ZSE w Rzeszowie |
Pracownia elektryczna |
1999/2000 |
|
Sprawozdanie z ćw. nr 6 |
Badanie ustroju magnetoelektrycznego.
|
II e |
|
13.10.1999r. |
Piotr Madej |
|
|
I. Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia jest umiejętność poszerzania zakresu pomiarowego amperomierza i woltomierza oraz określenia dokładności tych przyrządów.
II. Wskazówki BHP:
Podczas wykonywania ćwiczenia należy zachować wszelkie środki ostrożności zabezpieczające przed wypadkiem. Moment nieuwagi może spowodować trwałe kalectwo, a nawet śmierć.
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia należy sprawdzić czy znajdujące się na stanowisku pracy przyrządu i urządzenia nie posiadają widocznych uszkodzeń.
Wszelkie nieprawidłowości i wątpliwości należy jak najszybciej zgłaszać profesorowi.
Po zezwoleniu profesora można przystąpić do pracy.
Podczas wykonywania ćwiczenia starać się nie dopuszczać do przeciążeń jakichkolwiek przyrządów.
Jeden z uczniów stanowiących grupę powinien zajmować miejsce w pobliżu wyłącznika zasilania.
Przed dołączeniem do sieci całego obwodu należy sprawdzić jego poprawność.
Spis przyrządów:
Zasilacz stabilizowany 385/b PE
Opornik dekadowy 294/E
Opornik dekadowy 295/E
Mikroamperomierz 228/E
Mikroamperomierz 228/E
Woltomierz 69/E
Woltomierz 69/E
Miliwoltomierz 117/E
Przebieg ćwiczenia:
n = 3000/750 = 4 n = 75/30 = 2,5
RA = 130 Ω RV = U/J = 30/3 = 10 kΩ
RB = RA/(n-1) RD = RV * (n-1)
RB = 130/3 = 43,3 Ω RD = 10 * (2,5 - 1) = 10 * 1,5 = 15 kΩ
n = 1500/750 = 2 n = 75/15 = 5
RA = 130 Ω RV = U/J = 15/3 = 5 kΩ
RB = RA/(n-1) RD = RV * (n-1)
RB = 130/1 = 130 Ω RD = 5 * (5 - 1) = 5 * 4 = 20 kΩ
Rozszerzanie zakresu pomiarowego amperomierza.
n = JW/JA
RB obl = RA/(n - 1)
JW |
JA |
RB |
RA |
n |
μA |
μA |
Ω |
Ω |
- |
500 |
250 |
130 |
130 |
2 |
740 |
370 |
130 |
130 |
2 |
1000 |
500 |
130 |
130 |
2 |
400 |
100 |
43,3 |
130 |
4 |
800 |
200 |
43,3 |
130 |
4 |
1000 |
250 |
43,3 |
130 |
4 |
Rozszerzanie zakresu pomiarowego woltomierza.
n = UNW/UNB
RD obl = RV * (n - 1)
UNW |
UNB |
RV |
RD obl |
n |
V |
V |
Ω |
Ω |
- |
10 |
2 |
5000 |
20000 |
5 |
20 |
4 |
5000 |
20000 |
5 |
5 |
1 |
5000 |
20000 |
5 |
5 |
2 |
10000 |
15000 |
2,5 |
10 |
4 |
10000 |
15000 |
2,5 |
20 |
8 |
10000 |
15000 |
2,5 |
Sprawdzanie dokładności amperomierza.
ΔJ = JM - JP
δJ = ΔJ/JP * 100 %
mA badany |
mA wzorcowy |
błąd bezwzględny |
błąd względny |
|||
|
0®amax |
amax®0 |
0®amax |
amax®0 |
0®amax |
amax®0 |
JM |
JP |
JP |
ΔJ |
ΔJ |
δJ |
δJ |
μA |
μA |
μA |
μA |
μA |
% |
% |
100 |
97 |
98 |
3 |
2 |
3,09 |
2,04 |
200 |
198 |
198 |
2 |
2 |
1,01 |
1,01 |
300 |
297 |
295 |
3 |
5 |
1,01 |
1,69 |
400 |
398 |
397 |
2 |
3 |
0,50 |
0,75 |
500 |
495 |
496 |
5 |
4 |
1,01 |
0,80 |
600 |
594 |
597 |
6 |
3 |
1,01 |
0,50 |
700 |
693 |
696 |
7 |
4 |
1,01 |
0,57 |
750 |
742 |
743 |
8 |
7 |
1,07 |
0,94 |
Sprawdzanie dokładności woltomierza.
ΔU = UM - UP
δU = ΔU/UP * 100 %
V badany |
V wzorcowy |
błąd bezwzględny |
błąd względny |
|||
|
0®amax |
amax®0 |
0®amax |
amax®0 |
0®amax |
amax®0 |
UM |
UP |
UP |
ΔU |
ΔU |
δU |
δU |
V |
V |
V |
V |
V |
% |
% |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
2,5 |
2,44 |
2,43 |
0,06 |
0,07 |
2,45 |
2,88 |
5 |
4,93 |
4,93 |
0,07 |
0,07 |
1,41 |
1,41 |
7,5 |
7,44 |
7,45 |
0,06 |
0,05 |
0,80 |
0,67 |
10 |
9,93 |
9,94 |
0,07 |
0,06 |
0,70 |
0,60 |
12,5 |
12,46 |
12,48 |
0,04 |
0,02 |
0,32 |
0,16 |
15 |
14,96 |
14,96 |
0,04 |
0,04 |
0,26 |
0,26 |
Wnioski:
1. W punkcie drugim RB obl jest to rezystancja bocznika obliczona ze wzoru:
RB = RA/(n - 1). Liczba „n” jest to stosunek prądu płynącego przez mikroamperomierz wzorcowy JW do prądu płynącego przez mikroamperomierz badany JA.
W punkcie trzecim RD obl jest to rezystancja bocznika obliczona ze wzoru:
RD = RV * (n - 1). Liczba „n” jest to stosunek spadku napięcia na woltomierzu wzorcowym UNW do spadku napięcia na woltomierzu badanym UNB.
3. W punkcie czwartym sprawdzaliśmy dokładność mikroamperomierza porównując wskazanie mikroamperomierza wzorcowego z badanym. Jak widać z tabelki wskazania nie są identyczne, różnią się wtedy gdy porównujemy je od minimalnego wychylenia wskazówki do maksymalnego i odwrotnie.
4. W punkcie piątym sprawdzaliśmy dokładność woltomierza porównując wskazanie woltomierza wzorcowego z badanym. Tutaj również widać, że wskazania te różnią się od siebie. Zarówno w obwodzie trzecim jak i w czwartym wynika to z namagnesowania rdzenia miernika badanego. Z pętli Histerezy możemy się dowiedzieć, że po namagnesowaniu rdzenia zostają resztki tego magnesowania, które oddziałują na wyniki pomiaru.
VI. Wykresy: