KONSPEKT
do przeprowadzenia zajęć świetlicowych
Temat: Zabawy interakcyjne
Cele:
1. Doskonalenie umiejętności porozumiewania się
2. Ćwiczenie orientacji przestrzennej
3. Dostarczanie pozytywnych wrażeń
4. Kształtowanie poczucia własnej wartości
5. Podnoszenie sprawności fizycznej
6. Ćwiczenie refleksu
7. Integracja grupy
Metody: instrukcja słowna
zabawy ruchowe
taniec
Formy pracy wychowanków:
- praca w małych grupach
- praca z całą grupą
- wspólne śpiewanie piosenek
Środki dydaktyczne:
- magnetofon
- kasety
- krzesła
- gazety
Czas trwania zajęć 2,5 godz.
Grupa: Klasy gimnazjalne
Miejsce zajęć: świetlica
PRZEBIEG ZAJĘĆ
I.WPROWADZENIE (część wstępna)
1. Należy wyjaśnić wychowankom, że spotykamy się po to, aby poprzez proponowane zajęcia miło spędzić wolny czas, wypocząć i odprężyć się. Aby wprowadzić sympatyczną i luźną atmosferę proponujemy wspólne zaśpiewanie znanych, góralskich piosenek: Hej bystra woda, Za górami, za lasami oraz opowiedzenie dwóch góralskich dowcipów.
2. Krótka pogadanka z wychowankami o formie relaksu jaką jest zabawa oraz zwrócenie uwagi na to, że poprzez zabawę można dowiedzieć się wielu rzeczy o sobie i innych, a także wyzwalać różnorodne emocje. Wychowawca powinien zachęcić młodzież do naturalnych i spontanicznych zachowań w różnych sytuacjach zabawowych oraz do ujawniania związanych z nimi prawdziwych uczuć i reakcji.
Należy również powiadomić wychowanków, iż każda zabawa poprzedzona będzie słowną instrukcją.
II.ROZWINIĘCIE (część zasadnicza)
1. Zabawa Wilk i owce
Ustawienie: luźna gromadka dzieci
Przebieg zabawy: Dzieci biegają w luźnej gromadce naśladując beczeniem pasące się owce. Na sygnał słowny- wilk- zastygają w bezruchu, a jedno z nich (wyznaczone przez prowadzącego zabawę) wychodzi na łowy i mijając nieżywe owce śledzi, czy któraś z nich nie porusza się. Jeśli owca porusza się, wilk zabiera ją na miejsce z boku pola zabawowego. Po upolowaniu owcy wilk przebywa z nią na boku przez chwilę, a w tym czasie owce znowu pasą się swobodnie. I znowu na sygnał- wilk- owce zastygają w bezruchu, a wilk poluje na następną, która się poruszy.
Uwaga: Nie należy przedłużać czasu bezruchu, lecz zwracać uwagę, aby wychowankowie w tym momencie zachowywali pełny spokój, ciszę i skupienie.
2. Zabawa Jedno krzesło za mało
Przybory: krzesła ułożone w koło
Ustawienie: dzieci stoją za krzesłami, których jest o jedno mniej niż uczestników zabawy
Przebieg zabawy: Włączamy muzykę i w jej wzrastające tempo uczestnicy chodzą wokół krzeseł. Kiedy muzyka zostaje wyłączona, dzieci siadają na krzesłach, a to, dla którego zabraknie miejsca, wypada z gry. Jednocześnie odkłada się jedno krzesło i zabawę powtarza się do momentu, w którym zostaje jedno krzesło i dwoje uczestników. Zwycięzca zostaje nagrodzony np. batonikiem.
3. Zabawa Walka Kogutów
Ustawienie: dzieci ustawiają się parami i stoją naprzeciwko siebie.
Przebieg zabawy: Każde dziecko w parze krzyżuje ramiona na piersiach, staje na jednej nodze i popychając przeciwnika, próbuje wytrącić go z równowagi. Nie wolno przy tym opuszczać rąk w dół i bezpośrednio się nimi posługiwać.
Celem jest jak najdłuższe pozostanie w pozycji stojącej i nie postawienie drugiej nogi na ziemi.
4. Zabawa Papierowa wojna
Ustawienie: dwie równoliczne podgrupy
Przybory: gazety
a) Każda z grup zaznacza sobie takie samo pole walki. Na gwizdek prowadzącego wszystkie dzieci zaczynają formować z papieru kule i obrzucają się nimi nawzajem. Tej grupie, która po zakończeniu starcia będzie miała mniej papierowych kul na swoim polu, może zostać przyznany tytuł zwycięzcy.
b) Wychowankowie siadają w kole, rozwijają papierowe kulki, po czym wspólnie formują wielką, papierową piłkę pokoju. W tym czasie mogą słuchać folkloru góralskiego.
c) Wychowawca bierze gotową piłkę pokoju objaśniając, iż teraz każdy poda ją do rąk swojemu sąsiadowi siedzącemu obok (po prawej stronie), mówią przy tym do niego coś miłego. Następnie oddaje piłkę najbliżej siedzącemu wychowankowi ze słowami: np. dobrze, że jesteś tutaj z nami. Po przejściu piłki przez ręce wszystkich uczestników, ostatnie dziecko wręcza ją wychowawcy.
5. Zabawa uliczka przyjaźni
Ustawienie: uczestnicy tworzą dwa, stojące naprzeciwko siebie rzędy
Przebieg zabawy: Od jednego końca tak powstałej uliczki idą przez nią po kolei wszyscy wychowankowie i ustawiają się ponownie na początku. Do osoby przechodzącej pomiędzy rzędami, wszyscy się uśmiechają i przyjaźnie ją dotykają. Kiedy ktoś zatrzyma się przed kimś, z kim na przykład się pokłócił lub wyrządził mu jakąś przykrość, musi on spojrzeć mu w oczy i powiedzieć coś naprawdę przyjemnego, np.: lubię w tobie to, że zawsze masz dobry humor lub cieszę się, że pomagasz mi w nauce, albo jestem twoim przyjacielem itp.
Jeżeli komuś brakuje odpowiednich słów, może po prostu wziąć stojącego przed nim kolegę w ramiona.
III.ZAKOŃCZENIE (część zamykająca)
Wszyscy wychowankowie siadają w kole i dzielą się swoimi wrażeniami, odczuciami i doświadczeniami, a przede wszystkim odpowiadają na pytanie czy dobrze czuli się z grupą w czasie zabaw. Następnie rozmawiamy na temat tego czy trudno im było powiedzieć komuś niespodziewanie coś miłego, a także czy spotkanie to sprzyjało lepszemu, wzajemnemu poznaniu się.
Zajęcia kończą się wspólną dyskoteką.