Neuroleptyki i leki przeciwwymiotne:
Neuroleptyki i leki przeciwwymiotne:
Neuroleptyki jest to złożona i zróżnicowana grupa leków, wykazujących działanie przeciwpsychotycznych, która znalazła zastosowanie w leczeniu zwłaszcza schizofrenii, lecz także stanów maniakalnych, działaniem znoszącym stany pobudzenia i agresji.
Dopaminergiczna koncepcja schizofrenii
Wydaje się, że za rozwój choroby odpowiedzialna jest dysregulacja układu dopaminergicznego jego nadmierna aktywność w limbice a zbyt mała w korze czołowej. Wydaje się, że wzrost aktywności w limbuice odpowiada za objawy pozytywne psychozy (omamy, urojenia) raz objawy katatoniczne natomoiast dysfunkcja kory czołowej ma odpowiadać za objawy negatywne objawami negatywnymi schizofrenii jak zubożenie emocjonalne, objawy zobojętnienia, formalne zaburzenia myślenia.
Za hipotezą słusznością tej hipotezy przemawiają spostrzeżenia kliniczne i laboratoryjne: psychozy o dużych dawkach amfetaminy, wyższa gęstość receptorów D2 i D4 u pacjentów chorych na schizofrenie post mortem jednak ostatnio wycofują się z tych receptorów D4 i zwraca się większą uwagę na receptory D3 jak również to, że antagoniści receptorów dopaminergicznych działają przeciwpsychotyczne
Natomiast osłabienie objawów negatywnych wymaga podtrzymania pewnego działania receptorów dopaminergicznych np. przez blokadę receptorów 5HT2A, blokadę autoreceptorów D2 lub D3 oraz prez wpływ ago-antagonistyczny.( tergurid, roksindol, pramipeksol).blokadę receptorów serotoninowych 5HT2 działanie to powoduje zwiększa transmisję dopaminergiczną, bo w warunkach prawidłowych receptory 5HT2 hamują wydzielanie dopaminy, takie działanie ma terapeutyczne w korze czołowej i hamuje objawy negatywne schizofrenii.
nnIE WIEMY JEDNAK CZY TA HIPOTEZA WYSTARCZA BO OK. 30% obecnie leczonych pacjentów jest leczonych nieskutecznie, teraz uznaje się, że pacjentów tych trzeba leczyć dłużej tzn. po pierwszym napadzie ok. 5lat a po następnych na małych dawkach do końca życia.
Zasadniczy mechanizm działanie neuroleptyków związany jest związany z ich hamującym wpływem na transmisję dopaminergiczną. Leki te w większości są silnymi antagonistami receptorów D2, poza tym blokują również inne receptory D4 D1,D3
Istniejące szlaki dopaminergiczne:
mezolibiczny i kortykolimbiczny - związane są z emocjami
nigrostriatalny - związany z koordynacją procesów ruchowych
szlak guzowo- przysadkowy ( podwzgórze przysadka)- związany z regulacją czynności hormonalnych
Z powyższych danych wynika, że hamowanie układu dopaminergicznego w limbice hamuje objawy wytwórcze, natomiast działanie to w prążkowiu i substancji czarnej powoduje niekorzystne działanie - objawy parksinsonowskie i dyskinezy a działanie w przysadce powodue wzrost wydzielania prolaktyny. receptory dopaminergiczne związany jest z szeregiem działań niepożądanych: m. in. z układu pozapiramidowego:- parkinsonizmu (zahamowanie aktywności ruchowej, zwiększona sztywność mięśni i drżenie mięśniowe) i dyskinez. U pacjentów także po przedawkowaniu, leków przeciwpsychotycznych, może wystąpić katalepsja czyli zahamowanie ruchowe., niemożność inicjowania ruchów dowolnych. Katalepsja i objawy parkinsonowskie związane są ależne od zablokowania przekaźnictwa dopaminergicznego. Ponadto leki neuroleptyczne mogą powodować dyskinezy przymusowe ruchy o typie pląsawiczym dotyczące mięśni twarzy m. in. Żwaczy, szyi, kończyn jak również akatyzje, która jest uczuciem niepokoju ruchowego, konieczności częstej zmiany pozycji jak również niemożności przebywania wjednej pozycji. Związane one są z nadwrażliwością receptorów dopaminergicznych. Jesli chodzi o powinowactwo do receptorów D1 to ma ono wpływ na prawdopodobnie hamuje powstawanie nadwrażliwości receptorów D2 czyli opóźnia powstawanie dyskinez. Do dyskinez najczęściej dochodzi najczęściej po zmniejszeniu dawki neuroleptyków lub po odstawieniu terapii.
