Gutkowska Anna
Korektywa wykłady
1/ Bondarowicz Owczarek 97
Zabawy i gry ruchowe w gimnastyce korekcyjnej
2/Kasperczyk 96
Wady postawy ciała-diagnoza i leczenie Kraków
3/ Kucner ,Kozińska
Gimnastyka korekcyjna dla dzieci 6 letnich
4/ Owczarek
Atlas ćwiczeń korekcyjnych WsiP W-wa
5/ Trześniowski 1995
Gry i zabawy ruchowe Wsip W-wa
6/ Tuzimek 99
Zarys metodyki postępowania korekcyjnego wydanie skryptowe Radom
7/ Proces korygowania wad postawy 2001
„ Praca Zbiorowa” pod redakcją M.Kucner Kozińskiej AWF-Wa
Temat : Funkcja i rola kręgosłupa Postawa człowieka prawidłowa i patologiczna i jej kryteria
Kręgosłup składa się z 24 kręgów:
Szyjny 7
Piersiowy 12
Lędźwiowy 5
Guziczny 4-5
Kręgosłup opiera się na miednicy i za jej pośrednictwem łączy się z kończynami dolnymi
Za pośrednictwem obręczy barkowej z kończynami górnymi. Bierze bezpośredni i pośredni udział w każdym ruchu. Kręgosłup tworzy podpory w miarę wstępowania w dół zwiększają się jego rozmiary. Najbardziej masywny jest odcinek lędźwiowy. Odcinek szyjny- jest ruchomy -( budowa prawie równoległa do podłoża) odcinek piersiowy ( dachówkowaty) - nie pozwala na ruchy do tyłu, duża nieruchomość tego odcinka - wskazuje na predyspozycje do pleców okrągłych. Występuje duża ruchomość w odcinku lędźwiowym kręgosłupa.
Ruchy kręgosłupa:
zginanie, prostowanie: płaszczyzna strzałkowa
w bok: prawo, lewo
skrętne
Płaszczyzna strzałkowa dzieli tułów na część prawą i lewą
Płaszczyzna czołowa dzieli tułów na część przednią i tylną
Płaszczyzna poprzeczna : dzieli tułów na część górna i dolną w niej odbywają się ruchy skrętne
Funkcje kręgosłupa:
amortyzacyjna
podporowa
lokomocyjna
ochronna dla rdzenia kręgowego
Funkcja amortyzacyjna: istnienie krzywizn fizjologicznych jak i przestrzeni między kręgowych pozwalają na poruszanie się po różnych powierzchniach bez uszkodzeń kręgosłupa, wstrząsów mózgu
Funkcja podporowa: elementem pozwalającym na obciążenie kręgosłupa są również krzywizny fizjologiczne. Odporność naszego kręgosłupa jest wprost proporcjonalna do kwadratu krzywizn fizjologicznych + 1 ( TEST PYT)
Funkcja lokomocyjna: uzależniona od ruchomości naszego kręgosłupa
Funkcja ochronna : dla rdzenia kręgowego
Postawa człowieka: Swobodny sposób trzymania się w pozycji pionowej ( stojącej) w przypadku człowieka.
Charakterystyczną cechą postawy jest jej zmienność może być :
spoczynkowa
nawykowa ( habitualna)
skorygowana
Czynniki wpływające na postawę
wiek
pora dnia ( inna jest rano inna gdy jesteśmy zmęczeni)
od nastroju
czynniki endogenne ( przebyte choroby)
czynniki egzogenne ( złe odżywianie)
Postawy:
Statyczna ( łatwiej jest ją ocenić)
Dynamiczna
Postawa prawidłowa Głowa ustawiona prosto i pośrodku, broda nie jest wysunięta, symetryczne barki, ustawienie symetryczne bioder ( linia bioder symetrycznie ułożona do podłoża, stopy jednakowo obciążone i prawidłowo ustawione, brzuch napięty, pośladki napięte, łopatki ściągnięte.
