PEDIATRIA I PIELEGNIARSTWO PEDIATRYCZNE, PEDIATRIA I PIELEGNIARSTWO PEDIATRYCZNE


PEDIATRIA I PIELEGNIARSTWO PEDIATRYCZNE

Stan zagrożenia życia

Określa się czasową niezdolność układów niezbędnych do utrzymania życia, dotyczy układu oddechowego, krążenia, ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego.

Przy czasowej niewydolności rozwija się niedotlenienie i niezdolność do samodzielnego życia.

Przyczyny stanu zagrożenia:

Ostra niewydolność oddechowa

Przyczyny:

Rozpoznanie:

Przyśpieszenie oddechu, duszność, sinica, tachykardia, niepokój dziecka, uruchomienie dodatkowych mięśni oddechowych (przepony, mięśni międzyżebrowych, zaciąganie dołka międzyżebrowego), wzrost a następnie spadek ciśnienia tętniczego, zaburzenia świadomości, aż do utraty

Badania laboratoryjne:

Gazometria - zaburzenia równowagi kwasowo - zasadowej, gazometria z krwi tętniczej.

Postępowanie:

Podanie 100% tlenu do oddychania przez maskę, zapewnienie drożności dróg oddechowych (odgięcie głowy do tyłu, oczyszczenie żuchwy, usunięcie ciał obcych, nieprzytomnego ułożyć w pozycji bezpiecznej na boku, przy duszności pozycja siedząca;

Uspokojenie dziecka,

Antybiotyki, leki przeciw gorączkowe, monitorowanie tętna, RR, oddechu, ewentualnie intubacja dotchawicza, jeżeli brak oddechu - respirator.

Niewydolność krążenia

Przyczyny:

Zaburzenie kurczliwości mięśnia sercowego, wady serca wrodzone i nabyte, niedokrwistość, nadmierne obciążenie płynami.

Zaburzenia czynności mięśnie sercowego - zapalenia, zwyrodnienie, niewydolność mięśnie sercowego

Zaburzenia rytmu - długotrwały częstoskurcz, bradykardia.

Objawy:

Złe samopoczucie, bladość, pocenie, obrzęki kończyn

Badaniem fizykalnym

  1. Stwierdzamy przyśpieszony oddech i tętno, bladą i spocona skórę, zimne kończyny

Rytm cwałowy, rozszerzenie żył szyjnych

Powiększenie wątroby i śledziony

Wstrząs

Stan w którym zapotrzebowanie tkanek organizmu na tlen nie może być wystarczająco pokryty jego dowozem, występuje tzw. niedobór tlenowy

Rodzaje:

  1. Wstrząs krwotoczny hipowolemiczny wywołany zmniejszeniem krwi krążącej

  2. Wstrząs kardiogenny - spowodowany upośledzeniem kurczliwości mięśnia sercowego a następnie obniżeniem rzutu minutowego serca.

  3. Wstrząs urazowy - główne czynniki wyzwalające ból i uszkodzenie tkanek

  4. Wstrząs septyczny - jako uogólniona reakcja organizmu na zakażenie.

Zespół nagłej śmierci niemowląt - śmierć łóżeczkowa

Wg WHO nagła śmierć dziecka, której przyczyna nie jest wyjaśniona pomimo spełnienia warunków:

Pomimo wykonania sekcji zwłok

Sekcja zwłok wyklucza wady narządów wew., zapalenia, urazy.

Dyskretne objawy zwiastujące:

Dyskretne objawy psychomotoryczne dziecka: jest smutne, ma skąpą mimikę twarzy, jest poważne, zaburzenia związane ze snem: śpiochy, trudności z budzeniem, są wiotkie, podczas snu i ssania wzmożone pocenie i zmiana zabarwienia skóry.

Objawy w tygodniu poprzedzającym zgon

1 - 2 dni przed śmiercią, objawy łagodnej infekcji przewodu pokarmowego i moczowego, luźne stolce, jednokrotne wymioty, sapka, niechętnie zjada.

Etiopatogeneza:

Wieloczynnikowa, wieloskładnikowa, nie do końca poznana, początki w okresie życia płodowego. Występujące infekcje u matki układu moczowego, palenie, szybki poród, wcześniaki - z normalną masą ciała, lub donoszone z mniejszą masą ciała.

Do zgonu najczęściej dochodzi między 2 a 4 miesiącem życia.

Czynniki mogące wpływać na śmierć łóżeczkową:

Grupy ryzyka:

Ogólna profilaktyka:

Zatrucia

1.Przypadkowe ( dzieci w wieku 2 - 5 lat)

2.Celoowe - samobójcze powyżej 15 lat(obniża się wiek)

CO - wynieść z atmosfery, dostęp świeżego powietrza

Celowe, przypadkowe - nie powodować wymiotów, nic do picia, najszybciej do szpitala

Grzybami - do 2-3 godz. można powodować wymioty, potem nie, nie podawać węgla .

