Szkielet osiowy
Kręgosłup
Odcinki kręgosłupa:
Odcinek szyjny (7 kręgów)
Odcinek piersiowy (12 kręgów)
Odcinek lędŸwiowy (5 kręgów)
Odcinek krzyżowy (5 kręgów)
Odcinek guziczny (4-5 kręgów)
Krzywizny kręgosłupa:
Lordoza - wygięcie do przodu (odcinek szyjny i lędŸwiowy)
Kifoza - wygięcie do tyłu (odcinek piersiowy i krzyżowy)
Budowa kręgów:
Częœć przednia - trzon kręgu
Częœć tylna - łuk kręgu
7 wyrostków
Trzon kręgu i łuk kręgu ograniczają otwór kręgowy. Otwory kręgowe wszystkich kręgów tworzą kanał kręgowy , wewnątrz którego biegnie rdzeń kręgowy.
Nieparzysty wyrostek kolczysty odchodzi od kręgu ku tyłowi lub w dół (ten wyrostek można wyczuć na plecach człowieka). Parzyste wyrostki poprzeczne biegną ku bokom. Ku górze i ku dołowi skierowane są także parzyste wyrostki stawowe górne i dolne, biorące udział w tworzeniu połączeń między kręgami.
Różnice w budowie kręgów:
Kręgi szyjne:
Otwór wyrostka poprzecznego szeœciu górnych kręgów szyjnych zawiera tętnice kręgowe
Wyrostek kolczysty jest rozdwojony na końcu
Wcięcie kręgowe dolne jednego kręgu i wcięcie kręgowe górne kręgu leżącego poniżej wraz z krązkiem międzykręgowym ograniczają otwór międzykręgowy przez który przechodzi nerw kręgowy
Pierwszy krąg szyjny (szczytowy)
brak trzonu
dwa łuki
posiada dołki zamiast wyrostków stawowych
nie posiada wyrostka kolczystego
Dołki górne łączą się z czaszką (z kłykciami potylicznymi) tworząc staw szczytowo-potyliczny (staw górny głowy), umożliwiający potakujące ruchy głowy
Dołki kręgowe dolne łączą się z powierzchnią kręgową górną kręgu obrotowego tworząc stawy szczytowo-obrotowe boczne
Staw szczytowo-obrotowy poœrodkowy przedni tworzą: dołek zęba na pow. tylnej łuku szczytowo-obrotowego i pow. stawowa zęba.
Staw szczytowo -obrotowy poœrodkowy tylny tworzą: pow. stawowa tylna zęba i wiązadło poprzeczne kręgu szczytowego
Siódmy krąg szyjny
najdłuższy wyrostek kolczysty (nie podzielony)
przez otwory wyrostków poprzecznych nie przechodzi tętnica kręgowa
Kręgi piersiowe:
Żebra łączą się z kręgami piersiowymi za poœrednictwem stawów żebrowo-kręgowych.
Dołki żebrowe na pow. bocznej trzonu położone są na jego brzegu górnym i dolnym i z sąsiednimi kręgami tworzą panewkę dla stawu głowy żebra
Dołek żebrowy wyrostka poprzecznego tworzy staw żebrowo-poprzeczny z guzkiem żebra
Żebra 1,11,12 łączą się samodzielnie z jednoimiennymi kręgami (1,11,12)
Kręgi lędŸwiowe:
Bardzo masywny trzon
Wyrostek poprzeczny = wyrostek żebrowy
Kręgi krzyżowe:
Po 20-25 roku życia kręgi krzyżowe zrastają się w jedną koœć krzyżową
Budowa koœci krzyżowej
Przednia pow. - pow. miedniczna
Tylna pow. - pow. grzbietowa
Otwory krzyżowo-miedniczne - wyjœcie dla nerwów
Pow. grzbietowa - grzebienie: poœrodkowy, poœrednie i boczne
Grzebień krzyżowy-poœredni ku górze przedłuża się w wyrostek stawowy górny(dla połączenia z wyrostkiem stawowym dolnym 5 kręgu lędŸwiowego), ku dołowi wytwarza rożki krzyżowe, które łączą się z koœcią guziczną
W obrębie koœci krzyżowej przebiega kanał krzyżowy (będący przedłużeniem kanału kręgowego) który kończy się ku dołowi rozworem krzyżowym
Bocznie od otworów krzyżowych znajduje się częœć boczna koœci krzyżowej, na której występuje pow. uchowata dla połączenia w stawie krzyżowo-biodrowym z koœcią miedniczną
Koœć guziczna:
Kręgi ogonowe czyli guziczne występują u człowieka w postaci szczątkowej
Jedynie na pierwszym z tych kręgów znajdują się pewne cechy kręgowe, jak trzon, szczątkowe wyrostki poprzeczne i wyrostki stawowe górne, zwane tutaj rożkami guzicznymi, które łączą się z rożkami krzyżowymi
Żebra
Podział żeber:
Żebra prawdziwe - przyczepiające się bezpoœrednio do mostka (7 pierwszych par)
Żebra rzekome - przyczepiające się do mostka za poœrednictwem chrząstki żebra siódmego (żebra 8,9,10 - wytwarzają tzw. łuk żebrowy)
Żebra wolne (11 i 12) - nie przyczepiają się do mostka
Budowa żeber:
Każde żebro składa się z koœci żebrowej i chrząstki
Koœć żebrowa zbudowana jest z trzonu i końca kręgosłupowego (tylnego) i mostkowego (przedniego)
W końcu kręgosłupowym wyróżnia się: głowę z najczęœciej podzielonym grzebieniem (łączy się z dołkiem żebrowym pow. bocznej trzonów kręgów piersiowych tworząc staw głowy żebra), szyjkę żebra, guzek żebra (którego pow. stawowa łączy się z dołkiem żebrowym wyrostka poprzecznego, tworząc staw żebrowo-poprzeczny),
Trzon żebra posiada pow. zewnętrzną i wewnętrzną oraz brzeg górny i dolny, jest charakterystycznie zakrzywiony - kąt żebra; na pow. wewnętrznej wzdłuż brzegu dolnego ciągnie się bruzda żebra, zawierająca nerw i naczynia międzyżebrowe
Koniec mostkowy łączy się z chrząstką żebrową, która w przypadku żeber prawdziwych wytwarza stawy żebrowo-mostkowe (z wyjątkiem 1 żebra, które łączy się z rękojeœcią mostka chrząstkozrostem)
Mostek
Budowa mostka:
Mostek składa się z rękojeœci, trzonu i wyrostka mieczykowatego
Kąt mostkowy wytworzony jest przez połączenie rękojeœci i trzonu mostka (w jego obrębie łączy się z mostkiem żebro drugie)
Rękojeœć mostka na brzegu górnym posiada wcięcie szyjne i bocznie od niego położone wcięcie obojczykowe (dla połączenia z końcem mostkowym obojczyka w stawie mostkowo-obojczykowym)
Kostna klatka piersiowa
Od tyłu ograniczona jest kręgosłupem piersiowym i końcami kręgosłupowymi żeber, bocznie ograniczają ją trzony żeber, od przodu ogranicza ją mostek i chrząstki żebrowe
Pomiędzy żebrami znajdują się tzw. przestrzenie międzyżebrowe
Przestrzeń klatki piersiowej łączy się z przestrzenią œrodkową szyi otworem górnym klatki piersiowej, ograniczonym przez pierwszy krąg piersiowy, pierwsze żebro górne, brzeg rękojeœci mostka - otwór ten zawiera przełyk z tchawicą, duże naczynia krwionoœne i limfatyczne oraz nerwy wraz z pniem współczulnym
Otwór dolny klatki piersiowej ograniczony jest przez dwunasty krąg piersiowy i dwunaste żebro, końce żeber 11 i 12 oraz łuki żebrowe i wyrostek mieczykowaty. W otworze dolnym klatki piersiowej znajdują się przyczepy przepony
Połączenia kręgów
Połączenia trzonów kręgów - chrząstkozrosty
Trzony kręgów łączą się za poœrednictwem krążków międzykręgowych (dysków) - krążki posiadają obwodowo położony pierœcień włóknisty i centralnie położone jądro miażdżyste
Na pow. przedniej i tylnej trzonów kręgów przyczepiają się i przebiegają więzadła: podłużne, przednie i tylne
Łuki kręgów i wyrostki poprzeczne i kolczyste łączą się więzadłami (więzozrost): międzyłukowymi, międzypoprzecznymi, międzykolcowymi, nadkolcowymi i karkowymi
Kręgi łączą się ze sobą za poœrednictwem wyrostków stawowych - stawy międzykręgowe
Staw szczytowo-potyliczny stabilizują błony szczytowo-potyliczne przednia i tylna
W stawach szczytowo-obrotowych poœrodkowych występują: więzadło poprzeczne kręgu szczytowego, więzadła skrzydłowa te oraz więzadło wierzchołka zęba, a także błona pokrywająca
Kończyna górna
Koœciec obręczy
Obojczyk
Koniec barkowy - pow. stawowa mostkowa (wcięcie obojczykowe rękojeœci mostka)
Koniec barkowy - pow. stawowa barkowa (staw barkowo-obojczykowy, wyrostek barkowy łopatki)
Łopatka
Posiada dwie pow.: przednią - żebrową, na której znajduje się dół podłopatkowy oraz tylną - grzbietową, na której znajdują się:
Grzebień łopatki, który bocznie i do przodu przedłuża się w wyrostek barkowy, na jego przyœrodkowej str. znajduje się pow. stawowa barkowa
Powyżej i poniżej grzebienia znajduje się dół nad- i podgrzebieniowy
Na brzegu górnym łopatki znajduje się wcięcie łopatkia bocznie od niego wyrostek kruczy łopatki
Na bocznym kącie łopatki znajdują się wydrążenia stawowe (panewka stawu ramiennego) a powyżej i poniżej niego guzek nad- i podpanewkowy
Koœci częœci wolnej kończyny
Koœć ramienna
Koniec bliższy - głowa koœci ramiennej, posiada pow. stawową dla utworzenia stawu ramiennego (barkowego)
Głowa oddzielona jest od guzka większego i mniejszego szyjką anatomiczną
Guzek mniejszy i większy ku dołowi przedłużają się w jednoimienne grzebienie, pomiędzy którymi a także pomiędzy guzkami znajduje się bruzda międzyguzkowa
Szyjka chirurgiczna to silne przewężenie koœci poniżej obu guzków
Na pow. przednio-bocznej znajduje się guzowatoœć naramienna
Na pow. tylnej trzonu koœci ramiennej przebiega spiralnie w kierunku bocznym i ku dołowi - bruzda nerwu promieniowego
Koniec dalszy - kłykieć koœci ramiennej
W obrębie kłykcia koœci ramiennej - bloczek leżący przyœrodkowo do główki koœci ramiennej
Powyżej bloczka znajduje się dół dziobiasty, a powyżej główki dół promieniowy
Na pow. tylnej kłykcia ponad bloczkiem znajduje się dół wyrostka łokciowego
Do boku i przyœrodkowo odchodzą nadkłykieć boczny (mniejszy) i przyœrodkowy (większy)
Na pow. tylnej nadkłykcia przyœrodkowego znajduje się bruzda nerwu łokciowego
Koœć łokciowa
W końcu bliższym leży wyrostek łokciowy i dziobiasty, oddzielone od siebie wcięciem bloczkowym
Na bocznej str. końca bliższego znajduje się wcięcie promieniowe
Na str. przedniej poniżej wyrostka dziobiastego leży guzowatoœć koœci łokciowej
Na końcu dalszym znajduje się głowa koœci łokciowej wraz z jej obwodem stawowym, oraz wyrostek rylcowaty
Koœć promieniowa
Na końcu bliższym znajduje się głowa koœci promieniowej wraz z jej obwodem stawowym, oraz dołkiem głowy
Poniżej głowy znajduje się szyjka i guzowatoœć koœci promieniowej
Na pow. dolnej końca dalszego znajduje się pow. stawowa nadgarstkowa, natomiast na str. przyœrodkowej końca dalszego znajduje się wcięcie łokciowe, a na str. bocznej wyrostek rylcowaty
Koœci ręki
Koœci nadgarstka
Szereg bliższy (od str. palca pierwszego) - koœci: łódkowata, księżycowata, trójgraniasta, grochowata
Szereg dalszy - koœci: czworoboczna większa, czworoboczna mniejsza, główkowata, haczykowata
Bruzda nadgarstka znajduje się na jego stronie przedniej, pomiędzy wyniosłoœcią promieniową i łokciową
Wyniosłoœć promieniową tworzy guzek koœci łódeczkowatej i guzek koœci czworobocznej większej
Wyniosłoœć łokciową tworzy koœć grochowata i haczyk koœci haczykowatej
Koœci œródręcza
Koniec bliższy - podstawa
Koniec dalszy - głowa
Trzon
Koœci palców ręki (paliczki)
Stawy kończyny górnej
Staw ramienny - głowa koœci ramiennej i wydrążenie stawowe łopatki, powiększone o element chrzęstny - obrąbek stawowy; więzadła: kruczo-ramienne i obrąbkowo-ramienne
Staw łokciowy - staw złożony z :
stawu ramienno-promieniowego
? ? ? ? -łokciowego
stawu promieniowo-łokciowego bliższego
Więzadeł pobocznych promieniowych i łokciowych, pierœcieniowate koœci ramiennej
Staw promieniowo-ramienny tworzy: główka koœci ramiennej i dołek głowy koœci promieniowej
Staw ramienno-łokciowy tworzy: bloczek koœci ramiennej i wcięcie bloczkowe koœci łokciowej
Staw promieniowo-łokciowy bliższy tworzy: obwód stawowy głowy koœci promieniowej i wcięcie promieniowe koœci łokciowej
Staw promieniowo-łokciowy dalszy - obwód stawowy głowy koœci łokciowej i wcięcie łokciowe koœci promieniowej
Kończyna dolna
Koœciec obręczy
Koœć miedniczna:
Koœć biodrowa - składa się z talerza i trzonu koœci, który podobnie jak trzony pozostałych koœci miednicznych tworzy panewkę stawu biodrowego;
Na talerzu występują:
Pow. poœladkowa (na której znajdują się kresy poœladkowe: przednia, tylna i dolna)
Pow. krzyżowo-miedniczna (stanowi zagłębienie - dół biodrowy)
Zgrubiały brzeg talerza koœci biodrowej to grzebień koœci biodrowej, rozpoczynający się kolcem biodrowym przednim górnym a kończy się kolcem biodrowym tylnym górnym
Brzeg przedni talerza kończy się kolcem biodrowym przednim dolnym, a brzeg tylny kolcem biodrowym tylnym dolnym
Na pow. krzyżowo-miednicznej znajduje się pow. uchowata (dla połączenia z pow. uchowatą koœci krzyżowej w stawie krzyżowo-biodrowym)
Na pow. krzyżowo-miednicznej granicę między talerzem koœci biodrowej a jej trzonem tworzy kresa łukowata
Koœć łonowa - składa się z trzonu i dwóch gałęzi, górnej i dolnej
Na pow. przyœrodkowej obu gałęzi koœci łonowej znajduję się pow. spojeniowa, która za poœrednictwem krążka międzybłonowego łączy się z koœcią drugostronną tworząc spojenie łonowe
Na gałęzi górnej znajduje się wyniosłoœć gałęzi górnej skierowana ku tyłowi zwana grzebieniem koœci łonowej, który przedłuża się ku tyłowi w kresę łukowatą (koœci biodrowej) wytwarzając wspólnie z nią kresę graniczną
Na przedniej pow. gałęzi górnej znajduje się guzek łonowy - przyczep więzadła pachwinowego
Koœć kulszowa - składa się z trzonu i gałęzi koœci
Kolec kulszowy skierowany jest ku tyłowi oddzielający leżące powyżej wcięcie kulszowe większe i poniżej mniejsze
Silnie zgrubiały fragment skierowany ku tyłowi i w dół to guz kulszowy przedłużający się do przodu w gałąŸ koœci kulszowej
Obie gałęzie koœci łonowej oraz gałąŸ koœci kulszowej i tron koœci kulszowej ograniczają otwór zasłonowy, który zamknięty jest w przeważającej częœci przez błonę zasłonową, zaœ w górnej częœci pozostaje drożny, tzw. Kanał zasłonowy
Panewka stawu biodrowego utworzona jest z trzonów wszystkich koœci wchodzących w skład koœci miednicznej, w jej obrębie znajduje się obwodowo położona pow. księżycowata, przedzielona wcięciem panewki i centralnie położony dół panewki.
