Prawo 5


Władza wykonawcza, pierwotnie rozumiana jako wykonywanie ustaw państwowych poprzez wyodrębniony organ państwa. Na skutek przeobrażeń ustrojowych pojęcie poszerzyło się i oznacza działalność polegającą na wykonywaniu zadań państwowych obejmujących funkcje administrowania (realizacja ustaw) oraz inicjowania polityki państwa, które określane są przez władzę ustawodawczą. Rozszerzenie uprawnień władzy wykonawczej wynika z konieczności bieżącego i sprawnego realizowania polityki przez funkcjonujące w dłuższym okresie czasu (w porównaniu np. z parlamentem wybieranym na kilkuletnią kadencję) organy państwowe, którym podlega fachowa i z założenia apolityczna administracja rządowa.

Najbardziej rozpowszechnione są dwa modele władzy wykonawczej:
1) monokratyczny - całą władzę wykonawczą skupia jeden organ państwa (np. prezydent w Stanach Zjednoczonych);
2) dualistyczny - władza wykonawcza podzielona jest między dwa organy, głowę państwa i rząd. W tym modelu przyjmowane są różne rozwiązania dotyczące wzajemnych stosunków i kompetencji między nimi:
a) system gabinetowy (np. w Wielkiej Brytanii);
b) system kanclerski (np. w Niemczech).

Gdy władza wykonawcza składa się z dwu instytucji (dualizm egzekutywy), powoduje to konieczność prawnego rozgraniczenia kompetencji celem uniknięcia konfliktów między tymi organami.

W Polsce, w myśl konstytucji władzę wykonawczą sprawują Prezydent RP i Rada Ministrów.

Władza ustawodawcza, działalność państwa polegająca na stanowieniu prawa (konstytucji i ustaw). Pojęcie władzy ustawodawczej stosowane jest także na określenie organów państwa, które powołane są do stanowienia prawa. Współcześnie władza ustawodawcza sprawowana jest zazwyczaj przez organ przedstawicielski powoływany w drodze wyborów. Nosi on różne nazwy (np. Sejm, Kongres, Kortezy), powszechnie jednak określa się go jako parlament. Uprawnienie prawodawcze parlamentu jest ogólną zasadą demokratycznych systemów, nie wyklucza ona stanowienia prawa przez inne organy państwa (np. dekrety prezydenta, rządu) jeśli stanowi to tylko wyjątek od tej normy.

Utożsamianie współczesnego parlamentu tylko z funkcją ustawodawczą jest błędem. Parlament pełni również funkcję kontrolną, głównie wobec władzy wykonawczej, realizowana jest ona poprzez: udzielenie rządowi absolutorium, wotum zaufania lub wotum nieufności, kontrolę wykonania budżetu państwa, interpelację i zapytania poselskie, ratyfikację umów międzynarodowych. Wszystkie dodatkowe funkcje parlamentu są konsekwencją jego pierwotnego uprawnienia ustawodawczego, wynikają również z demokratycznej roli parlamentu jako reprezentacji narodu.

W Polsce, w myśl konstytucji władzę ustawodawczą sprawuje Sejm RP i Senat RP.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej - zgodnie z Konstytucją, najwyższy przedstawiciel polskich władz, gwarant ciągłości władzy państwowej, najwyższy organ państwa w zakresie władzy wykonawczej, czuwa nad przestrzeganiem postanowień i przepisów Konstytucji, zwierzchnik Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Prezydent Rzeczypospolitej jest wybierany w wyborach powszechnych na pięcioletnią kadencję i może być ponownie wybrany tylko raz. Bierne prawo wyborcze przysługuje wszystkim obywatelom Rzeczypospolitej Polskiej, którzy ukończyli 35 lat, nie są pozbawieni praw wyborczych do Sejmu i zbiorą przynajmniej 100 tysięcy podpisów osób popierających ich kandydaturę. Kadencja prezydenta rozpoczyna się w dniu złożenia przysięgi przed Zgromadzeniem Narodowym według roty wyznaczonej w Konstytucji. Odmowa złożenia przysięgi powoduje tymczasowe przejęcie obowiązków prezydenckich przez Marszałka Sejmu do czasu wyboru nowego Prezydenta. Nowo wybrany prezydent-elekt obejmuje urząd w ostatnim dniu urzędowania ustępującego Prezydenta Rzeczypospolitej. Przed 9 czerwca 2000 prezydent elekt obejmował urząd nazajutrz po ostatnim dniu kadencji ustępującego prezydenta.