Ponadto hamowanie układu dopaminergicznego związane jest równocześnie z nasileniem wydzialania prolaktyny, na skutek zniesienia hamującego wpływu dopaminy na wydzialanie tego hormonu w przysadce. Na skutek tego może dojść do mlekotoku i zaburzń cyklu miesiączkowego. Także zmniejszają wydzielanie hormonu wzrost i ACTH.
Generalnie neuroleptyki dzielimy na typowe czyli silnie blokujące układ dopaminergiczny i atypowe neuroleptyki typowe równie silnie działają na układ limbiczny jak i na nigro-striatalny natomiast neuroleptyki atypowe maja silniejsze działanie na limbikę niż na nigrostriatum posiadające dodatkowe często korzystne działania np. , które nie powodują zajęcia tak dużej puli receptorów dopaminergicznych nie powodują tak silnych objawów niepożądanych i ze względu na swoje inne działania ( blokadę receptorów 5HT2 zapobiegają również objawom negatywnym. Obecnie jednak podkreśla się, atypowość względną zależną od dawki. Klasyczne neuroleptyki blokują dużą liczbę receptorów D2 do 80%, jednak wydaje się zajęcie mniejszej liczby receptorów może być związaqne z efektem przeciwpsychotycznym zwłaszcza w limbice natomiast zajęcie zbyt dużej puli receptorów może być związane z działaniami niepożądanymi. Ze zbyt silnym zahamowaniem układu dopaminergicznego a na pewno z przedawkowaniem neuroleptyków może być związana katalepsja.
Czyli mniejsze objawy parksinsonowskie związane są z blokadą receptora 5HT2A lub działaniem cholinolitycznym.
Wpłw na układ serotoninergiczny- zwłaszcza neuroleptyki atypowe, działanie to zwiększa skuteczność neuroleptyków wobec objawów negatywnych schizofrenii i osłabia niekorzystne działania pozapiramidowe, neuroleptyki atypowe silniej działają na na receptory 5HT2A niż na receptory dopaminergiczne typu D2. Rola blokady receptorów 5HT2A w dzia³aniu neuroleptyków:
Pomiêdzy uk³adem dopaminergicznym a serotoninergicznym zachodzi z³o¿ona interakcja, która polega m. in. na hamowaniu układu dopaminergicznego przez receptory 5HT2A, zatem blokada tych receptorów zwiększa aktywacją układu dopaminergicznego.Takie działnie mają klozapina, risperidon, olanzapina, serokwel, sertindol, zotepina, amperozyd. To powoduje mniejsze objawy uboczne tych neuroleptyków i ich wpływ na obja
Poza wpływem na układ dopaminergiczny neuroleptyki mają wpływ na szereg innych układów co może być związane zarówno z ich działaniami korzystnymi jak i niekorzystnymi.
Blokowanie receptorów muskarynowych przede wszystkim pochodne fenotiazyny, oslabia niepożądane działnia parkinsonowskie, ma jednak szereg działań niepożądanych zarówno psychotropowych takich jak splątanie, stany majaczeniowe, zaburzenia pamięci jak również obwodowych (efekty atropinowe): suchość w ustach, zaparcia, zaburzenia rytmu, w tym tachykardia.
Blokada receptora H1( histaminowych typu 1) odpowiada za ich efekt uspokajający (pochone fenotiazyny i tioksantenu).
Wpływ na receptory alfa 1 jest do końca nie wyjaśniony być może jest związany również z ich wpływem przeciwpsychotycznym z tego wzgledu, że zauważono silne pobudzenie ośrodkowego układu noradrenergicznego, a ich nadmierne pobudzeni eprowadzi również do zaburzeń filtracji( selekcji bodźców i osłabienia procesu habituacji charakterystycznego dla schizofrenii. Niemal wszystkie leki neuroleptyczne mają wpływ na receptory alfa 1 dotyczy to przedewszystkim pochodnych tioksantenu, ( klopentiksol, chlorprotiksen,) fenotiazyny9 chlorpromazyna, tiorydazyna), a także klozapina, klotiapina, risperidon. Ponadto ma działanie uspokajające. Jak również odpowiada za ich działania niepożądane jakim jest działanie hipotensyjne.