Koœć miedniczna jako całoœć:
Miednica mniejsza i większa oddzielone są kresą graniczną, w skład której wchodzi kresa łukowata i grzebień koœci łonowej
Na pow. krzyżowej granica znajduje się na wzgórku koœci krzyżowej
Powyżej kresy granicznej i wzgórka koœci krzyżowej znajduje się miednica większa, ograniczona od tyłu przez odcinek lędŸwiowy kręgosłupa, a bocznie przez talerze koœci biodrowej
Miednica mniejsza (tzw. kanał, jama miednicy) ograniczona jest od tyłu przez koœć krzyżową i koœć guziczną, bocznie - trzony koœci budujących koœć miedniczną, od przodu przez spojenie łonowe, gałąŸ koœci kulszowej i gałęzie koœci łonowej
W obrębie miednicy mniejszej wyróżnia się od góry począwszy płaszczyznę:
Wchodu (otwór górny miednicy mniejszej)
Próżni
Cieœni (otwór dolny)
Koœci częœci wolnej kończyny
Koœć udowa
Na końcu bliższym koœci znajduje się głowa z dołkiem głowy koœci udowej i szyjka oraz krętarz większy (z dołem krętarzowym na przyœrodkowej str.) i krętarz mniejszy połączone ze sobą od przodu kresą a z tyłu grzbietem międzykrętarzowym.
Na pow. tylnej trzonu znajduje się kresa chropowata rozdzielająca się ku górze i do dołu na wargę przyœrodkową i boczną. Ku górze warga przyœrodkowa wytwarza kresę grzebieniową, boczna guzowatoœć poœladkową, ku dołowi obie ograniczają pow. podkolanową, przy czym przyœrodkowa kończy się na nadkłykciu przyœrodkowym tzw. guzkiem przywodzicielem.
Na końcu dalszym znajdują się kłykcie: przyœrodkowy i boczny (z jednoimiennymi nadkłykciami) oddzielone od siebie dołem międzykłykciowym, który od góry, od pow. podkolanowej oddziela kresa międzykłykciowa.
Na str. przedniej końca dalszego znajduje się pow. rzepkowa. Rzepka posiada pow. przednią i tylną - stawową, oraz brzeg górny - podstawa rzepki i wierzchołek w dolnej częœci.
Koœć piszczelowa
Koniec bliższy tworzą dwa kłykcie: przyœrodkowy i boczny na ich górnej pow. znajdują się pow. stawowe górne a między nimi wyniosłoœć międzykłykciowa, zbudowana z dwóch guzków międzykłykciowych: przyœrodkowego i bocznego. Do przodu i do tyłu od tej wyniosłoœci znajdują się pole międzykłykciowe przednie i tylne. Na przedniej str. końca bliższego znajduje się guzowatoœć piszczeli a na str. bocznej pow. stawowa strzałkowa (dla stawu piszczelowo-strzałkowego)
Trzon - na pow. tylnej - kresa mięœnia płaszczykowa tego.
Na końcu dalszym na jego pow. dolnej znajduje się pow. stawowa dolna (dla połączenia z bloczkiem koœci skokowej w stawie skokowym górnym). Na pow. bocznej znajduje się wcięcie strzałkowe (więzozrost piszczelowo-strzałkowy). Koniec przyœrodkowy przedłuża się w tzw. kostkę przyœrodkową, z leżącą na jej str. bocznej pow. stawową kostki.
Koœć strzałkowa
Na końcu bliższym posiada głowę z wierzchołkiem głowy strzałki. Na przyœrodkowej str. głowy znajduje się pow. stawowa głowy strzałki (staw piszczelowo-strzałkowy)
Koniec dalszy strzałki to kostka boczna posiadająca na str. przyœrodkowej pow. stawową kostki (dla utworzenia stawu skokowego górnego)
Koœci stopy
Koœć skokowa składa się z:
Głowy
Szyjki
Trzonu
Na str. górnej koœci skokowej znajduje się bloczek koœci skokowej zawierający pow. stawową górną oraz pow. kostkowe przyœrodkową i boczną. Pow. te tworzą z pow. stawową końców dalszych koœci goleni staw skokowo-goleniowy ?skokowy górny. Na pow. dolnej koœci skokowej znajdują się pow. stawowe piętowe: przednia, œrodkowa i tylna, dla połączenia z pow. stawowymi skokowymi pow. górnej koœci piętowej, w stawie skokowym dolnym. Głowa koœci skokowej wytwarza z przodu pow. stawową łódkowatą (dla połączenia z koœcią łódkowatą w stawie skokowo-łódkowym). Staw skokowy dolny to inaczej staw skokowo-piętowo-łódkowy ?połączenie koœci skokowej, piętowej i łódkowej.
Koœć piętowa
Pow. górna - jak wyżej
Ku tyłowi koœć piętowa wytwarza bardzo wyraŸną wyniosłoœć kostną - guz piętowy.
Na przedniej str. koœci piętowej znajduje się pow. stawowa szeœcienna dla połączenia z koœcią szeœcienną.
Skład koœci stępu: koœć szeœcienna, łódkowata, trzy koœci klinowate: przyœrodkowa, poœrednia boczna (piętowa i skokowa)
Koœci œródstopia
Koniec bliższy - podstawa
Koniec dalszy - głowa
Trzon
Stawy stępowo-œródstopne
Koœci palców
Stawy kończyny dolnej
Staw biodrowy - panewkę stawu biodrowego tworzą trzony koœci biodrowej kulszowej i łonowej. Znajduje się ona na bocznej str. koœci miednicznej. Panewkę stawu pogłębia chrzęstny rąbek panewki. Głowę stawu biodrowego tworzy głowa koœci udowej. Staw ten stabilizują więzadła kulszowo-biodrowo-łonowo-udowe oraz więzadło głowy koœci udowej.
Staw kolanowy - to połączenie kłykci koœci udowej oraz kłykci piszczeli a także rzepki. Pow. stawową górną kłykci piszczeli na jej brzegach powiększają i pogłębiają łąkotki: przyœrodkowa i boczna.
Więzadła stawu kolanowego: więzadła krzyżowe przednie i tylne - œródstawowe przyczepiające się do pól międzykłykciowych przedniego o tylnego oraz pow. wewnętrznej kłykci koœci udowej.
Więzadła rzepki i troczki rzepki.
Więzadła poprzeczne.
Czaszka
Mózgoczaszka
Koœć potyliczna
Składa się z: częœci podstawnej
parzystych częœci bocznych
nieparzystej częœci łuskowej
Częœć podstawna łączy się z trzonem koœci klinowej tworząc stok
Na pow. dolnej częœci bocznej znajdują się kłykcie potyliczne, które łączą się z dołkami stawowymi górnymi kręgu szczytowego tworząc staw szczytowo-potyliczny (staw górny głowy)
Podstawę kłykcia potylicznego przebija kanał nerwu podjęzykowego, którym nerw podjęzykowy (XII nerw czaszkowy) opuszcza jamę czaszki
Na brzegu bocznym częœci bocznej znajduje się wcięcie szyjne, które z wcięciem szyjnym częœci skalistej koœci skroniowej tworzy otwór szyjny (zawiera nerw IX - językowo-gardłowy, X - błędny i XI - dodatkowy)
Do tyłu od kłykcia potylicznego leży dół kłykciowy, wraz z kanałem kłykciowym
Częœć łuskowa (łuska)
Pow. zewnętrzna - guzowatoœć potyliczna zew., która bocznie przedłuża się w kresę karkową górną, a ku dołowi w grzebień potyliczny zew.
Powyżej guzowatoœci potylicznej zew. przebiega poprzecznie kresa karkowa najwyższa, a poniżej kresa karkowa dolna.
Pow. wewnętrzna - posiada guzowatoœć potyliczną wew., która ku górze przedłuża się w bruzdę zatoki strzałkowej górnej, bocznie w bruzdy zatok poprzecznych, a ku dołowi w grzebień potyliczny wew.
W ten sposób powstaje tzw. wyniosłoœć krzyżowa oddzielająca od siebie zagłębienia dolne dla półkul móżdżku i dla płatów potylicznych muzgu.
Koœć klinowa
Składa się z trzonu i parzystych skrzydeł mniejszych, większych i wyrostków skrzydłowatych.
W obrębie trzonu znajdują się parzyste zatoki klinowe przedzielone przegrodą zatok -zatoki te posiadają otwór zatoki klinowej na pow. przedniej trzonu, którym uchodzą do zachyłka klinowo-sitowego jamy nosowej.
Pow. górna trzonu - znajduję się siodło tureckie ograniczone od tyłu grzbietem siodła. Do przodu od niego leży bruzda skrzyżowania wzrokowego (w niej krzyżują się nerwy wzrokowe -I I nerw czaszkowy)
Na pow. bocznej trzonu koœci klinowej znajduje się bruzda tętnicy szyjnej (dla tętnicy szyjnej wew.)
Skrzydła mniejsze budują dno dołu przedniego czaszki oraz sklepienie oczodołowe.
Skrzydła mniejsze odchodzą od trzonu koœci klinowej dwoma korzeniami, które obejmują kanał wzrokowy - zawiera nerw wzrokowy (II nerw czaszkowy) i tętnicę oczną
Skrzydło większe ma pow.:
Wewnętrzną - mózgową, na niej znajdują się łęki mózgowe i wyciski palczaste oraz 3 otwory: okrągły (zawiera nerw szczękowy - 2 gałąŸ nerwu trójdzielnego - nerw V) owalny - zawiera nerw ruchowy (3 gałąŸ nerwu V), kolcowy - zawiera naczynia oponowe i œrodkowe i nerw kolcowy
Zewnętrzne - oczodołowa, skroniowa, podskroniowa, szczękowa
wyrostek skrzydłowaty - składa się z 2 blaszek: przyœrodkowej i bocznej oddzielonych od siebie w częœci dolnej wcięciem skrzydłowym. Do tyłu od obu blaszek znajduje się dół skrzydłowy a powyżej dół łódkowaty. Do przodu od nich leży bruzda skrzydłowo - podniebienna. Blaszka przyœrodkowa ku dołowi wydłuża się w haczyk skrzydłowy w częœci górnej wysyła przyœrodkowo wyrostek pochwowy. Nasada wyrostka skrzydłowatego przebija kanał skrzydłowy.
Koœć skroniowa
Składa się z częœci łuskowej, sutkowej, bębenkowej i skalistej
Częœć łuskowa - na pow. zewnętrznej leży wyrostek jarzmowy, który łączy się z wyrostkiem skroniowym koœci jarzmowej tworząc łuk jarzmowy.
Na pow. zewnętrznej znajduje się dół żuchwowy oraz leżący do przodu od niego guzek stawowy - obie te struktury zawierają pow. stawowe stawu skroniowo-żuchwowego.
Częœć bębenkowa w dole żuchwowym oddzielona jest od częœci łuskowej szczeliną tylną, skalisto-bębenkową i przednią, skalisto-łuskową. Przez szczelinę skalisto-bębenkową wychodzi z jamy bębenkowej struna bębenkowa.
Na pow. wewnętrznej częœci łuskowej znajdują się bruzdy tętnicy oponowej œrodkowej.
Częœć skalista - piramida (trójœcienna)
Pow. przednia - wyniosłoœć łukowata
- rozwór kanału nerwu skalistego większego - stanowi zakończenie kanału nerwu skalistego większego, przedłuża się na pow. przedniej w bruzdę nerwu skalistego większego.
Bocznie leży rozwór kanału i bruzda nerwu skalistego mniejszego
- wycisk nerwu trójdzielnego (dla zwoju nerwu trójdzielnego - nerw V)
- kanał mięœniowo-trąbkowy podzielony przegrodą kanału mięœniowo trąbkowego na częœć górną i dolna - półkanał trąbki słuchowej
Pow. tylna zawiera otwór słuchowy wew. prowadzący do przewodu słuchowego wew. i kończący się bocznie dnem przewodu słuchowego wewnętrznego. Otwór i przewód słuchowy wewnętrzny zawiera nerw VII - twarzowy, nerw VIII - przedsionkowo-œlimakowy, nerw XIII - poœredni, dół podłukowy i otwór zew. wodociągu przedsionka.
Pow. dolna - dół szyjny, w którym leży opuszka górna żyły szyjnej wew.
Otwór zew. kanału tętnicy szyjnej, który przedłuża się w kanał tętnicy szyjnej w szczycie piramidy koœci skroniowej. Kanał ten zawiera tętnicę szyjną wew. wchodzącą do jamy czaszki.
Dołek skalisty zawiera otwór dolny kanalika bębenkowego prowadzącego do jamy bębenkowej nerw bębenkowy - gałąŸ nerwu IX (językowo-gardłowego), otwór zew. kanalika œlimaka, wyrostek rylcowaty i ku tyłowi od niego otwór rylcowo-sutkowy będący zakończeniem kanału nerwu twarzowego rozpoczynającego się na dnie przewodu słuchowego wew.
Częœć bębenkowa - stanowi stanowi blaszkę kostną ograniczającą od przodu, dołu i w dolnej częœci od tyłu otwór i przewód słuchowy zew.
Częœć bębenkowa tworzy tylny fragment dołu żuchwowego lecz nie zawiera pow. stawowych.
Częœć sutkowa - wyrostek sutkowy - przyczep mięœnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego. Na pow. przyœrodkowej - bruzda zatoki esowatej (przedłużenie bruzdy zatoki poprzecznej)
Częœć sutkowa jest koœcią pneumatyczną - zawiera tzw. kom. Sutkowe, z których największa - jama sutkowa łączy się z jamą bębenkową.
