W1

Psychopatologia ogólna:

1. Zaburzenia świadomości

• jakościowe - należą do psychiatrii

• majaczenie (delirium)

• może występować nawet u dzieci w czasie gorączki, u dorosłych w czasie infekcji, po alkoholu, choroba ciemności, pojawia się jak się zmierzcha, gdy alkoholik przerwie ciąg lub zmniejsza się ilość alkoholu

• halucynacje: wzrokowe, słuchowe, dotykowe, smakowe i węchowe

• pacjent jest bezkrytyczny, może być niebezpieczny dla otoczenia i dla siebie

• alkoholik przestaje pić -> roztrzęsienie (zespół abstynencyjny) -> 2-3 dzień widzi rzeczy, których nie ma (pająki, karzełki) -> rozdrażnienie, rozbawienie, niepokój, nie śpi bo się boi ->błędnie zapoznaje otoczenie -> dezorientacja w czasie, miejscu i przestrzeni -. Omamy wzrokowe i słuchowe

• leczenie:

• wyrównanie elektrolitów

• zadbanie o układ krążenia

• zapobieganie powikłaniom związanym z wymiotami i niedożywieniem

• 1 - 25 majaczeń alkoholowych umiera

• majaczenie może trwać kilkanaście minut do 3 dni, ciężkie - ponad tydzień

• po przeminięciu majaczenia:

• niepamięć całkowita

• wyspy pamięciowe - nie jest pewien czy skrawki, które pamięta to nie sen

• może się powtarzać wielokrotnie u tego samego pacjenta

• majaczenie infekcyjne

• ciężki przebieg, groźne dla życia

• majaczenia gorączkowe - głównie u dzieci

• zamroczenie - często związane z padaczką, po drgawkach następuje okres krótkiego snu, pacjent nie rozpoznaje otoczenia, niepamięć, mogą być stany z agresją (stany pomroczne proste)

• stan pomroczny jasny - zmienia się osobowość pacjenta, nie ma kontaktu pomiędzy dwoma osobowościami, ale w każdej planuje, podróżuje, działa, pomiędzy poszczególnymi wcieleniami jednoimiennymi jest pamięć, ale nie między jednym wcieleniem a drugim

• upojenie patologiczne - po niewielkiej dawce alkoholu zmienia się osobowość, w czasie działania używa całej swojej siły, większej niż w stanie nie zamroczonym, kończy się to głębokim snem, niepamięć

• upojenie przydenne (elpenowe) - nie ma nic wspólnego z alkoholem, pacjent działa w czasie snu

• splątanie (amencja)

• po urazach, chorobach somatycznych, guzach mózgu, krwotoku, w agonii

• pobudzenie psychoruchowe

• ruchy obszerne, bezcelowe

• nie ma kontaktu z pacjentem

• rozerwana wypowiedź

• paniczny lek

• ilościowe - należą do medycyny somatycznej

• przedsenność - pacjent zachowuje się jak po ciężkim zmęczeniu, zwolniony tok myślenia, drzemka, nie śledzi toku rozmowy, rozkojarzony; objawy takie mogą wyprzedzić rozpoznanie guza mózgu

• senność - objawy jw., mocniej nasilone

• półśpiączka - pacjent nie kontaktuje, mocne bodźce bólowe na moment dają z nim kontakt

• śpiączka (coma) - nawet mocne bodźce bólowe nie są w stanie wybudzić pacjenta (w odpowiedzi na kłucie nad mostkiem podnosi ręce)

• zawężenie pola świadomości np. w stanie silnego wzburzenia

Przyczyny:

- zatrucie zewnątrz (np. insulinowe) i wewnątrzpochodne (wątrobowe, sercowe, nerkowe)

- po ciężkich urazach głowy

2. Zaburzenia postrzegania (spostrzegania)

• kontakt ze światem mamy za pomocą zmysłów

• w zaburzeniach tych nie ma bodźca, ale jest objaw wrażenia, które wydaje się realne, pacjent jest przekonany, że to prawda - halucynacje (wzrokowe, słuchowe, dotykowe, smakowe i węchowe - dwa ostatnie występują często razem), omamy

• występują również u ludzi zdrowych, przy budzeniu się i zasypianiu

• złudzenia, iluzje - błędnie rozpoznanie rzeczy, występuje u chorych i zdrowych, tylko każdy z nich inaczej interpretuje sobie to co widzi; czynnikiem wywołującym jest lęk, wzburzenie emocjonalne, wtedy coś wydaje się inne niż jest na prawdę

