MONETA POD RĘKĄ

Rodzaj zabawy: towarzyska, zręcznościowa, zgadywanka. Nadaje się do rozwijania zdolności spostrze­gania i taktycznego kalkulowania.

Miejsce: w pomieszczeniach ze stołami i krzesłami.

Czas trwania: około 15 minut,

Przeznaczona dla: dzieci od 8 lat; grup liczących około 10 osób.

Opis zabawy

Członkowie grupy dzielą się na dwie równej wielkości drużyny (A i B) i siadają naprzeciwko siebie przy dłu­gim stole. Drużyna A otrzymuje dużą monetę (np. pięciozłotową). Wszyscy jej członkowie wyciągają ręce pod stołem. Moneta wędruje teraz z ręki do ręki tak, aby członkowie podgrupy B nie mogli tego zobaczyć. Po pewnym czasie osoba, siedząca jako pierwsza w dru­żynie B, wydaje komendę: „Ręce w górę!". Członko­wie podgrupy A zamykają dłonie, tworząc pięści, pod­noszą ręce do góry i opierają przedramię na łokciu o stół. Na komendę: „Ręce na stół!" uczestnicy opuszczają w miarę możliwości jednocześnie pięści na stół, grzbie­tem do góry. Osoby z drużyny B zgadują w czyjej dłoni znajduje się (lub nie) moneta.

Za każde prawidłowe wskazanie braku monety pod­grupa B otrzymuje jeden punkt. Jeżeli natomiast pod jedną z tych dłoni znajduje się moneta, drużyna B nie otrzymuje żadnego punktu i dana runda zostaje zakoń­czona. Jeśli ktoś odnajdzie dłoń z monetą w środku, jego drużyna otrzymuje 20 punktów. Uczestnicy mogą w każdej chwili zrezygnować z dalszego zgadywania. Zachowują oni wtedy wszystkie punkty, a kolej przy­chodzi na drugą podgrupę. Zabawa kończy się, kiedy jedna z drużyn osiągnęła ustaloną na początku liczbę punktów. Zgadujące osoby zamieniają się za każdym razem rolami.

Inne możliwości

W przypadku mniejszych grup można zamiast przyzna­wania punktów ustalić, że ci uczestnicy, którzy podadzą fałszywą odpowiedź, będą musieli zmienić grupę i zdo­być dla niej pewną, określoną liczbę punktów. Jeżeli nato­miast prawidłowo wytypują daną osobę, tzn. ustalą, że w jej dłoni znajduje się moneta, to ona przechodzi do prze­ciwnej drużyny.

Materiały pomocnicze i porady

Przed rozpoczęciem zabawy uczestnicy powinni przećwiczyć zręczne obchodzenie się z monetą. Wypró­bować trzeba także podawanie komend i reakcje na nie.

Wskazówki pedagogiczne

Oprócz zręcznego obchodzenia się z monetą chodzi w tej zabawie również o staranne ukrywanie uczuć, albo też ich udawanie (na przykład że jest się podenerwowa­nym, ponieważ ma się w ręku monetę). Konieczne jest wyostrzone spostrzeganie (przede wszystkim patrze­nie, słuchanie i obserwowanie uczuć). Prowadzący po­winien w pełni włączyć się do zabawy.

---