drogi żółciowe, skórę, gruczoły łzowe

Działania uboczne

• zapalenie i zwłóknienie płuc

• zwolnienie rytmu serca i nasilenie niemiarowości komorowych (aż do torsade de pointes)

• nasilenie niewydolności serca

• zaburzenia czynności tarczycy

• złogi w rogówce, zapalenie nerwu wzrokowego

• ze strony OUN: bóle głowy, polineuropatia, drżenia, niezborność

Interakcje

• nasila działanie digoksyny

• nie należy łączyć z innymi lekami wydłużającymi odstęp QT (nie z lekami antyarytmicznymi klasy IA)

Uwagi

• rozcieńczanie możliwe tylko w 5% roztworze glukozy

• podrażnienie żył - ostrożne podawanie i.v. lub przez centralny cewnik

Bretylium

• działa na zakończenia pozazwojowych nerwów adrenergicznych początkowo uwalnia a później hamuje uwalnianie norepinefryny najpierw pobudza a później hamuje czynność serca

• ciśnienie tętnicze początkowo wzrasta a później dochodzi do hipotonii ortostatycznej

• zwiększa próg pobudliwości zmniejszenie ryzyka częstoskurczów komorowych i migotania komór

2

Leki antyarytmiczne