jeśli chodzi o leki neuroleptyczne to pomiędzy poszczególnymi występują różnice mają one różnią się siłę działnia neuroleptycznego,
Neurleptyki wpływają hamująco na napęd ruchowy i wywierają działanie uspakajające, jednak część z nich ma nawet działanie aktywizujące, należą do nich np. flufenazyna i flupentiksol
Procesy kojarzeniowe są hamowane przez leki neuroleptyczne, przejawia się to osłabieniem odruchów warunkowych.Mechanizm tego zjawiska związany jest z hamowaniem przekaźnictwa katecholaminergicznego oraz cholinergicznego.
Działanie uspokajające występuje przy stosowniu większości neuroleptyków., jednak niektóre w tym kierunku działaja słabo inne nawet posiadaja wpływ aktywizujący (flufenazyna, flupentiksol).
Większość neurleptyków charakteryzuje się działaniem depresyjnym jednak istnieją liczne wyjątki zarówno leki, które nie wywierają takiego działania: pochodne tioksantenu, tiorydazyna, lewomepromazyna, cyjamemazyna, alimemazyna inne z kolei posiadaja działanie przeciwdepresyjne (flupentiksol. Lewopromazyna
Jeśli chodzi o neuroleptyki to poprawiają one łaknienie przede wszystkim anorexia nervosa (chlorpromazyna), niektóre natomiast choć nie poprawiają łaknienia w stanach fizjologicznych są skuteczne w leczeniu anoreksji należą do nich haloperidol i pimozyd. Mechanizm ich działania jest niejasny i związany jest prawdopodobnie z hamowaniem ośrodka sytośc w podwzgórzu.
Działanie przeciwbólowe
Niektóre neuroleptyki z grupy pochodnych fenotiazyny potęgują działnie narkotycznych leków przeciwbólowych a niektóre z nich mają własne działanie przeciwbólowe np. lewopromazyna.
Działanie przeciwwmiotne:
Związaqne jest gł. z hamowanie receptorów dopaminergicznych w opuszce.
Ponadto neuroleptyki obniżają próg drgawkowy zwłaszcza pochodne fenotiazny. Wiąże się to z hamowaniem transmisji katecholaminergicznej i jest szczególnie istotne w niektórych sytuacjach jak (padaczka, zespoly abstynencyjne)
Jeśli chodzi o działania niepożądane wywołane neuroleptykami to najsilniejsze działanie parksinsonowskie wywierają neuroleptyki z grupy fenotiazyny, butyrofenonu, difnylobutyropiperydyny.
Długotrwałe podawanie neuroleptyków związane jest z późnymi dyskinezami, które powstają na skutek wzrostu wrażliwości receptorów D2 i są związane ze zwiększeniem liczby i wrażliwości receptorów D2. Późne dizkine stanowią poważne zakłócenie terapii neuroleptykami, ujawniają się na ogół podczas wieloletniego leczenia podas odstawienia lub zmniejszenia dawek leku.
Problem dyzkinez i objawów pozapiramidowych stara się rozwiązać poprzez stosowanie neurleptyków nowych generacji, które działają wybiórczo na układ limbiki bądź działają ago-antagonistycznie na receptory dopaminergiczne np. tergulid, bądź pośrednio słabo na ukła dopaminergiczny np. przez receptor 5hta2 NP. RISPERIDon, amperozyd, serokwl.
Jeszcze jednym dość rzadkim działaniem niepożądanym neuroleptyków jest złośliwy zespół neuroleptyczny- występuje on w postaci zahamowania ruchowego, wzrostu napięcia, drżenia mięśniowego, hipertermii, zaburzeń świadomości, przyśpieszenia czętości oddechu, pracy serca, zaburzeń wegetatywnych
Dawkowanie neuroleptyków jest indywidualne i uzależnione od nasilenia objawów chorobowych oraz reakcji chorego- działań niepożądanych
Neuroleptyki są stosowane w następujących postaciach: p.os, im, iv, oraz depot są stosowane w leczeniu podtrzymującym lub profilaktycznym
Przeciwskazania do stosowania neuroleptyków:
Jeśli chodzi o podawanie neuroleptyków u kobiet w ciąży to należy unikać podawania tych leków u kobiet w ciąży zwłaszcza w okresie 3 pierwszych miesięcy ze względu na ich działanie teratogenne
PODZIAŁ LEKÓW NEUROLEPTYCZNYCH:
Pochodne fenotiazyny -najlicznejsza grupa
z grup¹ alifatyczną (chlorpromazyna,
piperydynowe
piperazynowe
pochodne tioksantenu
pochodne butyrofenonu
pochodne difenylobutylopiperydyny
pochodne benzamidu
pochodne indlu
atypowe leki neurleptyczne
wskazania do stosowania neuroleptzkw
schizofrenia
stany maniakalne
psychozy inne min o podłożu organicznym
jako leki pryeciwwymiotne
Pochodne fenotiazyny:
Do działań niepożądanych tej grupy leków należy żółtaczka mechaniczna na tle alergicznym oraz leukopenie, silne zaparcia bardzo rzadko prowadzące do martwiczego zapalenia jelita grubego, skórne reakcje alergiczne, u chorych leczonych dużymi dawkami zmiany pigmentacyjne w formie przebarwień skóry jak również odkładanie pigmentu w siatkówce i rogówce oka.
1. Pochodne fenotiazyny z grup¹ alifatyczną, których najwa¿niejszym przestawicielem jest chlorpromazyna wywierają korzystne działanie zarówno na objawy pozytywne schizofreni jak i n jej objawy negatywne., chlorpromazyna powduje działnie prodepresyjne.Lek ten posiada zrównoważony profil działania, hamuje zarówno objawy wytwórcze jak i zaburzenia myślenia, uczuciowości i hamuje podniecenie, tak jak większość pochodnych fenotiazyny ma silne działanie adrenolityczne i cholinolityczne.
Inne pochodne alifatyczne fenotiazyny:
Lewomepromazyna: słabsze działanie przeciwpsychotyczne niż chlorpromazyna, ponadto posiada działanie p-depresyjne i działanie uspokajające, jest to lek nie wskazany u ludzi starszych z tego względu, że ma silne działanie α-adrenolityczne oraz cholinolityczne
Triflupromazyna-
Promazyna- słabe działanie p-psychotyczne, silne uspojkajające i działanie przeciwwymiotne
Cyjamemazyna-działanie przeciwdepresyjne i uspokajające
Pochodne fenotiazyny z pierścieniem piperydynowym:
Tiorydazyna- słaby neuroleptyk
Pipotiazyna- silne działane PP, aktywizujący
Ponadto inne:
Pochodne piperazynowe:
Flufenazyna- neuroleptyk aktywizujący, o silnym działaniu przeciwpsychotycznym, stosowana w lecznictwie pozaszpitalnym w postaci depot, powoduje dość silne działania pozapiramidowe
Perazyna- słabszy neuroleptyk od flufenazyny, stosowana w długotrwałym leczeniu podtrzymującym, sline działanie cholinolityczne
Perfenazyna-slilny neuroleptyk, nieznaczne działanie
2. Pochodne tioksantenu mają działnie przeciwdepresjne, są zbliżone pod kątem działania do pochodnych fenotiazyny, z tym, że są bardziej od nich bezpieczne i mają słabsze działania ze pozapiramidowe,
Chlorprotiksen-słaby neuroleptyk, silne działanie anksjolityczne, słabe anksjolityczne, skuteczny w pobudzeniu, lęku, depresji, w mniejszych dawkach stosowany w leczeniu zaburzeń nerwicowych, zaburzeń osobowości, majaczeniu alkoholowym, działa sedatywnie
Flupentiksol-działanie aktywizujące, p-lękowe, p-depresyjne,
Klopentiksol- silny neuroleptyk, działanie uspokajające, nieznaczne przeciwdepresyjne, silniejsze od pozostałych objawy pozapiramidowe
Pochodne butyrofenonu:
Nie posiadajją wpływu cholinolitycznego i przeciwhistaminowego, silnie powodują objawy pozapiramidowe i hiperprolaktynemię, stosowane w anestezjologii, neuroleptoanalgezja
Haloperidol- główny lek z tej grupy stosowany w schizofrenii, podnieceniu maniakalnym, majaczeniu alkoholowym
Spiperon-
Trifuperidol-
Droperidol-
Pochodne difenylobutyropiperydyny
Wyraźne działanie aktywizujące, silne p-psychotyczne, sline pozapiramidowe, stosowane gł. W schizofrenii z zahamowaniem ruchchowym. Rzadko stosowane.