Czynnik filogenetyczny i ontogenetyczny:
Filogeneza rozwój rodowy organizmów żywych na przestrzeni wieków ( ewolucjonizm)
( słabe pkt. Człowieka - odcinek lędźwiowy kręgosłupa , oraz stawy biodrowe)
Ontogeneza rozwój osobniczy każdego z nas od momentu poczęcia do końca życia
Dzieli się na okres prenatalny od zapłodnienia do urodzenia
Postnatalny - od urodzenia do śmierci
W okresie prenatalnym : dziecko jest ułożone w pozycji embrionalne ( totalna kifoza)
Okres postnatalny:
Noworodek do 4 tygodni
Niemowlęcy do 1 roku życia
Wczesne dzieciństwo : do 3 roku życia
Średnio dziecięcy : do 9 roku życia
Dojrzewanie: 9-15
Młodzieńczy: 16-20
Wiek dorosły: do 50 r. życia
Wiek dojrzały: od 50 r życia
Kształtowanie krzywizn w okresie postnatalnym
Pierwsza krzywizna która się kształtuje to lordoza szyjna ( układanie dziecka na brzuchu dziecko podnosi główkę)
Następnie kifoza piersiowa podczas prób siadania dziecka
Raczkowanie (wzmocnienie się mięśni obręczy barkowej i obręczy biodrowej , kończyn dolnych) Po rozpoczęciu chodzenia, wykształcać się zaczyna lordoza lędźwiowa, nadal bardzo słabe są mięśnie brzucha ( obraz kliniczny dziecka wygląda tak , że ma ona lekko zaznaczoną lordozę szyjną , kifozę piersiową , lordozę lędźwiową, wypięty brzuch, ugięte nóżki z przodopochyleniem miednicy.
W początkowym okresie nauki , wpływ zmiany trybu życia z dynamicznego na bardziej statyczny ( sabetaryjny) Dziecku zmienia się sylwetka - 1 okres posturogenezy 9 początek nauki szkolnej około 7 roku życia, poprzedzony szybszym wzrostem, w tym okresie pojawiają się nowe ukształtowanie sylwetki i pierwsze wady. Koślawość po 7 roku życia staje się patologią.
2 okres posturogenezy w okresie przed dojrzewaniem ( szbki wzrost) nie podążanie układu mięśniowego za wzrostem, pojawia się labilność postawy ( chwiejna postawa)
Dopiero w tym okresie pojawiają się cechy genetyczne- obciążenia dziedziczne. Bardzo duże znaczenie maja czynniki egzogenne ( tj. złe odżyianie, złe miejsce pracy itp.)
Sylwetka przestaje się zmieniać wtedy, kiedy zaczyna się proces kostnienia
U dziewczynek - po 1 roku od rozpoczęcia miesiączkowania
U chłopców - okres kostnienia występuje nieco później
Kryteria oceny postawy:
Maxymalna wydolność ustroju
Kryteria estetyczne ( bardzo nie korzystny wpływ mody, chodzenie jak modelki8, nie prawidłowe obuwie)
Metoda skróconego badania ortopedycznego:
wywiad z opiekunem dziecka
pytanie o warunki życia dziecka tj. sen jego jakość i długość, miejsce do odrabiania lekcji, przebyte choroby, genetyczne choroby występujące w rodzinie, historie choroby
Badanie ortopedyczne : Dziecko stoi w pozycji nawykowej ( test)
Zasada jest : test symetrii czyli podstawą badania jest identyczność punktów po obu stronach ciała.
Badanie odbywa się przy dobrym oświetleniu, dziecko jest rozebrane do majteczek, stoi boso sprawdzamy:
Ustawienie głowy, trójkąt tali zawarty między swobodnie opuszczonym ramieniem a zarysem tali, wierzchołek tego trójkąta wypada w tali krawieckiej
Test Bertranda
Z boku oglądamy ustawienie krzywizn kręgosłupa
Oglądamy linie miednicy, Najbardziej wystający odcinek nieruchomy, linie łączące krętaże większe
Sprawdzamy górne krawędzie rzepki
linie łączące kłykcie przyśrodkowe kości piszczelowej
Z boku Oglądamy wykształcenie
lordozy szyjnej
kyfozę piersiową
lordozę lędźwiową
lekka kifoza kości guzicznej
ustawienie nóg
Z odcinka C7 ( ostatni szyjny ) najbardziej wystający z tego pkt. Spuszczamy pion
( poprzez zrobienie wahadełka) pion powinien iść przez szparę pośladkową .....
