Opis formy, barw, techniki wykonania i funkcji przedmiotu. Przynależność przedmiotu do grupy etnicznej, socjalnej, zawodowej, płci lub wieku. Chronologia powstania i użytkowania analogicznych przedmiotów w najbliższej okolicy. Ostatnia data użytkowania opisanego przedmiotu. Powszechność lub rzadkość występowania. Związek z warunkami fizjograficznymi i gospodarczymi. Odnośny folklor.

1- szklana bańka 2- gaz obojętny 3- żarnik wolframowy 4- drut kontaktowy (doprowadzający do styku) 5- drut kontaktowy (do gwintowanego trzonka) 6- podpórka 7- słupek 8- gwint kontaktowy 9- trzonek gwintowany 10- krążek izolacji cieplnej 11- stopa kontaktu elektrycznego (podpórka)		Podstawowym elementem żarówki jest żarnik wykonany z wolframowej skrętki lub dwuskrętki, umieszczony w próżniowej, lub wypełnionej gazem szlachetnym bańce szklanej. Żarnik połączony jest metalowymi doprowadnikami przechodzącymi przez szkło bańki poprzez próżnioszczelne przepusty, ze znajdującym się na zewnątrz bańki bagnetowym lub gwintowanym trzonkiem. Dzięki przepływowi prądu elektrycznego przez żarnik, zostaje on rozgrzany do temperatury umożliwiającej emisję promieniowania świetlnego. Ilość wypromieniowanej energii świetlnej jest proporcjonalna do temperatury żarnika, jednak jej nadmierne podnoszenie przyspiesza zjawisko parowania wolframu, wynikiem czego jest przerwanie skrętki i „przepalenie” żarówki. Należy wspomnieć, że wolfram jako materiał na żarnik został wybrany ze względu na wysoką temperaturę topnienia (ok. 3665 K) przy stosunkowo niewielkiej prędkości parowania i korzystnym składzie widmowym emitowanego promieniowania. Trwałość tradycyjnych żarówek (wynosząca ok 1000 godzin) związana jest ze wspomnianym zjawiskiem parowania wolframu. Zjawisko to może być częściowo zahamowane przez zastosowanie gazów szlachetnych do wypełnienia bańki. Gwint Edisona o zarysie kołowym określony w normie PN-E-02500 E 27 (tzn. normalny) Wysokość gwintu: 27 mm Wysokość bańki: 83 mm Szerokość gwintu: 27 mm. Moc żarówki: 25 WATT Potencjał elektryczny: 230 V
Żarówka wynaleziona w 1879 r. przez T. A. Edisona. W czasach obecnych powszechnie używana, pod różnymi postaciami spotykana w każdym domu, niezależnie od warunków gospodarczych. Coraz częściej tradycyjna żarówka zastępowana jest jednak żarówkami energooszczędnymi
Przedmiot publikowano			Nr inwentarza kliszy, błony, odbitki
						Miejsce przechowywania Muzeum codzienności w Łodzi, wystawa stała. W trakcie sprzątania czy prac konserwatorskich pozostałych elementów wystawy żarówka przechowywana w magazynie tegoż muzeum.
Nazwisko i imię zbieracza	Data i sposób pozyskania 21.03.2000. Żarówka kupiona w sklepie elektrycznym na fakturę.
Podpis wypełniającego kartę i data wypełnienia Urszula Rakowska 20.12.2009.					Dane dodatkowe

---