Pimozyd
Penfluridol
Fluspirilen
Pochodne benzamidu:
Słabe neuroleptyki
Sulpiryd
Pochodne indolu:
Posiadają działanie aktywizujące, słabe zaburzenia pozapiramidowe, bezpieczne w stosowaniu
Molindol
Oksypertyna
Atypowe neuroleptyki:
Klozapina: blokuje receptor D4 i inne typy receptorów D, silnie wiąże się z receptorem 5HT2, α1, M, H1, powoduje niewiele niepożądanych objawów pozapiramidowych, nieznaczny jedynie wzrost PRL, skuteczna w przypadku oporności na neuroleptyki, najpoważniejszym działaniem niepożądanym przy stosowaniu klozapiny jest uszkodzenie szpiku z możliwością agranulocytozy pochodzenia alergicznego, spadekRR, wzrost tętna, silne działanie uspokajające, ślinotok
Olanzapina-ie powoduje agranulocytozy
Zotepina
Risperidon- blokada 5HT2 i D2, działa na objawy negatywne i jest stosowany w schizofrenii opornej na inne leki
Ziprasidon
Sertindol
LEKI PRZECIWWYMIOTNE:
Jeśli chodzi o wymioty to powstają w wielu stanach patologicznych najczęściej na skutek pobudzenia strefy chemoreceptorowej pnia mózgu, pobudzenia błędnika, podrażnienia błony śluzowej żołądka. Większość leków przeciwwymiotnych hamuje wymioty niezależnie od ich mechanizmu jednak ich skuteczność jest na ogół większa jeśli lek działa na podstawowe ogniwo odruchu tak więc w wymiotach pochodzenia ośrodkowego najskuteczniejsze są leki dopaminolityczne, w błędnikowego cholinolityki i przeciwhistaminowe.
Jerśli chodzi o leki przeciwwymiotne to nie we wszystkich wymiotach się je stosuje sosuje np. w niektórych sytuacjach odruch wymiotny jest uznawany za korzystny m. In. W ostrych zatruciach lub w ostrych zakażeniach, wtedy wymioty są traktowane jako odruch obronny, i w takich sytuacjach podawanie leków przeciwwymiotnych należy ograniczyć do do przypadków kiedy ich zastosowanie jest absolutnie konieczne, ze względu na utratę elektrolitów ( lepiej uzupełniać elektrolity) lub przy przeciwskazaniach do wysiłku fizycznego.
jednak w niektórych stanach zwłaszcza wymioty po chemio i radioterapii przyjmowanie tych leków jest konieczne. Wymioty i nudności stanowią objaw niepożądany po stosowaniu wielu leków a wskazanie do stosowania leków przeciwwymiotnych ogranicza się do sytuacji kiedy nie lek jest stosowany z ważnych wskazań i zastosowanie inneg leku niest niemożliwe lub przeciwskazane. Do takich leków należą cytostatyki.
Wymioty w przebiegu chemioterapii dzielimy na 3 kategorie:
Wczesne na skutek wzrostu wydzielania serotoniny przez komórki przewodu pokarmowego
Późne: po więcej niż 24 h od momentu zastosowania leku
Antycypacyjne - odruch warunkowy
W leczeniu wymiotów wczesnych i późnych stosuje się wszystkie dostępne obecnie leki przeciwwymiotne, stosunkowo często rozpoczyna się od neuroleptyków, skutecznych przy wymiotach spowodowanyxch przez leki o umiarkowanym potencjale emetogennym, w cięższych wymiotach skuteczny jest metoklopramid, niekiedy pochodne butyrofenonu ( droperidol, haloperidl), w najcięższych antagoniści receptora 5HT3
Jeśli klasyczne leczenie jest nieskuteczne to stosuje się leczenie skojarzone:
Klasyczne leki przeciwwymiotne kojarzy się wówczas z kortykosteroidami lub BDZ.
!!!!!????związki wpływajace kanabinoidy
Wymioty antycypacyjne - leczenie BDZ, psychoterapia
Stosuje się następujące grupy leków: antagonistów receptora dopaminergicznego, antagonistów receptorów 5HT3 i leki p- histaminowe.