Koœć skroniowa to koœć narządu słuchu i równowagi, jej częœci biorą udział w tworzeniu ucha zew. (otwór i przewód słuchowy zew.) ucha œrodkowego - jamy bębenkowej oraz ucha wew. leżącego w obrębie częœci skalistej koœci skroniowej.
Koœć czołowa
Składa się z łuski, parzystych częœci czołowych i nieparzystej częœci nosowej.
Łuska, pow. zewnętrzna:
Widoczne i wyczuwalne guzy czołowe
Poniżej guzów czołowych znajdują się wyniosłoœci w postaci wałów - łuki brwiowe
Na bocznej częœci tej powierzchni występuje kresa skroniowa; powierzchnia znajdująca się poniżej kresy to powierzchnia skroniowa
Wyrostek jarzmowy
Łuska czołowa oddzielona jest od częœci oczodołowej brzegiem nadoczodołowym.
Łuska, pow. wewnętrzna:
Posiada bruzdę zatoki strzałkowej górnej
Częœci oczodołowe:
Stanowią sklepienie oczodołu
W częœci bocznej znajduje się dół gruczołu łzowego, a w przyœrodkowej częœci dołek i często kolec bloczkowy.
Częœć nosowa
Zawiera wcięcie sitowe wypełnione przez blaszkę sitową koœci sitowej
Z brzegu przedniego odchodzi ku dołowi kolec nosowy, na którym opierają się koœci nosowe
Na granicy wszystkich koœci czołowych leży zmiennej wielkoœci zatoka czołowa.
Koœć ciemieniowa
Parzysta, płaska koœć czaszki.
Pow. wewnętrzna
Guz ciemieniowy
Kresy skroniowe: górna i dolna
Pow. wewnętrzna
Bruzdy tętnicze naczyń oponowych
Brzeg przedni łączy się z łuską czołową szwem wieńcowym.
Brzeg tylny z łuską potyliczną szwem węgłowym.
Brzeg górny z koœcią przeciwległą szwem strzałkowym.
Brzeg dolny z częœcią łuskową koœci skroniowej szwem łuskowym.
Koœć sitowa
Składa się z blaszki pionowej, sitowej, bocznej, przyœrodkowej i błędnika sitowego.
Blaszka pionowa tworzy górną częœć kostnej przegrody nosa.
Blaszka sitowa:
Stanowi fragment sklepienia jamy nosowej oddzielając ją od dołu przedniego czaszki
Zawiera otworki, przez które przechodzą nici węchowe (nerw węchowy - I nerw czaszkowy)
Na pow. górnej znajduje się grzebień koguci ze skrzydłami grzebienia koguciego
Blaszka boczna (oczodołowa, papierowata) stanowi przyœrodkową œcianę oczodołu
Blaszka przyœrodkowa buduje œcianę boczną jamy nosowej i posiada małżowiny nosowe: œrodkową, górną, czasem najwyższą, ograniczające przewód nosowy œrodkowy, górny czasem najwyższy.
Błędnik sitowy (parzysty) to koœć pneumatyczna zbudowana z kom. sitowych (jamek kostnych) w dwóch grupach: przedniej i tylnej. Przednie wchodzą do rozworu półksiężycowatego, tylne do przewodu nosowego górnego.
Trzewioczaszka
Szczęka
Składa się z trzonu, wyrostka czołowego, jarzmowego, podniebiennego i zębodołowego.
Trzon - zawiera największą z zatok przynosowych - zatokę szczękową
Posiada powierzchnie:
Policzkową (twarzową) z otworem podoczodołowym będącym zakończeniem kanału podoczodołowego.
Górną (oczodołową) - stanowi dno oczodołu i zawiera bruzdę podoczodołową, przedłużającą się w kanał podoczodołowy.
Tylną (podskroniową) - uwypuklona jest w zew. guz szczęki z otworkami zębodołowymi
Przyœrodkową (nosową) - stanowi boczną œcianę jamy nosowej i zawiera rozwór szczękowy a także grzebień małżowinowy.
Wyrostek podniebienny łączy się z przeciwległym wyrostkiem podniebiennym tworząc przednie podniebienia kostnego.
Wyrostek zębodołowy zawiera 8 zębodołów (2,1,2,3). Zębodoły podzielone są przez przegrody międzyzębodołowe.
Wyrostek jarzmowy łączy się z koœcią jarzmową.
Wyrostek czołowy stanowi przyœrodkową œcianę oczodołu - ta pow. zawiera bruzdę łzową oraz buduje œcianę boczną jamy nosowej.
Koœć podniebienna
Składa się z blaszki pionowej i poziomej.
Blaszka pionowa tworzy œcianę boczną jamy nosowej i na pow. nosowej posiada grzebień małżowinowy sitowy.
Blaszka pozioma stanowi tylna częœci podniebienia kostnego.
Wyrostek piramidowy odchodzi ku tyłowi od miejsca połączenia obu blaszek i uzupełnia wcięcie skrzydłowe wyrostka skrzydłowego koœci klinowej. Na jego pow. znajdują się otwory podniebienne większy i mniejszy - stanowiące zakończenia jednoimiennych kanałów.
Żuchwa
Koœć nieparzysta. Składa się z trzonu i parzystych gałęzi.
Trzon żuchwy
Pow. zewnętrzna
Wyniosłoœć bródkowa z guzkami bródkowymi
Otwór bródkowy będący zakończeniem kanału żuchwy
Pow. wewnętrzna
Kolce bródkowe - miejsce przyczepu mięœni
Doły dwubrzuœcowe ? ?? ?
Kresa żuchwowo-gnykowa - miejsce przyczepu najsilniejszego mięœnia przepony jamy ustnej - żuchwowo-gnykowego
Brzeg dolny żuchwy to podstawa żuchwy.
Brzeg dolny to tzw. częœć zębodołowa zawierająca ujœcia 16 zębodołów.
GałąŸ żuchwy - pow. przyœrodkowa
Otwór żuchwowy ograniczony od przodu języczkiem żuchwy prowadzący do kanału żuchwy
Bruzda żuchwowo-gnykowa
Guzowatoœć skrzydłowa - miejsce przyczepu mięœnia skrzydłowego przyœrodkowego
- pow. boczna
Guzowatoœć żwaczowa - miejsce przyczepu mięœnia żwacza
Z brzegu górnego gałęzi z przodu odchodzi wyrostek dziobiasty (miejsce przyczepu m. skroniowego), oddzielony wcięciem żuchwy od wyrostka kłykciowego.
Wyrostek kłykciowy składa się z szyjki i głowy żuchwy. Głowa żuchwy posiada pow. stawową dla połączenia z cz. łuskową koœci skroniowej (dół żuchwowy i guzek stawowy) w stawie skroniowo-żuchwowym
Do dołka skrzydłowego szyjki żuchwy przyczepia się m. skrzydłowy boczny.
Koœć jarzmowa
Składa się z trzonu oraz wyrostka czołowego i skroniowego.
Trzon z pow. oczodołową stanowi œcianę boczną i dno oczodołu, policzkową - twarz kostną oraz skroniową - ogranicza od przodu dół skroniowy.
Wyrostek czołowy łączy się z wyrostkiem jarzmowym koœci czołowej.
Wyrostek skroniowy łączy się z wyrostkiem jarzmowym koœci skroniowej tworząc łuk jarzmowy.
Małżowina nosowa dolna
Leży na œcianie bocznej jamy nosowej ograniczając przewód nosowy dolny. Przedni i tylny koniec tej koœci łączy się z grzebieniem małżowinowym trzonu szczęki i blaszki pionowej koœci podniebiennej.
Na brzegu górnym od przodu do tyłu leżą 3 wyrostki:
Łzowy - łączy się z koœcią łzową zamykając bruzdę łzową, pow. nosowej trzonu szczęki w kanał nosowo-łzowy uchodzący do przewodu nosowego dolnego.
Wyrostek sitowy łączy się z wyrostkiem haczykowatym małżowiny nosowej œrodkowej (błędnik sitowy) i wraz z puszką sitową połączenie to ogranicza rozwór półksiężycowaty - uchodzi tu zatoka szczękowa, kom. sitowe przednie i często zatoka czołowa.
Wyrostek szczękowy - ogranicza od dołu rozwór szczękowy.
Lemiesz
Stanowi tylno - dolny fragment kostnej przegrody nosa.
Koœć łzowa
Stanowi fragment przyœrodkowej œciany oczodołu, wzdłuż brzegu przedniego posiada bruzdę łzową, która z bruzdą łzową wyrostka czołowego szczęki tworzy dół woreczka łzowego, przedłużający się w kanał nosowo-łzowy.
Koœć nosowa
Koœć parzysta, stanowi podłoże kostne i przedni fragment sklepienia jamy nosowej. Ich brzeg dolny wraz z wcięciem nosowym szczęki ogranicza otwór gruszkowaty.
Koœć gnykowa
Leży na szyi powyżej krtani. Składa się z trzonu, rogów większych i mniejszych.
KOŃCZYNA GÓRNA
1.Mięœnie obręczy kończyny górnej:
Mięsień naramienny - nerw pachowy
Mięsień obły mniejszy - nerw pachowy
Mięsień nadgrzebieniowy - nerw nadłopatkowy
Mięsień podgrzebieniowy - nerw nadłopatkowy
Mięsień obły większy - nerw podłopatkowy
Mięsień podłopatkowy - nerw podłopatkowy
Dół pachowy - zagłębienie skóry na granicy między klatką piersiową a ramieniem, ograniczone od przodu fałdem pachowym przednim (brzeg mięœnia piersiowego większego) od tyłu fałdem pachowym tylnym (brzeg mięœnia najszerszego grzbietu)
Jama pachowa - leży ponad dołem pachowym, oddzielona od niego skórą oraz powięzią pachową, od przodu ograniczona jest przez mięœnie piersiowe większy i mniejszy, z tyłu przez mięœnie: podłopatkowy, obły większy i najszerszy grzbietu. Przyœrodkowo jamę pachową ogranicza mięsień zębaty przedni, bocznie głowa i szyjka chirurgiczna koœci ramiennej, mięsień kruczo ramienny i głowa krótka mięœnia dwugłowego.
Jama pachowa zawiera:
Naczynia pachowe (żyły, tętnice)
Częœć podobojczykową splotu ramiennego
Węzły chłonne pachowe głębokie
Otwory œciany tylnej jamy pachowej łączą ją z przestrzenią podnaramienną.
Otwór czworoboczny (zawiera nerw pachowy i tętnicę okalającą ramię tylną)
Otwór przyœrodkowy - trójboczny
2.Mięœnie ramienia
Gr. przednia - zginacze
Mięsień dwugłowy ramienia - nerw mięœniowo-skórny
Mięsień kruczo ramienny - ? ? ? ?
Mięsień ramienny - ? ? ? ?
Gr. tylna - prostowniki
Mięsień trójgłowy ramienia - nerw promieniowy
Mięsień łokciowy - ? ? ? ?
3. Mięœnie przedramienia
Gr. przednia - zginacze
Warstwa powierzchowna
M. nawrotny obły
M. zginacz promieniowy nadgarstka
M. dłoniowy długi
M. zginacz łokciowy nadgarstka
Warstwa poœrednia
M. zginacz palców powierzchowny
Warstwa głęboka
M. zginacz palców głęboki
M. zginacz kciuka długi
M. nawrotny czworoboczny
Unerwienie: nerw poœrodkowy z wyjątkiem zginacza łokciowego nadgarstka i zginacza
głębokiego palców.
Gr. boczna
M. ramienno-promieniowy
M. prostownik nadgarstka promieniowy (długi i krótki)
M. odwracacz
Unerwienie: nerw promieniowy
Gr. tylna - prostowniki
Warstwa powierzchowna
M. prostownik palców
M. prostownik palca małego
M. prostownik łokciowy nadgarstka
Warstwa głęboka
M. odwodziciel kciuka długi
M. prostownik kciuka krótki i długi
M. prostownik wskaziciela
Unerwienie: nerw promieniowy
Dół łokciowy - przyœrodkowo ograniczony jest przez mięsień nawrotny obły, bocznie
przez mięœnie: ramienno-promieniowy i prostownik promieniowy nadgarstka długi i
krótki. Dno dołu stanowi mięsień odwracacz, od przodu zamyka go powięŸ łokciowa.
Zawiera on naczynia ramienne i nerw poœrodkowy i promieniowy.
Kanał nadgarstka - powstaje przez zamknięcie bruzdy nadgarstka przez troczek zginaczy.
Kanał nadgarstka zawiera:
Œcięgna mięœnia zginacza powierzchownego i głębokiego palców
Œcięgno mięœnia zginacza długiego kciuka i zginacza promieniowego nadgarstka
Nerw poœrodkowy
4. Krótkie mięœnie ręki
Mięœnie kłębu kciuka:
M. odwodziciel kciuka krótki
M. zginacz kciuka krótki
M. przeciwstawiacz kciuka
M. przywodziciel kciuka
Unerwienie: nerw poœrodkowy, z wyjątkiem przywodziciela i głowy głębokiej zginacza
krótkiego - nerw łokciowy.
Mięœnie kłębiku:
M. dłoniowy krótki
M. odwodziciel palca małego
M. zginacz krótki palca małego
M. przeciwstawiacz palca małego
Unerwienie: nerw łokciowy
Mięœnie œrodkowe ręki:
M. glistowate (4)
M. międzykostne dłoniowe (3)
M. międzykostne grzbietowe (4)
Unerwienie: nerw łokciowy z wyjątkiem 1. i 2. m. glistowatego - nerw poœrodkowy
NACZYNIA
Tętnica podobojczykowa - odchodzi symetrycznie:
Po str. prawej od pnia ramienno-głowowego
Po str. lewej od łuku aorty
Przebiega ona łukiem wypukłym nad szczytem płuca (osklepkiem opłucnym) do szczeliny tylnej mięœni pochyłych i w trójkącie łopatkowo-obojczykowym (szyi) kończy się na brzegu zew. pierwszego żebra przedłużając się w tętnicę pachową.
Gałęzie tętnicy podobojczykowej:
Tętnica kręgowa - biegnie przez otwory wyrostków poprzecznych 6 górnych kręgów szyjnych i przez otwór wielki wchodzi do jamy czaszki - unaczynia mózgowie i ucho wewnętrzne.
Tętnica piersiowa wew. - wchodzi do klatki piersiowej przez otwór górny - unaczynia œciany klatki piersiowej i jej trzewia (serce, płuca, itp.)
Pień tarczowo-szyjny - oddaje tętnicę tarczową dolną (unaczynia gruczoł tarczowy i trzewia szyi) oraz tętnicę poprzeczną szyi i nadłopatkową (unaczyniającą grzbiet, szyję, łopatki i mięœnie obręczy kończyny górnej)
Pień żebrowo-szyjny - oddaje tętnicę szyjną głęboką (unaczynia kręgosłup i głębokie mięœnie karku) i tętnicę międzyżebrową najwyższą (unaczynia dwie górne przestrzenie międzyżebrowe)
Tętnica pachowa - rozpoczyna się na brzegu zew. pierwszego żebra (jako przedłużenie tętnicy podobojczykowej) przebiega w jamie pachowej i kończy się na dolnym brzegu mięœnia piersiowego większego przedłużając się w tętnicę ramienną.
