Skład granulometryczny(uziarnienie)- stan rozdrobnienia mineralnej części fazy stałej gleby wyrażony wielkością cząstek i ich procentowym udziałem. W badaniach morfologicznych cechę tą określa się metodą palcową Barwa- jest cechą rzucającą się w oczy badacza, jest to wzrokowe wrażenie wywołane przez odbita od gleby widzialną część promieniowania słonecznego. Barwa pozwala wnioskować o składzie chemicznym i mineralogicznym gleby jak i o warunkach powietrzno-wodnych jakie tam panują. Zależna jest od substancji organicznej(czarne, szare), związków żelaza(pomarańczowe, żółte), ziaren kwarcu oraz okruchów kalcytu, stanu uwilgotnienia. Struktura- rodzaj i sposób wzajemnego powiązania oraz przestrzenny układ elementarnych cząstek stałej fazy gleby. Makrostruktura- struktura widzialna gołym okiem, rozpoznaje się kształt, wielkość i stopień wykształcenia w profilu glebowym elementów strukturalnych. Stan uwilgotnienia- od niego zależy barwa i konsystencja. Wyróżnia się: stan suchy- przy rozkruszeniu materiał kruszy się i kurzy, stan świerzy- przy dotknięciu gleba wydaje się chłodna, stan wilgotny- zawarta w glebie woda zwilża pod naciskiem palce lecz nie wycieka po ściśnięciu, stan mokry- woda wycieka z gleby. Zawartość węglanów- występują w różnych postaciach, najczęściej jako warstewki lub pionowe żyłki węglanowe, wykwity, rurki wokół korzeni. Najczęściej w glebach wytworzonych ze skał macierzystych bogatych w CaCo3. Nowotwory- skupienia, osady lub naloty różnych ciał powstałych w skutek procesów fizyczno-chemicznych lub biologicznych zachodzących w glebie. Rozróżnia się skupienia pochodzenia chemicznego, biochemicznego i biologicznego. Domieszki- substancje obcego pochodzenia nie będące wytworem procesów glebotwórczych. Np. resztki zwierzęcych org, resztki roślinności drzewiastej, obce odłamki skał, przedmioty króre przypadkowo dostały się do gleby. Układ gleby- zewnętrzne cechy charakteryzujące stopień porowatości i zwięzłości gleby. Struktura- taki stan gleby w którym poszczególne elementy mechaniczne oraz ziarna glebowe tworzą określone kształty i wymiary agregatów albo gruzełek strukturalnych. Poziomy główne- określa się na podstawie dominujących form i intensywności przeobrażeń utworu macierzystego ukształtowanego w czasie procesów glebotwórczych. Oznacza się je dużymi literami: O,A,E,B,C,G,P,D,M,R. Pod poziomy mieszane- zaznacza się jeżeli cechy przyległych poziomów są wyraźne i obejmują pas szerokości większej niż 5 cm. Pod poziomy przejściowe- zaznacza się gdy widać jednocześnie cechy obydwu poziomów. Przyrostki do oznaczania cech i właściwości poziomów- cechy towarzyszące o wskaźnikowym znaczeniu dla genezy i klasyfikacji gleb, oznacza się małymi literami alfabetu łacińskiego dodawanymi do symboli poziomów głównych i pod poziomów. Pod poziomy- gdy istnieją potrzeba dalszego podziału poziomów głównych na pod poziomy. Po literach A,O… dodaje się cyfry arabskie. Poziomy diagnostyczne- poziomy które wytworzyły się w powierzchniowej warstwie gleby -mollic anthropic umbric melanic plaggen ochric histic. Profil glebowy- pionowy przekrój odsłaniający budowę danej gleby a w szczególności rodzaj miąższość i wzajemny układ poziomów genetycznych. Gleby całkowite- w całym profilu (do 1,5m) są zbudowane z tego samego materiału, np. z pisaku gliny, zróżnicowanie uziarnienia powodują wyłącznie procesy glebotwórcze. Gleby niecałkowite- do głębokości 1,5m zawierają co najmniej 2 różne warstwy. Monolit glebowy- geologiczny lub techniczny twór składający się z pojedynczego bloku skalnego zazwyczaj ujawniane na skutek erozji z twardej skały metamorficznej. Poziom glebowy- mineralna organiczna lub min-org część profilu glebowego w przybliżeniu równoległa do pow gleby, odróżnia się od poziomów sąsiednich stosunkowo jednolitą barwą, konsystencją składem chem itd. Opis profilu glebowego- 1) plamy * barwa plamy * intensywność występowania plam 2) powłoki, błonki, otoczki, naloty ilaste/mieszane * skład, *lokalizacja 3) obecność cz. Szkieletowych * ilość cz, szkieletowych *średnica