SZCZEGÓLNA TEORIA WZGLĘDNOŚCI - szybkość światła C w próżni jest jednakowa dla wszystkich obserwatorów, niezależnie od układu odniesienia, w którym znajduje się dany obserwator, jest prędkością największą w przyrodzie i wynosi 3 x 108 m/s i żadne ciało nie jest w stanie osiągnąć takiej prędkości. Wnioski: prędkość światła jest stała, nie można tej prędkości osiągnąć, prędkość nie podlega wzorom transformacyjnym, w każdym układzie odniesienia jest identyczna, rozchodzi się zawsze po linii prostej, nie posiada oporów, nie zależy od odległości, jeżeli ciało zbliża się z prędkością światła to pojawiają się efekty relatywistyczne ( skrócenie długości, wydłużenie, paradoks bliźniąt, składanie prędkości), informacje można przesłać najszybciej z prędkością światła. OGÓLNA TEORIA W. - zjawisko A będzie miało wpływ na zjawisko B tylko wtedy kiedy znajdzie wcześniej niż zjawisko B. Dodatkowo pole grawitacyjne między A i B spowoduje zakrzywienie. Bieg światła nie będzie już prostoliniowy ale przyjmie kształt linii pola grawitacyjnego. Wnioski: światło w pobliżu dużych mas nie rozchodzi się po linii prostej. Jeżeli mamy małe masy to wtedy można przybliżyć prostoliniowy bieg światła ; każde zdarzenie ma zawsze wpływ na inne zdarzenie ; grawitacja powoduje zmianę współrzędnych ; na Ziemi można przyjąć iż zakrzywienie jest za małe aby je brać pod uwagę przy obliczeniach. Zastosowanie: w lotach w kosmos, reakcja syntezy jądrowej, przyrost masy i defekt masy. PARADOKS BLIŹNIĄT - jeżeli wyślemy jednego bliźniaka w kosmos to ten co który znajduje się na Ziemi będzie starszy niż ten w kosmosie ponieważ w kosmosie czas płynie wolniej CZASOPRZESTRZEŃ - jest to połączenie dotychczasowych trzech wymiarów (dł., szer., wys.) z czwartym wymiarem jakim jest czas. Aby podać współrzędne ciała należy określić jego położenie w czasoprzestrzeni. Bierzemy pod uwagę współczynnik zakrzywienia czasoprzestrzeni oraz opisać czasoprzestrzeń.
|
WZGLĘDNOŚĆ RUCHU - jest to pierwsza właściwość ruchu, z której skorzystał Einstein. Usiłuje ona znaleźć w taki sposób współrzędne ciała aby podając tylko i wyłącznie opisać ruch ciała w układzie ruchomym jak i nieruchomym. ETER - jest to hipotetyczna substancja w której miało rozchodzić się światło. Uważano iż bez eteru światło nie będzie się rozchodziło. TRANSFORMACJA GALILEUSZA - LORENTZA - mamy 2 układy x, y i x', y'. W układzie x', y' porusza się punkt P. Jego współrzędne to x', y'. W układzie nieruchomym ma współrzędne x, y. Wybieramy współrzędne odniesienia, jest to zawsze układ współrzędny związany z większą masą. Układ x', y' jest nieruchomy względem x, y ale ruchomy względem x, y. Układ x, y jest nieruchomy względem środka Ziemi ale ruchomy względem pociągu. Zgodnie z właściwością względności ruchu możemy zastosować transformację Galileusza - Lorentza. Jest to transformacja pozwalająca na podanie współrzędnych punktu P w układzie x, y i x', y'. Zakładamy że w czasie t = 0 środki układów są w jednym punkcie. Układ x', y' zaczyna się poruszać wraz z punktem P. W czasie t1 mamy różnicę dróg między układami. W układzie x', y' w czasie t1 nie= 0 punkt P nadal posiada współrzędne x', y' ale w układzie x, y posiada współrzędne będące sumą rzeczywistych współrzędnych x', y' drogi między dwoma układami RYSUNKI: do ogólnej teorii - mamy 2 ciała A i B posiadające masy Ma i Mb. Pomiędzy ciałami posiadającymi masy zgodnie z teorią Newtona powstaje pole grawitacyjne. Linie pola grawitacyjnego są skierowane od mniejszej masy do większej . Zachodzi jakieś zdarzenie w punkcie A w czasie Ta. Do punktu B dotrze informacja o zdarzeniu A tylko wtedy kiedy nasz pomiar informacji z punktu A dotrze wcześniej niż zaczniemy mierzyć czyli tB musi być większy od tA, ta informacja nie dotrze. Dodatkowo pole grawitacyjne spowoduje zakrzywienie toru informacji. |