1995.11.16 wyrok SN III KRN 145/95 OSNKW 1996/1-2/8
Przepis art. 333 [388] k.p.k. pozwala sądowi pierwszej instancji na ograniczenie postępowania dowodowego do nie budzących wątpliwości wyjaśnień oskarżonego przyznającego się do winy, jeżeli na ich podstawie jest w stanie odtworzyć rzeczywisty przebieg zdarzeń będących przedmiotem osądu, dokonać oceny prawnej zarzucanych mu czynów oraz ustalić okoliczności pozwalające na orzeczenie względem niego kary zgodnie z dyrektywami jej wymiaru zamieszczonymi w kodeksie karnym.
1991.06.20 uchwała SN I KZP 12/91 OSNKW 1991/10-12/46
glosa częściowo krytyczna: Paprzycki L.K. Palestra 1992/1-2/95
glosa aprobująca: Kwiatkowski Z. PS 1992/7-8/134
glosa częściowo krytyczna: Wąsek A. WPP 1992/3-4/73
1. Nie jest dopuszczalne skazanie sprawcy fałszywych zeznań za przestępstwo określone w art. 247 § 1 k.k., jeżeli w postępowaniu karnym, w którym występował jako oskarżony, złożył je uprzednio w charakterze świadka co do okoliczności związanych z zarzucanym mu czynem.
2. Dopuszczalne jest odczytanie na rozprawie protokołu zeznań złożonych przez oskarżonego w charakterze świadka - jako "innego dokumentu", o którym mowa w art. 339 § 2 k.p.k. - ale tylko w tych fragmentach, w których zawiera treść fałszywych zeznań, o który to czyn toczy się wobec niego postępowanie karne; wykorzystanie treści zawartych w tym dokumencie jest dopuszczalne tylko w odniesieniu do zarzutu fałszywych zeznań.
Przewodniczący: Prezes SN A. Murzynowski (sprawozdawca). Sędziowie: J. Bratoszewki, S. Zabłocki.
1
ART. 388 K.P.K.