Gałęzie tętnicy pachowej unaczyniają œcianę boczną klatki piersiowej, łopatkę i mięœnie
obręczy kończyny górnej oraz koniec bliższy koœci ramiennej.
Tętnica ramienna - rozpoczyna się na dolnym brzegu mięœnia piersiowego większego jako przedłużenie tętnicy pachowej. Przebiega w bruŸdzie przyœrodkowej mięœnia dwugłowego, wchodzi do dołu łokciowego i kończy się oddając tętnice promieniową i łokciową.
Tętnica ramienna oddaje:
Tętnicę głęboką ramienia (biegnie w bruŸdzie nerwu promieniowego razem z nerwem promieniowym)
Tętnicę poboczną łokciową górną i dolną (unaczyniają mięœnie ramienia oraz koœć ramienną,
kończą się w sieci tętniczej stawu łokciowego)
Tętnica łokciowa - jest gałęzią końcową tętnicy ramiennej, odchodzi od niej w dole łokciowym. Biegnie po str. łokciowej przedramienia, w korze mięœni zginaczy i po przejœciu na dłoń kończy się w łuku dłoniowym powierzchownym.
Unaczynia ona mięœnie gr. przedniej i tylnej (tętnica międzykostna wspólna: przednia i tylna) oddaje gałąŸ wsteczną do sieci stawu łokciowego, do nadgarstka gałąŸ grzbietową i dłoniową oraz gałąŸ dłoniową głęboką, która zespala się z końcowym odcinkiem tętnicy promieniowej tworząc łuk dłoniowy głęboki.
Tętnica promieniowa - to druga gałąŸ tętnicy ramiennej. Po wyjœciu z dołu łokciowego przebiega między mięœniami gr. przedniej po str. promieniowej przedramienia, po czym przechodzi na grzbiet ręki i przez pierwszą przestrzeń międzykostną kieruje się na dłoń i kończy się w łuku dłoniowym głębokim.
Unaczynia: łokieć, nadgarstek (grzbiet i str. dłoniową), oraz oddaje gałąŸ dłoniową powierzchowną, która zespala się z końcowym odcinkiem tętnicy łokciowej tworząć łuk dłoniowy powierzchowny.
Łuk dłoniowy powierzchowny - powstaje z końcowego odcinka tętnicy łokciowej, który łączy się gałęzią dłoniową powierzchowną tętnicy promieniowej. Leży on pod rozcięgnem dłoniowym, w połowie długoœci koœci œródręcza.
Oddaje tętnice dłoniowe palców wspólne, od których odchodzą tętnice dłoniowe palców właœciwe, unaczyniające 3,5 palca od str. łokciowej.
Kciuk i promieniową str. wskaziciela unaczynia tętnica Głowna kciuka, będąca gałęzią tętnicy promieniowej.
Łuk dłoniowy głęboki - powstaje z końcowego odcinka tętnicy promieniowej i gałęzi dłoniowej głębokiej tętnicy łokciowej.
Oddaje tętnice œródręcza dłoniowe, które uchodzą do tętnic dłoniowych palców wspólnych.
Leży głęboko pod œcięgnami mięœni zginaczy w pobliżu podstaw koœci œródręcza.
Żyła odpromieniowa - powstaje z żyły odpromieniowej kciuka i łuku żylnego grzbietowego œródręcza. Przebiega na tylnej, a potem na przedniej pow. œródręcza i po przejœciu przez okolicę zgięcia łokciowego wchodzi do bruzdy bocznej mięœnia dwugłowego, po czym w bruŸdzie i trójkącie naramienno-piersiowym i kończy się uchodząc do żyły pachowej.
Żyła odłokciowa - powstaje z żyły odłokciowej palca małego i łuku żylnego grzbietowego
œródręcza. Na przedramieniu przebiega od str. łokciowej - na pow. tylnej, potem przedniej w
okolicy zgięcia łokciowego zespala się z żyłą odpromieniową i wchodzi do bruzdy
przyœrodkowej mięœnia dwugłowego, przebija powięŸ ramienia i uchodzi do jednej z żył
ramiennych.
NERWY
Nerw rdzeniowy - powstaje z korzenia brzusznego i grzbietowego, odchodza one z bruzdy przedniobocznej i tylnobocznej rdzenia kręgowego. Łączą się w tzw. pień nerwu rdzeniowego, który przez otwór międzykręgowy wychodzi z kanału kręgowego i dzieli się na gałąŸ białą i szarą (ze zwojem pnia współczulnego) oraz gałąŸ oponową - unerwia oponę twardą kanału kręgowego.
Splot ramienny - powstaje z gałęzi brzusznych (od 5. nerwu szyjnego do 1. nerwu piersiowego). Leży on w trójkącie łopatkowo-obojczykowym (częœć nadobojczykowa) oraz w jamie pachowej (częœć podobojczykowa).
Oddaje on gałęzie krótkie do mięœni obręczy kończyny górnej, karku o mięœni klatki piersiowej, a z częœci podobojczykowej gałęzie długie:
Nerw poœrodkowy
Nerw mięœniowo-skórny
Nerw łokciowy
Nerw skórny ramienia i przedramienia przyœrodkowe
Nerw promieniowy
Nerw pachowy
Nerw mięœniowo-skórny - przebiega między mięœniami gr. przedniej ramienia
(unerwiając je) i kończy się jako nerw skórny przedramienia boczny.
Nerw promieniowy - biegnie w bruŸdzie nerwu promieniowego na pow. tylnej koœci ramiennej, po czym wchodzi do dołu łokciowego podzielony na gałąŸ powierzchowną i głęboką.
Na ramieniu unerwia gr. tylną mięœni
Oddaje nerw skórny ramienia i przedramienia tylne
Nerw poœrodkowy - biegnie w bruŸdzie przyœrodkowej mięœnia dwugłowego i razem z tętnicą ramienną wchodzi do dołu łokciowego.
Nerw skórny ramienia przyœrodkowy i nerw skórny przedramienia przyœrodkowy to gałęzie długie
splotu ramiennego unerwiające skórę odpowiednich okolic kończyny górnej.
Nerw poœrodkowy - z bruzdy przyœrodkowej mięœnia dwugłowego wchodzi do dołu łokciowego po czym biegnie między mięœniami gr. przedniej przedramienia i przez kanał nadgarstka wchodzi na dłoń.
Oddaje gałęzie mięœniowe (patrz mięœnie)
Na dłoni zaopatruje jej promieniową str. i okolicę dłoniową 3,5 palca od str. promieniowej.
Nerw łokciowy - odchodzi w jamie pachowej z częœci podobojczykowej splotu ramiennego. Przez przegrodę międzymięœniową przyœrodkową przechodzi do komory prostowników (biegnie na głowie przyœrodkowej mięœnia trójgłowego) a następnie w bruŸdzie nerwu łokciowego, na pow. tylnej nadkłykcia przyœrodkowego koœci promieniowej.
Na przedramieniu przebiega między mięœniami gr. przedniej po str. łokciowej i w dolnej częœci przedramienia oddaje gałąŸ dłoniową i grzbietową ręki.
Unerwia mięœnie (patrz mięœnie) oraz skórę dłoni po str. łokciowej i okolicę dłoniową 1,5 palca od str. łokciowej.
Unerwia tez skórę grzbietu ręki i okolice 2,5 palca od str. łokciowej.
Nerw promieniowy - gałąŸ głęboka unerwia mięœnie przedramienia gr. bocznej i tylnej.
GałąŸ powierzchowna zaopatruje grzbiet ręki po str. promieniowej i grzbiet 2,5 palca od str. promieniowej.
KOŃCZYNA DOLNA
1.Mięœnie obręczy kończyny dolnej
Grzbietowe przednie
Biodrowo-lędŸwiowy - Nerw udowy, gałęzie krótkie splotu lędŸwiowego.
Grzbietowe tylne
Poœladkowy wielki -nerw poœladkowy dolny
Poœladkowy œredni - nerw poœladkowy górny
Poœladkowy mały - ? ? ? ?
M. napinający powięŸ szeroką - ? ? ? ?
M. gruszkowaty - gałęzie krótkie splotu krzyżowego
Mięœnie brzuszne
M. zasłaniacz wewnętrzny - gałęzie krótkie splotu krzyżowego
M. bliŸniacze górny i dolny - ? ? ? ?
M. czworoboczny uda - ? ? ? ?
M. zasłaniacz zewnętrzny - nerw zasłonowy
Otwór kulszowy większy - powstaje przez zamknięcie wcięcia kulszowego większego przez
więzadło krzyżowo-kolcowe.
Zawiera on mięsień gruszkowaty, gałęzie długie splotu krzyżowego oraz naczynie
poœladkowe górne i dolne i sromowe wew.
Otwór kulszowy mniejszy - powstaje przez zamknięcie wcięcia kulszowego mniejszego
przez więzadła krzyżowo-kolcowe i krzyżowo-guzowe.
Zawiera on œcięgno zasłania cza wew. oraz nerw sromowy i naczynia sromowe wew.
2.Mięœnie uda
Gr. przednia - prostowniki
M. krawiecki
M. czworogłowy uda
Unerwienie: Nerw udowy
Gr. przyœrodkowa - przywodziciele
Warstwa powierzchniowa
M. grzebieniowy
M. przywodziciel długi
M. smukły
Warstwa przyœrodkowa
Przywodziciel krótki
Warstwa głęboka
M. przywodziciel wielki
Unerwienie: Nerw zasłonowy
Gr. tylna - zginacze
M. dwugłowy uda
M. półœcięgnisty
M. półbłoniasty
Unerwienie: Nerw kulszowy
Rozstęp wspólny - przestrzeń wcięcia biodrowo-łonowego miednicy zamknięta przez
więzadło pachwinowe.
Łuk biodrowo-łonowy - oddziela boczną częœć rozstępu wspólnego - rozstęp mięœni
(mięsień biodrowo-lędŸwiowy i nerw udowy) od częœci przyœrodkowej - rozstęp naczyń
(naczynia udowe i gałąŸ udowa nerwu płciowo-udowego)
PowięŸ szeroka - obejmuje œciœle mięœnie uda i w górnej trzeciej częœci uda przyœrodkowo
od mięœnia krawieckiego rozdziela się na 2 blaszki: powierzchniową i głęboką ograniczające
dół biodrowo-łonowy (jego dno stanowią mięsień biodrowo-lędŸwiowy i mięsień
grzebieniowy)
Kanał udowy - przestrzeń potencjalna. Rozpoczyna się pierœcieniem udowym głębokim, a
kończy rozworem odpiszczelowym. Stanowi on przyœrodkowy fragment dołu biodrowo
łonowego, bocznie ograniczony przez żyłę udową.
Kanał przywodzicieli - bocznie ogranicza głowa przyœrodkowa mięœnia czworogłowego, a
przyœrodkowo przywodziciel wielki, od przodu blaszka œcięgnista.
Zawiera on naczynia udowe, nerw udowo-goleniowy.
Prowadzi do dołu podkolanowego.
3.Mięœnie goleni
Gr. przednia - prostowniki
M. piszczelowy przedni
M. prostownik palców długi
M. prostownik palucha długi
Unerwienie: Nerw strzałkowy głęboki
Gr. boczna
M. strzałkowy długi
M. strzałkowy krotki
Unerwienie: Nerw strzałkowy powierzchowny
Gr. tylna - zginacze
Warstwa powierzchowna
M. brzuchaty łydki - wchodzi w skład œcięgna Achillesa
M. płaszczykowaty - ? ? ? ?
M. podeszwowy - może ale nie musi wchodzić w skład œcięgna Achillesa
warstwa głęboka
M. podkolanowy
M. zginacz palców długi
M. piszczelowy tylny
M. zginacz palucha długi
Œcięgna tej gr. przechodzą przez kanał kostki przyœrodkowej.
Unerwienie: Nerw piszczelowy
Dół podkolanowy - kształtu rombu znajduje się na str. tylnej kończyny na granicy uda i goleni
Ograniczony: od góry i przyœrodkowo - m. półbłoniasty, bocznie - m. dwugłowy; od dołu - 2 łowy m.
brzuchatego łydki.
Zawiera on naczynia podkolanowe oraz nerw piszczelowy i strzałkowy wspólny.
4.Mięœnie stopy
Mięœnie grzbietu stopy
M. prostownik palców krótki
M. prostownik palucha krótki
Unerwienie: Nerw strzałkowy głęboki
Mięœnie podeszwy stopy
Wyniosłoœci przyœrodkowej
M. odwodziciel palucha
M. zginacz krótki palucha
M. przywodziciel palucha
Mięœnie wyniosłoœci bocznej
M. odwodziciel palca małego
M. zginacz krótki palca małego
Mięœnie wyniosłoœci poœredniej
M. zginacz palców krótki
M. czworoboczny podeszwy
M. glistowate (4)
M. międzykostne - podeszwowe(3), grzbietowe (4)
Unerwienie: Nerw podeszwowy przyœrodkowy i boczny
NACZYNIA
Tętnica biodrowa wspólna - jest końcową gałęzią aorty brzusznej, rozpoczyna się na poziomie L4 (4
krąg lędŸwiowy) a kończy na poziomie wzgórka koœci krzyżowej oddając gałęzie końcowe - tętnicę
biodrową zew. i wew.
Tętnica biodrowa zew. - przebiega na mięœniu lędŸwiowym większym do rozstępu naczyń i na
wysokoœci więzadła pachwinowego przedłuża się w tętnicę udową.
Tętnica biodrowa zew. oddaje:
Tętnicę okalającą biodro głęboką
Tętnicę nadbrzuszną dolną
Tętnica biodrowa wew. - kieruje się do miednicy mniejszej i po krótkim przebiegu dzieli się na pień
przedni i tylny.
Pień przedni oddaje gałęzie œcienne i trzewne.
Gałęzie œcienne:
Tętnica zasłonowa
Tętnica podkolanowa dolna - wychodzi z miednicy mniejszej przez otwór kulszowy większy i unaczynia mięœnie obręczy.
Gałęzie trzewne:
Tętnica sromowa wew.
Tętnica pępkowa - po urodzeniu jej fragmentu dalszy zarasta tworząc więzadło pępkowe. Z drożnej częœci bliższej odchodzą tętnice pęcherzowe górne.
Tętnica maciczna u kobiet
Tętnica nasieniowodu u mężczyzn
Tętnica pęcherzowa dolna
Tętnica odbytnicza œrodkowa.
Pień tylny oddaje tylko gałęzie œcienne:
Tętnica biodrowo-lędŸwiowa
Tętnice krzyżowe boczne górna i dolna
Tętnica poœladkowa górna - wychodzi z miednicy mniejszej przez otwór kulszowy większy i rozgałęzia się w mięœniach poœladkowych.
Tętnica udowa - rozpoczyna się pod więzadłem pachwinowym jako przedłużenie tętnicy biodrowej
zew., biegnie pomiędzy przywodzicielami a mięœniem obszernym przyœrodkowym i przez kanał
przywodzicieli wchodzi do dołu podkolanowego, jako tętnica podkolanowa.
