PROCES OCZYSZCZANIA POWIETRZA W FILTRACH TKANINOWYCH
Zasada działania odpylaczy filtracyjnych jest oparta na przepływie strumienia odpylanego gazu przez zespół porowatych kolektorów. W wyniku działania mechanizmów inercyjnego, dyfuzyjnego, częściowo elektrostatycznego oraz efektu zaczepienia, cząstki aerozolowe osadzają się na powierzchni kolektorów, a z biegiem procesu odpylania - filtracji - na uprzednio wydzielonych już cząstkach. Wydzielone cząstki stanowią wówczas właściwą warstwę filtracyjną, która musi być okresowo usuwana, gdy spadek ciśnienia gazu osiągnie
dopuszczalną wartość. Proces odpylania filtracyjnego jest więc cykliczny, w którym są powtarzane cykle odpylania i oczyszczania (regeneracji) przegrody filtracyjnej.
W procesach odpylania gazów odlotowych rozróżnić można dwa podstawowe typy przegród: - filtry tkaninowe, w których przegrodę filtracyjną stanowią tkaniny tkane, plecione lub włókna filcowe, formowane w kształcie worków, kieszeni lub rozpinane na
płaskich ramach (wykonuje się je z włókien naturalnych i syntetycznych, np. bawełny, wełny, nylonu, teflonu, włókna szklanego)
- filtry warstwowe w postaci mniej lub bardziej przypadkowo upakowanych luźnych lub sprasowanych włókien, ziaren (granul) nieruchomych, ruchomych.
Układy filtracyjne zaliczane są do najbardziej skutecznych (sprawności odpylania 99,9 % dla cząstek do 0,5 μm oraz mniejszych do 0,01 μm).
Filtracja to odpylanie suche.
Regeneracja filtru polega na dynamicznym oddziaływaniu sił na tkaninę lub warstwę filtracyjną w wyniku czego wydzielony pył w dużym stopniu zostaje usunięty. Filtry tkaninowe regeneruje się wstrząsając je mechanicznie lub przedmuchując powietrzem w kierunku przeciwnym do procesu odpylania.
Decydujący wpływ na przepuszczalność tkanych materiałów filtracyjnych ma sposób tkania i zwartość tkaniny. Tkaniny muszą być dostatecznie porowate, lecz nie mogą gromadzić cząstek we wnętrzu i przepuszczać drobnych cząstek aerozolowych. Zdolność tkanin do regeneracji zależy od ich powierzchni, a także często od tworzącego się pola elektrostatycznego.
Realną powierzchnią filtracji jest powierzchnia pyłu na tkaninie. Cząstki aerozolowe wydzielane są w zasadzie w warstwie pyłu.
Źródło : Jerzy Warych „Oczyszczanie gazów. Procesy i aparatura”, WNT Warszawa 1998