3. Zaburzenia myślenia

• zaburzenia treści myślenia - gdy ktoś wypowiada treści stojące w sprzeczności z rzeczywistością i jest przekonany, że to prawda - urojenia, nie wpływa na niego perswazja, urojenie jest stanem chorobowym

• urojenie ksobne (odnoszące) - pacjent jest przekonany, ze otoczenie zna jego myśli i porozumiewa się ze sobą, ale bez złych intencji, wrażenie odkrycia

• urojenie prześladowcze - wrażenie, że otoczenie ma złe intencje, chcą pozbawić życia, zrobić krzywdę, może być niebezpieczny, bo może zaatakować w obronie własnej

• urojenie niewierności partnerskiej - zespół Otella, częściej u mężczyzn, po nadużyciu alkoholu, po ciężkich urazach głowy, jest niebezpieczniejszy niż u kobiet; zazdrość nasilająca się, kontrole, śledzenie, wymuszenie przyznania, prowadzenie do autorytetu, dochodzi do ciężkich pobić lub zabójstw, nie zależy od wykształcenia lub inteligencji

• urojenie zakochania

• urojenie wielkościowe

• urojenie posłannictwa religijnego

• urojenie wynalazcze, odkrywcze

• urojenie owładniecia - zależy od światopoglądu - demon, wszczepiony chip

zespół opętania w ICD - 10 leczenie egzorcyzmami

• urojenie depresyjne - wrażenie gorszości, małego znaczenia, grzeszności i winy, oczekiwanie kary, czasem rozszerza to na rodzinę, może dochodzić do samobójstw rozszerzonych (zabija rodzinę z miłości)

• urojenie hipochondryczne - w każdej niedomodze dostrzega symptomy śmiertelnej choroby

• urojenie okradania - często u ludzi starszych, kierowane przeciwko najbliższej rodzinie

• idee nadwartościowe podobne do urojeń, ale słabsze, bo można przekonać chorego, ze to nie prawda (kolekcjonerzy, naukowcy - podporządkowanie wszystkiego osiągnięciu celu)

• obsesje (natręctwa) - mogą wystąpić zarówno u ludzi zdrowych (np. sprawdzanie czy drzwi zamknięte, chodzenie po złączach płyt chodnikowych - ale jest świadomość, że to co robi jest bez sensu, lęk powoduje, że wykonuje absurdy) jak i chorych (nie ma świadomości, że to co robi jest bez sensu; np. nie dotyka nic rękami, również siebie, żeby ich nie zbrudzić, odpowiednio myje ręce, urasta to do rytuałów i magii),

• zaliczano to kiedyś do nerwicy natręctw, obecnie nazywa się to zespół obsesyjno - kompulsyjny

• rokowanie niepomyślne lub niepewne

• myśli natrętne - obsesje; czynności wynikające z myśli natrętnych - kompulsje

• chorobliwe kłamstwo (mitomania) - zespół Minhausena

• u ludzi zdrowych - przedstawianie się w lepszym świetle, ale wie kiedy przestać

• u ludzi chorych - jw., ale bez umiaru

• konfabulacje - zmyślenia stosowane w celu wypełnienia luk pamięciowych

• zaburzenia toku myślenia

• przyspieszony - w manii, schizofrenii rzutowej, w zaburzeniach świadomości jakościowych

• zwolniony - myśli płyną wolno lub nie płyną wcale; w depresji, schizofrenii, zaburzeniach ilościowych świadomości, otępieniu, oligofrenii - niedorozwój umysłowy

• rozkojarzony - porozrywane wątki, nie ma logicznego powiązania pomiędzy fragmentami wypowiedzi; w schizofrenii (rozszczepienie umysłu)

• zaburzenia inteligencji

• inteligencja - zdolność radzenia sobie w sytuacjach życiowych; IQ mierzymy testami psychometrycznymi np. test Wekslera, Ravena; norma: IQ = 100

• ociężałość lub głupota fizjologiczna

• niedorozwój umysłowy lekki (dawniej debilizm) - kłopoty z ukończeniem szkoły powszechnej, wypowiedzi agramatyczne, prosta konstrukcja zdań, proste słownictwo, kojarzenie bardziej obrazowe niż pojęciowe, jeżeli ma dobrą pamięć kończy szkołę powszechną, zawodową, średnią czy nawet studia, może normalnie żyć i pracować; łatwo podlega wpływom otoczenia, jest bardzo sugestywny, kieruje się doraźną korzyścią, doraźnym uczuciem przyjemności