Szczepionka

Preparat biologiczny zawierający antygeny, które pobudzają swoistą odporność komórkową i humoralną.

Uodpornienie czynne - występuje po zaszczepieniu przeciwko chorobie zakaźnej, kiedy wprowadzany antygen pobudza do odpowiedzi humoralnej lub komórkowej - proces długotrwały.

Odporność bierna - odpowiedź bierna natychmiastowa krótkotrwała, uzyskuje się przez podanie surowicy lub immunoglobuliny.

Podział szczepionek

I. W zależności od postaci antygenu:

  1. Szczepionki żywe - zawierają żywe atenuowane( pozbawione zjadliwości) drobnoustroje, są to bakteryjne np bcg, lub wirusowe no przeciwko odrze, różyczce, śwince

  2. Szczepionki inaktywowane - zawierają zabite drobnoustroje całe lub ich fragmenty. Są bakteryjne (dur brzusznym cholera) i wirusowe (np. poliomyelitis, p/wściekliźnie). Szczepionki zawierające fragmenty drobnoustrojów są rekombinowane, wytwarzane na drodze inżynierii genetycznej (np. WZW, grypa)

  3. Anatoksyny - to szczepionki zawierające odpowiednio przetworzone anabolity drobnoustrojów pozbawione właściwości toksycznych, a zachowujące właściwości antygenowe np. anatoksyna p/błonicy, tężcowi

II. W zależności od swoistości szczepionki

  1. Szczepionki monowalentne - zawierają jeden drobnoustrój lub antygen, uodporniają przeciwko jednej chorobie zakaźnej

  2. Szczepionki poliwalentne - wieloważne, złożone, skojarzone, zawierają więcej niż jeden drobnoustrój lub antygen, pochodzące od różnych drobnoustrojów lub też połączenie drobnoustrojów z antygenem pochodzących od innego drobnoustroju. Szczepionka ta daje odporność przeciwko wielu chorobom zakaźnym.

III. W zależności od postaci szczepionki

  1. Szczepionki płynne - w postaci gotowej do podania

  2. Szczepionki nieadsorbowane - podanie jej powoduje szybką stymulację siateczkowośródbłonkową, przeciwciała pojawiają się po kilku do kilkunastu dniach w wysokim mianie, ale utrzymują się krótko.

  3. Szczepionki adsorbowane - odporność pojawia się po około 2 tygodniach po podaniu i utrzymuje się długo - tzw odporność trwała, to popularny rodzaj szczepionki, stosowane w kalendarzu szczepień

  4. Szczepionki wysuszone - mają postać proszku, który przed użyciem trzeba wymieszać z rozpuszczalnikiem.

Uodpornienie bierne

Polega na podaniu gotowych przeciwciał pochodzenie ludzkiego lub zwierzęcego celu wywołaniu uodpornienia biernego. Można osiągnąć podając surowicę pochodzenia ludzkiego lub zwierzęcego.

Immunoglobuliny - otrzymywane z surowicy odpornościowej poprzez oczyszczenie, izolację frakcji gammaglobulin.

Szczepienia obowiązkowe są zabezpieczone przez kalendarz szczepień.

Działania niepożądane szczepionek:

Przeciwwskazania do szczepień:

Karmienie naturalne

Korzyści: doraźne i odległe

Okresy laktacji

Siara 1 -5 dni; Mleko przejściowe 5 - 15 dni; Mleko dojrzałe powyżej 15 dni

W pierwsze fazie karmienia mleko zawiera więcej wody i laktozy, zapewnie pragnienie niemowlęcia; w drugiej fazie zwiększa się zawartość białka, tłuszczów - ten okres decyduje o sytości dziecka. W nocy mleko zawiera więcej tłuszczy i składników mineralnych. W mleku 43% kal stanowią węglowodany, 48 % - tłuszcze, 9 % to białko. Dziecko najlepiej karmić do 6-go miesiąca 7, 8 razy na dobę. Zdrowego dziecka nie dopajamy. Dziecko do 6-go m.ż. przybiera na wadze 15-30 g/dobę, 200 g/tydzień, 800 g/miesiąc. W trzecim m.ż. podwaja wagę urodzeniową.

Przeciwwskazania do karmienia piersią.

Ze strony matki

Ze strony dziecka

Po ukończeniu 6 m.ż. stopniowo wprowadzamy w małych ilościach pokarm sztuczny i obserwujemy reakcję. Zaczynamy od marchwi i ziemniaków, gotujemy, przecieramy. Dalej stopniowo wprowadzamy jabłko, porzeczki (owoce krajowe), ryż, kukurydzę, mięso, królika, indyka, wieprzowinę. Gluten i jajko wprowadzamy po ukończeniu 12 m.ż. Produkty czyste, wysokiej jakości woda mineralna, przegotowana.

