Augustianie i Joannici w Cieplicach.
Cieplice Śląskie Zdrój są nadal znane jako uzdrowisko przyciągające swym pięknem i walorami leczniczymi liczne grono kuracjuszy oraz turystów.
Najstarsze wzmianki źródłowe o Cieplicach (zwane wtedy Calidus Fons) wiążą się z nieudaną fundacją klasztoru kanoników regularnych - Augustianów. Pierwszy Zakon Św. Augustyna powstał w XIII w. we Włoszech, a następnie powstawały również w innych krajach. Są to męskie zakony a ich celem są misje i duszpasterstwo. Charakterystyczny ubiór to czarny habit z kapturem i skórzanym pasem. Zakonnicy mieli kierować się regułą św. Augustyna. Tak był nazywany przez Kościół katolicki, a w rzeczywistości św. Augustyn to Aureliusz Augustyn z Hippony urodzony w 354r. był filozofem, teologiem, organizatorem kościelnym.
Augustianie zostali sprowadzeni do Cieplic przez księcia Bolesława II Rogatkę w 1261r. po tym jak zlikwidowano w 1240r. klasztor w Kamieńcu Ząbkowickim. W Centralnym Archiwum w Pradze zachował się oryginał dokumentu gdzie jest mowa o fundacji Cieplickiej. Został on spisany na pergaminie, w języku łacińskim, na którym to na sznurkach jedwabnych przymocowano pieczęć książęcą. Mieli oni odprawiać mszę za duszę zmarłej księżnej Jadwigi. Niestety wspólnota ta długo nie przetrwała w Cieplicach (najwyżej 20 lat), a co się stało z zakonnikami nie wiadomo.
Obecnie Augustianie prowadzą swój apostolat wśród chorych, ubogich, upośledzonych i ludzi z marginesu. Każdy z nich jest gotów pójść tam gdzie mogą pomóc potrzebującym i Kościołowi.
Joannici zakon krzyżowy został powołany do obsługi krucjat i pielgrzymek do ziemi Świętej. Na Śląsku ich początki można wiązać z ideą krucjat w XII w. i z udziałem książąt polskich i śląskich (m.in. Henryk sandomierski, Mieszko Stary, Władysław Wygnaniec), którzy sprowadzili joannitów i umieścili ich siedziby na ziemiach polskich.
Kiedy Augustianie opuścili Cieplice na ich miejsce syn Bolesława II Rogatki, Bernard Książe lwówecki w 1281r. sprowadził zakon Joannitów, których placówki na Śląsku były wtedy dość liczne. Joannici przybyli ze Strzegomia, a ich dom w Cieplicach stanowił filię komendy strzegomskiej. Opiekowali się oni chorymi, prowadzili szpital. A w pobliskiej wsi Malinnik (aktualnie część Cieplic położona wzdłuż rzeki Kamiennej i Wrzosówki) wybudowali gospodę dla chorych „dla użytku i dobra ciepłych źródeł i zakonu”. Joannici oprócz ziem jakie dostali dokupili jeszcze część regionu w górach Izerskich prawdopodobnie ze względu na znajdujące się tam bogactwa naturalne. Joannici przetrwali w Cieplicach zaledwie 10 lat. Również nie są znane okoliczności ich odejścia, jedynie można wiązać opuszczenie przez nich Cieplic z chęcią połączenia z sąsiednimi placówkami a więc przeniesienie ich do Lwówka.
Literatura:
Rocznik Jeleniogórski 2000, t. XXXII „Cieplice w XIII w. - „Nieudane fundacje Augustiańska i Joannicka”.
Internet