Oddaje tętnicę głęboką uda, która zaopatruje udo oraz gałęzie powierzchowne:
- tętnice sromowe zew.
- tętnica nadbrzuszna powierzchowna
- tętnica okalająca biodro powierzchowna
- tętnica zstępująca kolana (wspólnie z nerwem udowo-goleniowym przebija blaszkę przednią
przywodzicieli i unaczynia okolice kolana)
Tętnica podkolanowa - przebiega w dole podkolanowym od jego konta górnego go dolnego i kończy
się na poziomie łuku œcięgnistego mięœnia płaszczykowatego oddając końcowe gałęzie - tętnicę
piszczelową przednią i tylną.
Tętnica podkolanowa oddaje:
Tętnice kolana górną, przyœrodkową i boczną.
Tętnica kolana œrodkowa to gałąŸ tętnicy podkolanowej, która przebija torebkę stawu kolanowego i wnika do jamy stawu.
Tętnica piszczelowa przednia - jest gałęzią tętnicy podkolanowej, przez otwór górny błony
międzykostnej przechodzi do prostowników przednich i biegnie ku dołowi wzdłuż mięœnia
piszczelowego przedniego. Na poziomie troczka dolnego prostowników kończy się przedłużając w
tętnicę grzbietową stopy.
Tętnica piszczelowa przednia oddaje:
Tętnice wsteczne piszczelowe przednią i tylną
Tętnice kostkowe przyœrodkową i boczną
Tętnica grzbietowa stopy - przebiega na koœciach stępu do pierwszej przestrzeni międzykostnej
gdzie kończy się tętnicą œródstopia grzbietową pierwszą i tętnicą podeszwową głęboką.
Tętnica grzbietowa stopy oddaje:
Tętnicę łukowatą od której odchodzą pozostałe tętnice grzbietowe œródstopia oddające tętnice grzbietowe palców.
Tętnica piszczelowa tylna - przebiega ku dołowi między głębokimi mięœniami gr. tylnej goleni po
czym wchodzi do kanału kostki przyœrodkowej dzieląc się na tętnicę podeszwową przyœrodkową i
boczną.
Tętnica piszczelowa przednia oddaje:
Najsilniejszą gałąŸ - tętnicę strzałkową i wspólnie z nią unaczynia kostkę przyœrodkową i boczną oraz guz piętowy.
Tętnica podeszwowa przyœrodkowa - kieruje się wzdłuż przyœrodkowego brzegu stopy i unaczynia
mięœnie wyniosłoœci przyœrodkowej.
Tętnica podeszwowa boczna - kieruje się do bocznego brzegu stopy po czym zawraca przyœrodkowo
i łączy się z gałęzią podeszwową głęboką (od tętnicy grzbietowej stopy) tworząc łuk podeszwowy.
Oddaje on tętnice œródstopia podeszwowe od których odchodzą tętnice podeszwowe palców właœciwe.
NERWY
Splot lędŸwiowo-krzyżowy - tworzą go 2 nerwy lędŸwiowy i krzyżowy.
Splot lędŸwiowy - powstaje z gałęzi brzusznych 4 górnych nerwów rdzeniowych lędŸwiowych.
Leży na tylnej œcianie brzucha pomiędzy powierzchowną a głęboką warstwą mięœnia lędŸwiowego
większego (składowa mięœnia biodrowo-lędŸwiowego)
Gałęzie długie splotu lędŸwiowego:
Nerw biodrowo-podbrzuszny i nerw biodrowo-pachwinowy - na kończynie dolnej unerwiają jedynie skórę okolicy poœladkowej i częœć przyœrodkowej okolicy uda.
Nerw skórny uda boczny
Nerw płciowo-udowy - przebija mięsień lędŸwiowy większy i na jego przedniej pow. dzieli9n się na gałąŸ płciową (która zaopatruje skórę narządów płciowych zew.) i gałąŸ udową (unerwia skórę w okolicy udowej przedniej).
Nerw udowy - przez rozstęp mięœni przechodzi na udo i nieco poniżej więzadła pachwinowego oddaje gałęzie końcowe (unerwiające mięsień biodrowo-lędŸwiowy i gr. przednią mięœni uda), gałęzie skórne do okolicy udowej przedniej i gałęzie do stawu biodrowego.
Nerw udowo-goleniowy - najdłuższa gałąŸ nerwu udowego, przebiega w kanale przywodzicieli, przebija jego œcianę przednią po czym przebiega na przedniej przyœrodkowej częœci goleni aż do przyœrodkowego brzegu stopy, unerwiając skórę tych okolic.
Nerw zasłonowy - jako jedyny wychodzi z przyœrodkowego brzegu mięœnia lędŸwiowego większego i wchodzi do miednicy mniejszej, gdzie [przebiega na jej œcianie bocznej. Wchodzi do kanału zasłonowego gdzie dzieli się na gałąŸ przednią i tylną, które wchodzą do komory przywodzicieli.
Unerwia gr. przyœrodkową mięœni uda. Mięsień zasłaniacz zew. i skórę dolnej częœci okolicy
przyœrodkowej uda.
Splot krzyżowy - powstaje z gałęzi brzusznych czwartego i piątego nerwu lędŸwiowego, gałęzi
brzusznych wszystkich nerwów rdzeniowych krzyżowych i nerwu guzicznego.
Leży w miednicy mniejszej na pow. przedniej mięœnia gruszkowatego. Wszystkie jego gałęzie długie
(z wyjątkiem nerwu guzicznego) wychodzą z miednicy mniejszej przez otwór kulszowy większy.
Gałęzie długie splotu krzyżowego:
Nerw sromowy - wraca do niej przez otwór kulszowy mniejszy i unerwia mięœnie dna miednicy, narządy płciowe zew. i skórę krocza.
Nerw kulszowy - przebiega na mięœniach brzusznych obręczy, następnie na mięœniu przywodzicielu wielkim i w górnym kącie dołu podkolanowego dzieli się na gałęzie końcowe: nerw piszczelowy i strzałkowy wspólny. Na udzie unerwia gr. tylną mięœni i staw biodrowy.
Nerw strzałkowy wspólny - przebiega w bocznej częœci dołu podkolanowego i owija się wokół szyjki strzałki gdzie kończy się oddając nerw: strzałkowy powierzchowny i głęboki.
Oddaje także nerw skórny łydki boczny (dla skóry tej okolicy) którego gałąŸ łączy się z nerwem skórnym łydki przyœrodkowym tworząc nerw łydkowy.
Nerw łydkowy - przebiega w tylnej częœci goleni (zaopatruje skórę tej okolicy) do brzegu bocznego stopy i kończy się jako nerw skórny grzbietowy boczny (unerwia skórę tej okolicy i skórę grzbietu palców)
Nerw strzałkowy powierzchowny - biegnie między mięœniami strzałkowymi długimi i krótkimi, unerwia je i kończy się jako nerw skórny grzbietowy przyœrodkowy i poœredni (unerwia skórę grzbietu stopy i grzbietu palców)
Nerw strzałkowy głęboki - przebiega między mięœniami gr. przedniej goleni (unerwia je) oraz na grzbiecie stopy (unerwia mięœnie grzbietu stopy) i kończy się nerwami grzbietowymi palców (unerwia zwrócone do siebie brzegi palca 1. i 2.)
Nerw piszczelowy - przebiega w dole podkolanowym po czym między mięœniami gr. tylnej goleni do kanału kostki przyœrodkowej gdzie dzieli się na nerwy podeszwowe: przyœrodkowy i boczny. Na goleni oddaje nerw skórny łydki przyœrodkowy, unerwia gr. tylną goleni.
Nerwy podeszwowe - unerwiają mięœnie podeszwy i jej skórę. (przyœrodkowy 3,5 palca od str. przyœrodkowej, boczny 1,5 palca od str. bocznej).
Nerw poœladkowy górny i dolny (patrz unerwienie mięœni).
Nerw skórny tylny uda - unerwia jak nazwa.
Mięœnie szyi:
Gr. powierzchowna
M. szeroki szyi - nerw twarzowy
M. mostkowo-obojczykowo-sutkowy między przyczepami mostkowym a obojczykowym tego mięœnia znajduje się dół nadobojczykowy mniejszy - splot szyjny i nerw dodatkowy
M. œrodkowe szyi
M. podgnykowe
M. mostkowo-gnykowy
M. łopatkowo-gnykowy
M. mostkowo-tarczowy
M. tarczowo-gnykowy
M. nadgnykowe
M. dwubrzuœcowy
M. żuchwowo-gnykowy
M. rylcowo-gnykowy
M. brdkowo-gnykowy
Unerwienie: Pętla szyjna (splot szyjny)
M. głębokie
M. boczne - pochyły, przedni, œrodkowy i tylny
M. przedkręgowe
M. długi głowy
M. długi szyi
M. prosty przedni głowy
Unerwienie: Gałęzie krótkie splotu szyjnego i gałęzie splotu ramiennego.
PowięŸ szyi: Składa się z 3 blaszek
- powierzchownej
- przedtchawiczej
- przedkręgowej
Przestrzeń œrodkowa szyi ograniczona od przodu blaszką przedtchawiczną a od tyłu blaszką
przedkręgową zawiera trzewia szyi (krtań, gardło, przełyk, tchawica, gruczoł tarczowy) oraz powrózek
naczyniowo-nerwowy szyi, składającej się z tętnicy szyjnej wspólnej, żyły szyjnej wew. i nerwu
błędnego.
Trójkąt przedni szyi:
Ograniczony jest przez mięœnie mostkowo-obojczykowo-sutkowe i podstawę żuchwy.
Trójkąt boczny szyi:
Ograniczony jest przez brzeg tylny m. mostkowo-obojczykowo-sutkowego, przez obojczyk i brzeg
przedni m. czworobocznego. Przedziela go dolny brzusiec mięœnia łopatkowo-gnykowego, na trójkąt
łopatkowo obojczykowy (dno dołu nadobojczykowego większego) i łopatkowo-czworoboczny.
KRTAŃ - leży mięszy 3 a 6 kręgiem szyjnym w przestrzeni œrodkowej szyi.
Budowa krtani:
Chrząstka tarczowata (nieparzysta) - składa się z 2 płytek połączonych ze sobą pod kątem (ostrym u mężczyzn i rozwartym u kobiet i dzieci). Na brzegu górnym poœrodkowo znajduje się wcięcie tarczowe górne. Brzeg tylny każdej z płytek przedłuża się ku górze w róg górny i ku dołowi w róg dolny. Róg dolny łączy się stawowo z chrząstką pierœcieniowata tworząc staw pierœcienno-tarczowy.
Chrząstka pierœcieniowata (nieparzysta) - składa się z węższej częœci przedniej - łuku i szerokiej tylnej - płytki. Górnoboczne kąty płytki posiadają pow. stawową dla połączenia z podstawą chrząstki nalewkowatej w stawie pierœcienno-nalewkowym. Poniżej na płytce znajduje się pow. stawowa dla połączenia z rogiem dolnym chrząstki tarczowatej.
Chrząstka nalewkowata (parzysta) - ma kształt trójœciennej piramidy, której podstawa łączy się stawowo z chrząstką pierœcieniowatą, wierzchołek zaœ z chrząstką rożkowatą. Z podtswy do przodu i przyœrodkowo kieruje się wyrostek głosowy, a ku tyłowi i bocznie wyrostek mięœniowy.
Chrząstka nagłoœniowa (nieparzysta) - chroni wejœcie do krtani. Składa się z szerokiej częœci górnej i wąskiej dolnej - szypuły, która więzadłem tarczowo-nagłoœniowym łączy się z chrząstką tarczowatą.
Dolny brzeg chrząstki tarczowatej łączy się z brzegiem górnym chrząstki pierœcieniowatej więzadłem pierœcienno-tarczowym. Brzeg górny chrząstki tarczowatej wraz z rogami górnymi łączy się z koœcią gnykową błoną tarczowo-gnykową wzmocnioną przez więzadła tarczowo-gnykowe poœrodkowe i boczne.
Błona włóknisto-sprężysta krtani łączy między sobą chrząstki kratni i nadaje jamie krtani ostateczny kształt. Składa się z 2 częœci: górnej - błony czworokątnej i dolnej - stożka sprężystego.
Błona czworokątna - brzegiem górnym wytwarza fałd błony œluzowej ograniczający wejœcie do krtani (fałd nalewkowo-nagłoœniowy) brzeg dolny tworzy więzadło przedsionkowe (podłoże dla fałdu przedsionkowego).
Brzeg górny stożka sprężystego tworzy więzadła głosowe wchodzące w skład wargi głosowej.
Mięœnie krtani:
M. rozwieracz szpary głoœni
M. pierœcienno-nalewkowaty tylny
M. zwieracze szpary głoœni
M. pierœcienno-nalewkowaty boczny
M. tarczowo-nalewkowy zew. i wew. (głosowy - leży w obrębie wargi głosowej)
M. nalewkowy poprzeczny (nieparzysty) i skoœne (2)
M. napinający wargi głosowe
M. pierœcienno-tarczowy
M. zamykające wejœcie do krtani
M. tarczowo-nagłœniowy
M. nalewkowo-nagłoœniwoy
Jama krtani: Składa się z przedsionka, jamy poœredniej i jamy podgłoœniowej.
Przedsionek krtani rozpoczyna się wejœciem do krtani a kończy na poziomie szpary przedsionka.
Wejœcie do krtani znajduję się w przedniej œcianie częœci krtaniowej gardła i ograniczone jest brzegiem górnym chrząstki nagłoœniowej, fałdem nalewkowo-nagłoœniowym oraz fałdem bądŸ wcięciem międzynalewkowym.
Szpara przedsionka to przestrzeń ograniczona obustronnie fałdami przedsionkowymi (są to fałdy błony œluzowej zawierające więzadła przedsionkowe).
Jama poœrednia krtani zawarta jest między szparą przedsionka a szparą głoœni.
Szpara głoœni to przestrzeń zawarta między wargami (fałdami) głosowymi (cz. międzybłoniasta - głosowa szpary głoœni) oraz między przyœrodkowymi pow, chrząstek nalewkowatych (cz. międzychrząstkowa - oddechowa)
Głoœnia to właœciwy narząd wytwarzania dŸwięków składający się z warg głosowych.
Warga głosowa składa się z mięœnia głosowego i więzadła głosowego przykrytych przez błonę œluzową. Przyœrodkowy ostry fałd błony œluzowej warg głosowych to fałd głosowy (struna głosowa).
Jama poœrednia krtani bocznie uwypukla się jako kieszonka krtaniowa.
Jama podgłoœniowa - rozciąga się pomiędzy szparą głoœni a brzegiem dolnym chrząstki pierœcieniowatej (zakończenie krtani).
Unaczynienie krtani: pochodzi od tętnicy tarczowej górnej odchodzącej od tętnicy szyjnej zew. (tętnica krtaniowa górna i gałąŸ pierœcienno-tarczowa) oraz tętnicy tarczowej dolnej - oddaje słabą tętnicę krtaniową dolną.