Pokarmy niewskazane:

Wprowadzamy karmienie sztuczne 0, 1, 2 mleka początkowe, następnie i modyfikowane. Występują mieszanki specjalne, np. przy ulewaniu lub profilaktyce alergii

Zaburzenia odżywiania

Biegunka ostra (definicja wg. WHO)

Stan chorobowy utrzymujący się nie dłużej niż 10 dni, w którym niemowlę karmione sztucznie oddaje 3 lub więcej stolców płynnych lub półpłynnych w ciągu 24h lub jeden tzw. stolec patologiczny zawierający krew, śluz lub ropę.

Biegunkę ostrą można również zdefiniować jako stan, w którym zwiększa się objętość stolców u niemowlęcia.

U niemowląt karmionych piersią ostrą biegunką nazywamy stan, w którym dziecko oddało 6 lub więcej luźnych stolców w ciągu 24h lub też oddało 1 płynny stolec z domieszką składników patologicznych.

Jeżeli biegunka ostra przedłuża się ponad 14 dni stan ten określamy biegunką przewlekłą.

Etiologia

  1. Czynniki etiologiczne ostrej biegunki bakteryjne (salmonella, E. Coli, Yersinia, gronkowce, camylobakter jejum) i wirusowe (40-50 % rotanowirusy, adenowirusy), pasożyty, chlamydie

  2. Zatrucia pokarmowe

  3. Leki (antybiotyki, leki przeczyszczające)

Diagnostyka różnicowa

  1. Nieprawidłowości anatomiczne (wady przewodu pokarmowego, zespoły poresekcyjne)

  2. Biegunki polekowe

  3. Alergia pokarmowa (na białko mleka krowiego, soję)

  4. Nietolerancja pokarmowa (dwusacharydów, np. laktozy)

  5. Endokrynopatie, np. nadczynność tarczycy

  6. Nieswoiste zapalenia jelit

  7. Zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego

  8. Zatrucia (metale, grzyby, substancje używane w gospodarstwie domowym)

  9. Nowotwory (krakowiak, guz chromochłonny)

  10. 40-60 % przepadków nie wyjaśnionych

Przebieg biegunki wirusowej jest zazwyczaj łagodny. Cechuje się:

Ogóle zasady postępowania

Stopnie odwodnienia w zależności od objawów klinicznych, ciężki - dzieci podsypiające, umiarkowany.

Elementy leczenia ostrej biegunki:

  1. Noworodki lub w razie konieczności doustnie lub poza jelitowe z pełnym wyrównaniem deficytów:

  • Leczenie żywieniowe lub wczesne realimentacja

  • Stosowanie probiotyków

  • Ograniczenie stosowania leków p/bakteryjnych

  • Stosowanie preparatów kaolinowo - pektynowych

  • P/wskazania do stosowania leków hamujących motorykę przewodu pokarmowego

    • Preparaty do nawodnienia doustnego dostępne w Polsce:

    Probiotyki dostępne w Polsce

    Lacobif, Lakcid, Lakcid forte, Trilac, Enterol

    Preparaty adsorbująco-kaolinowo-pektynowe

    Preparat Smecza, Carbo medicinalis

    Zupa marchwiowa wg Moro (marchwianka)

    Właściwa do nawodnienia, 500 g oczyszczonej marchwi gotować w 1 litrze wod przez 1 - 1,5 godz, zmiksowaś i dopełnic wodę do 1 litra, dodać 3 g soli kuchennej (płaska łyżeczka), nie słodzić.

    Biegunka przewlekła.

    Jest to stan chorobowy, trwający powyżej 14 dni i prowadzący do zaburzeń odżywiana, charakteryzujący się częstym oddawaniem stolca powyżej 5 x na dobę, lub pojedynczym stolcem z krwią.

    Przyczyny

    1. Pierwotne:

    1. Wtórne - powstają wskutek uszkodzenia śluzówki jelit

    Patomechanizm przewlekłej biegunki:

    Choroba trzewna - celiakia

      1. Jest trwałą jelitową nietolerancją glutenu w wyniku której pod wpływem spozytego glutenu dochodzi do uszkodzenia enterocytów i kosmków jelitowych

      2. Leczenie:

    - stałe ścisłe przestrzeganie diety bezglutenowej, całkowita eliminacja produktów pochodzących z pszenicy, żyta, jęczmienie i owsa i zastąpienie ich produktami bezglutenowymi

    - jedynie taka dieta zapobiega zaburzeniom rozwoju somatycznego, intelektualnego i emocjonalnego

    Anorexia nerwosa

    Kryteria diagnostyczne wg DSM III - R

    Leczenie - przerwanie stanu głodu, hospitalizacja, specjalna dieta, odżywianie pozajelitowe i opieka psychologa.

    Bulimia nerwisa

    Kryteria diagnostyczne żarłoczności psychicznej wg DSM III - R

    Następstwem tego są -

    1


    Wyszukiwarka