• niedorozwój umysłowy umiarkowany (dawniej imbecylizm) - trudności już w 1, 2 klasie szkoły powszechnej, prości w wypowiedziach, błędy w mowie, przyuczenie do prostego zawodu, zapewnienie godziwego życia

• niedorozwój umysłowy znaczny - nie daje rady nawet w szkole specjalnej, kojarzenie obrazkowe, trafiają do szkoły życia (nauka czynności życiowych), niektórzy mają świetną pamięć

• upośledzenie umysłowe głębokie (dawniej idiotyzm) - nie rozwinęła się mowa, wykazują proste uczucia, wydają dźwięki, przywiązują się do opiekunów, nie są zdolni do samodzielnego życia, wymagają nadzoru

• otępienie - z powodu miażdżycy, pourazowo, w chorobach Alzheimera, Picka, Creutzfeldta-Jakoba; IQ może być identyczne jak w niedorozwoju, ale używają skomplikowanych słów, zachowane są formy gramatyczne wypowiedzi oraz nawyki, których nie mają osoby upośledzone umysłowo

• pseudootepienie - różny obraz u kobiet i mężczyzn (często w psychozach wieziennych), występuje po dokonaniu czynów zabronionych, często u ludzi o naturze histerycznej (skłonności do gry aktorskiej)

• kobiety: pseudodemencja lub cofniecie się do zachowań dziecka (puellerizm)

• mężczyźni: zespół Gausena - przedstawiają siebie jako osobę chorą

• samokrytycyzm, krytycyzm - nie ma krytycyzmu pacjenta co do swojej choroby

• zaburzenia pamięci są spowodowane:

• zmianami organicznymi w CUN

• silnym wzruszeniem, szokiem

• urazem głowy - niepamięć przed, śród i pourazowa

• zaburzenia psychiczne jakościowe

4. Zaburzenia uczuć

W płatach czołowych jest najwyższa uczuciowość, rozwinęły się one najpóźniej. Na najniższym poziomie są popędy (do oddychania, ciepła, odżywiania, seksualny). Środkowe piętro to zazdrość, gniew. Im wyższe piętro tym wyższe hamulce. Przy chorobie CUN, otępieniu najszybciej niszczą się twory najmłodsze, czyli płaty czołowe.

• melancholia

• obniżenie nastroju, napędu, samooceny

• bagatelizowanie osiągnięć, wyolbrzymianie uchybień

• dążenie do śmierci

• zaburzenia snu

• brak apetytu

• spowolnienie ruchowe

• gorzej czuja się rano niż wieczorem

• słabsza depresja - dystonia: niezadowolenie z osiągnięć, ale nie zakłóca to funkcjonowania

• częściej na depresje chorują kobiety

• często wtórne uzależnienie od alkoholu jest skutkiem depresji lub dystonii

• pojawiają się omamy i urojenia

• mania

• przeciwieństwo depresji

• pełna mania: niedużo snu, cały czas aktywność, podwyższenie nastroju lub drażliwość, przedmiotowe traktowanie otoczenia, dobre mniemanie o sobie, omamy i urojenia (zależą od nastroju: w manii napędzają, chwalą, w depresji wyolbrzymiają niedoskonałości), nie tolerują sprzeciwu, może być niebezpieczny dla otoczenia i dla siebie

• stany pośrednie - stan hipomaniakalny: nie potrzebuje snu, wypoczęty, szczęśliwy, działalność twórcza, stan rozhamowania

Melancholia i mania mogą występować naprzemiennie u tego samego pacjenta - psychoza maniakalno - depresyjna (=cyklofrenia, = zaburzenia afektywne dwubiegunowe).

Zależnie od pory roku pojawiają się depresje sezonowe np. zimowa. Charakteryzują się nadmiernym apetytem i sennością (przeciwnie niż w zwykłej depresji). U kobiet często występują 3 - 4dniowe depresje z próbami samobójczymi, nie mające związku z hormonami.

Zaburzenia depresyjne: w melancholii, chorobach somatycznych, zmniejszenie ilości hormonów tarczycy i nadnerczy.

Mania: zwiększenie ilości hormonów tarczycy i nadnerczy, przy krwotoku do płata skroniowego

U tej samej osoby mogą być w tym samym czasie objawy depresji i manii, jest to coś innego niż depresja agitowana.

Obniżenie uczuciowości wyższej (humanitarne, międzyludzkie, miłości, itd.): przy ciężkich psychozach i chorobach organicznych mózgu spada do 0. Może być też niedorozwój uczuciowy - są osoby, które rodzą się bez uczuć.

