KRÓTKIE PORADY DLA RODZICÓW DZIECI NADPOBUDLIWYCH

Nadpobudliwość to najprościej-nadmierna wrażliwość układu nerwowego. Dziecko jest bardziej ruchliwe, trudniej skupia uwagę. Reaguje silniej i częściej na sytuacje obojętne dla innych dzieci.

Dziecko także może swoim zachowaniem sprawiać kłopoty rodzicom i nauczycielom ale można z tym sobie poradzić.

1. Wyznacz jasne i proste zasady postępowania dziecka.

2. Oboje (jeśli rodzina jest pełna) konsekwentnie pilnujcie ich przestrzegania.

3. Ustal dla dziecka bardzo wyraźny plan dnia, staraj się go przestrzegać.

4. O ile to możliwe staraj się aby twój głos był spokojny i opanowany.

Twoje dziecko uczy się bowiem od Ciebie sposobów wyciszania złości. Złość to normalne uczucie które można opanować. Złość nie oznacza, że nie kochasz dziecka.

5. Notuj w pamięci te sytuacje związane z zachowaniem dziecka, które budzą w Tobie złość. Spróbuj je przeanalizować. A może Twoje wymagania są zbyt wysokie?

6. Stawiaj cele na miarę możliwości dziecka( odpowiedni poziom trudności, niezbyt odległe).

7. Staraj się zapobiegać wybuchom złości u swego dziecka, obserwując objawy napięcia, złego nastroju, nudy czy prowokacji. Gdy dziecko złości się - Ty sam zachowaj rozwagę i spokój. Ale nie kryj swego niezadowolenia.

8. Dziecko twoje musi zużytkować w ruchu nadmiar energii (bieganie na świeżym powietrzu, pływanie, gry i zabawy bez stosowania przemocy są właściwe)

9. Dyskretnie pomagaj w zorganizowaniu dziecku zajęć (ono najchętniej robi wszystko naraz), ważne by kończyło czynność, wykonało zadanie.

10. Unikaj ciągłego upominania „nie rób, przestań” itp. Naucz się odróżniać zachowanie dziecka od jego osoby:” lubię cię, ale nie znoszę gdy bijesz brata.

11. Spostrzegaj pozytywne zachowanie u dziecka, nawet najdrobniejsze. Chwal je za dobrze wykonaną pracę i dobre zachowanie. Spróbuj z dzieckiem zapisać w notatniku jego osiągnięcia.

12. Postaraj się, aby w czasie odrabiania lekcji był spokój i cisza (wyłączone radio i telewizor).Jeżeli w czasie pomocy dziecku czujesz narastające napięcie - zrób przerwę. Pomoże to Tobie i dziecku.

13. Spróbujcie wspólnie z dzieckiem ustalić czas w jakim lekcje powinny być odrobione (po odpoczynku, nie za późno, by dziecko nie było zmęczone).

14. Zachęć do gier dydaktycznych (warcaby, szachy, puzzle, a także wszelkie rebusy, zagadki, krzyżówki dla dzieci).

15. Uczyń dziecko odpowiedzialnym za wykonanie prac w domu, pomagając mu w razie potrzeby.

16. Oszczędź jego układ nerwowy, nie pozwalaj na oglądanie w telewizji brutalnych, pełnych agresji scen.

17. Starajcie się, aby dzieci nie uczestniczyły w waszych konfliktach.

18. Przed snem wyciszaj dziecko. Zastosuj kąpiel ziołową, pobądź kilkanaście minut obok dziecka. Zrób delikatny, krótki masaż ciała co drugi, trzeci dzień.

19. Akceptuj swoje dziecko. Kochaj je takie jakie jest, a nie jego ideał. 20. Nie porównuj go z innymi dziećmi, także z rodzeństwem.

21. Współpracuj z wychowawcą w szkole. Notujcie wspólnie symbolicznie w zeszycie dobre postępowanie w danym dniu (np. uśmiechnięta twarz, czy słoneczko).

Gdy nie radzisz sobie ze swoją pociechą, zasięgnij porady specjalisty

(psychologa, pedagoga, neurologa )

Nauczycielka

---