Kazusy - zobowiązania z umów
Pozwany zobowiązał się do komputeryzacji przedsiębiorstwa powoda z zastrzeżeniem, że umowa nie podlega rozwiązaniu. Wobec nieprzystąpienia przez pozwanego do realizacji umowy, powód dokonał jej wypowiedzenia.
(stan faktyczny z wyroku SN z 16.02.2001, OSN 2001, nr 9, poz. 138)
Powodowie (małżeństwo) zaciągnęli pożyczkę na budowę domu, jednak nie byli w stanie jej spłacić w krótkim terminie do którego się zobowiązali. W celu spłaty tej pożyczki skorzystali z usług lombardu, zaciągając tam kolejną pożyczkę. Właściciel lombardu zażądał jednak zabezpieczenia pożyczki w postaci przeniesienia własności nieruchomości powodów, z prawem odkupu w ciągu dwóch miesięcy za kwotę o 30 % wyższą, na co powodowie wyrazili zgodę i sprzedali pozwanemu nieruchomość w zamian za pożyczkę. Powodom nie udało się odkupić nieruchomości w umówionym terminie, a właściciel nie zgodził się tego terminu przedłużyć nawet za dodatkową opłatą. Powodowie zażądali unieważnienia umowy sprzedaży nieruchomości oraz jej wydania.
(stan faktyczny z wyroku SA w Białymstoku z 27.10.2004, OSA 2005, nr 1, poz. 28)
Strony zawarły umowę przedwstępną, w której ustaliły istotne postanowienia przyrzeczonej umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego. Pozwany zobowiązał się do zbycia tego lokalu po „załatwieniu wszelkich formalności” związanych z przekształceniem przysługującego mu prawa typu lokatorskiego we własnościowe prawo do lokalu. Następnie pozwany uchylił się od zawarcia umowy przyrzeczonej, zaś powódka wniosła o jej zawarcie.
(stan faktyczny z wyroku SN z 5.09.2001 r., OSN 2002, nr 5 poz 65)
Strony zawarły w formie aktu notarialnego umowę przedwstępną, w której pozwana, stwierdzając, że jest właścicielką oznaczonej nieruchomości, zobowiązała się sprzedać powódce część tej działki, która miała zostać wydzielona później. Następnie pozwana odmówiła realizacji umowy, zarzucając, że umowa przedwstępna nie dość precyzyjnie określała przedmiot umowy i wobec tego nie może stanowić podstawy roszczeń. Powódka wniosła o wydanie orzeczenia w trybie art. 64 k.c. zastępującego oświadczenie pozwanej, że sprzedaje ona powódce własność południowo-zachodniej niezabudowanej części nieruchomości, jaka zostanie wydzielona stosownie do planu sporządzonego przez uprawnionego geodetę.
(stan faktyczny z wyroku SN 24.09.2003 r., III CKN 493/01)
W dniu 21.02.1994 r. zawarto umowę, na mocy której pozwany zobowiązał się do wybudowania magazynu. 22.02.1994 powód wypłacił pozwanemu „zaliczkę” na wykonanie konstrukcji. Kolejna kwota została przekazana 29.03.1994 r. Strony rozwiązały umowę przed jej wykonaniem. Powód, powołując się na art. 394 § 3 k.c. zażądał zwrotu zapłaconych kwot, które są jego zdaniem zadatkiem. Pozwany twierdzi, że kwoty te stanowiły zaliczkę.
(stan faktyczny z wyroku SN z 7.10.1999 r, OSN 2000, nr 4, poz 71)
Powód na podstawie umowy zamiany wydał 12-letniego konia, krowę i 1200 zł w zamian za otrzymanego od pozwanego 4-letniego konia o wartości 14.000 zł. Przy zawieraniu tej umowy zostało zastrzeżone umowne prawo odstąpienia w terminie 14 dni od dokonania zamiany. Po wymianie powód stwierdził nieprzydatność otrzymanego konia do robót polowych i wykonał w terminie prawo odstąpienia. Jednakże pozwany odmówił uznania skuteczności odstąpienia, podnosząc, że 4-letni koń nie ma żadnych wad, a poza tym zwrot konia 12-letniego jest już niemożliwy, gdyż został sprzedany do rzeźni.
(stan faktyczny z wyroku SN z 13.10.1992 r, II CRN 104/92)