Popędy - zaburzenia:

• do odżywiania się - obniżony: jadłowstręt psychiczny = anoreksja (zanikają mięśnie, tkanka tłuszczowa, groźne dla życia, ale nie ma przymusu leczenia), podwyższony = bulimia, częściej dotyczy kobiet

• kleptomania - patologiczna kradzież, najczęściej rzeczy drobnych, mało wartych

• piromania - popęd do podpalania

• poriomania - popęd wędrowniczy, łażenie bez celu

• pedofilia

• gerontofilia - pęd do starców

• zoofilia, sodomia

• ocieractwo (froterisimus)

• wąchactwo

• pigmalionizm - zakochanie się w dziele sztuki, przeidealizowanie świata, obiektu

• narcyzm - zakochanie w sobie, nie ma go tylko w depresji

W2

Schizofrenia - grupa chorób, częstość występowania 1 na 100 (1%), dotyczy mózgu, ale nie ma w niej zmian anatomicznych w mózgu, ma podłoże genetyczne, dziedziczenie jest allomorficzne (geny musza się dopasować). Dziedziczność jest jednym z czynników schizofrenii. Częściej u schizofreników i w ich rodzinach pojawia się oczopląs poziomy i krwinki czerowne mają plamki. Jest niewielki wpływ środowiska. Chorują nieco częściej mężczyźni i u nich przebieg jest znacznie cięższy, ale gen schizofrenii nie jest związany z chromosomem płciowym. Zaczyna się najczęściej miedzy 16 a 32 rokiem życia, polega na rozpadzie osobowości (rozszczepienie umysłu). Może dotyczyć uczuć, myślenia, postępowania, dążeń. Pacjent jest dziwny i może budzić niepokój. Choroba zaczyna się nagle lub podstępnie stopniowo. Chorują na nią ludzie niezależnie od wykształcenia, stanu posiadania. Główny objaw - brak poczucia choroby. Inaczej postrzegają świat, jest dla nich wrogi. Rezygnacja z dotychczasowego trybu życia, mogą mieć swój język w mowie i piśmie.

20% schizofrenii jest lekoopornych. Schizofrenia jest chorobą nawrotową jeśli odstawi się leki. Po pierwszym rzucie należy brać leki przez 2 lata, po kolejnym przez 5 lat. Każdy kolejny nawrót powoduje, że schizofrenia staje się coraz cieższa.

Objawy pozytywne - wzbogacają osobowość np. urojenia, omamy, zaburzenia myślenia

Objawy negatywne - autyzm, zawężenie zainteresowań, stępienie umysłowe, izolacja od otoczenia, chłód uczuciowy

Wyróżniamy:

• schizofrenia prosta - jest tu mało objawów wytwórczych: omamów, urojeń, chory zaczyna zaniedbywać obowiązki, czuje lek, dziwnie się zachowuje, ma skłonność do przebywania w samotności, zamyka się w swoim świecie - autyzm, mogą pojawić się napady agresji, wściekłości, ma wrażenie prześladowania, zaczątki urojeń ksobnych lub prześladowczych. Chory może mieć zapach specyficzny, bo zaniedbuje higienę. Im wcześniej wystąpią objawy tym trudniejsze jest leczenie. Dominują objawy negatywne. Nie jest wskazaniem do przymusowego leczenia w szpitalu. Szansa na poprawę jest niewielka.

• hebefrenia - chory zachowuje się niezrozumiale dla otoczenia, ma skłonność do głupich żartów, wesołkowatości, może budzić grozę. Uczuciowość wyższa jest zredukowana, opiera się na doraźnych korzyściach i przyjemnościach, mogą pojawić się objawy pozytywne, ale jest ich mało. Żyje w swoim świecie, chociaż wszędzie go pełno, trudno do niego dotrzeć. Źle rokuje, wskazane jest leczenie przymusowe, bo może stać się zagrożeniem dla otoczenia.

• schizofrenia katatoniczna - dotyczy napędu psycho - ruchowego. Może być:

• katatonia hyperkinetyczna - nadmiar ruchu, ruch bezcelowy, nie nawiązuje kontaktu z otoczeniem, wszędzie go pełno, występują omamy i urojenia, głęboki rozpad osobowości, przestaje dbać o siebie, obojętnieje uczuciowo, może dojść do przejścia w hipokinetyczną, np. na skutek urazu głowy, wstrząsu, wtedy zastyga w jednej pozycji. Leczy się dobrze i dobrze rokuje.

