Tragedia - ,,jest to naśladowcze przedstawienie akcji poważnej, skończonej i posiadającej (odpowiednią) wielkość, wyrażone w języku ozdobnym, odmiennym w różnych częściach dzieła, przedstawienie w formie dramatycznej, a nie narracyjnej, które przez wzbudzenie litości i trwogi doprowadza do ,,oczyszczenia” tych uczuć.”

Perypetia - ,,jest to odwrócenie biegu zdarzeń według podanych wyżej zasad, w kierunku przeciwnym intencjom działania postaci, i -jak powiedzieliśmy - zgodnie z prawdopodobieństwem lub koniecznością. Na przykład w Królu Edypie przybywa poseł, który chcę pocieszyć Edypa i uwolnić go od lęku przed związaniem z matką, lecz skoro w tym celu wyjawia jego właściwe pochodzenie, sprawia, że skutek jest przeciwny.”

Rozpoznanie - ,,jest to zwrot od nieświadomości ku poznaniu, ku przyjaźni lub wrogości między osobami naznaczonymi losem szczęścia lub nieszczęścia.”

Rodzaje rozpoznań:

• Rozpoznanie za pośrednictwem znaków wewnętrznych - ,,jedne z nich są wrodzone, jak np. znamię w kształcie dzidy na ciele synów Ziemi lub gwiazdy w Tyestesie Karkinosa inne nabyte. Te z kolei bądź występują na ciele, jak np. blizny, bądź są przyjęte z zewnątrz, jak naszyjniki czy wanienka, dzieki której następuje rozpoznanie w Tyro. Tymi znakami również można się posługiwać lepiej lub gorzej. Odyseusz np. w inny sposób został rozpoznany po swojej bliźnie przez niańkę, w inny - przez pasterzy świń. Wszystkie wprawdzie tego rodzaju rozpoznania wprowadzone dla uwierzytelnienia nie są zbyt artystyczne, to jednak te z nich, które łączą się z perypetią, jak w scenie kąpieli, są lepsze.”

• Rozpoznania, które wprowadza poeta według swojej woli - ,,dlatego są one nieartystyczne. Na przykład w Ifigenii sam Orestes daje się poznać jako Orestes. Ifigenia zostaje rozpoznana na podstawie listu, on natomiast mówi to, co chcę poeta, a nie to, czego wymaga układ zdarzeń. Jest to więc błąd zbliżony do wspomnianego uprzednio, bo przecież Orestes mógł przynieść ze sobą jakieś znaki rozpoznawcze. Innym tego samego rodzaju przykładem jest głos tkackiego czółenka w Tereusie Sofoklesa.”

• Rozpoznanie łączące się z przypomnieniem, dzięki któremu na widok czegoś ujawniają się uczucia - ,,ma ono miejsce np. w Cypryjczykach Dikajogensa, gdzie bohater na widok obrazu zalewa się łzami, czy w opowieściach u Alkinoosa, gdzie Odyseusz słuchając pieśni aojda przypomina sobie swój los, wybucha płaczem i dzięki temu daje się poznać.”

• Rozpoznanie opierające się na sylogistycznym wnioskowaniu - ,,jakie ma np. miejsce w Choeforach: przybył ktoś do mnie podobny, nikt jednak poza Orestesem nie jest do mnie podobny, a zatem przybył Orestes (wnioskuje Elektra). Tak samo wyobraża sobie przebieg rozpoznania brata przez Ifigenię sofista Polyidos, którego zdaniem Orestes w sposób naturalny snuł swe refleksje: ,,moja siostra została złożona w ofierze i mnie z kolei przyjdzie umrzeć na ołtarzu”. Rozpoznanie w Tydeusie Teodektesa następuje również w związku z wypowiedzią: ,,przyszedłem aby znaleźć syna, a ty sam ginę”. Na tej samej zasadzie opiera się też rozpoznanie w Synach Finuesa: kobiety na widok pewnego miejsca wysnuły na podstawie przepowiedni wniosek, że tam im przeznaczone umrzeć, ponieważ tam własnie zostały porzucone.”

Utwór posiada wyodrębnione elementy ilościowe, które można dookreślić elementami jakościowymi.

Elementy jakościowe tragedii:

- fabuła

- charakter

- wysłowienie

- sposób myślenia

- widowisko

- śpiew

Elementy ilościowe tragedii:

- prolog

- parodos

- epeisodion

- exodos

- stasimon

- wspólny śpiew żałobny chóru i osób na scenie

Wina tragiczna (hamartia) - tłumaczona jako ,,wielkie zbłądzenie”.