TEORIA METODYKI I REKREACJI- ćwiczenia
Literatura:
„Zarys teorii i metodyki rekreacji ruchowej” A.Pilawska, A.Pilawski, W.Petryński
Recreo- z łac. regeneracja, odbudowa. REKREACJA- działania podejmowane przez człowieka w sposób dobrowolny w czasie uwolnionym od obowiązków. Na jakość i rodzaj rekreacji wpływają: dochody, upodobania, ilość czasu wolnego, posiadanie świadomości wypoczynku, wykształcenie, miejsce zamieszkania, wiek, pora roku położenie, geograficzne. Czas wolny- czas wolny od obowiązków. 3 główne cechy czasu wolnego: wypoczynek, zabawa, rozwój swojej osobowości Te 3 cechy realizowane są przez rekreację bierną nie wymagającą większego wysiłku intelektualnego ani fizycznego i rekreację czynną, która wymaga wysiłku intelektualnego i fizycznego. Brak ruchu- spowodowany robotyzacją, komputeryzacją powoduje wiele chorób np. krążenia, nerwice, depresje, osteoporoza i chorobę wieńcową. CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA SPRAWNOŚĆ FIZYCZNĄ: Struktury odpowiadające za ruch: 1. bierne, układ kostny (kości)- funkcja ochronna, podporowa, stawy- obrotowy (ramiona), zawiasowy (palec), więzadła- struktury łączące stawy 2. czynne, mięśnie szkieletowe mózg: Centralny Układ Nerwowy:
- przysp. akcji serca, zwężenie naczyń krwionośnych, zmniejszenie soku żołądkowego b) część przywspółczulna - zwolnienie akcji serca, rozszerz. naczyń krwionośnych, zwiększenie soku żołądkowego Sprawność fizyczna- zdolność organizmu do pokonywania określonej czynności zależna od budowy ciała, układu krążenia takich jak równowaga, szybkość, czas reakcji, siła, moc. Jest czynnością dobrze opanowaną i wyćwiczoną. Czynniki wpływające na sprawnosć fizyczną: I. Wydolność Wydolność- rodzaj pracy uzewnętrzniony na poziomie max możliwości wysiłkowej. Jest zależna od prawidłowego funkcjonowania układu krążenia, procesów przemiany energii oraz prawidłowo przebiegających procesów termoregulacji organizmu. Inaczej mówiąc wydolność to sprawność przetwarzania energii, którą miarą jest moc. Rodzaje procesów przetwarzania energii:
[info w skrypcie kiedy procesy tlenowe a kiedy beztlenowe] ! Max moc tlenowe- jest to max moc jaką może rozwinąć ustrój z wykorzystaniem jedynie tlenowych procesów przetwarzania energii. ! Pułap tlenowy- największy pobór tlenu w jednostce czasu w trakcie wysiłku z max mocą tlenową. ! Tolerancja wysiłkowa- zdolność do wykonywania określonych wysiłków bez większych zmian w środowisku wewnętrznym ustroju. II. Zdolności ruchowe wrodzone i nabyte:
Zdolność ruchowa- charakterystyczna, wyodrębniona właściwość narządu ruchu wynikająca zarówno z zadatków ruchowych i ukształtowana w trakcie ćwiczeń.
Zadatki ruchowe- wrodzona genetycznie uwarunkowana skłonność ruchowa, nieukształtowana przez wcześniejsze ćwiczenia.
Umiejętność ruchowa- gotowość do wykonywania stosunkowo złożonego ruchu oparta na posiadanych zdolnościach, wynikająca z ćwiczeń ciała i umysłu. III. Budowa ciała: Typy:
IV. Wiek Jest znaczącym czynnikiem różnicującym poziom sprawności fizycznej. W znacznym stopniu uzewnętrznia poziom rozwoju układu kostno-mięśniowo-stawowego i układu krążenia i jest istotnym czynnikiem przy doborze form i rodzaju ćwiczeń zarówno w sporcie i rekreacji. V. Płeć VI. Sprawność ruchowa:
Czynniki wpływające na siłę skurczu mięśnia:
- skurcz izotoniczny- w trakcie którego dochodzi do zbliżania lub oddalania przyczepów mięśni,
SZYBKOŚĆ: Największa prędkość, która może być uzyskana przez ćwiczącego w trakcie ruchu. Zależy od rozwoju szybkości oraz poziomu innych czynników, takich jak:
Głównymi parametrami wpływającymi na kształtowanie szybkości są:
* czas reakcji- jest to czas który upływa od momentu zadziałania bodźca do rozpoczęcia czynności ruchowych, wpływa na niego umiejętność skupienie, koncentracji oraz umiejętność rozluźniania mięśni nie biorących aktualnie udziału w ruchu. * częstotliwość i prędkość ruchów zależą głównie od umiejętności technicznych. METODYKA KSZTAŁTOWANIA SZYBKOŚCI: Szybkość kształtujemy poprzez:
ZASADY STOSOWANE W PROCESIE KSZTAŁTOWANIA SZYBKOŚCI:
Główną metodą stosowaną w kształtowaniu szybkości jest:
WYTRZYMAŁOŚĆ: Zdolność do wykonywania pracy o określonej intensywności w dostatecznie długim czasie. Jest to odporność organizmu na zmęczenie mierzona w jednostkach czasu i pracy. Wysoki poziom wytrzymałości świadczy zarówno o sprawności organizmu jak i o jego zdrowiu. W trakcie kształtowania tej cechy dochodzi do dużej liczby i różnorodności zmian w procesach fizjologicznych. Zmiany przystosowawcze dotyczą głównie układu krążenie, oddechowego i termoregulacji. Zmiany w układzie krążenia:
METODY KSZTAŁTOWANIA WYTRZYMAŁOŚCI: I. metoda ciągła Polega na stosowanie długotrwałego równomiernego wysiłku o średniej lub niskiej intensywnego (jogging, jazda na rowerze, cykloergometr- rower w miejscu). Metoda ta stosowna jest w terenie płaskim, równomiernym. II. metoda zmienna Polega na równomiernym długo trwałym wysiłku na przemian o większej i mniejszej intensywności (jogging z ćwiczeniami, jazda na rowerze w pagórkowatym terenie). ZWINNOŚĆ: To umiejętność szybkiego i dokładnego wykonywania ruchów o określonym stopniu trudności. Jest to cecha złożona gdyż mierząc ją wymaga się zarówno dokładności i precyzji oraz takiego panowania nad własnym ciałem, które umożliwi w sposób szybki i celowy wykonać określone zadanie ruchowe. Poziom osiągniętej zwinności zależy od:
Podstawowymi ćwiczeniami stosowanymi w kształtowaniu tej cechy są ćwiczenia równoważne, koordynacyjne, oraz ćwiczenia czucia kinestetycznego (czucie ciała w przestrzeni). Dopiero na bazie tych ćwiczeń przechodzimy do bardziej złożonych (trudniejszych) zadań ruchowych. Ćwiczenia zwinnościowe wpływają na:
Te ćwiczenia mogą być stosowane w każdym przedziale wiekowym po przeprowadzeniu wcześniejszej rozgrzewki, dobrym opanowaniu techniki ćwiczenia. ! Należy pamiętać o temperaturze pomieszczeń- powinna być umiarkowana, pokojowa.
|
1
1