• katatonia hypokinetyczna - może być lekkie spowolnienie albo otępienie, wtedy napęd jest zredukowany do zera, nie reaguje na ból, przebywa w jednej pozycji, ma urojenia ksobne, religijne, może w każdej chwili przejść w postać hyperkinetyczną, wtedy tendencje do niszczenie - szał katatoniczny. Mogą być objawy kataleptyczne (gibkość) woskowate lub sztywne w zależności od napięcie mięśniowego. W woskowatym jest lekkie napięcie, można dowolnie układać kończyny pacjenta lub jego całego nawet w dziwacznych pozycjach. W sztywnym mięśnie są usztywnione i nie podatne na ruchy. Chory będąc w stanie hypokinetycznym rejestruje wszystko co się dokoła niego dzieje, mimo, że się nie rusza. Dobrze się leczy elektrowstrząsami.

• katatonia ostra, śmiertelna - może być hypo- lub hiperkinetyczna, umiera 50% pacjentów. Charakteryzuje się podwyższoną temperatura ciała 38 - 43⁰C, nie reaguje na typowe środki przeciwgorączkowe, bo jest dysfunkcja ośrodka termoregulacji. Temperaturę obniża się zimnymi okładami na duże pnie naczyniowe i wątrobę. Poprawę przynosi tez podawanie sterydów, przypomina zapalenie mózgu (a tu nie wolno podawać sterydów). Układ wegetatywny jest rozregulowany, więc przyspieszona akcja serca, twarz makowata, obfite poty, wybroczyny naczyniowe. Jedyną metodą leczenia są elektrowstrząsy w narkozie.

Elektrowstrząs powoduje napięcie wszystkich mięśni poprzecznie prążkowanych. Powikłania: dezorientacja w otoczeniu, zaburzenia pamięci świeżej. Dawniej były następujące powikłania: zwichniecie stawów, złamanie kompresyjne kręgów.

Anestezjolog zwiotcza mięśnie skoliną (łącznie z mięśniami oddechowymi), przez 0,6 - 3sek. przepływa prąd. Elektrody na skroniach luna na skroń i czoło. Efekt od razu, alby utrwalić działanie trzeba 10 - 15 zabiegów.

Katatonia może wystąpić na przełomie hormonalnym np. po porodzie, w zaburzeniach afektywnych. Nie kojarzy się jej wtedy ze schizofrenią.

• schizofrenia paranoidalna - dotyczy zaburzeń myślenia, występuje po pokwitaniu, zostawia niewielkie uszkodzenia w osobowości, bo ta jest już ukształtowana. Występują objawy pozytywne: urojenia depresyjne, prześladowcze, wielkościowe, owładniecia, posłannictwa, omamy wszystkie poza wzrokowymi (te tylko w katatonii), najczęściej słuchowe. Chorzy mają podwyższony próg bólowy. Zdarzają się okrutne próby samobójcze lub samookaleczenia. Symbolika (np. odcięcie narządów, które grzeszą). Logika zrozumiała tylko dla chorego. Neologizmy w mowie.

• schizofrenia przewlekła (niezróżnicowana) - mogą wystąpić wszelkie objawy schizofrenii, ale żaden nie wysuwa się na pierwszy plan

• schizofrenia zaszczepiona - na niedorozwój umysłowy nałożyły się objawy schizofrenii

• schizofrenia indukowana - osoba w sąsiedztwie przejmuje zachowania, omamy, urojenia od osoby chorej. Indukują się osoby o słabej osobowości, często lekko upośledzone. Do wyleczenia wystarczy izolacja od osoby chorej.

Leki psychiatryczne (stare) powodują:

• rozregulowanie ośrodka termoregulacji,

• rozpad mięśni, katatonie śmiertelną,

• zespół poneuroleptyczny.

• działają na mięśnie - ruchy mimowolne

• pobudzenie układu wegetatywnego - ślinienie się

• traci grację ruchu

• przyrost masy ciała

• błyskawicznie się opala, a jeśli nie chroni skóry to ciężkie uszkodzenia skóry

• ślepota, jeśli nie nosi ciemnych okularów na ostrym słońcu

• zaburzenia rytmu serca

• zaparcia

• zaburzenia akomodacji

nowa grupa leków nie daje tych objawów ubocznych, ale ma inne. Cześć leków blokuje układ adrenergiczny, inne układ dopaminonergiczny, kolejne - serotoninę, nie tylko w mózgu, ale na obwodzie też - stąd objawy uboczne.

