PROZA MARKA HŁASKI
Hłasko Marek (1934-1969), polski prozaik. Debiutował w prasie opowiadaniem Baza sokołowska (1954). Pisarz miasta.
Szeroki rozgłos przyniósł mu zbiór opowiadań Pierwszy krok w chmurach (1956). Tu znajduje się tytułowe opowiadanie o „zdeptanej” niewinności pary zakochanych; Śliczna dziewczyna - o bohaterce, której brzydotę duszy zdobiła niezwykła uroda ciała; Pętla - o Kubie alkoholiku i niemożności wyjścia z dna nałogu.
W opowiadaniach:
-iluzja, marzenie zderza się z brutalnością świata;
-po zatknięciu z rzeczywistością bohaterowie zostają odarci ze swoich złudzeń i ideałów;
-nie ma prawdziwej miłości, przyjaźni, wierności;
-życie jest pełne brudu, fałszu, niesprawiedliwości;
-pozytywny, prawy bohater pozostaje bezradny wobec złej rzeczywistości;
Jego twórczość w pierwszym okresie była uważana za wyraz sprzeciwu wobec jałowości i schematyzmu literatury okresu stalinowskiego (realizm socjalistyczny w literaturze), np. opowiadanie Ósmy dzień tygodnia, Następny do raju (Paryż, 1958), Powieści: Sonata marymoncka (napisana 1951, wydana w Warszawie 1982), Sowa, córka piekarza (Paryż, 1968).
.CZARNA PROZA
Wraz z próbami artykulacji społecznego rozgoryczenia, poczucia degradacji jednostki - określały debiutujących prozaików (1956); proza nazwana później czarną. Charakterystyczny bohater - outsider, z niejasna przeszłością, zmęczony życiem, nieszczęśliwy, bohater z półświatka, skłócony z porządkiem prawnym i obyczajowym, żyjący według własnego kodeksu, w którym naczelne miejsce znajduje męska przyjaźń, honor.
Spowodowane było to rozpadem wartości w społeczeństwie.
Elementem wspierającym karierę pisarzy była otaczająca ich legenda. M. Hłasko - najciekawszy debiut tamtych lat. Składnikami legendy Hłaski były - przekonanie o samorodności jego talentu, kilkuletnia współpraca ze studenckim tygodnikiem „Po prostu”, a zwłaszcza wizerunek, kojarzony z jego bohaterami.
Protest wobec egzystencjalnego i estetycznego stłamszenia jednostki przez rzeczywistość nie dającej szansy na spełnienie duchowych aspiracji.