Z tyłu dolne łopatek
trójkąt tali
fałdy posladkowe czy są ułożone równo
linie podkolanowe
szczyty kostek po wewnętrznej stronie kości piszczelowej
Badania skryningowe - grupa uczniów jest ustawiona w szeregu , ubrana w koszulki przylegające oraz spodenki gimnastyczne : sprawdzamy ustawienie barków
Patologia: Jest to wszystko co odbiega od wszystkich norm , z pkt. Widzenia korektywy odnosi się do układu kostnego i
Wady w płaszczyźnie strzałkowej:
Plecy okrągłe, wklęsłe plecy, plecy wklęsło okrągłe i plecy płaskie
Plecy okrągłe- powiększona kifoza piersiowa
Kifoza wysoka Th1-th 6-7
Kifoza totalna th1-th12 siedzeniowa
Kifoza ma wpływ na lordozę lędźwiową
Kompozycja - wyrównanie
Kifoza - może być nabyta lub wrodzona
Kifoza nabyta- dystonia mięśniowa, czynniki psychiczne, nie skorygowana wada wzroku, złe warunki pracy, choroby kręgosłupa, gruźlica kręgosłupa, choroba Schenermana ZZSK- Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa
Plecy okrągłe:
Obraz kliniczny : wysunięta głowa i barki do przodu, zaokrąglona , zapadnięta klatka piersiowa, rozciągnięte mięśnie grzbietu, przykurczone mięśnie piersiowe.
Powiększenie kifozy piersiowej powoduje asymetryczne obciążenie osiowe kręgosłupa w konsekwencji tego mogą wytworzyć się kręgi klinowe, one są przyczyną niewyleczalności tej wady
Podstawową zasadą w korektywie jest w pierwszej kolejności rozciągnąć mięśnie przykurczone i musimy to robić na oddalonych przyczepach w następnej kolejności wzmacniamy mięśnie osłabione zawsze na zbliżonych przyczepach
Dystonia mięśniowa: to zaburzenie właściwego fizjologicznego tonusu mięśniowego
Plecy wklęsłe:
Przodopochylenie miednicy ( przykurcz w obrębie stawu biodrowego , lekki przykurcz w obrębie stawów kolanowych, rozciągnięte m. brzucha.)
Test Thomasa_ wykrywa przykurcz w obrębie stawu biodrowego
Plecy wklęsło-okrągłe
Przodopochylenie miednicy jest pierwotną przyczyną tej wady , przykurcz w stawie biodrowym , powiększenie lordozy lędźwiowej, powiększona kifoza piersiowa
Dystonia występuje taka jak w plecach okrągłych i wklęsłych. Trzeba myśleć w korygowaniu tej wady, korygowanie tej wady za pomocą stabilizacji odcinkowej
Plecy płaskie
Polega na zmniejszeniu lub braku krzywizn kręgosłupa
Dystonia mięśniowa przy plecach płaskich, nadmiernie napięte są
prostowniki grzbietu ( odcinek piersiowy)
mięsień równoległoboczny
mięsień czworoboczny grzbietu
Nadmiernie rozciągnięte są
prostowniki grzbietu ( odcinek lędźwiowy)
czworoboczny lędźwi
mięsień biodrowo-lędźwiowy
Wskazaniem jest pogłębienie albo wyrobienie krzywizn fizjologicznych
Na pewno nie wolno ( stosować ćwiczeń elongacyjnych, rozciągających , zwisów, nie wolno stosować siadów płaskich, tylko siadać na ławeczkach, piłkach- na podwyższeniu)
P.S. Ela czytaj to uważnie bo mogą być błędy merytoryczne ja tego nie korygowałam !
2 WYKŁAD
Wady w płaszczyźnie
Czołowej
Strzałkowej Skolioza
Poprzecznej
SKOLIOZY; Skrzywienia boczne kręgosłupa, charakteryzujące się odchyleniem osi anatomicznej od osi mechanicznej
W trzech płaszczyznach
czołowej
strzałkowej
poprzecznej
Klasyfikacja skolioz
funkcjonalne
strukturalne
Skoliozy funkcjonalne : nie osiąga tak dużych rozmiarów jak strukturalne, są one w odcinku lędźwiowym, można je skorygować przez napięcie mięśni lub w leżeniu na boku przeciwnym
Jedno łukowe skrzywienia , nie występuje torsja. Występuje u dzieci ze słabym tonusem mięśniowym i osłabionym układem więzadłowo-torebkowym. Do tej grupy skolioz należą skoliozy statyczne, które są wywołane nierównością kończyn.