Leczenie może być:

• farmakologiczne

• psychoterapia grupowa: muzykoterapia, społeczność lecznicza, terapia zabawą, terapia zajęciowa

Zaburzenia afektywne - zaburzenia uczuć i nastroju, część jest uwarunkowana genetycznie, część może być związana z porami roku (depresja: okres jesienno - zimowy, mania: okres wiosenno - letni), duża tendencja do nawrotów. Występują częściej u kobiet.

• depresja - czynnik genetyczny, kobiety chorują 2 razy częściej. Światłem można doprowadzić z przejścia z fazy depresyjnej w maniakalną

• duża - trwale obniżony nastrój zakłócający funkcjonowanie, trwający co najmniej 2 tygodnie, anhedonia (nie odczuwanie przyjemności, nie przeżywanie jej, nie szukanie), obniżenie napędu psychoruchowego, pacjentów wszystko męczy, boli, czują się nieszczęśliwi, zaburzenia snu, rano czuja się gorzej niż wieczorem - stąd nad ranem więcej samobójstw, w dzień mogą podsypiać, w nocy nie ma snu. Mogą pojawić się objawy pozytywne, związane tematycznie z nastrojem (najczęściej urojenia grzeszności i winy). Lek zamostkowy, zaburzenia łaknienia. W ciężkiej depresji pojawia się fałda. Może odstawić leki, ma urojenia zaniku przewodu pokarmowego. Wymaga leczenia szpitalnego, gdy są próby samobójcze. Aby zmylić czujność pilnujących i dokonać próby samobójczej może pojawić się dysymulacja - symulacja zdrowia, zafałszowanie objawów choroby.

• nietypowa - nadmierne obżarstwo, senność

• agitowana

• związana z porami roku - spowolnienie psychoruchowa, anhedonia, objadanie się słodyczami, związana z mniejszym nasłonecznieniem (w krajach skandynawskich, na Alasce)

• 3-dniowa - co miesiąc, przez 3 - 4 dni objawy ciężkiej depresji, z tendencjami samobójczymi, szybko ustępuje, nie związana z cyklem miesięcznym

• dystynia - słaba depresja, częściej u kobiet, rozpoznanie po 2 latach, wtórne uzależnienie od alkoholu

objawy depresji mogą wystąpić w okresie żałoby, w chorobie somatycznej, po używkach. Prawidłowo leczona depresja nie powinna przejść w manię. Leczy się farmakologicznie i elektrowstrząsami.

• mania - poczucie szczęśliwości, wrażenie uzdolnienia artystycznego, przekonanie o własnej wielkości, niepowtarzalności. Mogą być niebezpieczni dla innych, bo traktują otoczenie przedmiotowo. Ułatwione nawiązywanie kontaktów, hazard, szał zakupów, mogą odstawić leki na choroby somatyczne, skłonność do brawurowych akcji, do popisywania się, udowadniają, że są lepsi od innych. Są objawy pozytywne, związane z nastrojem. Zaburzenia snu - śpi 2-3 godziny. Wszystko przychodzi z łatwością, łatwo może się uczyć, ale wszystko co dookoła jest równie ważne, dlatego łatwo się rozprasza. Wymaga leczenia szpitalnego. Leczenie lekami neuroleptycznymi (mogą powodować depresje). Może być też hypomania (niepełna mania) - stan szybszego napędu, może być korzystny ale może też przejść w manię, nie wymaga leczenia szpitalnego.

• cyklofrenia - choroba afektywna dwubiegunowa - jej składnikiem jest na przemiennie występująca depresja i mania. Mania jest zawsze składnikiem choroby dwubiegunowej, depresja może występować jako osobna jednostka chorobowa. Choroba afektywna występuje dużo częściej niż schizofrenia. Może być depresja i mania w tym samym czasie u tego samego pacjenta. Leczenie:

• leki przeciwdepresyjne

• stabilizatory: sole litu, leki przeciwpadaczkowe - zapobiegają przechodzeniu z jednego stanu w drugi i pojawianiu się objawów chorobowych

• elektrowstrząsy - tylko w depresji

• leczenie światłem

• psychoterapia: lepszy skutek w depresji niż w manii

• stany pośrednie

• psychoza schizo - afektywna: występują objawy schizofrenii i afektywne na raz, leczenie - neuroleptyki i stabilizatory

• cyklotynia - słabiej wyrażona cyklofrenia (dystynia + hypomania), leczenie stabilizatorami

1

---