Scenariusz zajęć Nr 2
Temat kompleksowy: Ja i inni
Temat dnia: Jesteśmy niepowtarzalni. Jak można mnie rozpoznać?
Cele:
budowanie poczucia własnej wartości i silnej osobowości,
kształtowanie umiejętności lepszego rozumienia siebie i innych ludzi,
postrzeganie siebie w pozytywnym, ale rzeczywistym świetle, dostrzeganie swoich silnych i słabych stron, samoakceptacja,
nazywanie cech pozytywnych i negatywnych.
Pomoce:
Opaska, pałeczka z gazety, klocki w kolorze czerwonym, żółtym, zielonym, karton, pisaki, tasiemka, nożyczki, przykładowy medal, gwiazdki
z błyszczącej folii samoprzylepnej, kartoniki z wypisanymi cechami charakteru - pozytywnymi i negatywnymi.
Przebieg:
„Uliczka przyjaźni” - zabawa integracyjna.
Dzieci tworzą dwa, stojące naprzeciwko siebie rzędy. Od jednego końca uliczki przechodzą po kolei wszystkie dzieci i ustawiają się ponownie na początku. Do dziecka przechodzącego pomiędzy rzędami wszyscy się uśmiechają i przyjaźnie dotykają. Kiedy dziecko zatrzyma się przed którymś z kolegów, ten musi spojrzeć mu w oczy i powiedzieć coś naprawdę przyjemnego. Jeśli komuś brakuje słów, może po prostu wziąć stojącego przed nim kolegę w ramiona.
Zabawa „Mruczek” - rozpoznawanie wybranego dziecka po głosie.
Dzieci stoją w kole. Jedno z nich zostaje „Mruczkiem” i wchodzi do środka koła. „Mruczek” ma oczy zawiązane. W ręku trzyma pałeczkę z gazety zwiniętą w rulon. Pałeczką dotyka dzieci. Dotknięte dziecko opowiada mruczeniem. Jeśli „Mruczek” odgadnie, kto mruczał następuje zmiana ról.
Zabawa „Zaczarowany staw” - rozpoznawanie wybranego dziecka przez dotyk.
Dzieci stoją w kole. Jedno dziecko ma zawiązane oczy, stoi w środku koła. Dzieci poruszają się dokoła niego. Na hasło nauczycielki „zaczarowany staw” dzieci stają nieruchomo, a dziecko w opasce chodzi między nimi, dotykając twarzy wybranego kolegi i zgaduje kto to jest? Po rozwiązaniu zagadki określa słowami, po czym poznał kolegę lub koleżankę.
„Co sprawia, że każdy z nas jest wyjątkowy i niepowtarzalny?” - rozmowa z dziećmi
wyjaśnienie słów „wyjątkowy”, „niepowtarzalny”,
określenie cech charakteru, zachowań, które sprawiają, że „jestem wyjątkowy” - dzieci siedzą w kole, przekazują sobie „cudaka”
i kolejno mówią o sobie,
odznaczenie dzieci „gwiazdą” za wypowiedzi, z czego są dumne.
Zabawa „Dziecko w studni”- pokazywanie uczuć, określanie cech rówieśników.
Dzieci siedzą w kole. Jedno stoi pośrodku. Nagle upada na ziemię
i skarży się: „Wpadłem do studni”. Pozostali uczestnicy pytają chórem: „Kto ma Cię uratować?” Osoba w studni odpowiada, podając sposoby zachowania lub wyrażania uczuć np.-„Ten, kto potrafi najgłośniej krzyczeć”; albo „Ten kto jest najsmutniejszy”. Kiedy poda cechy, którymi ma się charakteryzować ratownik, dzieci siedzące w kole próbują zademonstrować je możliwie jak najbardziej przekonywująco. Osoba w studni decyduje, kto zrobił to najlepiej. Wybrany uczestnik wyciąga dziecko ze studni, tj. podaje mu rękę i pomaga wstać. Potem zostaje pośrodku koła i sam „wpada” do studni.
Jaki naprawdę jest Paweł? - słuchanie historyjki opowiadanej przez nauczycielkę.
odpowiedź na pytanie zawarte w tytule opowiadania,
dokonanie oceny bohatera opowiadania - wybór koloru klocka,
czerwony - Paweł był złym chłopcem,
żółty - Paweł był raz dobry raz zły,
zielony - Paweł był dobrym chłopcem,
uzasadnienie wyboru.
„Czy człowiek ma tylko dobre cechy?” - rozwiązanie problemu
odczytywanie wyrazów określających cechy charakteru - dokonanie podziału na pozytywne i negatywne,
burza mózgów: Co znaczy powiedzenie „ dwie strony medalu”?, zainspirowane oglądaniem medalu za osiągnięcia sportowe oraz dokonanym podziałem cech charakteru,
zapisywanie pomysłów na tablicy przez nauczycielkę,
wyjaśnienie powiedzenia przez nauczycielkę, porównanie definicji z pomysłami dzieci.
„Jestem na medal” - praca plastyczna.
Wycinanie wzoru medalu. Rysowanie pisakami na jednej stronie - „to potrafię, to mi się we mnie podoba”, a na drugiej stronie medalu - „tego nie potrafię, to mi się we mnie nie podoba”. Zawieszenie na tasiemce.
Uzupełnienie „Dowodu przedszkolaka” o kartę „Jaki jestem”. Wklejenie kartoników z wybranymi dobrymi i złymi cechami charakteru.
Zabawa „Nowe imiona” - zabawa nawiązująca do zwyczaju Indian, których imiona mają określone znaczenie i odnoszą się do niezwykłych wydarzeń lub wiążą się ze szczególnymi osiągnięciami, cechami dziecka. Dzieci zastanawiają się samodzielnie lub w grupach nad pasującym dla siebie imieniem, które będzie należało wyłącznie od niego.
Opracowała
Krystyna Badowska