Cztery etapy reakcji na utratę pracy:

1. Faza szoku:

- Wiadomość o pozbawieniu pracy wywołuje u bezrobotnego wstrząs psychiczny

- Reaguje złością i agresją

- Szok jest reakcją oszołomienia, zagubienia, często jest związany z lękiem i niedowierzaniem

- Trwa około 3 miesięcy

2. Faza pseudo-optymizmu:

- Po około 3 miesiącach bezrobotny ma nadzieję na szybką zmianę sytuacji

- Zwraca uwagę na dobre strony bezrobocia, traktując go jako czas urlopu

- Bezrobotny bardzo szybko spostrzega, że jego sytuacja staje się podobna do sytuacji „ względnej deprawacji”, co jest skutkiem zerwania więzi z dawnym światem pracodawcy i zatrudnionych

3. faza pesymizmu:

- Po okresie około pół roku poczucie zagrożenia znacznie wzrasta, gdy poszukiwanie pracy kończy się niepowodzeniem

- Pojawia się przekonanie że i tak nic się nie da zrobić

- Bezrobotnego ogarnia troska o przyszłość, niepokój o to co będzie dalej.

4. faza fatalizmu:

- W przedłużającym się okresie bezrobocia człowieka ogarnia beznadziejność, apatia

- Wiele osób zaprzestaje szukania pracy

- Widoczny jest cały syndrom bezrobocia, często dehumanizacja, depersonalizacja, zaburzenia psychosomatyczne

- Wszystko zależy od subiektywnego zaangażowania w dotychczasową pracę.

---