Mapa dazymetrczyna
Kartogram, w którym jednostki odniesienia zostały dostosowane do rzeczywistego rozmieszczenia zjawiska jest nazywany mapa dazymetryczną. Tak opracowana mapa daje znacznie lepszy obraz gęstości wewnątrz wyznaczanych jednostek.
Sposoby wykonania:
Wykorzystuje się mapę kropkową (kropki rozmieszczone topograficznie)
Na podst. sieci zmienno gęstej
Na podstawie kartogramu prostego i dodatkowych informacji o natężeniu lub rozmieszczeniu zjawiska
Wykorzystanie
Metoda znajduje zastosowanie dla danych względnych, danych odniesionych do powierzchni opracowania w skali skokowej (podział na klasy), najlepszą zmienną jest walor (kolor, deseń).
Mapa kropkowa -> kartogram geometryczny
Mapa kropkowa -> sieć zmienno gęsta -> kartogram dazymetrczyny
Metoda sygnatur
Dane odnoszące się do punktów lub linii pomierzone na poziomie nominalnym są przedstawiane na mapie za pomocą sygnatur (symboli) o różnym kształcie, orientacji lub barwie, wyróżnia się dwie grupy sygnatur:
Obrazkowe
Geometryczne
Symboliczne
Literowe
Sygnatury obrazkowe służą do prezentacji takich danych, które można skojarzyć z danym obrazkiem, dane o wyższym stopniu abstrakcji przedstawia się za pomocą symboli geometrycznych. Bardziej złożony kształt sygnatur utrudnia interpretację i stwarza problemy z czytelnością.
Metoda sygnaturowa ilościowa np. miasta i liczba ich ludności.
Metoda zasięgów
Metoda ta służy do prezentacji danych wyrażonych w skali nominalne odniesionych do powierzchni. Zmienną wizualną jest:
Kolor i deseń - nie sugerujący porządku.
Zasięg może być liniowy, sygnaturowy oraz planowy. Liniowy, gdy możemy zidentyfikować przebieg granicy w terenie, sygnaturowy, planowy - identyfikacja w terenie jest utrudniona.
W metodzie tej zasięgi mogą się zawierać, stykać i przenikać.
Metoda chrochromatyczna
Jest metodą stosowaną dla danych w skali nominalnej odniesionych do powierzchni, zmienną wizualną jest kolor lub deseń nie sugerujący porządku.
Porównanie met. zasięgów i chrochromatycznej
Zasięgów |
Chrochromatyczna |
Podobieństwa |
|
Skala nominalna |
|
j. odniesienia powierzchnia |
|
Kolor, deseń |
|
Różnice |
|
Część obrazu |
Obejmuje cały obraz |
Przenikanie |
Nie mogą się przenikać |
Zawieranie |
Nie mogą się zawierać |
Metoda izolinii
Izolinie mogą przedstawiać ukształtowanie pola zjawisk rzeczywistych lub przetworzonych matematycznie - umownych. Przedstawiamy:
Wartość zjawiska
Odległość
Czas
Daty pojawienia się zjawisk
Można również stosować do prezentacji miar odchyleń od wartości średniej, normatywnej, dopuszczalnej
Metoda kropkowa
Metodą kropkową przedstawiamy na mapie przestrzenne rozmieszczenie znajwisk wyrażonych w wartościach bezwzględnych przy użyciu znaków punktowych. Zjawiska mogą być umieszczone na mapie w sposób topograficzny lub kartograficzny.
Topograficzny - polega na umieszczeniu kroki (sygnatury) w miejscu występowania zjawiska
Kartograficzny - kropki są rozmieszczone równomiernie na całej jednostce odniesienie, którą reprezentują
Punkt, kropka, sygnatura reprezentuje ustaloną wartość zjawiska określoną jako waga kropki. Metoda kropkowa pośrednio pokazuje natężenie zjawiska. Gęstość kropek jest wprost proporcjonalna do natężenia zjawiska.
Dane bezwzględne - są wynikiem pomiarów lub obserwacji bezpośrednich, wyrażone są w tonach, ha, zł, sztukach, osobach, dniach
Dane względne - będące wynikiem przeliczeń. Należą tu:
Średnie, które otrzymuje się przez redukcje dużej liczby obserwacji
Relacje przedstawiające stosunki - proporcje, procenty
Gęstość - kategoria związana z obszarem (istotna powierzchnia)
Potencjał - wzajemne oddziaływanie na siebie obserwacji
Sposoby prezentacji danych bezwzględnych:
Kartodiagram
Kropkowa
Izolinii (dane ciągłe)
Sposoby prezentacji danych względnych:
Kartodiagram
Kartogram
Dazymetryczna
Izolinii
Sposoby prezentacji danych jakościowych
Sygnaturowa
Zasięgów
Chrochromatyczna
Model obrazowy - powstaje na skutek automatycznej rejestracji obrazu terenu. Przykładem modeli tego typu są zdjęcia lotnicze i obrazy satelitarne.
Model topograficzny - krajobrazowy, bazodanowy, DLM. Tworzy się na podstawie modelu obrazowego (wydzielenie określonych klas obiektów i wektoryzacji poszczególnych elementów) lub na podstawie bezpośredniego pomiaru. W modelu poszczególne obiekty zachowują ścisłą georeferencję (odniesienie przestrzenne), ich położenie i kształt nie są modyfikowane podczas redakcji kartograficznej. Model ten najlepiej oddaje relacje przestrzenne między obiektami i może być wykorzystywany do prowadzenia analiz w systemach GIS.
Model kartograficzny - DCM powstaje poprzez redakcję danych DLM (nadanie symboli, wygładzenie linii, przesunięcie obiektów, obróbka rysunku warstwicowego, generowanie i rozmieszczanie napisów).