Receptory Dopaminergiczne

1. Należą do grupy receptorów błonowych, sprzeżonych z białkami regulatorowymi G.

Receptory te nie wpływają bezpośrednio na kanały jonów, czy enzymy. Aktywują natomiast specyficzne białko, zwane białkiem G, które inicjuje kaskadę sygnałów obejmujących różne enzymy.

2. Białko G zbudowane jest z 3 podjedn. Alfa beta i gamma.

Podjedn. Alfa zawiera centrum aktywne wiążące GTP i GDP

Miejsce które umożliwia wiązanie z

podjedn. beta i gamma

Miejsce umożl. Połączenie z receptorem i

efektorem

3. W stanie spoczynku podjednostki stanowią kompleks, w którym alfa związana jest z GDP.

4. Podczas połączenia informatora z receptorem A Informatorem tym mogą być np.

odpowiedni Hormon

odpowiedni przekaźnik

Lek agonista

Następuje zmiana konformacji receptora, który łączy się z podjedn. Alfa powoduje to:

-aktywację białka G

• zastąpienie GDP przez GTP

5. Białko G ulega rozpadowi a Następnie kompleks alfa- GTP dyfunduje wzdłuż błony kom. I działa na efektor.

6. efektorami mogą być:

cyklaza adenylowa

fosfolipaza C

fosfodiesteraza

kanały wapniowe i potasowe

np. pobudzenie D1 powoduje wzrost cAMP

D2 spadek cAMP otw. kanałów K+ i

zamknięcie Ca2+

D3

D4 spadek cAMP

D5 wzrost cAMP

7. Początkowo na podstawie właść. Farmakolog. I Biochem. Wyróżniono dwa typy

D1- pobudzające cyklazę adenylową oraz

D2 hamujące cAMP.

Klonowanie genów ujawniło istnienie dalszych podgrup.

Obecnie wyróżniamy dwie rodziny

D1 stanowią receptory D1 i D5

A rodzinę D2 , która w mózgu jest ważniejsza pod względem farmakologicznym tworzą receptory D2 D3 D4.

8. Występują one w różnych, lecz nakładających się na siebie częściach mózgu.

Receptory D1 występują szczególnie obficie w okolicach zaopatrywanych przez włókna nerwów dopaminergicznych:

• -w korze mózg

• układzie limbicznym

• jądrach podstawy

• oraz podwzgórzu

Podobnie receptory D2 występujące jak widzimy jeszcze w przysadce a nie występujące w podwzgórzu.

Rec. D3 występują w układzie limbicznym oraz jądrach podstawy, lecz nie ma ich w korze mózgowej, podwzgórzu i przysadce.

Rec. D4 występują w małej ilości głównie w jądrach podstawy i układzie limbicznym. Wzbudzają one jednak duże zainteresowanie ze względu na potencjalny udział w mechanizmach powstawania schizofrenii i uzależnień.

9. Może jeszcze tylko wspomnę o agonistach i antagonistach, które posiada, jak każdy receptor, również receptor dopaminergiczny.

Naturalnym agonistą jest oczywiście dopamina.

Agoniści ośrodkowych receptorów D2, o których będzie mówic z chwilę koleżanka, mają duże zastosowanie w leczeniu Parkinsona oraz leczeniu zaburzeń hormonalnych objawiających się nadmiernym wydzielaniem prolaktyny.

10. wśród Antagonistów D2 wyróżniamy te które działają na receptory

obwodowe i ośrodkowe.

Obwodowe to:

Leki przeciwwymiotne

Leki pobudz. Perystaltykę jelit.

Na ośrodkowe rec. D2 Działają natomiast:

Neuroleptyki