Sprawozdanie techniczne.
Ogólny opis terenu:
Zadaniem sekcji było wykonanie mapy sytuacyjno - wysokościowej, w skali 1:200, terenu w pobliżu budynku „Hydro” na podstawie wcześniej wykonanych pomiarów. Mierzony teren był o charakterze zabudowanym.
Stosowane przyrządy pomiarowe:
Do pomiarów zastosowany był następujący sprzęt mierniczy:
taśma miernicza stalowa z kompletem szpilek
ruletka
węgielnica dwupryzmatyczna z pionem sznurkowym
tyczki miernicze
szkicowniki
teodolit ze statywem
niwelator ze statywem
łaty niwelacyjne
żabki niwelacyjne
formularze dzienników pomiarowych
pomiar boków osnowy sytuacyjnej,
opis topograficzny punktu osnowy sytuacyjnej
szkice polowe
dziennik pomiaru kątów
dziennik niwelacji terenowej
dziennik niwelacji metodą punktów rozproszonych
Metody pomiarowe:
Pierwszym zadaniem sekcji był wywiad terenowy i założenie poziomej osnowy pomiarowej. Został przyjęty schemat osnowy czworokątnej z usztywnieniem. Osnowę założono tak, że długości boków osnowy ( i przekątnej) nie przekraczają 50m długości, oraz z każdego punktu osnowy widoczne są dwa sąsiednie punkty. Punkty osnowy zostały utrwalone poprzez wbicie metalowych kołków w ziemię.
Wykorzystano dwie metody pomiarów szczegółów sytuacyjnych:
metoda domiarów prostokątnych (metoda rzędnych i odciętych; metoda pomiarów ortogonalnych) - Jeden z boków osnowy traktujemy jakoś oś rzędnych. Na końcach umieszczamy tyczki miernicze a pomiędzy punktami rozwijamy taśmę mierniczą. Przy pomocy węgielnicy dwupryzmatycznej tyczymy prostą prostopadłą do boku osnowy, przebiegającą przez punkt, który chcemy zrzutować. Miara na taśmie stanowi naszą rzędną, a miara długości odcinka od taśmy do danego punktu jest naszą odciętą. Dokładność jaką uzyskujemy w pomiarze tego typu wynosi 0,05m.
Szczegóły terenowe położone w odległości mniejszej niż 3m do boku osnowy można domierzać bez użycia węgielnicy. Przy pomiarach budowli należy domierzać obrys przyziemia i jego miary czołowe (tzw. Czołówki). Pomiarem są objęte występy większe od 0,10m,
drobne szczegóły, przedstawiane znakami umownymi jako symbole. Domierza się zdejmując ich punkt środkowy (np. słup, studzienki, zasuwy. Pojedyncze drzewa itp.). Punkty graniczne parceli zwane granicznikami należy domierzać wraz z pomiarem kontrolnym.
metoda przedłużeń konturów sytuacyjnych - stosowana jest do pomiarów budynków, budowli oraz granic. Metoda ta polega na pomiarze wielkości przedłużenia obrysu i miary przecięcia przedłużenia na boku osnowy.
Zachowane powinny być warunki:
stosunek długości przedłużenia do odcinka przedłużanego nie może być większy niż 1:2
kąt między linią przedłużenia a linią boku osnowy 45˚< α <135˚
Przy nie zachowaniu powyższych warunków należy dokonać pomiaru elementów kontrolnych.
Istnieją także inne metody pomiarów szczegółów sytuacyjnych, które nie zostały użyte podczas wykonywania ćwiczenia. Są to takie metody jak metoda biegunowa oraz metoda wcięć kątowych, liniowych i kątowo - liniowych.
Uzyskane dokładności:
Uzyskiwane przez sekcje dokładności zależą od przyrządów i sposobu dokonywania pomiarów:
Wysokości zostały pomierzone z dokładnością 0,001m. Kąty pomiędzy kierunkami są zmierzone z dokładnością 1c. Odległości mierzone metodą domiarów prostokątnych zostały zmierzone z dokładnością 0,05m.
Skład zespołu pomiarowego:
Alicja Cielniaszek
Krzysztof Hering
Aleksandra Kazimierczak
Kosmala Barbara
Kurowicka Elżbieta
Lesiak Bartosz
Radzymiński Paweł
Reszka Jakub
Sklarczuk Malwina
Waraczewski Paweł
Waszkielis Tomasz
Wąsik Anna
Wasilow Dawid
Wiedemann Maciej
Operat techniczny pomiaru
sytuacyjno - wysokościowego
Aleksandra Kazimierczak
WILiŚ
sekcja 17
sem. IV
sprawozdanie techniczne
szkic sytuacyjnej osnowy pomiarowej
opis topograficzny punktów osnowy sytuacyjnej
dziennik pomiaru boków
dziennik pomiaru kątów
szkice polowe pomiaru sytuacyjnego
wykaz współrzędnych i wysokości punktów geodezyjnych
szkic osnowy wysokościowej
dziennik niwelacji osnowy wysokościowej
dzienniki niwelacji terenowej