Opublikowane: 10.09.2009 Umowa na czas określony nie oznacza umowy na 10 lat Na jak długi okres można zawrzeć umowę na czas określony? Przepisy tego nie precyzują, lecz Sąd Najwyższy potwierdza, że zdecydowanie nie na 10 lat! Zgodnie z art. 25 ust. 1 Kodeksu pracy umowę o pracę zawiera się zasadniczo:
Dla pracodawców forma umowy o pracę na czas określony jest dosyć wygodna, a z pewnością wygodniejsza od umowy o pracę zawieranej na czas nieokreślony, gdyż przy zawieraniu umowy o pracę na czas określony dłuższy niż 6 miesięcy strony mogą przewidzieć dopuszczalność wcześniejszego rozwiązania tej umowy za krótkim, 2-tygodniowym wypowiedzeniem, niezależnym od stażu pracy danego pracownika. Co więcej, rozwiązanie za wypowiedzeniem umowy o pracę zawartej na czas określony nie wymaga uzasadnienia i nie podlega procedurze konsultacji związkowej. Z tych to przyczyn pracodawcy nadużywali w przeszłości formy umowy o pracę zawieranej na czas określony kosztem umowy o pracę zawieranej na czas nieokreślony, najczęściej w ten sposób, że umowy o pracę na czas określony zawierali z pracownikami na 10, a nawet 20 lat, lub nawet na krótszy okres, ale za to po wygaśnięciu jednej umowy proponowali nową umowę tego samego rodzaju na podobny okres. Tę ostatnią praktykę ukrócił sam ustawodawca, wprowadziwszy przepis art. 251 Kodeksu pracy stanowiący, że zawarcie kolejnej umowy o pracę na czas określony jest równoznaczne w skutkach prawnych z zawarciem umowy o pracę na czas nieokreślony, jeżeli poprzednio strony dwukrotnie zawarły umowę o pracę na czas określony na następujące po sobie okresy, o ile przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę nie przekroczyła 1 miesiąca. Kodeks pracy nie reguluje jednak w sposób jednoznaczny, na jaki maksymalny okres czasu może zostać zawarta umowę o pracę na czas określony. Naganne praktyki pracodawców objawiające się w narzucaniu pracownikom umów o pracę na bardzo długie, ale jednak z góry oznaczone okresy, zostały ukrócone dopiero przez sądy powszechne. Wielokrotnie bowiem Sąd Najwyższy w swoich orzeczeniach stawał na stanowisku, że umowę taką należy potraktować jak umowę na czas nieokreślony, w związku z czym pracownikowi przysługuje prawo żądania przywrócenia do pracy lub prawo do odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę. Ostatnio tezę tę potwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 lutego 2009 r. (II PK 186/2008 r.), stwierdzając, że „skoro pracodawca wykorzystuje swoją przewagę i narzuca angaż na długi czas określony (umowa była zawarta na 10 lat), ale nie zamierza postępować tak, aby trwał on przez uzgodniony czas, chcąc jedynie zapewnić sobie możliwość rozwiązania go w dowolnym momencie bez większych konsekwencji finansowych, to narusza zasady współżycia społecznego”. Karol Jokiel |