Konkordat to umowa międzynarodowa zawierana między państwem a Stolicą Apostolską (Watykanem), regulująca sprawy interesujące obie strony (pozycja Kościoła katolickiego w danym państwie, kwestie własności, nauczania religii, ważności małżeństw sakramentalnych itp.).
Ponadto nazwa konkordat używana jest również jako nazwa techniczna na oznaczenie jakiejkolwiek umowy dwustronnej pomiędzy władzą kościelną i państwową.
Ze względu na zakres regulowanych spraw, konkordaty można podzielić na:
konkordaty całościowe - określające podstawowe zasady relacji oraz regulujące szeroki zakres spraw interesujący państwo i Kościół.
konkordaty parcjalne - regulujące wybrane zagadnienia w stosunkach państwa i Kościoła.
Konkordat, mimo że jest zawierany z państwem watykańskim i dotyczy spraw katolików, to najczęściej jest także podstawą do przyznania wyznawcom innych religii takich samych uprawnień jak te zapisane w konkordacie, np. małżeństwa sakramentalne wszystkich legalnych wyznań w Polsce są traktowane na równi z małżeństwami zawieranymi w Urzędach Stanu Cywilnego, o ile przewidują to właściwe ustawy.
Konkordat wormacki - ugodę tą, zwaną konkordatem osiągnięto w 1122r. na synodzie w Wormacji pomiędzy Henrykiem V a papieżem Kalikstem II. Cesarz zrzekł się inwestytury świeckiej duchowieństwa, przekazując prawo wyboru biskupów kapitułom katedralnym. W przypadku spornej elekcji decydujący miał być glos cesarza, ale przy współgodności biskupiej przez wręczenie pierścienia i pastorału dokonywać miał papież
Konkordat wormacki z 23 września 1122 r.
Z aktu cesarskiego W imię świętej i nierozdzielnej Trójcy. Ja Henryk, z Bożej łaski cesarz rzymski Augustus, (...) odstępuję Bogu, świętym apostołom Pańskim Piotrowi i Pawłowi i świętemu Kościołowi katolickiemu wszelką inwestyturę za pomocą pierścienia i pastorału, zgadzając się we wszystkich kościołach mego królestwa lub cesarstwa na kanoniczny wybór i wolną konsekrację.
Z aktu papieskiego Ja Kalikst, biskup, sługa sług Bożych, Tobie umiłowanemu Synowi Henrykowi, z Bożej łaski cesarzowi rzymskiemu Augustowi, zezwalam, aby wybory biskupów i opatów królestwa niemieckiego, którzy podlegają królestwu, dokonywały się w Twojej obecności, bez symonii i jakiegokolwiek gwałtu, w ten sposób, aby w razie wynikłej między stronami niezgody, za radą lub wyrokiem metropolity i biskupów z tejże prowincji, rozsądniejszej stronie udzielił swej zgody i pomocy. Wybrany zaś niechaj otrzyma od Ciebie za pomocą berła lenna i to, co Ci z tego tytułu wedle prawa winien będzie, niech zapłaci.