Do grup skolioz funkcjonalnych należą skoliozy statyczne.
Etiologia ( idiopatyczne-strukturalne)
Do grupy skolioz strukturalnych należą:
skoliozy wrodzone
skoliozy porażenne
Skoliozy strukturalne charakteryzują się zmianami w budowie kręgosłupa ( przy skrzywieniu tym występuje rotacja i torsja kręgosłupa)
Rotacja Obrót kręgu dookoła osi kręgosłupa, przy czym trzon, zwraca się w kierunku wypukłości skrzywienia a łuk razem z wyrostkami w kierunku wklęsłości.
Te skoliozy bywają wielo łukowe od 0-110° pierwotny odcinek bywa w odcinku piersiowym, stwarzają ogromne problemy lecznicze.
Skoliozy wrodzone + porażenne ( osłabiony tonus mięśniowy)- ustalamy przyczynę zasadniczą i uzależniamy sposób leczenia
Strukturalne
kostno-pochodne (osteopatyczne)
nerwopochodne
porażenne wiotkie
porażenne spastyczne ( tonus mięśniowy bardzo wzmożony)
mięśniopochodne - dystrofie mięśniowe- powodują skrzywienie boczne kręgosłupa
PODZIAŁ COBBA
Podział względem miejsca występowania
piersiowe
szyjne
lędźwiowe
Podział ze względu na ilość występujących łuków
jednołukowe
dwułukowe (max 4 łuki)
Podział ze względu na zależności
wyrównana
nie wyrównana
Podział ze względu na miejsce występowania
piersiowe
lędźwiowe
Podział ze względu na stopień wyrównania się czynnego-biernego skrzywienia
czynnie (napięcie mięśni)
biernie ( ułożenie na boku, zwis itp.)
Podział w zależności od kąta skrzywienia
0-30°
30-60°
60-90°
90-100°
Podział ze względu na okres występowania w życiu dziecka
wczesno-dziecięce od 0,5-3 lat (wrodzone, nerwo-pochodne, mięśnio-pochodne)
dziecięce- od 3-8 lat
rzut wzrostowy poprzedzający dojrzewanie
Kompensacja- wyrównanie
To wtedy będzie skolioza wyrównana
Skolioza wyrównana: w której suma kątów wychyleń wtórnych równają się kątowi wychylenia pierwotnego
Skolioza totalna
wyrównanie tonusu mięśniowego
Test Schoberra- ocena ruchomości odcinka lędźwiowego
Test Thomasa- badanie przykurczu w stawach biodrowych
( ćw. Antygrawitacyjne zawsze musi być poprzedzone ćw. Elongacyjnym.
Plecy wklęsłe ( dorsum concavum)
Istota wady polega na pogłębieniu lordozy lędźwiowej. Warunkach prawidłowych odcinek lędźwiowy kręgosłupa ukształtowany jest w postaci wygięcia ku przodowi, a więc lordozy. Wielkość jej i ukształtowanie są zmienne, uwarunkowane szeregiem czynników, takich jak: wiek, typ somatyczny, ustawienie miednicy, napięcie i długość mięśni stabilizujących stawy biodrowe. Plecy wklęsłe mogą być wrodzone lub nabyte. Dla nauczyciela WF. Najliczniejszą niewątpliwie grupę stanowią przypadki pleców wklęsłych będące skutkiem dystonii mięśniowej ( nabytej) .
Lokalizacja zmian
pogłębienie fizjologicznej lordozy bez zmian lokalizacji /hiperlordoza lędźwiowa/ , która w odcinku piersiowym ma tendencję do kompensacyjnego pogłębienia kifozy piersiowej:
przemieszczenie szczytu lordozy połączone najczęściej ze zmianą w jej rozległości, w związku z czym rozróżniamy:
lordozę niską, krótką z towarzyszącą jej najczęściej kifozą o długim łuku
lordozę wysoką, długą, która obejmuje wyglądem lordotycznym także dolny odcinek piersiowy z towarzyszącą jej kifozą wysoką, krótką.
