Patriotyzm w utworach Piotra Skargi
Piotr Skarga, pisarz kaznodzieja główny ideolog polskiej kontrreformacji. Tworzący w epoce renesansu. W 1568 roku został jezuitą, czyli przedstawicielem zakonu powołanego do walki z herezją. Za główną przyczynę niedomagań Rzeczypospolitej uważał szerzące się prądy reformacyjne. Za cel obrał sobie walkę z różnymi odłamami religijnymi. Jednym z najwybitniejszych jego utworów są kazania sejmowe, w których zawarł wszelkie swoje poglądy polityczne jak również drogę do naprawy kraju. W utworze tym Skarga zwraca się przeciwko reformacji oraz zasadniczym prądom wieku XVI. Celem jego było obronić wszechwładzę sejmu, nadać królowi władzę absolutną, przywrócić jedność religijną, zmniejszyć przywileje szlachty oraz usunąć wszelkie prawa niesprawiedliwe. Np. w kazaniu drugim Skarga ukazuje miłość do ojczyzny, śmiało krytykując interesowność i brak patriotyzmu u szlachty. Autor porównuje tu ojczyznę do tonącego okrętu, nawołując do jego ratowania, gdyż pójdzie on na dno, to samo czeka ludzi i ich majątek. Jeśli zaś nie zatonie, przetrwa także ojczyzna. Głupimi nazywał tych którzy zamiast wylewać wodę z tonącego okrętu zajmuje się rozbudową swego majątku. Za pomocą tego porównania nawoływał do przeprowadzenia koniecznych reform. W "Kazaniach sejmowych" Skarga dał potężny wyraz patriotyzmu, który był wybitną cechą renesansu, lecz pomimo częstych zawrotów do ideałów średniowiecznych stworzył jeden z najwspanialszych pomników doby odrodzenia.