CHOROBA KOCIEGO PAZURA
Nie wiadomo dlaczego została tak nazwana, gdyż koty na nią nie chorują, mogą być jedynie nosicielami, ale przenoszą ją także inne zwierzęta oraz przedmioty. Zarazki wywołujące chorobę kociego pazura do niedawna były uważane za wirusy, obecnie wiadomo że są to chlamydia. Znajdują się one pod pazurami kotów, innych zwierząt, a także pod paznokciami u ludzi. Zakażony przez zadrapanie człowiek ma gorączkę, bóle mięśniowe, ropne guzki. Choroba ta jest bardzo rzadko spotykana i mało znana. Zespół lekarzy nazwał ją chorobą kociego pazura. Jest to zespół nieswoistych objawów zapalnych w miejscu zadrapania przez kota, czasem stan podgorączkowy,objawy ustępują samoistnie
Choroba kociego pazura jest rozpowszechniona na całym świecie. Oczywiście, nie każde zadrapanie powoduje tę chorobę, tym niemniej zdarza się ona dość często. Występuje zazwyczaj w wyniku podrapania przez kota, sporadycznie przez psa. Przyczyną jest zakażenie skóry bakterią bytującą w miejscu wrastania pazurów zwierząt w opuszki palców. Okazała się nią zidentyfikowana dopiero w roku 1993 Gram-ujemna pałeczka Rochalimaea henselae.
W miejscu zadrapania powstaje zmiana skórna w postaci plamki, potem grudki. Grudka przeistacza się w pęcherzyk, a następnie w strup. Po około 12 dniach występuje uogólnienie procesu chorobowego. Okoliczne węzły chłonne ulegają powiększeniu, stają się miękkie i bolesne. W niektórych przypadkach może dojść do ich zropienia. U dziecka (50% zachorowań dotyczy dzieci) może wystąpić gorączka, złe samopoczucie, brak apetytu.
Jednak na ogół choroba przebiega łagodnie. W większości przypadków nie wymaga leczenia, po upływie kilku tygodni cofa się samoistnie. Zmiany skórne goją się. Czasami jednak konieczne jest zastosowanie antybiotyków. Niekiedy zropiałe węzły chłonne usuwa się chirurgicznie.
Bardzo rzadko mogą powstać powikłania wymagające specjalistycznego leczenia: zapalenie mózgu i opon mózgowych, rumień guzowaty, niedokrwistość, zapalenie płuc.
Choroba ta może być wywołana przez bakterię Afipia felis, która często występuje pod pazurami kotów, ale także innych zwierząt (wiewiórek, królików, jeży), a nawet na końcach roślin.
Do zakażenia może dojść przez zadrapanie lub ugryzienie przez zakażone zwierzę.
Po trwającym 3-5 dni okresie wylęgania pojawiają się symptomy choroby. Do najczęstszych z nich należą: wysypka lub grudki na skórze, gorączka, dreszcze, bóle mięśni, obrzęki węzłów chłonnych, czasem również ich ropienie, może dojść nawet do zapalenia opon mózgowych.
Chorobę kociego pazura leczy się antybiotykami. Kuracja trwa 4-6 tygodni, zmiany na skórze mogą utrzymywać się dosyć długo. Przebycie choroby kociego pazura daje trwającą dość długo odporność.
Opisana powyżej choroba nie należy wprawdzie do najgroźniejszych zoonoz, jednak w żadnym wypadku nie należy jej lekceważyć. W celu zapobiegnięcia ewentualnemu zakażeniu wystarczy przestrzegać higieny po kontaktach ze zwierzętami a w szczególności pamiętać o dezynfekcji wszelkich zadrapań.