Mięœnie klatki piersiowej
Mięœnie powierzchowne
M. piersiowy większy - nerw piersiowy przedni
M. piersiowy mniejszy - nerw piersiowy przedni
M. podobojczykowy - nerw podobojczykowy
M. zębaty przedni - nerw piersiowy długi
Mięœnie głębokie
M. międzyżebrowe (zew. i wew.) - nerwy międzyżebrowe
M. poprzeczny klatki piersiowej - nerwy międzyżebrowe
Przepona - oddziela przestrzeń jamy brzusznej od jamy klatki piersiowej
W obrębie przepony wyróżnia się :
Częœć lędŸwiową przyczepiającą się do górnych kręgów lędŸwiowych, wyrostka poprzecznego L1 i 12 żebra.
W obrębie częœci lędŸwiowej wyróżnia się odnogi przepony prawą i lewą, w obrębie których znajduje się szczelina przyœrodkowa (po str. prawej zawiera żyłę nieparzystą długą i nerw trzewny większy, po str. lewej żyłę nieparzysta krótką i nerw trzewny większy) oraz boczna (zawiera obustronnie pień współczulny i nerw trzewny mniejszy).
Obie odnogi łączą się ze sobą, obejmują rozwór aortowy (dla przejœcia aorty i przewodu piersiowego).
Do przodu i na lewo od rozworu aortowego leży rozwór przełykowy (dla przejœcia przełyku i pni błędnych).
W obrębie przepony po str. prawej znajduje się otwór żyły głównej dolnej.
Przeponę unerwia nerw przeponowy (gałąŸ długa splotu szyjnego)
Naczynia œcian klatki piersiowej
Tętnice międzyżebrowe tylne - odchodzą od tętnicy międzyżebrowej najwyższej (dla 2 górnych przestrzeni międzyżebrowych) oraz od aorty piersiowej w liczbie 9 par.
Tętnica piersiowa wewnętrzna - to gałąŸ tętnicy podobojczykowej, przebiega wzdłuż mostka i kończy się w 6 przestrzeni międzyżebrowej oddając tętnice nadbrzuszną górną i mięœniowo-przeponową.
Oddaje gałęzie do œródpiersia, osierdzia i grasicy, mostka i przedniej œciany klatki piersiowej (gałęzie międzyżebrowe przednie)
Przeponę unaczyniają tętnice przeponowe górna i dolna (od aorty), tętnica osierdziowo-przeponowa i mięœniowo-przeponowa (od tętnicy piersiowej wew.)
Œródpiersie to przestrzeń zawarta pomiędzy mostkiem a kręgosłupem piersiowym, bocznie ograniczona przez płuca, objęte opłucną , leżąca powyżej przepony.
Zawiera serce w worku osierdziowym, grasicę, aortę, tchawicę z oskrzelami głównymi, przełyk oraz nerwy błędne i przejœciowe.
Serce
Leży w jamie klatki piersiowej - w œródpiersiu przednim (œrodkowym).
Serce w przybliżeniu ma kształt stożka. Jego wierzchołek - to koniuszek serca, zaœ podstawę tworzą przedsionki wraz z naczyniami wychodzącymi z komór (tętnice, pień płucny, aorta) oraz uchodzącymi do serca (żyły główne: górna i dolna, żyły płucne). Naczynia te na podstawie serca tworzą tzw. koronę serca.
Na pow. serca wyróżnia się:
Pow. przednia: mostkowo-żebrowa - na niej przebiega bruzda międzykomorowa przednia
Pow. tylna: przeponowa - na niej widoczna jest bruzda międzykomorowa tylna . Na pow. tej wyraŸnie widać tzw. bruzdę wieńcową, która przedłuża się na pow. mostkowo-żebrową i stanowi zewnętrzną granicę pomiędzy przedsionkami i komorami.
Przedsionek prawy - ma formę szeœcianu
Na œcianie górnej uchodzi żyła główna górna
Na œcianie tylnej znajduje się ujœcie żyły głównej dolnej i zatoki wieńcowej
Œciana przyœrodkowa to tzw. przegroda międzyprzedsionkowa (oddziela przedsionki prawy i lewy) zawiera ona dół owalny zamknięty zastawką otworu owalnego (otwór owalny to połączenie przedsionka prawego i lewego występujące w cyklu płodu)
Œciana przednia uwypukla się jako uszko prawe
Na œcianie bocznej leży grzebień graniczny (na pow. wewnętrznej) i bruzda graniczna (na pow. zewnętrznej)
Œciana dolna to ujœcie przedsionkowo-komorowe prawe (ujœcie żylne prawe), które łączy przedsionek prawy z komora prawą.
Zbudowana jest z 3 płatków (przedniego tylnego i przyœrodkowego), które swym brzegiem obwodowo przyczepiają się do pierœcienia włóknistego. Brzeg wolny płatków i ich pow. skierowana do komory jest miejscem przyczepu strun œcięgnistych, których przeciwległy koniec przyczepia się do mięœni brodawkowatych i beleczek mięœniowych œciany komory.
Prawa komora - ma kształt stożka
W jej obrębie wyróżnia się drogę napływu (od ujœcia przedsionkowo-komorowego do wierzchołka komory) i drogę odpływu (od wierzchołka komory do ujœcia pnia płucnego - stożek tętniczy prawy).
W obrębie komory prawej występują mięœnie brodawkowate przedni, tylny i przyœrodkowy i beleczki mięœniowe. Stożek tętniczy posiada gładkie œciany i kończy się w ujœciu pnia płucnego.
Ujœcie pnia płucnego (ujœcie tętnicze prawe) - leży na podstawie komory prawej i stanowi przedłużenie stożka tętniczego prawego. Objęte jest pierœcieniem włóknistym, do którego przyczepiają się płatami półksiężycowate zastawki pnia płucnego.
Zastawka ta zbudowana jest z 3 płatków półksiężycowatych (przedniego i dwóch tylnych). Pniem płucnym krew płynie do płuc po czym wraca (już utlenowana) żyłami płucnymi lewymi i prawymi (górną i dolną). Żyły te uchodzą na górnej œcianie przedsionka lewego.
Przedsionek lewy
Na œcianie tylno-górnej przedsionka lewego znajduje się ujœcie żył płucnych (prawych i lewych górnej i dolnej)
Z przedniej œciany uwypukla się uszko lewe
Na œcianie dolnej przedsionka lewego znajduje się ujœcie przedsionkowo-komorowe (żylne lewe) z zastawką dwudzielną (mitralną), przedsionkowo-komorową lewą. W jej skład wchodzą płatek przedni i tylny, które przyczepiają się do pierœcienia włóknistego. Do pow. komorowej i brzegu wolnego obu płatków przyczepiają się nici œcięgniste, których drugi koniec znajduje się na mięœniach brodawkowych i beleczkach mięœniowych.
Komora lewa - posiada œcianę 2 razy grubszą od komory prawej. W podstawie komory lewej znajduje się ujœcie aorty, w którym leży zastawka aorty zbudowana z 3 płatków półksiężycowatych (2 przednich prawego i lewego oraz tylnego). Pomiędzy œcianą aorty a płatkiem półksiężycowatym zastawki aorty, znajduje się zatoka aorty. Trzy zatoki aorty tworzą początkowy fragment aorty wstępującej zwany opuszką aorty.
Prawa i lewa częœć serca oddzielone są przegrodą serca. W jej obrębie wyróżnia się przegrodę międzyprzedsionkową i międzykomorową (ta ostatnia posiada częœć błoniastą i częœć mięœniową)
Warstwowa budowa serca - od zewnątrz
Nasierdzie - blaszka trzewna osierdzia surowiczego
Œródsierdzie - mięsień sercowy, układ bodŸco-przewodzący i szkielet serca
Wsierdzie
Szkielet serca składa się z pierœcieni włóknistych obejmujących ujœcia żylne i tętnicze serca oraz z trójkątów włóknistych prawego i lewego.
Mięsień sercowy - tworzy osobną mięœniówkę przedsionków i komór (połączony jedynie układem bodŸco-przewodzącym).
Układ bodŸco-przewodzący - składa się z częœci zatokowo-przedsionkowej (węzła zatokowo-przedsionkowego) oraz z częœci przedsionkowo-komorowej (pęczka przedsionkowo-komorowego i węzła przedsionkowo-komorowego.
Unaczynienie serca:
Tętnica wieńcowa lewa (zwykle silniejsza) odchodzi z lewej zatoki aorty, po krótkim przebiegu między uszkiem lewym a pniem płucnym dzieli się na gałąŸ międzykomorową przednią i okalającą.
Tętnica wieńcowa prawa przebiega pomiędzy uszkiem prawym a stożkiem tętniczym komory prawej w bruŸdzie wieńcowej po czym przechodzi na pow. przeponową serca i kończy się w bruŸdzie międzykomorowej tylnej.
Żyły serca: - najmniejsze uchodzą do wszystkich jam serca. Żyły serca wielkie (żyła sercowa wielka, œrednia i mała) uchodzą do zatoki wieńcowej leżącej w bruŸdzie wieńcowej na tylnej pow. serca pomiędzy przedsionkiem a komorą lewą.
Splot sercowy powstaje z włókien układu autonomicznego (włókien współczulnych częœci
szyjnej i piersiowej pnia współczulnego i włókien nerwu błędnego).
Osierdzie obejmuje serce od zewnątrz i składa się z powierzchownie leżącego osierdzia włóknistego i leżącego głębiej osierdzia surowiczego.
Osierdzie surowicze składa się z blaszki œciennej (zrasta się z osierdziem włóknistym) i blaszki trzewnej (nasierdzia) oddzielonych od siebie szczelinowatą przestrzenią - jamą osierdzia.
Blaszka œcienna i trzewna przechodzą w siebie nawzajem na dużych naczyniach serca.
Tchawica
Tchawica - przewód chrzęstno-błoniasty rozpoczynający się na poziomie 6 kręgu szyjnego jako przedłużenie krtani, a kończący się na poziomie 4 kręgu piersiowego rozgałęzieniem tchawicy.
Tchawica leży w częœci szyjnej i piersiowej. Częœć szyjna leży w przestrzeni œrodkowej szyi (do przodu od przełyku). Częœć piersiowa leży w jamie klatki piersiowej (w œródpiersiu tylnym) do przodu od przełyku.
W skład œciany tchawicy wchodzi 16-20 podkowiastych chrząstek tchawicy. Chrząstki te objęte są od zewnątrz i wewnątrz błoną włóknistą, która wytwarza pomiędzy nimi więzadła obrączkowe. W tylnej œcianie tchawicy brak jest elementów chrzęstnych, zaœ wyraŸne włókna mięœniowe tworzą mięsień tchawiczny.
Rozgałęzienie tchawicy przedłuża się w oskrzela główne, prawe i lewe. Oskrzela główne dzielą się na oskrzela płatowe (po stronie prawej płatowe górne, œrodkowe i dolne, po lewej górne i dolne).
Płuca
Płuca leżą w jamie klatki piersiowej, mają kształt stożka którego podstawa spoczywa na przeponie, a szczyt skierowany jest do otworu górnego klatki piersiowej. Na każdym płucu wyróżnia się pow. żebrową (boczną) i œródpiersiową (przyœrodkową).
Na pow. œródpiersiowej znajduje się wnęka płuca przez którą wchodzą i wychodzą z płuca składniki korzenia płuca.
Korzeń płuca składa się z oskrzeli głównych i płatowych, tętnicy płucnej i żył płucnych, naczyń oskrzelowych (tętnice oskrzelowe to gałęzie aorty piersiowej i tętnicy piersiowej wewnętrznej), splotu płucnego przedniego i tylnego i naczyń chłonnych.
W obrębie płuca prawego wyróżnia się szczelinę skoœną (oddziela płat górny od dolnego i œrodkowy od dolnego) oraz szczelinę poziomą (oddziela płat œrodkowy od górnego).
Opłucna - obejmuje płuca od zewnątrz i posiada opłucną œcienną (wyœciela œciany klatki piersiowej i obejmuje pow. œródpiersiową płuca) i opłucną trzewną (obejmuje miąższ płucny bezpoœrednio). Pomiędzy obiema blaszkami opłucnej znajduje się przestrzeń - jama opłucna.
Blaszki te przechodzą w siebie nawzajem wytwarzając kreskę płuca leżącą wokół wnęki płuca i w obrębie więzadła płucnego.
Jama brzuszna i brzuch
Mięœnie gr. bocznej i przednie brzucha:
M. skoœny zew. brzucha - przyœrodkowo wysyła rozcięgno, które łączy się w obrębie kresy białej z rozcięgnem m. drugiej strony ciała.
M. skoœny wew. - kończy się rozcięgnem, które łączy się z rozcięgnem przeciwnym w obrębie kresy białej
M. poprzeczny brzucha
Unerwienie: Nerwy międzyżebrowe dolne i niektóre gałęzie n. biodrowo-podbrzusznego i nerwy biodrowo-pachwinowe.
M. prosty brzucha - objęty jest przez pochewkę m. prostego brzucha utworzoną z rozcięgien mięœni bocznych
M. piramidowy (stożkowaty)
M. dŸwigacz jąder
W obrębie kresy białej znajduje się pierœcień pępkowy.
Kanał pachwinowy - łączy pierœcień pachwinowy głęboki (znajduje się na pow. tylnej przedniej œciany brzucha, bocznie od naczyń nadbrzusznych dolnych, w dole pachwinowym bocznym) z pierœcieniem pachwinowym powierzchownym w dolnej i przyœrodkowej częœci m. skoœnego zew. brzucha.
U mężczyzn kanał pachwinowy zawiera powrózek nasienny, u kobiet więzadło obłe macicy.
Kanał pachwinowy może być drogą dla przepuklin pachwinowych skoœnych.
Otrzewna:
Otrzewna œcienna - blaszka œcienna otrzewnej - wyœciela od wewnątrz jamę brzuszną
Otrzewna trzewna - blaszka trzewna otrzewnej - pokrywa narządy jamy brzusznej
Obie te blaszki przechodzą w siebie nawzajem tworząc krezki otrzewnej.
Pomiędzy blaszką œcienną a trzewną otrzewnej znajduje się przestrzeń - jama otrzewnej.
Narząd wewnątrzotrzewnowy to taki, który w przeważającej częœci pokryty jest otrzewną trzewną, np. wątroba, żołądek czy jelito cienkie.
Narząd zewnątrzotrzewnowy pokryty jest otrzewną jedynie w częœci np. trzustka, odbytnica.
Torba sieciowa - to największy zachyłek jamy otrzewnej leżący do tyłu od żołądka ograniczony od tyłu przez: nadnercze lewe, górną częœć nerki lewej, trzustkę, okrężnicę poprzeczną i jej krezkę. Łączy się ona z częœcią główną torby sieciowej poprzez otwór sieciowy.
Sieć mniejsza to zdwojenie otrzewnej łączące wnękę wątroby z przełykiem (więzadło wątrobowo-przełykowe) z krzywizną mniejszą żołądka (więzadło wątrobowo-żołądkowe) i z częœcią górną dwunastnicy (więzadło żołądkowo-dwunastnicze).
