Zaimki dzierżawcze - formy mocne
Pronombres posesivos - determinantes posesivos
W języku hiszpańskim istnieją zaimki dzierżawcze, które nie są przymiotne i mogą występować w zdaniu samodzielnie, bez rzeczownika. Są to zaimki dzierżawcze w funkcji rzeczownika i mają one inną formę niż zaimki stojące przed rzeczownikiem. Występują wtedy w tak zwanej formie mocnej.
Liczba pojedyncza rzeczy określanej:
mío / mía |
mój / moja |
nuestro / nuestra |
nasz / nasza |
tuyo / tuya |
twój / twoja |
vuestro / vuestra |
wasz / wasza |
suyo / suya |
jego, jej |
suyo / suya |
ich |
Esta falda es mía. (Ta spódnica jest moja.)
Este coche es suyo. / Este coche es de ella. (Ten samochód jest jej.)
Esta casa no es mía. Es suya. (Ten dom nie jest mój. Jest jego.)
Liczba mnoga rzeczy określanej:
míos / mías |
moi / moje |
nuestros / nuestras |
nasi / nasze |
tuyos / tuyas |
twoi / twoje |
vuestros / vuestras |
wasi / wasze |
suyos / suyas |
jego / jej |
suyos / suyas |
ich |
Estos zapatos son tuyos. (Te buty są twoje.)
No voy a limpiar éstos. Éstos no son míos. Son de él. (Nie będę ich sprzątać. Nie są moje. Są jego.)
Me parece que estos papeles son suyos. (Wydaje mi się, że te papiery są ich. )
Los libros que te he dejado son de ellas. (Książki, które wam zostawiłam, są ich).