Hiperlordoza lędźwiowa
Jest to nadmierne uwypuklenie fizjologicznej krzywizny lędźwiowej mające tendencję do kompensacji, szczególnie w odcinku piersiowym. Rys.1
Rys. 1
Rys.2
Hiperlordozie lędźwiowej towarzyszy najczęściej zwiększone przodopochylenie miednicy. Dystonia mięśniowa charakteryzująca tą wadę polega na:
rozciągnięciu i osłabieniu mięśni pośladkowych wielkich i kulszowo-goleniowych oraz mięśni brzucha, zwłaszcza prostego /części podpępkowej/
nadmiernemu napięciu w pozycji zbliżenia przyczepów mięśnia biodrowo-lędźwiowego i prostego uda, prostownika grzbietu odcinka lędźwiowego, czworobocznego lędźwi.
Sylwetka dziecka z boku: zaznaczone wygięcie lordozy lędźwiowej nad uwypuklającymi się pośladkami, zaakcentowane przodopochylenie, brzuch wypięty( przykurcz w obrębie stawu biodrowego , lekki przykurcz w obrębie stawów kolanowych, rozciągnięte m. brzucha.)
Ćwiczenia korekcyjne
Zadaniem ogólnym tych ćwiczeń jest wyrobienie nawyku prawidłowej postawy o przywrócone prawidłowo warunki anatomiczne, ze szczególnym uwzględnieniem ukształtowania lędźwiowego odcinka kręgosłupa i ustawienia miednicy, uzyskanie zrównoważonej postawy w oparciu o właściwe ogólne zrównoważenie ciała; umiejętność stosowania tej pozycji we wszystkich czynnościach życia codziennego.
Zadania szczegółowe
1/ rozciągnięcie zespołu mięśni nadmiernie napiętych, a zwłaszcza biodrowo- lędźwiowego, prostownika grzbietu odcinka lędźwiowego i towarzyszących;
2/ zwiększenie siły i wytrzymałości mięśni brzucha / zwłaszcza prostego/, pośladkowych wielkich i kulszowo-goleniowych w pozycjach zbliżenia przyczepów;
3/ utrzymanie prawidłowej ruchomości kręgosłupa
4/ wzmocnienie siły mięśni grzbietu odcinka piersiowego- podstawowego warunku do czynnego ustalenia klatki piersiowej, niezbędnego we wzmacnianiu zwłaszcza mięśni brzucha
Korygowanie pleców wklęsłych , powinno odbywać się według następującego schematu:
Uświadomienie dziecku i rodzicom istnienia wady i związanych z tym zagrożeń
Zapewnienie optymalnych warunków toru środowiskowego
Rozciąganie mięśni przykurczonych
Rozpoczynamy od ćwiczeń rozciągających biernie i stopniowo włączamy ćwiczenia rozciągające czynnie
przy rozciąganiu mięśni prostownika grzbietu od. Lędźwiowego i mięśni czworobocznych lędźwi występuje niebezpieczeństwo pogłębienia kifozy piersiowej. Powinno się zabezpieczać odcinek piersiowy kręgosłupa przed pogłębieniem kifozy lub wyrównywać niekorzystne oddziaływanie ćwiczeniami wyprostnymi odcinka piersiowego
w ćwiczeniach rozciągających mięśnie biodrowo-lędźwiowe i proste uda należy zadbać o stabilizację przyczepu górnego tych mięśni, aby oddalenie przyczepu dolnego nie powodowało pogłębienia lordozy lędźwiowej. Stabilizacje tę najłatwiej osiągnąć przez zgięcie jednej nogi wstawie biodrowym
Nauka przyjmowania postawy skorygowanej
Wzmacnianie mięśni osłabionych
W postawie skorygowanej w pozycji zbliżenia przyczepów
Osłabione są wszystkie m. brzucha, ale w szczególności prosty, a zwłaszcza jego część pępkowa. Z tego względu preferowane jest sterowanie dołem ( ruch nóg przy ustabilizowanym tułowiu) . Należy pamiętać o tzw. bezpiecznym kącie pracy. Kąt 45° jest przeciętną wartością bezpiecznego kąta pracy