Poszczególni przedstawiciele:
Metoklopramid: lek o działaniu prokinetycznym i przeciwwymiotnym, działa ośrodkowo antagonistycznie w stosunku do receptorów dopaminowych, ponadto posiada słaby antagonizm w stosunku do receptora 5HT3.
Metoklopramid jest skuteczny w wymiotach różnego pochodzenia: WYMIOTACH PO Zabiegach operacyjnych, wymiotach wywołanych przez opioidy, lewodopę ( bez wpływu na skuteczność przeciwparkinsonowską), w wymiotach spowodowanych lekami przeciwnowotworowymi jego działanie nie jest wystarczające, nie hamuje wymiotów pochodzenia błędnikowego.
Działania niepożądane:
u ok. 10% nipokój, senność, uczucie zmęczenia, u 2 % osób zaburzenia pozapiramidowe gł. Ostre dystonie
bezsenność
bóle głowy
nudności
hiperprolaktynemia
Domperidon: działanie prokinetyczne i przeciwwymiotne, działanie dopaminolityczne gł. Na obwodzie bo słabo przenika przez barierę krew mózg, działanie przeciwwymiotne dość słabe, stosowany jako lek prokinetyczny
Działania niepożądane: hiperprolaktynemia
Neuroleptyki hamują ośrrodek przeciwwymiotny, jednak wiele z nich ponadto posiada komponentę p-histaminową i działanie cholinolityczne, które również związane jest z działaniem przeciwwymiotnym.
Mogą być stosowane w przebiegu wymiotów w wielu stanach chorobowych jak mocznica, choroba popromienna, polekowych, niektóre są skuteczne w wymiotach pochodzenia błędnikowego.
Przykłądy neuroleptyków stosowanych jako leki przeciwwymiotne:
Tietylperazyna:stosowana jest również w wymiotach pochodzenia błędnikowego,
Działania niepożądane: zaburzenia pozapiramidowe
sennosć
pogorszenie sprawności myślenia
Prochlorpromazyna: przewaga działąnia dopaminolitycznego
Działania niepożądane: działania pozapiramidowe
Chlorpromazyna- jest często stosowana lecz wybór taki nie jest optymalny zwłaszcza w wymiotach ciężarnych gdyż wszystkie alifatyczne pochodne fenotiazyny nie powinny być stosowane w ciąży ze względu na działanie teratogenne, nie hamuje wymiotów w kinetozach
Antagoniści receptora H1 :
Te leki blokujące receptory H1, które przechodzą do o. U. N. Stosowane są jako leki przeciwwymiotne. Hamują zwłaszcza wymioty towarzyszące kinetozom i uszkodzeniom błędnika.Niektóre leki z tej grupy silnie hamują wymioty głównie pochodzenia błędnikowego np. w chorobie lokomocyjnej,
Zwłaszcza dimenhydrinat (Aviomarin) jak również chloropiramina ( Synopen) jak również prometazyna
Leki cholinolityczne:
Skopolamina działa najskuteczniej można ją stosować w wymiotach pochodzenia błednikowego, w innego typu wymiotach nie powinno się jej stosować. Przede wszystkim powinna być stosowana profilaktycznie bowiem w rozwiniętej chorobie lokomocyjnej jest o wiele mniej skuteczna i potrzebne są jej wyższe dawki
Antagoniści receptora 5HT3:
Są to niezwykle skuteczne leki w hamowaniu wymiotów rozwijających się w przebiegu radioterapii jak również stosowania niektórych leków cytostatycznych, dzieje się tak dlatego, że mechanizm tych wymiotów przynajmniej w pewnym stopniu związany jest uzależniony od uwalniania serotoniny z komórek enterochłonnych i wymioty te zależą od pobudzenia receptora 5HT3. W związku z tym antagoniści receptora 5HT3 są najskuteczniejszymi lekami w zapobieganiu tym wymiotom, inne leki są nieskuteczne lub ich skuteczność jest znikoma. Najcięższe wymioty obserwuje się po radiacji oraz po cisplatynie.
Do obecnie stosowanych związków należą:
Ondasetron: występuje w postaciach doustnej i parenteralnej, po wymiotach w przebiegu radio i chemioterapii jak również pooperacyjnych
Działania niepożądane:bóle i zawroty głowy
Zaparcia
Inne preparaty:tropisteron
Granisteron