- XII - Problem rozpoznania altruisty:

• Efekt zielonej brody - gdyby altruista miał typową cechę to odróżnienie altruisty od egoisty nie byłoby problemem,

• Allele rozpoznawcze - geny determinujące zachowanie altruistyczne, cechę rozpoznawczą i wrażliwość na występowanie tej cechy u innych, bardzo mało prawdopodobne,

• Mechanizm właściwego adresowania pomocy opisuje teoria altruizmu krewniaczego i teoria altruizmu zwrotnego.

Teoria altruizmu krewniaczego W. Hamiltona:

• Ograniczając udzielanie pomocy do krewnych altruista zwiększa szansę, że pomaga innemu altruiście,

• Krewny altruisty posiada gen altruizmu z prawdopodobieństwem odpowiadającym współczynnikowi pokrewieństwa.

Współczynnik pokrewieństwa „r” :

• „r” to prawdopodobieństwo, że 2osobniki posiadają ten sam gen w wyniku odziedziczenia go po wspólnym przodku,

• rodzice-potomstwo r=0.5, pełne rodzeństwo r=0.5,

• r = (1/2)do potęgi g + n, g - odległość pokoleniowa, n - liczba najbliższych wspólnych przodków.

Reguła Hamiltona:

• Geny altruizmu będą się rozpowszechniać, gdy koszt altruisty < zysk beneficjenta x r.

Mechanizmy rozpoznawania krewnych:

• rozpoznawanie przestrzenne, znajomość, dopasowanie fenotypu (fenotypowe dobieranie się).

Hipotezy:

• Zachowania altruistyczne powinny występować u gatunków filopatrycznych lub żyjących w grupach rodzinnych,

• Poziom altruizmu powinien być pozytywnie skorelowany ze stopniem pokrewieństwa.

Teoria altruizmu zwrotnego R. Triversa:

• Altruizm może wyewoluować, gdy:

• koszt udzielenia pomocy przez altruistę jest niższy od korzyści odniesionych przez beneficjenta,

• prawdopodobieństwo ponownego spotkania dwóch osobników jest wysokie,

• altruista jest pamiętliwy - zdolność do zapamiętywania innych połączona z oczekiwaniem i chęcią rewanżu,

Dylemat więźnia:

• Hipoteza - Zachowania altruistyczne powinny występować u gatunków żyjących w grupach o stałym składzie osobniczym.

	współpraca - altruizm	zdrada - egoizm
współpraca - altruizm	3	0
zdrada - egoizm	5	1

Etapy rozwoju osobniczego:

• Ewolucja osobnicza, Transwolucja osobnicza, Inwolucja osobnicza.

I. Klasyfikacja - Uczenie się percepcyjne:

• Obserwowane powtarzalne konfiguracje bodźców tworzą większe całości (postaci),

• Uczenie się percepcyjne ma miejsce, gdy bodziec złożony jest wzmacniany (kara lub nagroda) lub w czasie uczenia utajonego (bez wzmocnienia).

II. Klasyfikacja - Imprinting:

• Wpajanie to szybki proces uczenia się rozpoznawania cech obiektu, które uruchamiają wrodzone reakcje.

• Jest to uczenie się bez wzmocnienia, Zachodzi tylko w okresie krytycznym,

• Wystarczy krótkotrwały kontakt z bodźcem, Cechy obiektu wpajane są tylko z konkretnymi reakcjami,

• Efekt wpajania jest trwały i nieodwracalny, Wpajanie jest afiliacyjne, seksualne lub topograficzne.

III. Klasyfikacja - Habituacja:

IV. Klasyfikacja - Metoda prób i błędów:

V. Klasyfikacja - Uczenie się przez wgląd:

• Uczenie przez wgląd polega na rozwiązaniu problemu przez zastosowanie reakcji skutecznej w innym zachowaniu,

• Jest ono reorganizacją wcześniejszego doświadczenia.

VI. Klasyfikacja - Naśladowanie:

VII. Klasyfikacja - Uczenie się motoryczne:

• Uczenie motoryczne jest analogiczne do percepcyjnego,

• W przeciwieństwie do percepcyjnego polega na tym, że to reakcje a nie bodźce tworzą złożone zespoły.

---