Większość ćwiczeń wzmacniających m. brzucha powoduje równoczesne wzmacnianie w pozycji zbliżenia przyczepów mięśni biodrowo-lędźwiowych i prostych uda. To szkodliwe dla pleców wklęsłych oddziaływanie należy kompensować większą ilością ćwiczeń rozciągających mięśnie biodrowo-lędźwiowe i proste uda
W doborze ćw. Wzmacniających m. pośladkowe i kulszowo-goleniowe trzeba uwzględnić fakt, że zakres wyprostu w stawie biodrowym nie przekracza 10-15°. Dlatego wzmacniając mięśnie pośladkowe i kulszowo-goleniowe nie można przekroczyć tego wyprostu w stawie biodrowym
Utrwalanie nawyku postawy prawidłowej
Ćwiczenia rozciągające zginacze stawu biodrowego
Zasadą generalną w tych ćwiczeniach jest całkowita stabilizacja miednicy / rękami, pasem lub ugięciem jednej z kończyn/, zapewniająca lokalizacje ruchu korekcyjnego wyłącznie w stawie biodrowym
Ćw. 1 Leżenie tyłem na stole, / ławce, skrzyni/, z podparciem tułowia po stawy biodrowe, jedna noga ugięta , przywarta do klatki piersiowej i przytrzymywana przez ćwiczącego, druga zwisa poza stołem rozciągając zginacze siłą swojego ciężaru. Rytmiczne pogłębienie nadwyprostu. Zmiana nóg. Rys. 1
Ćw. 2 j.w. Noga ugięta opiera się stopą o bok współćwiczącego, który jedną ręką stabilizuje jej staw kolanowy, drugą natomiast rytmicznie uciska nogę wyprostowaną nieco powyżej kolana. Zmiana nóg . Rys. 2
Ćw. 3 Leżenie przodem na stole, jedna noga podkurczona skulnie pod brzuchem, druga wyprostowana. Maksymalny wymach nogi wzwyż. Zmiana nóg Rys. 3
Ćw. 4 j.w. Współćwiczący w siadzie klęcznym opiera kolano wyprostowanej nogi ćwiczącego na swoim barku, niewielkimi wyprostami swoich stawów biodrowych i kolanowych rozciąga staw biodrowy ćwiczącego. Rys. 4
Ćw. 5. j.w. Na wyprostowaną nogę ćwiczącego powyżej kolana założone kółko gimnastyczne. Odwodzenie i przywodzenie nogi. Rys. 5
Ćw. 6 leżenie przodem na stole , miednica ustabilizowana pasem, podwieszka nieco powyżej kolana z ciężarkiem przewieszonym przez bloczek. Bierne rozciąganie zginaczy Rys. 6
Ćw. 7 Stanie w wykroku, noga wykroczna mocna ugięta w obu stawach .Rytmiczne sprężynowanie rozciągające, zginacze siłą ciężaru ciała. Podskokiem zmiana nóg
( pochylenie ciała w przód) Rys. 7
Ćw. 8 Wypad. Pochylenie wyprostowanego tułowia w przód. Noga wykroczna oparta na 3-5 szczeblu drabinki. Ręce w pozycji skrzydełek. Ruch pogłębienie wypadu ciężarem ciała- rozluźnienie zginaczy stawu biodrowego. Rys.8 str. 168 ( Atlas ćwiczeń korekcyjnych)
Ćw. 9 Klęk przodem do drabinki. Pochylenie wyprostowanego tułowia w przód. Jedna noga oparta na 3-5 szczeblu drabinki. Ręce w pozycji „skrzydełek” Rys.9 str. 169( Atlas ćwiczeń korekcyjnych)
Ćw. 10 Wypad przodem do drabinki. Pochylenie wyprostowanego tułowia w przód. Noga wykroczna oparta na 3-5 szczeblu drabinki. Noga zakroczna wyprostowana stoi na kocyku. Ręce trzymają szczebel na wysokości barków. Rozluźnienie zginaczy stawu biodrowego- noga zakroczna ślizga się na kocyku w tył. Rys. 10 str. 169 ( Atlas ćwiczeń korekcyjnych)
Ćw. 11 Leżenie tyłem przy drabince. Ręce trzymają pierwszy szczebel drabinki. Jedna noga zaczepiona o 3-5 szczebel drabinki, druga noga wyprostowana. Rozluźnianie zginaczy stawu biodrowego- noga wyprostowana opada Rys. 11. str.169 ( Atlas ćwiczeń korekcyjnych)
