Udrażnianie dróg oddechowych

Przyczyny niedrożności dróg oddechowych

• częściowa lub całkowita

• może wystąpić na dowolnym poziomie od jamy nosowej , aż do oskrzeli

• stan nieprzytomności

• zapadanie się języka, podniebienia miękkiego i nagłośni

• wymiociny, krew, obrzęki, urazy, ciała obce

• w przebiegu oparzenia, zapalenia i reakcji anafilaktycznej

Rozpoznawanie niedrożności dróg oddechowych

Posługujemy się wzrokiem, słuchem, dotykiem, obserwujemy ruchy klp i brzucha.

Wysłuchujemy i wyczuwamy ruch powietrza w okolicy ust i nosa.

Przy częściowej niedrożności dróg oddechowych przepływ powietrza jest ograniczony i zwykle słyszalny.

1. STIDOR WDECHOWY - jest powodowany niedrożnością na poziomie krtani lub powyżej.

2. ŚWISTY WYDECHOWE - sugerują niedrożność dolnych dróg oddechowych które mają tendencje do zapadania i zamykania się w czasie wydechu.

3. BULGOTANIE - sugeruje obecność w drogach oddechowych treści płynnej.

4. CHRAPANIE - powstaje gdy język i podniebienie częściowo zamykają gardło.

5. PIANIE ALBO STIDOR - świadczy o kurczu głośni.

Całkowita niedrożność dróg oddechowych

Powoduje powstanie wysiłku oddechowego, który prowadzi do paradoksalnych ruchów klp i brzucha (oddechy daremne).

W czasie próby wdechu klp zapada się, a brzuch uwypukla się w czasie wydechu odwrotnie.

Przy niedrożności dróg oddechowych zostają uruchomione dodatkowe mięśnie oddechowe szyi, obręczy barkowej, a nawet twarzy.

Może występować zaciąganie przestrzeni międzyżebrowej i pociąganie tchawicy.

Podstawowe techniki udrażniania dróg oddechowych

I Grupa RĘKOCZYNY

• Odgięcie głowy

• Uniesienie żuchwy

• Wysunięcie żuchwy

II Grupa PROSTE PRZYZĄDOWE METODY UDRAŻNIANIA

• Rurki ustno gardłowe GUEDELA

• Rurki nosowo gardłowe GUEDELA

Po udrożnieniu dróg oddechowych ważne jest:

• Dostarczenie tlenu

• Odsysanie dróg oddechowych z treści płynnej

Intubacja dotchawicza

Zalety:

• Izoluje drogi oddechowe (przed wymiotami)

• Pozwala na wentylowanie 100% tlenem

• Nie ma potrzeby ciągłego utrzymywania szczelności pomiędzy maska a twarzą

• Ułatwia głębokie odsysanie tchawicze

• Zapobiega przedostaniu się powietrza do żołądka

• Znacznie obniża ryzyko aspiracji krwi, wymiocin do dróg oddechowych

• Umożliwia podanie leków dodatkowa drogą

Wskazania:

• Pacjent nie jest w stanie chronić swoich dróg oddechowych

• Pacjent ze znacznymi trudnościami w nasyceniu tlenem

• Pacjent z osłabioną wentylacją

Przeciwwskazania:

• Brak przeszkolenia w zakresie techniki intubacji

• Brak odpowiednich wskazań

• Niedaleka odległość do placówki medycznej

Powikłania:

• Hipoksemia wywołana przedłużającymi się próbami intubacji

• Uraz dróg oddechowych i powstały w jego skutku krwotok

• Intubacja prawego oskrzela

• Intubacje przełyku

• Wymioty prowadzące do aspiracji

• Wyłamanie zębów

• Obrażenia więzadeł głosowych

• Zmiana urazu odcinka szyjnego bez deficytu neurologicznego na uraz z deficytem

Sprzęt niezbędny do intubacji

• LARYNGOSKOP - zwykle z zakrzywiona łyżką Macintosha

• u pacjentów dorosłych stosuje się zazwyczaj łyżkę nr. 3

• przed użyciem skontrolować źródło światła i baterie

• RURKI DOTCHAWICZE Z MANKIETEM USZCZELNIAJĄCYM

• wielkość rurki dobiera się do wielkości ciała pacjenta

• u mężczyzn rurka nr 8

• u kobiet rurka nr 7

• strzykawka do uszczelniania mankietu uszczelniającego 10 ml

• żel (1 % lignokaina)

• kleszczyki magilla

• prowadnica sztywna lub elastyczna

• plaster lub bandaż do umocowania rurki

• słuchawka lekarska (stetoskop)

• ssak ze sztywną końcówką i cewnikiem do odsysania

• urządzenie do pomiaru CO₂ w wydychanym powietrzu, lub detektor przełykowy

• rękawiczki

• worek samorozprężalny AMBU

Procedury po intubacji

• po skutecznym wprowadzeniu rurki do tchawicy połączyć ją do wentylacji np. z workiem samorozprężalny AMBU

• wypełnić mankiet uszczelniający

• osłuchać nadbrzusze w celu wykluczenia wprowadzenia powietrza do żołądka

• wentylacje rozpoznać na podstawie ruchów klp i osłuchania płuc

• płuca osłuchujemy w liniach pachowych środkowych

• kontynuować wentylację tlenem o wysokim stężeniu

• umocować rurkę za pomocą bandaża lub plastra (plaster mało skuteczny na wilgotnej twarzy)

• wzdłuż rurki dotchawiczej można wprowadzić rurkę ustno gardłową umożliwia ona utrzymanie pozycji rurki i zapobiega jej przegryzieniu

Potencjalne trudności po intubacji

• cofnięta żuchwa

• wystające siekacze

• krótka szyja

• wysokie usta

• oparzenie i urazy twarzy

• zmiany patologiczne w zakresie górnych dróg oddechowych np. guz, obrzęk, zapalenie

• uszkodzone lub luźne zęby, protezy zębowe

• zarzucenie treści żołądkowej zawsze trzeba mieć sprawny ssak i zastosować ucisk na chrząstkę pierścieniowatą

• szczękościsk

• intubacja przełyku

• podejrzenie uszkodzenia odcinka szyjnego kręgosłupa