Uprawnienia wobec Suwerena (Narodu)

Uprawnienia wobec zmian ustrojowych

Uprawnienia wobec władzy ustawodawczej

dotyczące wyborów:

dotyczące arbitrażu prezydenckiego:

dotyczące stanowienia ustaw:

Uprawnienia wobec władzy wykonawczej

Dotyczące Rady Ministrów

dotyczące stanowienia aktów podustawowych:

dotyczące polityki zagranicznej i obronności (art. 133 ust. 3 Konstytucji: Prezydent współdziała w zakresie polityki zagranicznej z Premierem i właściwym ministrem):

Pozostałe kompetencje związane z władzą wykonawczą

Uprawnienia wobec władzy sądowniczej

Uprawnienia w stanach nadzwyczajnych

Prezydent Rzeczypospolitej wydaje rozporządzenia i zarządzenia w wypadkach przewidzianych ustawami i Konstytucją zaś w zakresie swoich prerogatyw konstytucyjnych wydaje postanowienia publikowane w Monitorze Polskim. Akty jeśli nie są prerogatywami prezydenta[2] dla swojej ważności wymagają podpisu Prezesa Rady Ministrów (kontrasygnata), który przez podpisanie aktu ponosi odpowiedzialność przed Sejmem.

Sejm - od końca XVI wieku najwyższy organ władzy ustawodawczej w Polsce.

W III Rzeczypospolitej Sejm stanowi pierwszą izbę polskiego parlamentu. Składa się on z 460 posłów, wybieranych w wyborach powszechnych, równych, bezpośrednich i proporcjonalnych, w głosowaniu tajnym (wybory pięcioprzymiotnikowe). Kadencja Sejmu, zgodnie z Konstytucją, trwa 4 lata; biegnie od dnia pierwszego posiedzenia nowo wybranego Sejmu i trwa do dnia poprzedzającego dzień zebrania się Sejmu następnej kadencji. Zakończenie kadencji może także nastąpić w wyniku jej skrócenia przez Prezydenta RP: obligatoryjnie, jeżeli procedura zasadnicza powoływania Rady Ministrów oraz obie procedury rezerwowe zakończą się fiaskiem, lub fakultatywnie, jeżeli Prezydent, w ciągu 4 miesięcy od dnia przedłożenia projektu ustawy budżetowej Sejmowi przez Radę Ministrów, nie otrzyma jej do podpisu (na wydanie postanowienia w tej sprawie przysługuje Głowie Państwa czas 14 dni).

Obecny Sejm obraduje ciągle, pod przewodnictwem marszałka jego obrady są jawne (transmitowane przez radio i telewizję). Trzydniowe obrady odbywają się zazwyczaj co drugi tydzień. Do pomocy w jego działaniu powołana jest Kancelaria Sejmu.

Funkcja ustrojodawcza

Funkcja ustawodawcza

Funkcja kreacyjna

Funkcja kontrolna

Senat Rzeczypospolitej Polskiej - organ władzy ustawodawczej, druga izba polskiego parlamentu. Składa się ze 100 senatorów wybieranych w wyborach powszechnych (w systemie większości względnej) na 4-letnią kadencję, rozpoczynającą się i kończącą wraz z kadencją Sejmu (jeśli kadencja Sejmu zostanie skrócona, skróceniu ulega także kadencja Senatu). W przypadku wygaśnięcia mandatu Prezydent RP zarządza wybory uzupełniające.

Organy senatu

Rada Ministrów (zwana popularnie rządem) - konstytucyjny organ władzy wykonawczej w Polsce.

Zgodnie z obowiązującą Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 Rada Ministrów składa się z Prezesa Rady Ministrów oraz ministrów. W skład Rady Ministrów mogą być powoływani Wiceprezesi Rady Ministrów oraz przewodniczący określonych w ustawach komitetów. Prezes oraz Wiceprezesi Rady Ministrów mogą pełnić także funkcję ministra lub przewodniczącego komitetu (art. 147 Konstytucji).

Kompetencje

Rada Ministrów:

Do Rady Ministrów należą sprawy polityki państwa nie zastrzeżone dla innych organów państwowych oraz samorządu terytorialnego (art. 146 ust. 2 Konstytucji).

Odpowiedzialność konstytucyjna

Członkowie Rady Ministrów (również Prezes) ponoszą odpowiedzialność przed Trybunałem Stanu za:

Odpowiedzialność konstytucyjna ma charakter indywidualny, egzekwować ją można tylko od każdego członka Rady Ministrów z osobna.

Wnioskować w tej sprawie może Prezydent lub grupa 115 posłów. Wniosek kierują oni na ręce Marszałka Sejmu, który przekazuje go Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej w celu zbadania zasadności. Komisja Odpowiedzialności Konstytucyjnej przekazuje sprawozdanie oraz końcowy wniosek na posiedzenie plenarne Sejmu, gdzie odbywa się głosowanie - postawienie członka Rady Ministrów w stan oskarżenia przed Trybunałem Stanu wymaga większości kwalifikowanej 3/5 ustawowej liczby posłów.

Postępowanie przed Trybunałem Stanu jest dwuinstancyjne: w I instancji Trybunał Stanu orzeka w składzie przewodniczący + 4 członków, natomiast jako organ odwoławczy (II instancji) przewodniczący + 6 członków (z wyłączeniem tych, którzy orzekali w I instancji). Przy postępowaniu stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego. Sankcjami są:



Wyszukiwarka