Justyna Maziarz

Grupa C

237293

05.05.2010 r.

Polska Polityka Społeczna.

I. Angielskie odpowiedniki nazwy „ Polityka Społeczna”:

• Social Administration.

• Social Policy.

• Social Welfare Policy.

II. Instytucje związane z Polityką Społeczną:

CZUS - Centralny Zarząd Ubezpieczeń Społecznych.

KPiP - Komitet Pracy i Płac.

MOS - Ministerstwo Opieki Społecznej

MPiOP - Minister Pracy i Opieki Społecznej.

MPiOP - Ministerstwo Pracy i Opieki Społecznej.

MPiPS - Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej.

MZiOP - Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej.

PIP - Państwowa Inspekcja Pracy.

PTPS - Polskie Towarzystwo Polityki Społecznej.

ROPS - Regionalne Ośrodki Polityki Społecznej.

SKPSiR - Sejmowa Komisja Polityki Społecznej i Rodziny

SKRiPS - Senacka Komisja Rodziny i Polityki Społecznej.

ZUS - Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

III. Polityka Policy Działalność służąca usuwaniu problemów.

Politics Działalność polityczna.

IV. Dyscyplina wiedzy i ruch naukowy w Polsce:

1920 - Instytut Gospodarstwa Społecznego

1924 - Polskie Towarzystwo Polityki Społecznej

1931 - Instytut Spraw Społecznych

1957 - Instytut Gospodarstwa Społecznego (SGH)*

1962 - Instytut Pracy

1969 - Zakład Polityki Społecznej (UW)*

1971 - Instytut Pracy i Spraw Społecznych

1977 - Instytut Polityki Społecznej (UW)*

1987 - Kształcenie w zakresie polityki społecznej na poziomie uniwersyteckim uzyskało status odrębnego kierunku.

1992 - Skreślenie pozycji: Polityki Społecznej z listy kierunków studiów wyższych.

2006 - Przywrócenie kierunku, Polityka Społeczna pojawia się również

jako kierunek ogólnopolski.

*SGH - Szkoła Główna Handlowa

*UW - Uniwersytet Wrocławski

V. P O D S U M O W A N I E:

• Polityka społeczna rozwija się od XIX wieku w poszczególnych krajach, a także w wymiarze międzynarodowym zarówno na poziomie regionalnym jak i globalnym.

• Nośnikami tego rozwoju są myślący, dyskutujący ze sobą i działający ludzie, którym nie są obojętne sprawy dobra wspólnego, wykraczające poza dobro własne i bliskich.

• Stan całkowitej jednomyślności nie jest jednak ani możliwy, ani też pożądany, różnice i dyskusja wydają się być lepsze dla rozwoju badań i praktyk.