Ćw. 12 Stanie tyłem do drabinki. Jedna noga ugięta, kolano przyciągnięte do klatki piersiowe. Współćwiczący stoi twarzą do partnera, opierając ręce na kolanie nogi ugiętej partnera. Współćwiczący spycha rękoma kolano partnera do klatki piersiowej str. 174
( Atlas ćwiczeń korekcyjnych)
Ćwiczenia rozciągające mięśnie biodrowo-lędźwiowe i proste uda czynnie
Ćw. 1. Leżenie tyłem. Jedna noga wyprostowana leży na podłodze, druga noga ugięta, kolano przyciągnięte do klatki piersiowej. Ręce trzymają kolano nogi ugiętej. Ruch to przyciąganie rękoma kolana nogi ugiętej do klatki piersiowej z jednoczesnym przyciskaniem nogi wyprostowanej do połogi str. 178 ( A.C.K)
Ćw. 2 Leżenie tyłem. Nogi wyprostowane. Jedna noga uniesiona trzymana rękoma, poniżej kolana. Ruch : przyciąganie nogi uniesionej z jednoczesnym opuszczaniem drugiej nogi na podłogę str. 178 ( A.C.K )
Ćw. 3 Pozycja niska Klappa. Jedna noga wyprostowana. Ruch nogą wyprostowaną w górę
Str. 179. ( A.C.K)
Ćw. 4 Klęk podparty. Jedna noga wyprostowana. Ruch: Przejście do pozycji niskiej Klappa bez odrywania rąk od podłogi z maksymalnym wyciągnięciem jednej nogi w tył
Str. 181 ( A.C.K)
Ćw. 5 Klęk podparty. Jedna noga wyprostowana. Ruch rąk z przejściem do pozycji średniej Klappa i jednoczesny wymach wyprostowaną nogą w górę.
Jeżeli w czasie ćw. Następuje pogłębienie lordozy lędźwiowe, to należy zmniejszyć kąt między tułowiem a udem nogi postawnej str. 182
Ćw. 6 Wypad z oparciem kolana nogi zakrocznej na podłodze. Tułów wyprostowany, pochylony w przód. Ręce w pozycji skrzydełek. Ruch: Pogłębienie wypadu przez ugięcie nogi wykrocznej i opuszczenie bioder
Ćw. 7 Wypad przodem do drabinki. Tułów wyprostowany, pochylony w przód. Noga zakroczna wyprostowana. Ręce trzymają szczebel na wysokości barków. Ruch: Pogłębienie wypadu przez ugięcie nogi wykrocznej i opuszczenie bioder str 183
Ćw. 8 Przysiad zwieszony przodem do drabinki na 5-6 szczeblu. Jedna noga wyprostowana Ruch Wymach nogą wyprostowaną w górę.
Ćwiczenia rozciągające mięśnie prostownika grzbietu odcinka lędźwiowego i czworoboczne lędźwi biernie ( grupa tylna odcinka lędźwiowego)
Ćw. 1 Stanie . Ręce wyprostowane, wyciągnięte w górę. Skłon tułowia w przód- wytrzymać, rozluźnić m. grzbietu str.188 ( A.C.K)
Ćw. 2. Siad prosty. Ręce wyprostowane, wyciągnięte w górę, Skłon tułowia w przód- wytrzymać, rozluźnić m.grzbietu str. 188 ( A.C.K)
Ćw. 3. Siad rozkroczny. Nogi ugięte. Ręce w pozycji „skrzydełek” Opad tułowia w przód- wytrzymać, jednocześnie rozluźnić mięśnie grzbietu odcinka lędźwiowego str. 189 (ACK)
Ćw. 4 Leżenie przewrotne. Ręce w pozycji „skrzydełek” leżą na podłodze - wytrzymać, rozluźnić mięśnie grzbietu str. 189 (ACK)
Ćw. 5 Siad skulony. Ręce trzymają podudzia. Przetoczenie na plecy i powrót do siadu skulonego str. 190 (ACK)
Ćw. 6. Stanie przodem do drabinki na pierwszym szczeblu. Dłonie trzymają szczebel na wysokości barków. Prostując ręce i nie uginając nóg opuszczanie bioder w dół. str. 193 (ACK)
Ćwiczenia rozciągające mięśnie prostownika grzbietu odcinka lędźwiowego i czworoboczne lędźwi czynnie
Ćw. 1 Stanie w rozkroku. Ręce wyprostowane, wyciągnięte w górę. Ciężar ciała przeniesiony na zewnętrzne krawędzie stóp. Skłon tułowia w przód
12
Np. 200°
Wychylenie
pierwotne
Np.120°
Skrzywienie
kompensacyjne
Np.80°
Skrzywienie kompensacyjne k. krzyżowej
Wyszukiwarka