METODA RUCHU ROZWIJAJĄCEGO WERONIKI SHERBORNE
To system ćwiczeń i zabaw ruchowych, które wywodzą się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspakajanych w kontakcie z dorosłym- tzw. baraszkowanie pojawiające się we wczesnym dzieciństwie.
Metoda Ruchu Rozwijającego jest propagowana na całym świecie jako jeden z ważniejszych czynników rozwoju psychomotorycznego małych dzieci. Wykorzystuje dotyk, ruch oraz wzajemne relacje fizyczne, emocjonalne i społeczne do rozszerzania:
świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego
świadomości przestrzeni i działania w niej
pogłębiania kontaktu z innymi ludźmi
Dzięki tej metodzie dziecko:
zaczyna mieć zaufanie do siebie, zyskuje poczucie bezpieczeństwa
poznaje przestrzeń wokół siebie
dzieli przestrzeń z innymi ludźmi, co jest źródłem empatii
nawiązuje kontakt początkowo z jedną osobą, potem z grupą-jest to okazja podjęcia współdziałania z innymi osobami, dostarcza poczucia wspólnoty i przeżycia szczęścia
Rodzaje ćwiczeń:
Ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała
Ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała to ćwiczenia polegające na tzw. „wyczuwaniu”. Możemy wymienić tutaj ćw. Na:
wyczuwanie brzucha, pleców, pośladków
wyczuwanie rąk i nóg
wyczuwanie twarzy
wyczuwanie całego ciała
Ćwiczenia pozwalające zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu.
Ćwiczenia wykonywane wyłącznie na podłodze, mogą być przeprowadzane indywidualnie, w parach lub w grupie.
Ćwiczenia ułatwiające nawiązanie kontaktu i współpracy z partnerem i grupą
W ćwiczeniach tych partner „bierny” jest pod opieką osoby aktywnej. Partnerzy poznają siebie, swoją siłę, wspólnie przeżywają wykonywane zadania. Można je podzielić na cztery grupy:
ćwiczenia „z” w parach
ćwiczenia „przeciwko” w parach
ćwiczenia „razem” w parach
ćwiczenia „razem” w grupie
Ćwiczenia twórcze
W trakcie zajęć każde dziecko może być twórcą w stopniu, w jakim sobie życzy. Szczególnym rodzajem ćwiczeń twórczych są ćwiczenia przy muzyce w formie tańca.