Obliczanie oświetlenia metodą punktową

Podstawowym wzorem do obliczania natężenia oświetlenia na płaszczyźnie poziomej przy zastosowaniu powyższej metody jest wzór :

gdzie:

E_α - natężenie oświetlenia w punkcie określonym kątem α

I_α - światłość źródła w kierunku α

h - wysokość źródła światła nad płaszczyzną oświetlaną (odcinek AC)

α - kąt pomiędzy linią prostopadłą do płaszczyzny poziomej a linią łączącą źródło światła A z punktem B na płaszczyźnie.

Aby obliczyć natężenie oświetlenia należy:

• założyć rozmieszczenie i wysokość zawieszenia źródeł światła.

• obliczyć natężenie oświetlenia w kilku punktach położonych na płaszczyźnie oświetlanej

• wyszukać punkt najsłabiej oświetlony

• po jego znalezieniu, założyć potrzebne w tym punkcie natężenie natężenia oświetlenia

• następnie obliczyć moc żarówki potrzebną do uzyskania założonego natężenia oświetlenia.

Obliczenia potrzebne do określenia natężenia oświetlenia na podstawie podanego wzoru są dość żmudne. W celu ułatwienia pracy można posługiwać się odpowiednimi tablicami, które podają odpowiednie zależności pomiędzy parametrami.

Obliczenie natężenia oświetlenia metodą punktową dokonuje się zawsze w odniesieniu do określonego typu oprawy oświetleniowej, zatem do obliczenia jest potrzebny wykres światłości odpowiednich opraw.

Obliczenia oświetlenia metodą punktową przeprowadza się w następującej kolejności :

• obiera się natężenie oświetlenia danego pomieszczenia lub terenu wg normy,

• oblicza się odległość poziomą a od rzutów poszczególnych lamp na płaszczyznę pracy od każdego z obranych punktów, (np. odcinek DB)

• określa się np. za pomocą kątomierza kąt α mając wysokość h i odległość poziomą a wszystkich lamp i punktów A,B,C,D.

• Zestawia się w tablicy poniżej wartości a i α

W Tablicy znajdują się wartości E_α każdego punktu A,B,C,D od każdej lampy, czyli wyznacza natężenie oświetlenia tych punktów w kierunku α, wytworzone przez źródło światła o światłości 1000 cd rozłożonej równomiernie we wszystkich kierunkach. Otrzymane wartości wpisuje się do tablicy:

Numer Punktu	Numer Lamy	Wyniki obliczeń
		a[m.]	α	Eα [lx]	Iα [cd]	E [lx]
A	L1 L2 L3 L4 L5 L6	2,8 6,3 2,8 6,3 6,3 6,4	35 58 35 58 58 65	34,5 9,5 34,5 9,5 9,5 5,3	175 125 175 125 125 110	43,3 8,5 43,3 8,5 8,5 4,2
	ΣE = 116,3

• ustala się typ oprawy i znajduje wykres jej światłości

• z wykresu światłości wybranej oprawy wyznacza się światłość I_α źródła światła o strumieniu
  1000 lm w kierunku α i wpisuje otrzymaną wartość do tablicy

• wyznacza się moc żarówki i znajduje w tablicy jej strumień świetlny

• oblicza się i wpisuje do tablicy rzeczywiste wartości natężenia oświetlenia E dla każdego punktu A,B,C,D od każdej lampy

Rzeczywiste natężenie oświetlenia oblicza się wg wzoru

gdzie

E_α - natężenie oświetlenia w punkcie określonym kątem α,

I_α - światłość źródła w kierunku α,

φ_α - strumień znamionowy punktu świetlnego, lm

• sumuje się wartości natężenia oświetlenia poszczególnych lamp, uzyskując rzeczywistą wartość natężenia oświetlenia w poszczególnych punktach A,B,C,D.

• Wprowadza się współczynnik rezerwy K= 1,25 ÷ 1,65

Wartość natężenia oświetlenia E dzieli się przez współczynnik K i otrzymuje najniższe natężenie oświetlenia, które wystąpi po procesie starzenia się źródeł światła (w końcowym okresie ich użytkowania), lub zapylenia opraw.

W przypadku stwierdzenia zbyt dużych różnic między tymi wartościami (zbyt duża nierównomierność oświetlenia )należy zwiększyć liczbę lamp i przeprowadzić wszystkie obliczenia na nowo przy nowym układzie lamp.

A

α

h

C d B

---