W obrębie więzadła wątrobowo-dwunastniczego przebiegają:
Przewód żółciowy wspólny
Tętnica wątrobowa właœciwa
Żyła wrotna
Sieć większa stanowi fragment otrzewnej zwisający z krzywizny większej żołądka i jak fartuchem pokrywa pętle jelit.
Przełyk
Rozpoczyna się na poziomie 6-7 kręgu szyjnego jako przedłużenie częœci krtaniowej gardła. W przełyku wyróżnia się:
Częœć szyjną - leży w przestrzeni œrodkowej szyi pomiędzy tchawicą a kręgosłupem i sięga do górnego otworu klatki piersiowej.
Częœć piersiowa - leży w œródpiersiu tylnym do tyłu od tchawicy i worka osierdziowego, do przodu od kręgosłupa piersiowego i kończy się w rozworze przełykowym przepony gdzie przechodzi w częœć brzuszną.
Częœć brzuszna - od 1-3cm po krótkim przebiegu uchodzi na krzywiŸnie mniejszej żołądka tzw. ujœciem wpustowym - wpustem)
Œciana przełyku składa się licząc od wewnątrz z:
błony œluzowej,
utkania podœluzowego
błony mięœniowej, składającej się z dwóch warstw mięœni gładkich, które dzięki rytmicznym i skoordynowanym skurczom przesuwają i mieszają pokarm
warstwy okrężnej
warstwy podłużnej
błony zewnętrznej
Mięœnie w górnej 1/3 częœci są poprzecznie prążkowane w dolnej występują mięœnie gładkie. Umięœnienie œrodkowej częœci przełyku jest mieszane.
Przełyk unaczyniają tętnica tarczowa dolna (cz. szyjna), gałęzie przełykowe aorty piersiowej i tętnica
żołądkowa lewa.
Unerwienie pochodzi od gałęzi pnia współczulnego i nerwu błędnego.
Żołądek
Leży w okolicy podżebrowej lewej i w nadpępczu, wewnątrzotrzewnowo.
Budowa
Œciana przednia i tylna, które łączą się po str. prawej krzywizną mniejszą żołądka, po lewej krzywizną większą. Na krzywiŸnie mniejszej żołądka w jej częœci górnej wyróżnia się cz. wpustową (wpust - ujœcie przełyku), powyżej wpustu znajduje się œlepo zakończony fragment żołądka - dno. Poniżej ku dołowi zstępuje największa częœć żołądka - trzon, który kolanem żołądka przechodzi w częœć wstępującą - cz. odŸwiernikowa (odŸwiernik).
Krzywizna mniejsza żołądka łączy się z pow. przednią wątroby, więzadłem wątrobowo-żołądkowym (współtworzy sieć mniejszą).
Z krzywizny większej żołądka ku dołowi zwisa sieć większa. Od tej krzywizny do wnęki œledziony przebiega więzadło żołądkowo-œledzionowe, a powyżej w okolicy dna żołądka odchodzi więzadło żołądkowo-przeponowe.
Budowa œciany żołądka (od str. zew.):
Otrzewna (błona surowicza)
Mięœniówka (warstwa podłużna, okrężna, skoœna)
Błona œluzowa tworząca rzeŸbę żołądka
Unaczynienie:
Tętnica żołądkowa lewa (gałąŸ pnia trzewnego)i tętnica żołądkowa prawa (gałąŸ tętnicy wątrobowej właœciwej) zespalające się na krzywiŸnie mniejszej żołądka.
Tętnica żołądkowo-sieciowa lewa (gałąŸ tętnicy œledzionowej) i tętnica żołądkowo-sieciowa prawa (gałąŸ tętnicy żołądkowo-dwunastniczej) przebiegają wzdłuż krzywizny większej żołądka i zespalają się ze sobą.
Unerwienie:
Żołądek unerwiony jest przez sploty żołądkowe przedni i tylny, zawierających gałęzie pni błędnych i splotu trzewnego.
Jelito cienkie
Składa się z trzech częœci:
Dwunastnicy
Jelita czczego
Jelita krętego
Jelito cienkie ma długoœć ok. 5-6m. i tworzy pętle jelitowe.
Dwunastnica - 25-30cm, leży na tylnej œcianie brzucha na poziomie od 1 do 3 kręgu lędŸwiowego. Leży zewnątrzotrzewnowo z wyjątkiem cz. górnej - opuszki. Kształtem przypomina podkowę, która obejmuje głowę trzustki.
W dwunastnicy wyróżnia się cz. górną (leży wewnątrzotrzewnowo - do niej przyczepia się więzadło wątrobowo-dwunastnicze zawierające przewód żółciowy wspólny, żyłę wrotną i tętnicę wątrobową właœciwą).
Cz. zstępująca - pozioma i wstępująca leżą zewnątrzotrzewnowo.
Dwunastnica kończy się zgięciem dwunastniczo-czczym, którym przedłuża się w jelito czcze.
Do częœci zstępującej dwunastnicy (w połowie jej długoœci) uchodzi przewód żółciowy wspólny i przewód trzustkowy - zwykle uchodzą wspólnie na tzw. brodawce większej dwunastnicy.
Brodawka mniejsza dwunastnicy leży nieco powyżej brodawki większej i również w częœci zstępującej, uchodzi na niej przewód trzustkowy dodatkowy.
Jelito czcze - rozpoczyna się zgięciem dwunastniczo-czczym i w jelito kręte przechodzi bez wyraŸnej granicy. Leży wewnątrzotrzewnowo, podobnie jak jelito kręte. Obie te częœci jelita cienkiego łączą się z tylna œcianą brzucha zdwojeniem otrzewnej tworzącym kreskę jelita cienkiego.
Jelito kręte - kończy się uchodząc do jelita grubego na granicy pomiędzy jelitem œlepym a okrężnicą wstępującą. Ujœcie to posiada zastawkę krętniczo-kątniczą zapobiegającą cofaniu się treœci pokarmowych do jelita krętego.
Unaczynienie:
Dwunastnica unaczyniona jest przez tętnice trzustkowo-dwunastnicze odchodzące od tętnicy żołądkowo-dwunastniczej i kreskowej górnej.
Jelito czcze i kręte otrzymuje liczne gałęzie z lewego obwodu tętnicy kreskowej górnej, dochodzące do pętli jelita drogą jego kreski.
Unerwienie:
Splot kreskowy górny.
Jelito grube
Składa się z 3 odcinków:
Jelito œlepe
Okrężnica (120-150cm)
Odbytnica
Jelito œlepe - leży w prawym dole biodrowym, wewnątrzotrzewnowo i zwykle nie posiada krezki. Od jelita œlepego odchodzi œlepo zakończony wyrostek robaczkowy.
Wyrostek robaczkowy leży wewnątrzotrzewnowo, posiada krezkę, w której przebiega tętnica wyrostka robaczkowego.
Okrężnica składa się z 4 odcinków:
Okrężnica wstępująca - rozpoczyna się jako przedłużenie jelita œlepego; kieruje się ku górze i pod pow. trzewną wątroby zgięciem prawym okrężnicy (wątrobowym) przechodzi w okrężnicę poprzeczną (leży zewnątrzotrzewnowo)
Okrężnica poprzeczna - leży wewnątrzotrzewnowo, posiada kreskę okrężnicy poprzecznej, rozpoczyna się zgięciem prawym a kończy zgięciem lewym (œledzionowym)
Okrężnica zstępująca - rozpoczyna się zgięciem lewym, a kończy się na poziomie lewego grzebienia koœci biodrowej gdzie przedłuża się w okrężnicę esowatą (leży zewnątrzotrzewnowo)
Okrężnica esowata - kończy się na poziomie 2-3 kręgu krzyżowego przedłużając się w odbytnicę, leży wewnątrzotrzewnowo, posiada kreskę
Charakterystyczne cechy okrężnicy to:
wypuklenia okrężnicy oddzielone wcięciami półksiężycowatymu
taœmy: kreskowa, sieciowa i wolna
Odbytnica
Ostatni odcinek jelita grubego. Rozpoczyna się jako przedłużenie esicy a kończy odbytem.
Składa się z 2 częœci: miednicznej i odbytowej.
Częœć miedniczna leży w miednicy mniejszej powyżej mięœnia dŸwigacza odbytu, tworzy krzywiznę wypukłoœcią skierowaną do tyłu - krzywizna krzyżowa. Jej dolny odc., rozdęty, wytwarza tzw. bańkę odbytnicy. Błona œluzowa tej częœci wytwarza tzw. fałdy poprzeczne.
Częœć odbytowa - kanał odbytu leży poniżej mięœnia dŸwigacza odbytu (ok.3cm długoœci), bezpoœrednio kończy się odbytem. W częœci tej znajdują się słupy odbytu, połączone fałdami półksiężycowatymi, ograniczające wspólnie tzw. zatoki odbytu. Pod błoną œluzową tej częœci odbytnicy znajduje się obfity splot żylny odbytniczy wew.
Na zew. kanał odbytu obejmuje silny mięsień zwieracz odbytu zew.
Unaczynienie:
Tętnica kreskowa górna i dolna - nieparzyste gałęzie aorty brzusznej.
Unerwienie:
Współczulnie - pień współczulny
Przywspółczulnie - nerw błędny i częœć krzyżowa układu przywspółczulnego.
Wątroba
Wzdłuż szczeliny więzadła żylnego i wnęki wątroby przyczepia się sieć mniejsza. W obrębie częœci tylnej pow. przeponowej, blaszki więzadła sierpowatego i sieci mniejszej wytwarzają leżące poprzecznie więzadło wieńcowe wątroby. Bocznie z obu jego blaszek powstają więzadła trójkątne prawe i lewe. Przyczep więzadła wieńcowego obejmuje pow. wątroby nie pokrytą otrzewną - pole nagie.
Wnęka wątroby to miejsce gdzie do miąższu wątroby wchodzi:
tętnica wątrobowa właœciwa
splot nerwowy wątrobowy
żyła wrotna
naczynia chłonne
Wchodzą tędy przewody wątrobowe prawy i lewy stanowiące początkowy odcinek dróg żółciowych zewnątrzwątrobowych.
Wątrobę odżywia krew tętnicza poprzez tętnicę wątrobową właœciwą - gałąŸ tętnicy wątrobowej wspólnej.
Wątroba unerwiana jest przez splot wątrobowy - od splotu trzewnego.
Żyła wrotna powstaje do tyłu od trzustki z połączenia żyły kreskowej górnej i dolnej oraz żyły œledzionowej. Przebiega do wnęki wątroby w więzadle wątrobowo-dwunastniczym, dzieli się na gałąŸ prawą i lewą . Tworzy sieć dziwną żylno-żylną (na końcach układu żyły wrotnej znajdują się zaczynie włosowate żylne).
Prowadzi krew z jelit, trzustki, żołądka do wątroby - unaczynienie czynnoœciowe.
Drogi żółciowe
Rozpoczynają się w wątrobie pomiędzy kom. wątroby tworząc kanaliki żółciowe, łączą się one w przewodziki międzyzrazikowe, a póŸniej z ich połączeń powstają przewodziki żółciowe. (drogi żółciowe wewnątrzwątrobowe)
Przewodziki żółciowe w obrębie wnęki wątroby łączą się ze sobą i powstają z ich połączenia przewód wątrobowy prawy i lewy. Po wyjœciu przez wnękę wątroby przewody te łączą się w przewód wątrobowy wspólny. Po odejœciu od przewodu wątrobowego wspólnego przewodu pęcherzykowego przedłuża się on w przewód żółciowy wspólny.
Pęcherzyk żółciowy:
dno
trzon
szyjka (szyjka przedłuża się w przewód pęcherzykowy)
Trzustka
Leży w nadbrzuszy na tylnej œcianie brzucha zewnątrzotrzewnowo na poziomie 1-2 kręgu lędŸwiowego pomiędzy dwunastnicą a œledzioną.
Składa się z częœci prawej połączonej z dwunastnicą - głowa trzustki, która przedłuża się na lewo w trzon kończący się we wnęce œledziony ogonem.
Sok trzustkowy odprowadzany jest przez przewód trzustkowy i przewód trzustkowy dodatkowy. Przewód trzustkowy przebiega wzdłuż osi trzustki i kończy się uchodząc zwykle wspólnie z przewodem żółciowym wspólnym w częœci zstępującej dwunastnicy na brodawce większej dwunastnicy.
Przewód trzustkowy dodatkowy - zbiera sok trzustkowy z głowy trzustki i kończy się uchodzącna brodawce mniejszej dwunastnicy.
W trzustce wytwarzane są hormony, np. insulina.
Œledziona
Leży w lewym podżebrzu i układa się wzdłuż 10 żebra. Powierzchnią przeponową sąsiaduje z przeponą a pow. trzewną z żołądkiem, nerką lewą i pętlami jelit oraz z ogonem trzustki. Posiada koniec przedni i tylny oraz brzeg górny i dolny. Pow. trzewną przedziela wnęka œledziony przez którą wchodzą do miąższu tętnica œledzionowa i nerwowy splot œledzionowy oraz naczynia chłonne, wychodzi żyła œledzionowa. Leży wewnątrzotrzewnowo (w œledzionie dochodzi do rozpadu erytrocytów)
Notatki nie skończone brakuje chyba nerwow i naczyn
Nerki
Nerki leżą na tylnej œcianie brzucha w przestrzeni zaotrzewnowej, na poziomie dwóch ostatnich kręgów piersiowych i trzech górnych lędŸwiowych.
Od zewnątrz nerka objęta jest przez osłonki (torebki)
Najbardziej wewnętrzna jest torebka włóknista
Torebka tłuszczowa
PowięŸ nerkowa
Nerka kształtem przypomina fasolkę, posiada 2 powierzchnie: przednią i tylną. Powierzchnie te przechodzą w siebie nawzajem tzw. brzegami, bocznym i przyœrodkowym, na którym znajduje się wnęka nerki, która prowadzi do zatoki nerkowej.
Przez wnękę nerki przechodzą:
Tętnica i żyła nerkowa
Splot nerkowy nerwowy
Naczynia chłonne
Wychodzi przez nią moczowód
Elementy te składają się na korzeń nerki
Miąższ nerki składa się z obwodowo położonej kory nerki wysyłającej słupy nerkowe w kierunku zatoki nerki. Obejmuje ona tzw. piramidy nerkowe utworzone przez rdzeń nerki. Piramidy nerkowe wierzchołkami (brodawkami) nerkowymi skierowane są do zatoki nerkowej. Każda z brodawek nerkowych objęta jest kielichem nerkowym mniejszym zwanym szyjka brodawki.
Na brodawce nerkowej znajdują się ujœcia przewodów brodawkowych, którymi mocz wypływa do kielichów nerkowych mniejszych.
Unaczynienie:
Tętnice nerkowe - parzyste gałęzie trzewne aorty brzusznej
Żyły nerkowe - dopływy żyły głównej dolnej
Sieć dziwna - tętniczo-tętnicza
Unerwienie:
Pochodzi ze splotu trzewnego
Drogi odprowadzające mocz:
Kielichy nerkowe mniejsze
Kielichy nerkowe większe ? leżą w zatoce nerki
Miedniczka nerkowa
We wnęce nerki miedniczka nerkowa zwęża się przechodząc w moczowód.
Moczowód
To przewód długoœci ok. 30cm łączący miedniczkę nerkowa z pęcherzem moczowym
W przebiegu moczowodu wyróżnia się częœć brzuszną i miedniczną
Częœć brzuszna - leży zaotrzewnowo na tylnej œcianie brzucha, na mięœniu lędŸwiowym większym. Następnie krzyżuje tętnicę biodrową wspólną po stronie lewej i biodrowa zewnętrzną po stronie prawej, po czym przechodzi w częœć miedniczną.
Częœć miedniczna - początkowo przebiega na œcianie bocznej miednicy mniejszej po czym zagina się przyœrodkowo i ujœciem moczowodu uchodzi na snie pęcherza moczowego.
Pęcherz moczowy
Opróżniony leży w miednicy mniejszej do tyłu od spojenia łonowego, do przodu od macicy i pochwy u kobiety, od odbytnicy u mężczyzny.
Budowa zależy od stopnia wypełnienia moczowego (silnie wypełniony pęcherz moczowy może sięgać aż do pępka i posiada œcianę przednią i tylną). Przednio-górna częœć pęcherza to szczyt pęcherza, który ku tyłowo przechodzi w trzon pęcherza, a ten przedłuża się w dno pęcherza - œcianę tylno-dolną. Leży zewnątrzotrzewnowo.
Więzadła pęcherza:
Z przodu łonowo-pęcherzowe
Z tyłu pęcherzowo-maciczne u kobiet, pęcherzowo-odbytnicze u mężczyzn
Na dnie pęcherza ujœcia moczowodów i ujœcie wewnętrzne cewki moczowej (ujœcie pęcherza) wyznaczają granicę trójkąta pęcherzowego.
Budowa warstwowa:
Otrzewna
Błona zewnętrzna (powięŸ pęcherzowa)
Mięœniówka
Błona œluzowa - nabłonek przejœciowy
Błona mięœniowa œciany pęcherza tworzy mięsień wypieracz moczu. Fragment mięœniówki pęcherza obejmujący ujœcie wew. cewki moczowej tworzy tzw. zwieracz wewnętrzny cewki moczowej (gładki zwieracz pęcherza).
Unaczynienie:
Tętnice pępkowe - gałęzie początkowej, drożnej częœci tętnicy pępkowej
Tętnica pęcherzowa dolna (gałąŸ tętnicy biodrowej wew.)
Tętnica maciczna u kobiet
Tętnica odbytnicza
Unerwienie:
Silny splot pęcherzowy - od splotu podbrzusznego dolnego
Układ płciowy męski
Jądro - gruczoł płciowy męski. Leży w mosznie
Moszna - stanowi uwypuklenie przedniej œciany brzucha i zachowuje warstwowy układ tej œciany.
Z warstwy przedniej œciany brzucha powstają tzw. osłonki jądra obejmujące jądro i powrózek nasienny.
Pochodną otrzewnej jest bezpoœrednio obejmująca jądro osłonka pochwowa. Wyróżnia się w niej blaszkę trzewna i œcienną ograniczające przestrzeń zwaną jamą surowiczą moszny.
Powrózek nasienny składa się z:
Nasieniowodu
Tętnicy jądrowej, nasieniowodu i dŸwigacza jąder
Żylnego splotu wiciowatego (jądrowego)
Splotu nerwowego jądrowego i nasieniowodowego
Gałęzi płciowej nerwu płciowo-udowego
Jądro - w obrębie jądra wyróżnia się pow. przyœrodkową i boczną, oraz brzegi przedni i tylny i końce górny i dolny.
Miąższ jadra obejmuje błona biaława wysyłająca do wewnątrz tzw. przegródki jądra. Przegródki te oddzielają fragmenty miąższu zwane zrazikami albo płacikami jądra. W skład zrazika jądra wchodzą cewki nasienne kręte (2-4), które ku tyłowi łączą się w cewki nasienne proste. W tylnej częœci jądra cewki proste wytwarzają tzw. sieć jądra. Z sieci jądra plemniki transportowane są przez przewody odprowadzające jądra do głowy najądrza.
Jądro unerwiają i unaczyniają składowe powrózka nasiennego.
Najądrze - układa się wzdłuż tylnego brzegu jądra, pokrywa też jego koniec górny. Składa się z głowy, trzonu i ogona (od góry do dołu). Głowę najądrza budują przewodziki odprowadzające jądra. Trzon i ogon zbudowane są z pojedynczego przewodu najądrza (4m)
Unaczynienie i unerwienie jak jądro
Nasieniowód - rozpoczyna się jako przedłużenie ogona najądrza w zgięciu pierwszym.w jego przebiegu wyróżnia się częœć zewnątrz- i wewnątrzbrzuszną.
Częœć zewnątrz brzuszna - leży w worku mosznowym wzdłuż tylnego brzegu jądra (odc. jądrowy). Następnie kieruje się do pierœcienia pachwinowego powierzchownego jako jeden ze składników powrózka nasiennego (częœć powrózkowa), po czym przez kanał pachwinowy (częœć pachwinowa) wchodzi do jamy brzusznej (częœć wewnątrzbrzuszna albo miedniczna).
W odcinku wewnątrzbrzusznym zagina się (zgięcie drugie) po czym przebiega na bocznej œcianie miednicy mniejszej, a następnie zagina się przyœrodkowo kierując na tylna œcianę pęcherza moczowego gdzie tworzy poszerzenie - bańkę nasieniowodu.
Bańka nasieniowodu - łączy się z przewodem wyprowadzającym pęcherzyka nasiennego tworząc przewód wytryskowy (unerwienie - splot nasieniowodowy)
Pęcherzyki nasienne - leżą na tylnej œcianie pęcherza moczowego, skoœnie, poniżej i bocznie od baniek nasieniowodu. Zbudowane są z tkanki gruczołowej, której wydzielina stanowi składową nasienia. Odprowadzana jest ona przez przewód wyprowadzający (wydzielający) łączący się z końcowym odcinkiem bańki nasieniowodu w przewód wytryskowy.
Przewód wytryskowy - powstaje j.w., przebiega skoœnie przez gruczoł krokowy i kończy się na wzgórku nasiennym w odc. sterczowym cewki moczowej.
Gruczoły opuszkowo-cewkowe - leżą w przeponie moczowo-płciowej i odprowadzają wydzielinę (składowa nasienia) do dołu opuszki odcinka gąbczastego cewki moczowej poprzez przewody wyprowadzające.
Prącie - zbudowane jest z 2 ciał jamistych i ciała gąbczastego. Tylny fragment prącia to nasada albo korzeń prącia, przedłużająca się do przodu w trzon, a kończąca się żołędziem prącia. Tylne końce ciał jamistych tworzą tzw. odnogi prącia przyczepiające się do gałęzi dolnych koœci łonowych i gałęzi koœci kulszowych. Tylne zakończenia ciała gąbczastego to tzw. opuszka prącia, która do przodu przedłuża się w ciało gąbczaste kończące się z przodu żołędziem.
Unaczynienie:
Tętnice grzbietowe prącia (przebiegają na grzbiecie prącia)
Tętnice głębokie prącia (przebiegają na osi ciał jamistych)
Unerwienie:
Nerw grzbietowy prącia (końcowa gałąŸ nerwu sromowego)
Układ płciowy żeński
Jajnik
Gruczoł płciowy żeński, leży w miednicy mniejszej poniżej kresy granicznej na bocznej jej œcianie, w tzw. dołku jajnikowym (jest to zagłębienie pomiędzy tętnicą biodrową wew. i zew.).
Leży wewnątrzotrzewnowo, objęty tylną blaszką więzadła szerokiego macicy. Wytwarza ona tzw. krezkę jajnika.
W obrębie jajnika wyróżnia się pow. boczną i przyœrodkową, łączą się one z przodu brzegiem przednim - krezkowym, z tyłu brzegiem tylnym.
W obrębie jajnika wyróżnia się koniec górny - jajowodowy i dolny - maciczny.
Jajnik obejmuje błona biaława, pod nią znajduje się miąższ jajnika utworzony przez powierzchniowo położoną korę, w której znajdują się pęcherzyki jajnikowe w różnych fazach wzrostu.
Wzdłuż brzegu krezkowego jajnika znajduje się wnęka (miejsce wejœcia i wyjœcia naczyń i nerwów), która przedłuża się w tzw. rdzeń jajnika.
Więzadła jajnika:
Więzadło wieszadłowe jajnika - stanowi zdwojenie otrzewnej ciągnące się od wchodu miednicy do końca jajowodowego jajnika. W obrębie tego więzadła przebiega tętnica jajnikowa i żylny splot jajnikowy oraz nerwowy splot jajnikowy.
Więzadło właœciwe jajnika - to pasmo łącznotkankowe łączące koniec maciczny jajnika z górną częœcią brzegu bocznego macicy.
Krezka jajnika - zdwojenie otrzewnej będące fragmentem więzadła szerokiego macicy.
Unaczynienie pochodzi z dwóch Ÿródeł:
Tętnicy jajnikowej (gałąŸ aorty brzusznej)
Gałęzi jajnikowej tętnicy macicznej
Unerwienie:
Splot jajnikowy
Splot maciczno-pochwowy
Jajowód
Przewód długoœci 15-20cm rozpoczynający się ujœciem brzusznym a kończący się ujœciem macicznym.
Leży w miednicy mniejszej, wewnątrzotrzewnowo, objęty górną częœcią więzadła szerokiego macicy - tzw. krezka jajowodu.
Jajowód rozpoczyna się lejkiem w obrębie którego (wokół ujœcia brzusznego) znajdują się strzępki jajowodu. Lejek jajowodu przedłuża się w bańkę jajowodu (najdłuższa częœć).
Kolejny fragment to cieœń jajowodu przedłużająca się w œcianie macicy - częœć maciczna (œródœcienna), która kończy się ujœciem macicznym.
Unaczynienie i unerwienie: jak jajnik
Jajnik i jajowód tworzą tzw. przydatki macicy.
Macica
Leży w miednicy mniejszej, wewnątrzotrzewnowo (objęta dolną cz. więzadła szerokiego, tzw. krezką macicy) do tyłu od pęcherza moczowego do przodu od odbytnicy.
Prawidłowe położenie macicy to przodopochylenie i przodozgięcie. Na macizy wyróżnia się pow. przednią - pęcherzową i tylna - jelitową. Przestrzeń między macicą a odbytnicą to tzw. zagłębienie odbytniczo-maciczne.
Macica składa się z trzonu, dna ( fragment macicy położony powyżej ujœcia jajowodów), ku dołowi trzon macicy poprzez cieœń przechodzi w szyjkę macicy.
Przyczep pochwy wydziela w szyjce macicy częœć pochwową i nadpochwową.
W obrębie trzonu macicy znajduje się jama macicy, która ku dołowi przedłuża się w kanał szyjki macicy, kończący się ujœciem zew. na częœci pochwowej.
Od zew. macicę pokrywa omacicze (otrzewna macicy), mięsień macicy, błona œluzowa macicy (endometrium).
Macica utrzymuje swoje właœciwe położenie dzięki układowi podporowemu (mięœnie dna miednicy - przepony moczowo-płciowej) i układowi wieszadłowemu (więzadło macicy)
Więzadła macicy:
Więzadło podstawowe macicy (główne) - przyczepia się do szyjki macicy i do bocznej œciany miednicy mniejszej)
Więzadło pęcherzowo-maciczne
Więzadło odbytniczo-maciczne
Więzadło obłe macicy - przyczepia się do górnej częœci brzegu bocznego macicy i po przejœciu przez kanał pachwinowy kończy się w tkance podskórnej warg sromowych i wzgórka łonowego.
Unaczynienie:
Tętnica maciczna - gałąŸ tętnicy biodrowej wew. Do macicy dochodzi na poziomie cieœni i kieruje się ku górze wzdłuż brzegu bocznego macicy, po czym oddaje gałęzie końcowe - jajnikowe i jajowodowe.
Tętnica maciczna oddaje tętnicę pochwową (zstępującą), która zaopatruje szyjkę macicy i górną cz. pochwy.
Unerwienie:
Silny splot maciczno-pochwowy.
Pochwa
Narząd długoœci ok. 8cm. Górny koniec pochwy przyczepiający się do szyjki macicy tworzy tzw. sklepienia pochwy.
Na przedniej i tylnej œcianie pochwy znajdują się poprzecznie przebiegające marszczki pochwowe tworzące tzw. słupy marszczek przedni i tylne.
Pochwa kończy się ujœciem pochwy do przedsionka pochwy.
Ujœcie pochwy objęte jest błoną dziewiczą.
Narządy płciowe zewnętrzne - srom niewieœci
Przedsionek pochwy
Przestrzeń ograniczona przez wargi sromowe mniejsze łączące się z tyłu wędzidełkiem warg sromowych a z przodu wędzidełkiem łechtaczki. W przedniej częœci przedsionka pochwy znajduje się brodawka cewkowa na której leży ujœcie zew. cewki moczowej.
Wargi sromowe większe
Obejmują przestrzeń zwaną szpara sromu, są to wały skórne łączące się z przodu spoidłem warg sromowych przednim, z tyłu tylnym.
U podst. Warg sromowych większych leży obustronnie skupisko splotów żylnych objętych błoną białawą - tzw. opuszka przedsionka.
Gruczoły przedsionkowe większe
Leżą bocznie od tylnej częœci przedsionka pochwy. Ich przewód odprowadzający kończy się ujœciem w przedsionku pochwy.
Łechtaczka
Zbudowana jest z parzystych ciał jamistych. Odnogami łechtaczki przyczepiają się one do gałęzi dolnych koœci łonowej, po czym łączą się w pojedynczy trzon łechtaczki, który zagina się tworząc kolano, zaœ kończy się on żołędziem łechtaczki.
Unaczynienie:
Tętnica sromowa wew. - silna gałąŸ tętnicy biodrowej wew. Opuszcza miednicę mniejszą przez otwór kulszowy większy i powraca do niej przez otwór kulszowy mniejszy, po czym biegnie w kanale sromowym a następnie w przeponie moczowo-płciowej, gdzie kończy się oddając tętnicę grzbietową łechtaczki i głęboką łechtaczki.
Oddaje także:
Tętnicę odbytniczą dolną
Tętnicę kroczową, od której odchodzą gałęzie wargowe tylne
Tętnicę opuszki przedsionkowej
Tętnicę cewki moczowej
Tętnice sromowe zew. - pochodzą od tętnicy udowej i za poœrednictwem gałęzi wargowych przednich unaczyniaja przednią częœć sromu.
Unerwienie:
Nerw sromowy - za poœrednictwem nerwów wargowych tylnych i grzbietowego łechtaczki unerwia okolicę sromową. Nerwy wargowe przednie to gałęzie nerwu biodrowo-pachwinowego.